2774 - Er karlaveldið að hruni komið?

Er karlaveldið að hruni komið í Bandaríkjunum? Ein er sú stofun þar sem segja má að sé fulltrúi þess. Það er dómsmálanefnd öldungadeildarinnar. Mjög fáar konur eru í öldungadeildinni sjálfri, en þær finnast samt. Sú staðreynd blasti hinsvegar við repúblikönum að fyrir þeirra hönd var enga konu að finna í dómsmálanefndinni þegar að því kom að yfirheyra Blasey Ford og Kavanaugh. Aðeins gamla (og ekki svo gamla) karla. Þessvegna var fengin að reynslumikil kona til að yfirheyra Christine Blasey Ford um daginn. Demókratar hafa þó eina konu í þessari nefnd. Það er Dianne Feinstein. En það er meðal annars hlutverk þessarar nefndar að rannsaka þá sem tilnefndir eru til setu í Hæstarétti Bandaríkjanna. Í þessari valdamiklu nefnd eru 21 af 100 öldungardeildarþingmönnum. Skiptingin er 11 – 10 repúblikönum í vil. Einn repúblikani vildi þó rannsaka málið frekar, en það var Jeff Flake frá Arizona. Hann vildi að FBI rannsakaði þetta nánar og þessvegna frestast málið eitthvað.

Enginn þorir að nefna fílinn í stofunni þarna, en það er #MeToo byltingin og kosningarnar sem framundan eru. Allir eru skíthræddir við þessa byltingu og óttast að forysta repúblikana í báðum deildum þingsins kunni að vera í hættu og þarmeð er hugsanlegt að hitni undir Trump sjálfum. Að setja ábyrgð á þessu, á tvær manneskjur, er eitt af undarlegheitum bandarískra stjórnmála. Hvergi er karlaveldið eins fullkomið og í bandaríska þinginu. Öldungadeildin eða Senatið er þar alveg sér á parti. Ekki veit ég samt hver meðalaldur þingmanna þar er, en vafalaust er öldungadeild réttnefni. Sumir segja að bandarísk stjórnmál séu flókin og illskiljanleg, en það finnst mér ekki vera. Erfitt er samt að skilja Trump forseta stundum. Læt ég svo lokið vangaveltum mínum um bandarísk stjórnmál að þessu sinni, en af nógu er að taka.

Að sumu leyti er þetta að verða að myndarlegasta bloggi en þó getur vel verið að ég bíði eihvað með að senda það út í eterinn. Nú er laugardagsmorgunn og ég á næstum alveg eftir að fletta í gegnum hnausþykkt Fréttablað dagsins. Á morgun förum við væntanlega í afmælisveislu í Hafnarfjörðinn. Fór áðan í mína næstum því daglegu gönguferð og þó veðrið væri sæmilega gott lét sjórinn samt frekar illa og ærslabelgurinn var enn vindlaus og hvassviðrið líka.

Sennilega er best að notfæra sér ókeypis akstur um Hvalfjarðargöngin. Ætli sumir keyri þar ekki fram og aftur alla helgina til að spara sem mest. Að misheppnuðum fimmaurabröndurum frátöldum, er ég ekkert viss um að það verði mjög lengi sem hægt verði að fara ókeypis um þessi göng. Trúi ekki almennilega á það fyrr en gjaldskýlið verður rifið. Hver á það annars?

Helvítis fésbókin. Puðrar bara út í loftið einhverjum bréfun og ef þú ert svo vitlaus að lesa þau ekki og/eða að fara eftir þeim útí hörgul, ákveður þessi bókardrusla að gera eitthvað róttækt við fésbókaráskriftina þína án þess að þú vitir nokkuð af því. Ég er semsagt nýbúinn að uppgötva enn einn glæpinn sem þessi bókarandskoti hefur framið. Þreyti mína blogglesendur ekki með nánari útlistun.

Einhver mynd.

2773 - Mitt (næstum því) daglega blogg

Horfði á yfirheyslurnar yfir Kavanaugh og Blasey Ford að litlu leyti en þó nógu miklu til að mynda mér skoðun á þessum tveimur aðilum sem þrýst hefur verið í sviðsljós fjölmiðlanna. Þó ég styðji fremur Blasey Ford blandast mér ekki hugur um það að atkvæðagreiðslan í þingnefndinni og seinna í senatinu sjálfu verður að öllum líkindum Kavanaugh í hag. Að mörgu leyti hafa línurnar milli flokkanna í Bandaríska þinginu og víðar í þjóðlífinu skerpst til muna síðustu árin. Áður fyrr voru demókratar úr Suðurríkjunum svo íhaldssamir að þeir studdu repúblikana oft. Hinir hæstaréttardómararnir munu sennilega taka Kavanaugh sæmilega vel. Annað mál er síðan hvaða áhrif þetta hefur hugsanlega á kosningarnar í nóvember. Þau gætu orðið talsverð. #MeToo byltingin gæti hérna skipt miklu máli.

Þó Bandarísk stjórnmál séu meðal minna helstu áhugamála einmitt núna, er því ekki að leyna að margt annað er að gerast um þessar mundir. Mjög margir þurfa að láta ljós sitt skína í sambandi við Guðmundar og Geirfinnsmálin. Þó greinilegt sé að þau mál öll hafi haft talsverð áhrif á íslensku þjóðina og alveg sérstaklega auðvitað á sakborningana og aðstandendur þeirra var ekki við því að búast að Hæstiréttur tæki öðruvísi á málinu en hann gerði. Þó þessi niðurstaða sé útaf fyrir sig ágæt, er ekki hægt að búast við því að þessu máli og öllum öngum þess sé að fullu lokið.

Það hentar mér ágætlega að vaða elginn á þennan hátt. Sennilega er það Jónas Kristjánsson heitinn fyrrverandi ritstjóri, sem hefur haft mest bloggáhrif á mig síðustu árin. Hann skrifaði eingöngu í bloggi sínu um stjórnmál og var oft harðorður. Ég er aftur á móti linari í allri afstöðu og skrifa þar að auki um allt mögulegt. Annar bloggari sem hefur gegnum tíðina haft talsverð árhrif á mig er Jens Guð. Hans sérgreinar eru að mér hefur sýnst Færeyjar og popptónlist, en þar er ég alveg blankur, auk þess sem hann bloggar nokkuð oft. Kímni hans og kurteisi eru líka meðal hans mestu kosta. Ómar Ragnarsson bloggar venjulega oft á dag og er mikið lesinn. Einhvern vegin hef ég samt á tilfinnigunni að hann sé að keppa um vinsældir. Mér finnst hann alls ekki þurfa þess.

Landlæg er sú tilhneiging okkar Íslendinga að svindla á ríkinu ef hægt er. Sameiginleg rými eru eitur í beinum margra og tyggjóklessur og annað rusl út um allt, eru greinilegur vitnisburður um slíkt. Skattsvik hverskonar voru og eru stunduð hérlendis eins og hver önnur íþrótt. Sérstaklega eiga allir sem reka smáfyrirtæki auðvelt með þetta. Stjórnvöld hafa tekið þann pól í hæðina að best sé að hefna sín á almenningi með því að túlka allt sem mögulegt er sér í hag. Þessvegna meðal annars er það sem sýslumenn allskonar komast upp með hverskonar vitleysu. Ef í harðbakkann slær geta þeir leitað til lögfræðingastóðsins sem alltaf er tilbúið til að mæla með hverju sem er, ef sæmilega er borgað. Fjölyrði ekki meira um þetta, því allir þekkja það á eigin skinni.  Afleiðing af öllu þessu er t.d. virðingarleysi það sem allir bera fyrir Alþingi.

Sagt er að Kata ráði klukkunni. Lengi vel var vafi á kreiki um það hver ætti að sjá um slík mál. Sennilega verður hringlað með klukkuna einu sinni enn á næstunni. Það er svo langt síðan það var gert síðast.

Umferðin um Hvalfjarðargöngin mun sennilega aukast eða minnka á næstunni. Gjaldfrelsi mun ekki ríkja lengi þar. Einu sinni þurfti að borga fyrir að komast til Keflavíkur. Það er sem betur fer liðin tíð.

Einhver mynd.

2772 - Einstakt blogg

Kannski er ég að detta í þann gírinn að blogga daglega. Mér finnst það reyndar hinn mesti óþarfi. Sumir blogga samt oft á dag og virðast ekki telja það eftir sér. Það er bara svo margt sem ég þarf að gera á hverjum morgni að ég má eiginlega ekkert vera að því. T.d. þarf ég að lesa Fréttablaðið eða a.m.k. að fletta svolítið í því. Í dag er að því leyti merkilegur dagur að von er á úrslitum í tveimur hæstaréttarmálum, sem hugsanlegt er að pólitíkusar muni reyna að notfæra sér. Á Íslandi eru það Guðmundar og Geirfinnsmálin sem dæmt verður í öðru sinni og í Bandaríkjunum verða yfirheyrslur í máli sem snertir #MeToo-byltinguna talsvert. Allir dagar eru einstakir.

Ég var ekki gamall þegar það rann upp fyrir mér að sá maður væri ekki til í víðri veröld, sem stæði mér framar á öllum sviðum. Þessi hugsun hefur verið fallega orðuð í spakmælinu: „Allir eru einstakir.“ Ekki ætla ég mér að keppa við höfund þess spakmælis í spakmælasmíð, en ég gæti kannski skotið honum ref fyrir rass í einhverju öðru. T.d. í bloggúthaldi. Ekki er víst að hann hafi bloggað oftar en 2772 sinnum.

Áðan fór ég út að ganga. Veðrið var alveg sæmilegt. Ærslabelgurinn fyrir neðan íþróttahúsið var vindlaus eins og í gærmorgun. Yfirleitt er hann það þó ekki. Í blokkinni minni, sem ég á reyndar allsekki, er búið að auglýsa í einum glugganum að viðkomandi íbúð sé til sölu. Þetta gæti svosem verið einskonar byrjun á dagbókarbroti fyrir daginn. Svona til að lengja innleggið svolítið. Ef einhverjir eiga að lesa þetta má samt ekki ganga of langt í því.

Vorkenni Steina Briem svolítið að koma með vísu við þetta blogg. Einu sinni orti ég:

Einhverntíma ætla ég að yrkja kvæði
fái ég bara bæði
brennivín og næði.

Kannski Steini geti bara ort eitthvað í þessum stíl.

Ha ha. Þarna lengdi ég bloggið bara töluvert.

Einhver mynd.

2771 - Af hverju eru kettir svona vinsælir?

Af hverju eru kettir svona vinsælir? Það er ekki nóg með að kettlingar séu afskaplega krúttlegir og kettlingamyndir vinsælar á fésbók og víðar. Allir geta séð hvað þeir eru flottir. Það besta við ketti er sennilega það, að um alla neikvæðu hlutina sjá þeir sjálfir og eru ekkert eða a.m.k. lítið að ónáða aðra. Sjálfstæði þeirra og fyrirlitning/ást á mannfólkinu eru líka kostir sem margir kunna vel að meta. Þagmælskan er einnig kostur. Ennfremur eru þeir svo rólegir og æsingslitlir að þeir hafa róandi áhrif á umhverfi sitt. Margir gætu eflaust bætt ýmsu við þennan lista, en ég nenni ekki að halda áfram lengur.

Sjaldan lýgur almannarómur. Þetta spakmæli virðist þó ekki eiga við þegar rætt er um fésbókar-ræfilinn. Í huga margra er þessi aumingi upphaf alls ills. Þar er sagt að rægitungur og góða (vitlausa) fólkið eigi sér skjól. Samfélagsmiðlarnir svokölluðu ásamt tækninni eru samt það sem breytt hefur heiminum. A.m.k. fyrsta heiminum. Enginn vill lengur eiga heima í þeim þriðja. Kaffibollaspjallið er að miklu leyti orðið óþarft og hægt að spjalla saman í gegnum Netið. Frásagnir af öllum fjáranum berast nú um allt á örskotshraða. Kaffiþambið hefur samt ekkert minnkað.

Nú kemur Trump-þátturinn hjá mér. Að sumu (pólitísku) leyti má líta á Kavanaugh-málið sem hefnd demókrata fyrir Scalia-málið. Hver fjárinn var það nú kynni einhver að spyrja. Hæstaréttardómarinn Anthonin Scalia lést skyndilega í byrjun árs 2016. Demókratar vildu að Obama tilnefndi eftirmann hans, en repúblikanar sem höfðu meirihluta í báðum deildum þingsins (eins og ennþá er) vildu það ekki og komu í veg fyrir það. Ekki er að sjá annað en Trump komist yfir þetta Kavanaugh-mál eins og flest önnur. Rosenstein-málið gæti orðið honum mun skeinuhættara. Sérstaklega þó ef demókratar vinna meirihluta í þinginu í komandi kosningum. Þeir gera sér vonir um að vinna meirihluta a.m.k. í fulltrúadeildinni.

Myndirnar sem ég birti hér á blogginu mínu eru allar teknar af mér sjálfum og þar að auki endurbirtar. Ég nenni nefnilega ekki að halda áfram að taka myndir og setja þær á bloggið. Reyndar er ég að hasast upp á því að sækja þær því ég er sífellt lengur að því og þar að auki eru þær flestar eða allar núorðið frá Reykjavík en ekki héðan frá Akranesi eins og þær ættu að vera. Nýlegar myndir set ég fremur á fésbókina því það er hampaminna og ódýrara. Mogginn er ennþá fastur í áskriftargjöldum og þ.h. Kannski ég ætti að fara að blogga á Facebook. Það gera sumir.

Nýlega var frá því skýrt, með andarteppu mikilli, í fréttum að einhver alfrægasti söngvari heimsbyggðarinnar hefði boðað komu sína til Íslands í ágúst á næsta ári. Sagt var að maður þessi héti Ed Sheeran og síðan hefur gengið á með auglýsingaherferð mikilli útaf þessum tónleikum. Þó ég sé nú gamall og úreltur orðinn minnist ég þess ekki að hafa heyrt þennan Íslandsvin nefndan fyrr. Auðvitað kann að vera að ég fylgist ekki nógu vel með en samt finnst mér að kannski sé hann ekki alveg eins frægur og af er látið. Ágætur söngvari kann hann þó vel að vera.

Fór áðan út að ganga. Svona gönguferðir geta sem hægast orðið að fjölskyldufyrirtæki. Gróðafyrirtæki held ég þó að þetta séu ekki. Aldurs vegna er ég farinn að ganga fremur hægt. Hjón (geri ég ráð fyrir) fóru framúr mér með tvær kerrur, þrjá krakka og einn hund á leið minni út að Höfða.

Einhver mynd.

2770 - Kavanaugh og Blasey Ford

Man ekki betur en að ég hafi sagt eitthvað á þá leið í bloggi um daginn að þingið í USA (efri deildin) yrði umboðslaus 1. október næstkomandi. Þetta getur eiginlega ekki verið. Sennilega er ég að rugla því saman að til hafi staðið að þingið færi í frí 1. okt. til að trufla síður kosningarnar í byrjun nóvember (fyrsta þriðjudag eftir fyrsta mánudag í þeim mánuði – minnir mig). Annars skiptir þetta engu meginmáli, en rétt skal vera rétt.

Alveg er það undarlegt með ameríska (bandaríska) stjórnmálamenn. Öllum virðist skítsama þó þeir ljúgi einsog þeir eru langir til. Trump sjálfur er skýrasta dæmið um þetta. Bandaríkjaforsetar eru ekki vanir að ljúga eins mikið og hann. A.m.k. hafa þeir hingað til leynt því betur. Auðvitað segir Trump líka stundum satt, en afar fáir fjölmiðlar hafa áhuga á því. Ef stjórnmálamenn eru fyrir rétti og eiðsvarnir vilja allir trúa þeim. Þessvegna er þessi hávaði núna útaf dómaramálinu. Nefndir efri deildar (Senatsins) eru nokkurskonar réttur og þessvegna er það svona mikið og pólitískt mál hvað Kavanaugh og Blasey Ford segja í yfirheyslunni þar. Í sem allra stystu máli er það svo að demókratar trúa því sem Blasey Ford segir, en repúblikanar því sem Kavanaugh segir. Inn í þetta blandast svo ýmislegt annað.

Breki köttur er víst í einhverri fýlu núna. Veit ekki hvar hann er. Er farinn að borða eðlilega og sætta sig við klósettið sem honum var úthlutað. Nota má kassa með sandi ef ekki er um annað að ræða. Hófí greyið var ýmist inniköttur eða útiköttur, en vissi uppá hár hvar hurðin til frelsisins var. Einu sinni komst hún áleiðis út í Auðbrekkunni, en vissi ekki sitt rjúkandi ráð þegar út var komið og lét bara ná sér.

Þegar ég var nýbúinn að læra að lesa var uppáhaldsbókin mín Ívar Hlújárn eftir Walter Scott. Einhverjar tætlur af henni á ég kannski ennþá. Fyrir utan ýmsar persónur þar svosem Ríkharð ljónshjarta o. fl. man ég vel eftir tveimur öðrum söguhetjum. Riddurunum hugprúðu sem hétu Breki og Brjánn. Rebekka dóttir gyðingsins var líka minnisstæð. Sennilega er þetta bara dæmi um gamla menn sem ganga í barndóm.

Munurinn á kvenfólki og karlfólki hefur á þessum síðustu og verstu #MeeToo tímum orðið mér umhugsunarefni. Hvers vegna er það algengast að þegar aldurinn færist yfir hjónafólk þá taki konurnar völdin? Jú, ég er sennilega búinn að komast að niðurstöðu með það. Kannski er það vegna þess að í uppeldinu venjast konur á að leggja áherslu á útlit, sjúkdóma, uppeldi og þessháttar. Karlarnir verða með tímanum háðir þeim og missa við það allt átorítet. Ungir og graðir menn eru kannski ágætir í sumum fyrirtækjum og til undaneldis en stundum eru þeir til bölvunar.

Það sem ég á erfiðast með að fyrirgefa Katrínu forsætisráðherra er að hún ásamt Páli Árnasyni frá Söðulsholti drap að ástæðulausu ýmsar réttarbætur sem fólust í stjórnarskrártillögunum sem greidd voru atkvæði um. Kannski verða þær vaktar til lífsins einhvertíma seinna, en a.m.k. drápu þau málinu á dreif. Hafa samt e.t.v. ekki ætlað sér það.

Einhver mynd.

2769 - Christine Blasey Ford

Að lýsa upp alþingi. Eða upplýsa alþingi. Af hverju þurfti að kosta svona miklu til svo hægt væri að upplýsa (eða lýsa upp) alþingi á Þingvöllum. Annað hvort er almenningur svona illa upplýstur eða alþingisfólkið. Ég hallast að hinu síðarnefnda. Fólkið (almenningur) á að ráða. Þannig er hið sanna lýðræði. Alþingi þarf að skilja það. Flokksræðið og flokkshollustan er ekki upphaf og endir alls. Flokkarnir eiga ekki öllu að ráða. Ennþá síður flokksforingjarnir. Í skátafélögunum í gamla daga voru bæði flokksforingjar, sveitarforingjar, deildarforingjar og félagsforingjar. Samt réðu þeir eiginlega engu. Allir hugsuðu um það eitt að skemmta sér sem best og fara í útilegur fjarri foreldrum og öðrum óþjóðalýð, sem sífellt vildi flækjast fyrir.

Christine Blasey Ford hefur sakað Brett Kavanaugh, sem Trump forseti og repúblikanar vilja skipa í Hæstarétt Bandaríkjanna, um að hafa í fylliríi reynt að nauðga sér þegar þau voru bæði táningar á níunda áratug síðustu aldar. Auðvitað skiptir það litlu máli hjá sumum (karlmönnum) í dag hvað Kavanaugh gerði fyrir mörgum áratugum. Afbrot minnka samt yfirleitt ekki með árunum. Er með þessu verið að segja við þá pilta sem eru 17 ára í dag að í lagi sé að ofsækja stúlkur? Af hverju er þetta mál orðið svona pólitískt núna? Segja má að það sé útaf tvennu. Í fyrsta lagi getur þetta haft mikil áhrif á úrslit þingkosninganna í byrjun nóvember í haust og þarmeð þróun þjóðmála í USA. Þingið verður umboðslaust 1. október (að ég held). Í öðru lagi getur þetta haft talsverð áhrif á framtíð Donalds Trumps sjálfs (15 konur hafa sakað hann um að hafa gert sitt af hverju, sumt fyrir allmörgum árum) á forsetastóli og að sjálfsögðu einnig á það hvernig Hæstiréttur Bandaríkjanna er skipaður. Segja má að stuðningur í þessu máli fari alveg eftir flokkslínum. Bandaríkjamenn virðast ekki fara í grafgötur með að dómstólar séu annaðhvort frjálslyndir eða íhaldssamir og stuðningur við annan hvorn stóru flokkanna sé ekki dómurum framandi. Vitanlega er Kavanaugh repúblikani eða a.m.k. íhaldssamur.

Segja má að Donald Trump láti stundum eins og asni. Mér finnst íhaldssemin í honum og mörgum fleiri óttalega asnaleg. Yfirleitt finnst mér of mikil íhaldssemi asnaleg. En hvað er of mikil íhaldssemi? Ekki er annað að sjá en Trump eigi sér ófáa fylgendur. Kannski er það Rússum að þakka. Kannski ekki. Má hann ekki láta svona? Hingað til hafa Bandaríkjaforsetar ekki gert það. Kannski er hann bara skrýtinn. Ekki held ég að hann sé hættulegur. Ekki get ég séð að hann nái eins miklum tökum á þjóðinni og Hitler náði á Þjóðverjum á sínum tíma. Auðvitað vorkenni ég múslimum að þurfa að þola þennan mann, en hættulegur á sama hátt og Hitler held ég að hann sé ekki.

Þar sem enginn þekkir mann
þar er gott að vera.
Því að allan andskotann
er þar hægt að gera.

Var einu sinni ort. Ekki hef ég minnsta grun um eftir hvern þetta er. Enda finnst mér það engu máli skipta. Sá eða sú sem gerði þessa vísu hefur sennilega langað til ýmislegs, sem ekki hefur verið viðurkennt í því samfélagi sem höfundurinn var upprunninn í. A.m.k. hefur hann verið talsvert ónógur sjálfum sér. Líklega bundinn af ýmiss konar kreddum. Þær eru og hafa alltaf verið, landlægar í öllum samfélögum.

Einhver mynd.

2768 - Þorvaldur Gylfason

Sautján ár í súginn, sagði Þorvaldur Gylfason í Fréttablaðinu um daginn og var að tala um Bandaríkin og lífskjör þar. Ég segi aftur á móti að Sovétríkin sálugu hafi farið illa með 70 ár í lífi margra, og jafnvel flestra, Rússa og Sovétborgara. Þorvaldur hefur mikið yndi af tölum og dregur margar þeirra fram til þess að sýna fram á líkindi Bandaríkjanna og Íslands í efnahagsmálum og lífskjörum. Einkum á árunum eftir kreppuna miklu árið 2008.  

Auðvitað er Þorvaldur lærður hagfræðingur og mikill skribent sem ég les oft og tek mikið mark á. Samanburður hans á Bandaríkjunum og Íslandi er þó ekki sanngjarn. Fréttir frá Bandaríkjunum heilla mig talsvert. Einkum pólitískar. Íslendingur er ég þó og vil vera. Löndin eru að mínum dómi mjög ólík. Vonandi fáum við aldrei yfir okkur valdamann sem líkur er Donaldi Trump. Sennilega væri Obama mun skárri. Annars kunna litlir Davíðar víða að leynast.

Ekki ætla ég mér þá dul að fjalla um íslenska pólitík af einhverju viti. Þó er ekki því að leyna að við Íslendingar erum smám saman hættir að vera eins útúrborulegir og við vorum áður fyrr. Samt erum við pínulitlir, en viljum gjarnan sýnast stórir. Mér datt í hug, þegar verið var að stofna Samfylkinguna að Steingrímur Jóhann vildi fremar vera stór fiskur í lítilli tjörn en lítill fiskur í stórri tjörn. Nú virðist Samfylkingin undir forystu Loga vera að verða alvöruflokkur. BB er hinsvegar að færa Sjálfstæðisflokkinn niður í lítinn íhaldsflokk. Tölum ekki um Framsóknarflokkinn og afsprengi hans eða önnur undarlegheit í íslenskum stjórnmálum.

Mikið er nú talað um hvort taka megi mark á dómurum leikja í knattspyrnu. Sjálfur minnist ég þess að hafa séð í leik í sjónvarpi að dómari rak vitlausan mann útaf eftir að sparkað var í rassinn á honum (dómaranum altsvo). Hvort sá maður var vitlaus í raun og veru og hvort mistökin voru leiðrétt fljótlega veit ég ekki. Vafasamt er þó að leikurinn hafi verið endurtekinn. Dómarar eru bara mannlegir og auðvitað gera þeir vitleysur.

Mér skilst að til standi að setja hluta af tekjum eða arðgreislum ríkisins í sérstakan varasjóð í líkingu við olíusjóð Norðmanna. Hræddur er ég um að svo verði aldrei. Stjórnmálamenn hér á landi koma sér yfirleitt ekki saman um neitt. Hætt er við að ávallt verði hægt að finna verðug verkefni fyrir peningana og ekki verði safnað í sjóð til mögru áranna þó fögur fyrirheit hljómi um þessar mundir. Meðan þingmenn og aðrir sem í stjórnmálum starfa hugsa minna um þjóðarhag en það sem kynni að koma andstæðingunum illa er engin von til þess að vel fari.

Þekktu sjálfan þig. Sögðu Grikkir til forna. Á margan hátt er það svo að hugurinn stjórnar flestu. Margir sjúkdómar eiga uppruna sinn í heilanum. Er það örugglega þannig að heilinn stjórni öllu? Sumir sjúkdómar eru ættgengir og engin leið er að vita í um uppruna sumra. Eftir því sem árunum fjölgar er maður meira háður vananum. Enda er þægilegast að gera allt mögulegt af því að maður er vanur því. Með því sparar maður heilann. Með því að ganga hægt drepur maður tímann. Ekki held ég þó að það sé aðalástæðan.

Auðvitað er alltof mikið að henda yfir 400 milljónum í að lagfæra gamlan bragga í Nauthólsvíkinni og eyða næstum 100 milljónum í tilgangslausa skrautsýningu á Þingvöllum, en þetta sýnir glögglega að þegar fólk vélar um annarra manna peninga er alltaf hætta á að illa fari.

Einhver mynd.

2767 - Er feminismi vinstri stefna?

Las í morgun bréf útaf úrskurði Umboðsmanns Alþingis um lagatúlkun Tryggingastofnunar Íslands og í Fréttablaði dagsins sé ég að þetta er orðið að forsíðuefni þar. Ekki veit ég neitt um efnisatriði þessa máls umfram það sem komið hefur fram í fréttum og bréfum, en greinilegt er að ýmsir aðilar, bæði einstaklingar og samtök eru farin/farnir (hvort eru það aðilarnir eða samtökin sem eiga að stýra þessu) að líta á Umboðsmanninn sem einskonar dómstól. Kannski er ekki vanþörf á því í viðskiptum við ríkið því eðlilegt er að flestir hasist upp á því að eiga við dómstóla þessa lands og lögfræðingastóðið sem virðist geta teygt og togað lög og reglugerðir í ýmsar áttir. Þar að auki er afskaplega dýrt að eiga við þá aðila og mál geta tekið mörg ár.

Stofnanir ýmisskonar (Tryggingastofnunin er ekki ein um þetta) virðast vera orðnar einskonar ríki í ríkinu og túlka lög og reglugerðir sem mest sér í hag. Ráðuneyti og aðrir aðilar sem ættu að geta skipað þeim fyrir nenna ekki að sinna neinu sem máli skiptir. Starfsmenn þar eru sennilega of uppteknir við að naga blýanta. Allaf þurfa Íslendingar að haga sér eins og þeir séu stórþjóð en ekki minni en flest sem lítið er.

Þessar tvær klásúlur sem hérna eru fyrir ofan setti ég á fésbókina síðastliðinn mánudag, því mér fannst á þessu liggja. Einsog kunnugt er þá lifa margir fyrir fésbókina og ég veit ekki hvort ég hef sömu lesendur þar og hér. Allavega hef ég vanið mig á að auglýsa innlegg á þennan vettvang á fésbókar-ræksninu og auk þess set ég stundum sama efni þar og hér.

Alveg finnst mér það síðasta sort (einsog Einar smiður í Borgarnesi sagði jafnan) að henda útum gluggann 87 milljónum í einhvern atburð sem afar fáir höfðu nokkurn áhuga á. Þetta létu alþingismenn véla sig til að gera. Sögðust vera að þessu til að minnast hundrað ára afmælis fullveldis þjóðarinnar. Það hefði verið hægt að gera öðruvísi.

Kannski er blessað bloggið að ganga í endurnýjun lífdaga. Margir eru í vaxandi mæli búnir að fá leið á fésbókinni. Enda er hún oft eins og hver annar kjaftavaðall. Sumir höfðu horn í síðu Moggabloggsins á sínum tíma. Vel má svosem halda því fram að það sé ekki alvörublogg, enda þarf ekkert fyrir því að hafa. Upphaflega er það sennilega hugsað sem vettvangur fyrir athugasemdir við fréttir og annað á mbl.is. Vinsældir þess voru miklar á tímabili en þegar fésbókinni fór að vaxa fiskur um hrygg og Davíð tók við stjórnartaumunum á Moggableðlinum fóru margir þaðan. Kannski koma þeir aftur í fyllingu tímans.

Sennilega er „MÍTÚ-byltingin“ að komast á nýtt stig. Til þess benda orkuveitumálin og hæstréttadómaramálið í Bandaríkjunum. Eftir því sem konur standa betur saman eykst pólitískt vald þeirra. Ekki stöndum við Íslendingar neitt sérlega illa þar. Þó má alltaf gera betur. Ekki er hægt að mótmæla því að konum hefur verið haldið verulega niðri á undangengnum áratugum og víða er svo enn. „Feministar allra landa sameinist“ Vinstrisinnar víðast hvar í heiminum geta í aðalariðum tekið undir þetta.

Einhver mynd.

2766 - App er happ

„Pantaðu bíl með Hreyfilsappinu og þú ræður ferðinni“. Þessi setning eða önnur álíka dynur sýknt og heilagt á manni. Með þessu er verið að gefa í skyn að sé ekki pantaður bíll með Hreyfilsappinu geti maður engu ráðið um hvert er farið. Slíkt hlýtur að vera hin mesta vitleysa, en hugsanlegt er að þetta fæli samt frá. Annars er þetta með appið efni í langan fyrirlestur um ensk áhrif og þessháttar. Sleppi því samt að þessu sinni. Geðvonsku lokið.

Grettir sterki „var lítt vaxinn niður“ eftir því sem griðkonan sagði. Samt var hann með sterkustu mönnum. Þetta leiðir hugann að því hvort alltaf sé fremur lítið undir mönnum sem sterkir eru. Ekki er mér kunnugt um hvort þetta hefur verið rannsakað. Svo er líka sagt að lítið sé undir mönnum sem vilja eiga sem stærsta bíla. Kannski er þetta allt tilkomið af öfund. Hvað veit ég? Ekki er ég sterkur eða eigandi að stórum bíl.

Sennilega er best fyrir Íslendinga að falla sem fyrst niður í B-flokk í þjóðadeildinni í knattspyrnu. Þar ætti að vera möguleiki að vinna einn og einn leik. Í A-deildinni virðist ekki vera mikill möguleiki á því. Kannski landsliðið okkar í knttspyrnu sé ekkert sérlega sterkt. Hingað til hafi það bara oft verið vanmetið vegna þess að við erum svo fá. Líta má svo á að flestar aðrar þjóðir í Evrópu leggi minni áherslu en við á landsliðin á kostnað félagsliðanna. Ekki verður bæði sleppt og haldið. Þegar heimsmeistaramót o.þ.h. eru haldin vilja þjóðirnar þó að sjálfsögðu standa sig vel. Þar kemur metnaður og föðurlandsást við sögu. Annars er fótbolti ekki í sérstöku afhaldi hjá mér.

Pólitískt séð virðist Washington Post vera dálítið vinstrisinnaðara en New York Times. Gagnrýni þess blaðs á Donald Trump virðist beinskeytt og markviss. NYT vill gjarnan vera yfir flokkapólitík hafið. Þegar það blað segir að háttsettur maður í ríkisstjórn Trumps hafi skrifað þeim bréf kemst jafnvel sjálfur Trump ekki hjá því að trúa þeim. Hann heldur samt áfram að hafa allan sinn fréttafróðleik úr FOX-sjónvarpsstöðinni og skilur það sem þar er sagt með sínum skilningi og kallar pressuna alla óvini þjóðarinnar. Tístið hans á Twitter er víst eini marktæki fjölmiðillinn.

Að það skuli kvikna í útfrá gassprengingum í 60 til 80 húsum svotil samtímis í einu af úthverfum Boston er til þess fallið að kenna gasfélaginu um. Gasleiðslurnar eru víst meira en hundrað ára gamlar og á því svæði sem þær ná til eiga víst heima um 130 þúsund manns. Ekki er ástæða til að efast um að þetta verði rannsakað til hlítar, jafnvel þó ekki sé um tiltölulega ríkt fólk að ræða. Aftur á móti voru sumir íbúar Puerto Rico, sem er bandarískt sjálfstjórnarsvæði, án rafmagns í næstum heilt ár án þess að alríkisstjórnin skipti sér af því.  

Að það kosti yfir 400 milljónir að lappa uppá gamlan bragga í Nauthólsvíkinni finnst mér heldur mikið. Auðvitað þarf að gera þetta almennilega en fyrr má nú aldeilis fyrrvera. Hefði ekki verið betra að dreifa þessum milljónum yfir túrhestana í Austurstræti? Eiginlega eru ferðamennirnir búnir að eyðileggja Íslandið með yfirgangi sínum. Fer annars nokkur maður ótilneyddur niður í Miðbæ nú orðið? Einhverjir stritast enn við að eiga heima þar eða í Þingholtunum en sem betur fer eru þeir fáir.

Einhver mynd.

2765 - Alþingi og fjárlagafrumvarp

Sé ekki betur en Steini Bríem, sem í eina tíð kallaði sig Oliver Twist, sé með öllu hættur að ljóða á mig. Það er skaði því satt að segja voru vísurnar hans stundum ári skemmtilegar. Kannski ætlaðist hann til að ég gæfist upp á að svara honum í sömu mynt. En tölum ekki meira um það. Hann getur hvenær sem er komið aftur. Hver veit?

Þetta var skrifað fyrir nokkru. Auðvitað er Steini ekki hættur að semja vísur. Í því er hann virkilega góður. Og sennilega í mörgu öðru líka. Vonum bara að hann hætti ekki að birta vísur sínar (eða a.m.k. eitthvað af þeim) hér á blogginu mínu. Hann nennir greinilega ekki að blogga sjálfur. Kannski reiknar hann líka með því að allmargir vísnavinir sjái vísurnar hans hér. Og kannski er honum bara alveg sama hvort þeir eru margir eða fáir.

Oft er það svo að þekktir blaða- og fréttamenn gerast almannatenglar hjá stórum fyrirtækjum eða samtökum. Veltumst ekkert í vafa um að oftast er þetta vegna þess að þeir fá boð um betra kaup eða önnur kjör. Auðvitað er það bara mannlegt að vilja fá sem mest borgað fyrir sína vinnu. Viljum við það ekki öll? Við þurfum ekkert að trúa hverju orði sem þeir segja. Gerðum það kannski meðan þeir voru í fyrra starfinu, en eftir að þeir fóru að selja sig, þurfum við þess ekki lengur. Við vitum nefnilega að þeim finnst auðvelt að skrifa sér þvert um hug. Kannski gerum við það líka stundum sem aldrei fáum borgað fyrir það sem við skrifum. Hugsanlega erum við með því að reyna að ganga í augun á einhverjum. Með aldrinum minnkar þessi tilhneiging gæti ég haldið. Þó er ég ekki viss.

Tinna var hérna alllengi dags í gær og kom m.a. með efnisbúta marga sem hún fékk í Ameríkunni. Næst á dagskrá er sennilega að kaupa vandaða saumavél og kenna henni að sauma sér alt mögulegt úr þessu. Hún hringdi í Hafdísi og þær sátu hérna lengi og bollalögðu ásamt Áslaugu um hitt og þetta.

Ekki veit ég hvað ég ætti eiginlega að skrifa um. Mér finnst nefnilega svolítið langt síðan ég hef bloggað og þetta er varla orðið nægilega langt ennþá til að setja upp.

Sennilega förum við til Tenerife eftir áramótin í vetur. Hafdís pantar kannski fyrir okkur. Ágætlega tókst til í fyrra. A.m.k. var maturinn góður og þjónustan frábær. Kannski ekki margt fyrir mig við að vera, en það var í lagi. Dálitið bratt uppað hótelinu en fremur stutt í næstu SPAR-verslun.

Hvenær á að taka svardaga stjórnvalda alvarlega? Man ekki betur en að hátíðlega hafi verið lofað að fella niður virðisaukaskatt á bókum. Ríkisstjórnin og aftaníossar hennar virðast nú sammála um að svíkja það loforð. Í gær var lofað að verja 7 milljörðum (af skattfé) til kolefnisjöfnunar eða einhvers þessháttar. Ansi voru þau loforð nú loftkennd og illa grunduð, fannst mér. Þó ríkisstjórnin flækist eftir mætti fyrir gæti svo farið að við Íslendingar stæðum okkur að lokum ekkert verr en aðrar þjóðir í minnkun gróðurhúsaáhrifa. Sjáum bara til. Helstu vitleysurnar leiðréttast sennilega af sjálfu sér.

Nú ætti maður að geta farið að hlusta á hálftíma hálfvitanna aftur. Mér skilst að fundir hjá Alþingi eigi að hefjast bráðlega. Kannski tekst þessum svokölluðu alþingismönnum að minnka enn traustið til þessarar stofnunar. A.m.k. er ekki að sjá að neinu eigi að breyta. Áfram mun BB og ríkisstjórnin líta á Alþingi sem afgreiðslustofunun. Sem það auðvitað er.

Einhver mynd.