1752 - Gáfuð dýr

Hef yfirleitt ekki dregið frásagnir af gáfum dýra í efa.Auðvitað er stundum gert meira úr þeim en eðliegt er. Oft er það svo að auðvelt væri að athuga málin betur ef áhugi væri fyrir því, en hann virðist ekki mikill.

Einu sinni las ég frásögn veiðimanns sem komst í mikla veiði í tilteknu vatni. Fiskarnir í vatninu voru fremur smáir en auðvelt að veiða þá. Þá sem hann veiddi dró hann til sín yfir grynningar og tók þá eftir því að næstum allir fiskarnir fengu fylgd yfir grynningarnar og það var ekki fyrr en veiðimaðurinn hafði kippt sínum fiski á land að eltifiskurinn sneri frá. Eflaust með sorg í hjarta eftir því sem veiðimaðurinn sagði, því hann skildi vel að þarna var hann að eyðilegga mörg sambönd sem e.t.v byggðust á ást eða einhverju slíku. Samt hélt hann áfram að veiða og drepa. Aðeins örfáir þeirra fiska sem veiddir höfðu verið voru síðan notaðir, hinum var hent.

Þessi frásögn var í víðlesnu blaði og enginn (nema kannski ég) hneykslaðist á drápsæði veiðimannsins. Af hverju ganga menn fram með þessum hætti? Af hverju ekki að sýna öllum dýrum sömu virðingu? Veiðieðli mannsins segja sumir. Í mínum huga er þetta bara drápseðli og ekkert annað. Tilgangslausar veiðar er morð. Margir hafa mótmælt þvi og haldið því fram að allar fýsnir séu jafnréttháar. Drápsfýsn finnst mér ekki vera það.

Árið 2009 skrifaði ég blogg-grein sem ég kallaði „Sportveiðar eru morð og ekkert annað.“ Viðbrögð við þeirri grein voru talsverð í athugasemdum. Þarna hef ég greinilega verið að fiska eftir viðbrögðum. Við veiðar er drápið sjálft yfileitt ekkert aðalatriði. Það veit ég vel. Flest annað við veiðarnar er jákvætt mjög. Það fer síðan eftir siðum og venjum hvað veitt er. Dráp á dýrum geta komist upp í vana og auðvitað er ekkert við því að segja (a.m.k. í okkar samfélagi) að drepa dýr sér til matar. En aðferðir eins og að „veiða og sleppa“ og dráp á dýrum sem greinilega eru tilgangslaus með öllu eru fordæmanlegar að mínu áliti.

Hvers vegna eldumst við? Það er einn af leyndardómum tilverunnar að við mennirnir skulum eldast nákvæmlega eins og við gerum. Allt möglegt er rannsakað en þó ekki mikið sú hrönun sem venjulega verður hjá fólki þegar og ef það nær háum aldri. A.m.k. er ekki mikið sagt frá slíkum rannsóknum ef þær fara fram. Þetta er þeim mun undarlegra þegar haft er í huga að þessi sjúkdómur á fyrir okkur öllum að liggja. Já, ég kalla þetta sjúkdóm því ástæðan fyrir þessu hlýtur að vera einhver. Sum dýr hafa miklu hærri meðalaldur en við mennirnir. Mjög mörg reyndar líka miklu styttri. Mér virðast mörkin fyrir okkur mennina vera nú þau að ellihrumleikinn verði þeim gjarnan að aldurtila sem ná aldrinum 80 – 100 árum. Þessi ár gætu áreiðanlega verið fleiri t.d. 130 – 150.

Ekki löngu fyrir síðustu aldamót voru Hvalfjarðargöngin gerð. Man vel eftir því að við vígsluathöfnina var haldið svonefnt Hvalfjarðargangahlaup. Ég tók þátt í því ásamt mörgum öðrum. Hljóp þó ekki að neinu ráði en gekk í gegnum göngin frá suðri til norðurs. Allir fengu verðlaunapening fyrir og líklega kostaði þátttakan eitthvað. Á heimleiðinni frá göngunum gekk umferðin afar hægt og það var fyrst efst í Ellíðaárbrekkunni, þar sem tvær akreinar tóku við sem greiddist úr flækjunni. Gaf Viktoríu Rakelardóttur verðlaunapeninginn minn einhverntíma þegar hún kom í heimsókn í Auðbrekkuna með ömmu sinni. Minnir að henni hafi fundist hann mjög flottur.

Álverið á Grundartanga.

1751 - Ágúst Borgþór

Skilst að Ágúst Borgþór skrifi aðallega á kaffihúsum. Helst þurfa þau að vera í Þýsklandi. Getur samt látið aðra staði duga. Segir einmitt frá því á fésbókinni að hann hafi fundið heppilegt kaffihús í miðborg Reykavíkur. Veit ekki hvort kaffihúsið telur sig hafa fundið hann. Skáld og rithöfundar skrifa oft á furðulegustu stöðum.

Ég er samt ekki að halda því fram að kaffihús séu furðuleg í þessu sambandi. Halldór Kiljan Laxness skrifaði alltaf standandi við skrifpúlt. (Helgi Ágústsson gerði það líka, en hann var ekki rithöfundur mér vitanlega) Sem betur fer var þetta skrifpúlt heima hjá honum. (Þ.e.a.s Halldóri, ekki Helga) Sjálfum finnst mér best að skrifa við tölvugarminn minn snemma á morgnana. Útsýni til Perlunnar spillir ekki. En ég er nú hvorki skáld né rithöfundur svo það er ekki að marka.

Mann þekki ég sem hvergi getur skrifað nema á klósettinu. Hann fer nokkuð oft á klósettið og er þar lengi. Þessi maður er þekktur rithöfundur en ég vil ekki segja til hans. Kannski mundu lesendur hans kunna því illa. Hugsanlega á þetta að vera leyndarmál. Annars segir pólitíska rétthugsunin að maður eigi ekki að eiga nein leyndarmál. Allir megi tala um hvað sem er og allir eigi að tala um hvað sem er. Það sem talað er um hlýtur að mega skrifa um líka. Ég er samt ekki viss um að þetta eigi alltaf við.

Þetta leiðir huga minn, sem ég ræð lítið við, að dulnefnum á Internetinu. Þar man ég best eftir DoctorE. Hann vill frekar að rigni yfir sig eldi og brennisteini, en að gefa upp nafn sitt þannig að allir megi sjá. Ég hef heldur ekki hugmynd um hver hann er. Ég er mjög hlynntur því að menn geti skrifað undir dulnefni. Svo er náttúrulega vel hægt að þegja. Það gera margir. Kannski of margir.

Egill Helgason skrifar um kvótamál og ýmislegt þessháttar í tilefni af grein eftir Guðmund í Brimi þar sem því er haldið fram að þorskurinn í sjónum eigi sig sjálfur. Slíkar heimspekilegar vangaveltur skipta auðvitað engu máli þegar rætt er um kvótamál. Einkarekstur og opinber rekstur gerir það hinsvegar og þar með er málið orðið pólitiskt.

Það er hægt að sanna það á óyggjandi hátt að opinber rekstur er yfirleitt óhagkvæmari en góður einkarekstur. En er einkarekstur alltaf góður? Það finnst mér Hrunið hafa afsannað. Miður góður einkarekstur er ekki vitund betri en lélegur opinber rekstur. Þarna er það sem stjórnmálin stöðvast yfirleitt. Hægri menn halda sig við einkareksturinn en vinstri menn við þann opinbera. Endalaust er svo hægt að finna tölur og tímabil sem sanna hvað sem er. Það hvort rekstur er einkalegur eða opinber þarf ekki að skipta nokkru máli.

Mín skoðun á vinstri og hægri er sú að síðastliðin fjögur ár hafi verið stefnt til vinstri hér á landi. Hægri sinnaðir stjórnmálamenn vilja auðvitað beygja aftur til hægri þó greinilegt sé að árin fyrir Hrun var stefnt of mikið í þá átt. Auðvitað er ekki hægt að sanna þetta og pólitíkin mun áfram snúast um sálir mannanna eða réttara sagt atkvæði þeirra.

Enn og aftur er þetta blogg mitt orðið pólitískara en ég ætlaði. Hvernig ætli standi á því? Þegar ekki er lengur hægt að óskapast og rífast yfir veðrinu, það er nefnilega svo gott, þá taka stjórnmálin við. Það er svosem hægt að rífast um ýmislegt annað, en það hafa allir vit á pólitík og þessvegna er svo gott að rífast um hana.   

MicrosoftAppleSamsungGoogleAmazonYahooNokia

Hvern er best að veðja á. Skilst að þetta séu fjarskipta- og tölvufyrirtæki sem berjist um yfirráð yfir markaði sem sífellt er að verða stærri og stærri. Einu sinni var til siðs að tala um bílafyrirtæki þegar rætt var um stórfyrirtæki. Það er vist ekki svo lengur.

Dalalæða.

1750 - Fésbókarstagl

Ekki veit ég með ykkur. Mín fésbók er orðin yfirfull af allskyns rusli. Sennilega eru fésbókarvinirnir mínir líka alltof margir. Skynsamlegast býst ég við að væri að fækka þeim verulega eða fara mun sjaldnar á fésbókina. Sennilega er líka hægt að stinga upp í þá án þess að þeir viti. Hef bara ekki gáð að því. Já, gallinn við fésbókina er sá að þessi fjári er jafn ávanabindani og kaffi. Nota ekki sterkari eiturlyf núorðið. Hættur að reykja og að mestu hættur að drekka því vínið er svo dýrt hér.

Að mínu viti vantar öfluga miðju í íslensk stjórnmál. Ef Sjálfstæðisflokkurinn og Samfylkingin gætu unnið saman að stjórn landsins án klíkuskapar og án sinna æstustu fylgismanna, þá er von. Æstustu frjálshyggjupostular sjálfstæðisflokksins og heitustu vinstri menn Samfylkingarinnar mega ekki taka sjálfa sig of hátíðlega. Miðjumoðið er eina vonin.

Á tuttugust öldinni kopíeruðu kommarnir á Íslandi eins mikið og þeir gátu ástandið í Ráðstjórnarríkunum og Sjálfstæðisflokkurinn dáðist mjög að öllu sem kom frá Ameríku. Þegar þeir deildu um ágæti kommúnismans og kapítalismanns á sýningunni austur í Moskvu þeir Krúsjeff og Nixon var það ekki bara til skrauts. Þar náði stríðið milli austurs og vesturs (kalda stríðið) hámarki sínu. Síðan hefur flest í samskiptum þessara þjóða stefnt framávið. Von heimsins er að sú þróun haldi áfram.

ESB er einfaldlega þriðja aflið sem hugsanlega getur bjargað heiminum. Fátt er hættulegra en einstrengingslegar skoðanir þjóða um hin ýmsu málefni. Samningar eru það sem mestu máli skiptir. Hvort Ísland gerist aðili að ESB er afar lítilvægt atriði fyrir heimsfriðinn en kann á hinn bóginn hafa þýðingu fyrir Íslendinga sjálfa.

Horfi afar lítið á sjónvarp. (Er annars ekki heilsuspillandi að horfa of mikið á það?) Sé fáar kvikmyndir. Aðallega skoða ég trailera í kyndlinum mínum því það kostar ekki neitt. Svona verður lífið þegar maður fer að eldast. Fátt spennandi nema helst bloggið og pólitíkin. Get kannski æst mig pínulítið ef mikilli vitleysu er haldið fram varðandi rafbækur. Hef nefnilega áratugum saman verið þeirrar skoðunar að framtíðin sé þeirra.

Já, og svo er það náttúrlega skákin. Enn held ég þeim sið að tefla samtímis nokkra tugi bréfskáka. Er orðinn svo metnaðarlaus þar að mér er bara alveg sama þó ég leiki stórkostlega af mér eða gleymi að leika. En það er samt alltaf gaman að vinna skák. Jafnvel þó andstæðingurinn leiki klaufalega af sér.

Nú fer kosningaundirbúningur að fara á fullt. Búast má við hatrömmum árásum á RUV-ið í framhaldi af því. Ef gagnrýnin verður álíka miki úr báður áttum mega þeir vel við una. Annars finnst mér vefmiðlum (sem ég nota nú aðallega) fara mjög aftur um þessar mundir. Fréttaskrifin eru oft mjög hroðvirknislega unnin og íslenskan á þeim léleg. Einhverjar krónur kunna að hafa sparast með því að losa sig við reynslumikla blaðamenn og láta skólakrakka um þetta í staðinn. Þau valda þessu bara alls ekki

Greinarnar á Smugunni, Eyjunni og fleiri netmiðlum eru oft ágætar. Eins er ég viss um að margir lesa það sem Egill Helgason lætur frá sér fara og ég hugsa að orðið á götunni sé líka vinsælt.

Þessi ófreskja var á reinfanginu. Þorði ekki nær.

1749 - Enn um pólitík

Hún er nefnilega svo vinsæl. Hundleiðinleg samt. Dregur fólk í dilka, sem oftast er óþarfi. Vel er hægt að koma sér saman um málin. Flest hver a.m.k.

Eini kosturinn sem ég sé við það að Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn fari saman í ríkisstjórn eftir næstu þingkosningar er sá að þeir verða fljótir að snúa við blaðinu í ESB-málinu og næsta öruggt að við verðum komin í sambandið þegar kjörtímabilið er hálfnað eða svo fái þeir meirihluta. Það er bara svo líklegt, að margt annað fari úrskeiðis að ég get ómögulega stutt slíka helmingaskipta- og frjálshyggjustjórn. Það getur vel orðið Samfylkingunni mjög erfitt að koma þessu sérmáli sínu fram. Auðvitað getur hugsast að Samfylkingunni takist að snúa Framsókn í þessu máli, en Vinstri grænir eru sennilega vonlausir með öllu.

Hræddur er ég um að ESB-andstæðingar hafi stundum farið alltof bratt í áróðurinn og hann ekki alltaf verið sú málefnalega og heiðarlega gagnrýni sem Bjarni frændi minn Harðarson heldur fram. En mér finnst Steingrímur Jóhann koma fram sem diplómat í þessu máli. Spurningin er bara sú hvort til stendur að sprengja stjórnina á þessu atriði. Geri ekki ráð fyrir að það verði gert fyrr en eftir áramótin, ef það verður gert. En hvar er þingrofsrétturinn? Er Jóhanna með hann í vasanum? Má ekki nota hann nema báðir samþykki? Er Ólafur forseti hugsanlega búinn að taka hann traustataki? Já, ég geri fastlega ráð fyrir að rifist verðir mikið um lagakróka og allskonar þýðingarmikil mál í eldhúsum landsins á næstunni.

Þetta er nú í styttra lagi hjá mér, en hvað gerir það til? Verra þykir mér að það er eingöngu pólitík. Við lifum bara á svo athyglisverðum tímum, segja sumir.

Niðurstaðan úr þjóðaratkvæðagreiðslunni í október verður athyglisverð. Kannski líta margir á þetta sem einhverskonar uppgjör við fjórflokkinn. Sumir af meðlimum hans munu þó berjast kröftuglega á móti því að fólk taki þátt í þessari atkvæðagreiðslu og eflaust verður hún kærð til hæstaréttar eins siður er orðinn.

Náttúrulegur öskubakki.

1748 - Árni Páll

Þetta með hvernig Sjálfstæðisflokkurinn eyðileggur hvern manninn eftir annan er vegna þess að hann þarf ekki á hæfileikum að halda. Foringjadýrkunin nægir. Annars er flokkurinn hálfforingjalaus núna. Þangað til Davíð kemur aftur. Það gerir hann sennilega, þegar hann sér að Jóhanna ætlar að halda áfram.

Man vel eftir séra Árna þegar hann var í Söðulsholti. Árni Páll segir að hann hafi stundað mótmæli á yngri árum. Gæti verið tilbúningur eða ýkjur. Árna Pál langar greinilega til að koma í stað Jóhönnu sem formaður Samfylkingarinnar. Held að hann stefni ekki á að verða forsætisráðherra í bili. Í reynd er hann of hallur undir Sjálfstæðisflokkinn. Gæti samt dregið að sér ESB-fylgi þaðan.

Aðalniðurstaðan eftir pólitísku fundina nú um helgina hjá Vinstri grænum og Samfylkingu er sú að ekkert muni breytast. Hjá breytingum verður þó ekki komist þegar líða fer á veturinn næsta. Vil samt helst ekki mikið um stjórnmál ræða. Þau eru svo leiðinleg og gera lítið annað en að auka óvild manna á milli.

Ef stjórnmálin bregðast má alltaf finna sér eitthvað annað til að rífast um. Það endar samt yfirleitt í pólitíkinni. Þeirri leiðindatík. Aðalniðurstaða mín um íslensk stjórnmál er sú að landið sé of lítið og of fámennt. Samt er gott að búa hér.

Í byrjun nóvember dregur til tíðinda í Bandaríkjunum því þá fara þar fram forsetakosningar. Demókratar eru lítið eitt vinstri sinnaðri en Repúblikanar og þessvegna styð ég Obama frekar en Romney. Úrslitin eru líka nokkuð ljós. Það verður mikill aumingjaskapur hjá Obama forseta er hann vinnur ekki. Sitjandi forsetar geta þó fallið og hafa fallið.

Nú er komið kappnóg af pólitík í þetta blogg. Nær væri að skrifa svolítið um veðrið. Þó farið sé að kólna nokkuð er veðrið afar fallegt ennþá. Skúrirnar sem verið hafa undanfarið hafa verið ansi hitabeltislegar. Man samt best eftir skúrum af þessu tagi frá Bretlandi. Hlýju roki aftur á móti úr hitabeltinu. Slíkt er sjaldgæft hér.

Sennilega græði ég heilmikið á að lesa að jafnaði jonas.is. Jónas er samt of einstrengingslegur og orðljótur. Hann er þó gríðarlega vel að sér og hefur lengi verið með fingurinn á púlsinum. Man eftir þegar hann fór í kapphlaup við Stefán Jasonarson frá Vorsabæjarhóli. Þá gjörbreyttist álit mitt á honum. Fram að því hafði ég einkum álitið hann vera gasprara sem komist hefði fyrir klíkuskap í þá aðstöðu að skrifa leiðara óhagstæða bændum.

Betri er krókur en kelda.

1747 - Fréttaskrif til sölu

Það er með öllu úrelt að selja fréttaskrif. Þetta reyna samt bæði Mogginn og DV. Fyrir mér er það ekki til sem ekki kemst á netið. Skribentarnir hjá Mogga og DV geta skrifað sig gula í framan, en ég mun ekki fá svo mikinn áhuga á ritræpunni úr þeim að ég borgi peninga fyrir hana. Fésbókin er kannski ósköp þunn en hún er þó ókeypis. Fréttablaðið og fréttatíminn líka. Bókasöfnin sömuleiðis. (Þegar maður er kominn á aldur). Auðvitað er maður að borga óbeint fyrir skrifin með því að horfa á auglýsingarnar sem reknar eru framan í mann, en einhvern vegin er betra að sætta sig við það. Ég veit að útgáfa og sala dagblaða er alþjóðlegt vandamál og að í litlu málsamfélagi eins og því íslenska er þetta erfitt en það eru til lausnir á því samt.

Svipað er að segja um bækur. Íslenskar rafbækur eru óhóflega dýrar miðað við útlendar og með því að hafa þær svona dýrar er unnið skemmdarverk á íslenskri tungu. Unnið að því að þeir sem mögulega geta það, lesi fremur „útlensku“ en íslensku. Útgefendur sem unna íslenskri tungu raunverulega ættu að vinna gegn þessu. Íslenskir útgefendur gera líka upp á milli framleiðenda lesbretta og spjaldtölva og rökstyðja þá ákvörðun aumingjalega að mér skilst.

Harpa Hreinsdóttir hefur bloggað um þetta og ef menn vilja kynna sér þetta efni nánar er hægt að fara á síðuna hennar frá nafninu hennar hér til vinstri. Þar að auki hlýtur að vera hægt að fræðast um þetta á íslensku rafbókavefsetrunum sem eru orðin nokkuð mörg.

Þessi klausa er af mbl.is í dag 24. ágúst 2012:

Lögregla höfuðborgarsvæðisins var kölluð að Reykjavíkurflugvelli fyrir hádegi í dag vegna farþega um borð í flugvél sem lét ófriðlega.

Auðvitað er það líklegra að farþeginn hafi látið ófriðlega en að flugvélin hafi verið með einhver læti. Þetta er samt klaufalega orðað. Óvandað orðalag er of algengt á vefmiðlunum. Mest er samt kvartað undan beinum staðreyndavillum en þær eru oft leiðréttar. Geri ekki ráð fyrir að þetta verði leiðrétt eða hafi verið það.

Tryggvi Þór hefur í asnaskap sínum fengið andstæðingum sínum öflugt vopn í hendurnar með því að ráðast á krakkagreyin í Útey en standa sjálfur fyrir slíku hér heima. Kannski er vinnumennsku hans hjá Sjálfstæðisflokknum um það bil að ljúka. Þeir hafa æfingu í því að láta menn hverfa.

Sveppasúpa.

1746 - Okur

Einu sinni var bannað að okra. Nú þykir það fínt. Kallast smálán. Helvítin vilja nefnilega ekki hætta of miklu. Fyrir kreppu hétu það stórlán, eða mikið lán. Okrari einn í fyrndinni tók 9 prósent ársvexti. Það þótti andskoti mikið, enda bannað. Okraragreyið reyndi að verja sig með því að hann hefði reiknað með að Guð Almáttugur héldi kannski að þetta væru bara 6 prósent, svona ofanfrá séð.

Hér er frásögn af vísum sem urðu til Ölfusinu. Hef áreiðanlega sagt frá þeim áður. En sjaldan er góð vísa of oft kveðin.

Í Ölfusá, sem rennur gegnt Arnarbæli, var klettur sem Arnarsetur kallaðist.

Einhvertíma fyrr á öldum var prestur nokkur í Arnarbæli og fjósastrákur einn starfandi þar einnig. Prestinum líkaði ekki allskostar við strákinn og kvað:

Drengur minn þú deyrð í vetur
dettur fyrir Arnarsetur.
Kríuskítur og kamrafretur.
Kveddu á móti ef þú getur.

Piltur var ekki seinn til svars og sagði:

Þú er prestur sómasæll
syngur hátt í messu.
En vesalmenni og vinnuþræll
verðurðu upp frá þessu.

Auðvitað rættist þetta allt saman eins og í öllum góðum sögum.

Spurning: Af hverju þurfa vextirnir hjá smálánafyrirtækjunum að vera svona háir?                        

Svar:        Það eru svo margir sem drepast áður en hægt er rukka þá að fullu.

Spurning: Af hverju eru smálánafyrirtækin svona mörg?

Svar:        Af því að við eigum svo mikið af peningum sem við þurfum að koma í vinnu.

Spurning: Fá þeir ekki atvinnuleysisbætur?

Svar:        Nei, ekki nema með svindli.

Spurning: Getið þið þá ekki svindlað?

Svar:        Svoleiðis svindl gefur svo lítið í aðra hönd.

Spurning: Getið þið samt ekki látið ykkur nægja það?

Svar:        Og þegar upp um okkur kemst, hvað eigum við þá að gera?

Spurning: Nú ertu að snúa hlutunum við. Það er ég sem á að spyrja.

Svar:        Nú, er það? Fyrirgefðu.

Spurning: Hvað gerið þið svo við alla peningana sem þið fáið?

Svar:        Látum þá strax í vinnu.

Spurning: Með því að stofna fleiri smálánafyrirtæki?

Svar:        Einmitt.

Spurning: Grunaði ekki Gvend. Má þá ekki bara endurtaka þetta viðtal eftir þörfum?

Svar:        Jú, jú.

Goto top of interview. (Það er eiginlega bara tölvan sem má sjá þetta.)

Hvað er svona merkilegt við berrassaðan prins? Er það ekki bara berrassaður prins? Jafnvel bara berrassaður Harry. Mér finnst lætin útaf þessu prinsmáli taka alltof mikið pláss. Má hann bara ekki bara striplast í friði. Flestir aðrir fá það.

Frank Brady skrifaði ævisögu Róberts Fischer sem út kom fyrir skömmu. Sú saga er um margt fjálgleg mjög. Mörg minniháttar atriði koma þar fram. Atriði sem maður vissi ekki um fyrirfram. Man að ég missti samt mikið til trúna á höfundinum þegar hann gat ekki einu sinni haft einföldustu atriði rétt í sambandi við hingaðkomu Fischers frá Japan. Kannski er það besta í sambandi við höfundinn að hann skuli bera nafn sem auðvelt er að muna.

Maður fórnar yfirleitt ekki manni í skák nema maður sjái mögleika sem andstæðingurinn hefur e.t.v. ekki komið auga á eða til að koma fleiri mönnum í aksjónina sem skapast við fórnina. Þetta þema kemur oft upp þegar kóngurinn er kominn í skjól á bakvið þrjú peð og menn hans uppteknir við annað.

Nú eru u.þ.b. tvö ár síðan Svanur Gísli skrifaði pistil sem hann nefndi: „Nígeríusvindlið hans DoctorE“ og fékk að launum óhæfilega langan svarhala. Einn af þeim allra lengstu sem ég hef séð. Byrjaði að lesa ósköpin áðan en gafst upp. (Er búinn að gleyma af hverju ég byrjaði á því.) Samt er þar margt merkilegt. Mofi var samt ósýnilegur. Ekki sá ég hann a.m.k. Að DoctorE skuli lesa bloggið mitt reglulega (að því er virðist) finnst mér talsverð upphefð. Einu sinni (eftir að hann var rekinn af Moggablogginu) skoðaði ég oft netsetrið hans en gafst upp á því vegna þess að það var svolítið einhæft.

Árni Páll sér sig líklega sem einhverskonar eftirmann Jóhönnu Sig. Ekki ég. Kannski er bara best fyrir Jóhönnu að halda áfram enn um sinn.

Ruslatunna skreytt í tilefni dagsins. Hvaða dags?

1745 - Eðlisávísun dýra

Það er hefðbundin vanahugsun hjá okkur tvífætlingunum sem teljum okkur vera hátind sköpunarinnar að dýrin séu heimsk og skilningslaus. Að á bak við greindarlegt augnaráðið leynist hreint ekki neitt. Að allt sem bendir til skynsemi sé bara eðlisávísun eins og tíðkast að kalla það. Öll kunnum við samt sögur af lygilegri greind hunda, katta og ýmissa annarra dýra. Apar koma okkur oft á óvart fyrir ótrúlega skynsemi sína.

Jú, jú það er líklegt að við mennirnir séum toppurinn á landdýrunum. Kannski hvalirnir séu á sama hátt toppurinn á sjávardýrunum. Við vitum fjarskalega lítið um það.

Sú áhersla sem víða er lögð á skynsemi sjávarspendýra er ekki á neinn hátt einkennileg. Skynsemi margra þeirra dýra sem við drepum til átu er heldur ekki hægt að draga í efa. Kannski eru kjúklingar frekar vitlausir, en það er þá mest vegna þess að við gefum þeim ekki tækifæri til neins annars. Vissulega étum við hér á Vesturlöndum hvorki hunda né ketti en engin ástæða er til að ætla að ekkert vit sé hjá ýmsum öðrum dýrategundum sem við þó étum. Þegar útlendir ferðamenn panta sér hvalkjöt hér á veitingastöðum getur vel verið að það sé gert með svipuðu hugarfari og okkar mundi vera ef við pöntuðum okkur hundakjöt á veitingastað í Austurlöndum.

Las nýlega frásögn manns sem fylgst hafði með hópi af fjallagórillum í Rúanda í Afríku. Það sem kom honum mest á óvart var að þeir virtust hvorki hræðast mennina né hafa á þeim sérstakan áhuga. Óhugnanlega sterkir eru aparnir einnig. Japanskur ferðamaður vildi gæla við apabarn sem kom til hans, en fullorðinn api kom og tók barnið af honum og henti ferðamanninum upp í tré og fótbraut hann. Górillur þessar eru sagðar í útrýmingarhættu og kannski er það rétt. Mannkynið þolir illa samkeppni.

Harpa Hreinsdóttir heldur áfram umfjöllun sinni um rafbækur. Rétt er að ítreka linkinn á blogg hennar: http://harpa.blogg.is/ Lokaorð hennar í pistli dagsins eru:

 við óbreyttar aðstæður munu stórlesendur sem eiga lesbretti eða lesa í símum og spjaldtölvum lesa æ meir á erlendum málum og æ minna á íslensku. Og þessi þróun er mjög hröð.

Þessi  orð hennar vil ég gjarnan gera að mínum og leggja þunga áherslu á þau.

Haustmyrkrið yfir oss. Þessi klausa kom óforvarendis yfir mig og mér fannst þetta vera nafn á bók eða eitthvað þess háttar. Ekki vill Gúgli samþykkja það, en orðið hauströkkur notað á svipaðan hátt virðist mér vera nafn á ljóðabók eftir Snorra Hjartarson. Sel það samt ekki dýrara en ég keypti það. Mér finnst vera munur á myrkri og rökkri. Næturnar eru ótrúlega dimmar um þessar mundir eftir alla birtuna og sólskinið í sumar. Kannski er of snemmt að vera að tala um haust því gróður allur er enn á fullri ferð. Það er ekki fyrr en haustlitir koma á lauf trjánna sem mér finnst hægt að tala um raunverulegt haust.

Hrunið (með stórum staf) er í þann veginn að verða hluti af hinu daglega pólitíska þvargi. Auðvitað er það ekki með öllu sanngjarnt, en líklega óhjákvæmilegt. Sumir bloggarar blogga bara um hruntengd eða pólitísk fréttamálefni og það er heldur ekki sanngjarnt að álasa þeim fyrir það. Eflaust hafa þeir ýmis önnur áhugamál en finnst samt rétt að láta til sín taka um slík málefni. Það eru líka mjög margir sem áhuga hafa á að fylgjast sem best með þvíumlíku.

Nú virðist þurfa 83 vikuinnlit til að komast á 400 listann hjá Moggablogginu. Það virðist semsagt vera eitthvað að hressast. Ekki held ég að það sé pólitíkin hjá Sjálfstæðisflokknum sem veldur þessum auknu vinsældum heldur hljóti það að vera eitthvað annað. En hvað? Óvinsældir ríkisstjórnarinnar? Auknar óvinsældir fésbókarinnar? (Eru þær annars að aukast?) Engar breytingar hef ég orðið var við hjá Moggablogginu sjálfu. Hef ekki fylgst með vinsældum mbl.is eða hvernig link á Moggabloggið er fyrirkomið þar. Allt getur haft áhrif.

Um daginn var ég byrjaður á mikilli frásögn af Tintronferð en hætti við hana vegna þess að ég hafði skrifað um hana áður. Þessi frásögn er sífellt að flækjast fyrir mér í blogg-skjalinu mínu svo ég er að hugsa um að senda hana núna á bloggið. Þeir sem ekki hafa áhuga eru hér með varaðir við. Ekkert er aftan við þessa frásögn.

Förinni var heitið í hellinn Tintron sem mun vera í námunda við Laugarvatn. Líklega á Lyngdalsheiðinni. Við fórum á allstórum og myndarlegum bíl sem svæðisstjórn björgunarsveita á Suðurlandi átti. En þar var Bjössi meðal innstu koppa í búri.

Þegar við vorum komnir í námunda við Selfoss hringir síminn hjá Bjössa. Farsímar voru afar sjaldgæfir á þessum tíma og gott ef síminn tilheyrði ekki bílnum. Verið var að biðja björgunarsveitir á Suðurlandi um að hjálpa lögreglunni að svipast um eftir veiðimanni sem fallið hafði í Sogið og óttast var að farið hefði sér að voða þar. Boðin voru látin ganga áfram til björgunarsveitarinnar á Selfossi því þetta var á hennar svæði. En þar sem þetta var alveg í leiðinni hjá okkur var ákveðið að við mundum a.m.k. ræða við lögregluna.

Þegar við nálguðumst Sogsbrúna sáum við litla flugvél sem flaug yfir Sogið. Vafalaust hefur hún verið að svipast um eftir týnda veiðimanninum. Þegar við fórum uppeftir Þingvallaafleggjaranum komum við auga á lögregluþjóna og bíl við ána. Við ákváðum að fara til þeirra en fórum fyrst á rangan sumarbústaðaafleggjara en leiðréttum það í snatri.

Lögregluþjónarnir voru búnir að koma auga á þúst úti á grynningum í ánni sem vel gæti verið líkið af veiðimanninum. Nokkrir af björgunarsveitarmönnunum ákváðu að ösla útað þessari þúst og tóku þeir líkpoka með sér. Sennilega er lögreglan alltaf með slíkt í bílunum hjá sér. Þessir pokar eru úr þykku plasti og nauðalíkir gamaldags svefnpokum.

Öslunin útað þústinni gekk vel enda var áin mjög grunn við landið þarna megin. Þetta reyndist vera líkið af veiðimanninum og var það sett í pokann og skutlað í lögreglubílinn. Man að ég var svolítið ósáttur við þessar aðfarir, því ég hef alltaf borið vissa virðingu fyrir dauðanum.

Þegar verið var að sækja líkið sást til björgunarsveitarinnar frá Selfossi þar sem hún kom upp eftir ánni í bát. Þeir höfðu semsagt brugðist mjög fljótt við en við Hvergerðingarnir höfðum samt verið á undan. Þeir Hvergersku voru nokkuð ánægðir með það. Auðvitað höfðu þeir haft talsvert forskot.

Síðan var haldið áfram áleiðis að Tintron. Á leiðinni þangað skriðum við eftir helli einum sem ég man ekki nafnið á. Sá lá þó undir veginn sem við fórum eftir. Ætli það hafi ekki verið gamli Lyngdalsheiðarvegurinn. Svo var haldið áfram að Tintron. Okkur gekk vel að finna hann þó enginn okkar hefði farið í hann áður.

Nafnið Tintron er sérkennilegt og ekki veit ég með neinni vissu hvað það þýðir. Björgunarsveit þeirra Grímsnesinga heitir einnig Tintron, að ég held. Hellir þessi er um margt líkur hellinum fræga við Þríhnjúka en bara miklu minni. Hann hefur líklega orðið til með svipuðum hætti. Efst er semsagt lítið gat en síðan vikkar hann mjög og endar í grjóthrúgu. Tintron er ekki nema um 10 metra djúpur en Þríhnjúkahellirinn miklu dýpri.

Veit ekki hvaða jurt þetta er.

1744 - Ólafur sérstaki

Hef áhyggjur af Ólafi sérstaka. A.m.k. gengur allt voðalega hægt hjá honum. Kannski er hann svona hræddur við dómstólana. Hef á tilfinningunni að verið sé að leita að undankomuleiðum fyrir mestu þjófana. Ef Ólafur flýr til Ingva Hrafns eins og fleiri, þá skal ég trúa því að hann sé að tefja málin viljandi, annars ekki.

Geri alls ekki ráð fyrir að kjósa Sjálfstæðisflokkinn í næstu kosningum þó ég bloggi enn á Moggablogginu. Líklega ekki Samfylkinguna heldur. Þessir flokkar eru ákaflega líkir. Keppast báðir við að rugla kjósendur sína í ríminu og þykjast vera vinir litla mannsins. Sem þeir eru alls ekki. Vinstri grænir og framsókn eru svo bara smáflokkar sem tilheyra þó fjórflokknum og ættu skilyrðislaust að hverfa þess vegna. Hvað er þá eftir? Veit það ekki, en í uppstokkuninni sem vonandi verður í næstu þingkosningum gæti svarið fundist.

Hvert skyldu þeir fara sem útskrifast af fésbókinni? Formspring er bara fyrir krakka og unglinga held ég. Er viss um að sumum sem hættu við bloggið á sínum tíma og yfirgáfu það hafi fundist fésbókin taka við á einhvern hátt. Er líf eftir fésbókina? Veit það ekki. Er auðvitað að tala um tölvulíf, sem er eiginlega ekkert líf. Samt á að þröngva því sem mest uppá krakkagreyin því þau eru varnarlaus. Verður ekki sá tími sem sparast við tölvuvæðinguna aðallega frítími fyrir kennarana? Og ef peningar sparast í raun og veru, hvert fara þeir þá?

Já, það er áreiðanlega mest sjálfum mér að kenna. Mér finnst einna merkilegastur sá hluti PussyRiot-sögunnar sem snýr að Garry Kasparov. Skrifaði eitthvað um Spassky vesalinginn hér á síðuna um daginn af því að Mogginn birti þýðingu á frétt um hann. Skákfréttir er samt aðallega að finna á Chessbase http://chessbase.com/ og auðvitað er best að vísa þeim þangað sem eru líkir mér með það að leggja ævinlega eldgamalt skákmat á hlutina.

Jæja, þá er Harpa byrjuð að blogga aftur http://harpa.blogg.is/ og skrifar hvorki meira né minna en um rafbækur að þessu sinni. Er sammála henni um næstum allt. Geri ráð fyrir að hún sé að tala um Kindle fire tölvu eins og ég á líka. Helst vil ég tala um Kyndilinn minn en hún hefur nafnið með einföldu upsiloni og hefur áreiðanlega eitthvað fyrir sér í því.

Á einum stað talar hún um að hægt sé að hafa yfir hundrað bækur í einu í tölvunni og að hún (tölvan) sé um 300 grömm. Þarna hefði ég kannski notað aðrar tölur. Bækurnar gætu sennilega verið um tíuþúsund og þyngdin nálgast 500 grömm. Þetta er í sem stystu máli einkum það sem ég get að bloggi hennar fundið og ráðlegg öllum sem áhuga hafa á rafbókum (Óla Gneista jafnvel líka) að lesa bloggið hennar.
P.S. Sé núna á myndinni hjá Hörpu að líklega er þetta ekki Kindle fire tölva (sem ég vil nú helst kalla spjaldtölvu) sem hún á og þar með eru þessar tölur ómark hjá mér.

Sum fyrirtæki í Auðbrekkunni leggja áherslu á að hafa umhverfið sem óhrjálegast.

1743 - DoctorE

Já, já. Ég held að það verði kannski einhver bið á því að ég setji upp nýtt blogg. Mér dettur nefnilega ekkert í hug.

Þetta Assange-mál er þannig vaxið að bresk stjórnvöld ættu sem minnst að skipta sér af því. Sporin hræða. Ef það heldur áfram svona lengi enn getur það farið að hafa pólitísk áhrif.

Hver er doctor e? Það er spurningin. Annars skiptir hún mig engu. Mér finnst allt í lagi að menn noti dulnefni. Auðvitað er samt hægt að misnota þann rétt eins og annan. Það er a.m.k nauðsynlegt að halda þeim möguleika opnum að menn geti sagt frá afbrotum fyrirtækja (t.d. í mengunarmálum) án áhættu fyrir sjálfa sig. Áreiðanlega verða alltaf einhverjir sem vilja gera mönnum það kleift.

Á sínum tíma ákvað ég að minnast reglulega á málið um Sögu Akraness og Kögunarmálið hans Teits. Bæði þessi mál eru farin að eldast og lítið gerist í þeim. Harpa Hreinsdóttir lætur okkur líklega vita ef eitthvað sérstakt gerist varðandi Sögu Akraness. Eflaust verður upplagt að rifja það mál stuttlega upp fyrir næstu bæjarstjórnarkosningar. Stór hópur kjósenda kýs þó alltaf eins svo kannski er það til lítils. Teitur Atlason bloggar reglulega um Kögunarmálið og þar gerist lítið líka. Þó er því haldið vakandi en í stóra Akranesmálinu virðast allir vera hættir við málshöfðanir.

„Karlmaður um fertugt sem laminn var með glasi í miðborginni á Menningarnótt stökk út úr sjúkrabílnum þegar verið var að flytja hann undir læknishendur. Þrátt fyrir leit fannst maðurinn ekki aftur. Klukkutíma síðar var óskað eftir aðstoð lögreglu og hafði þá maðurinn snúið aftur á vettvang. Hann var mjög blóðugur eftir árásina. Í annað skiptið var honum komið í sjúkrabíl og tókst það í annarri tilraun að koma manninum á slysadeild.“

Þessi klausa er af mbl.is og þó ég sé búinn að stytta hana talsvert má vel stytta hana meira. Annars er það ekki þessvegna sem ég birti hana hér heldur er þetta greinilega ágætisefni í langa smásögu eða jafnvel skáldsögu. Takið eftir stóra M-inu í Menningarnótt. Þetta er nefnilega mjög menningarlegt.

Fór á bókasafnið áðan og fékk lánaðar jafnmargar hljóðbækur og lesbækur. Konuna við 1000 gráður fékk ég bæði sem hljóð og les. Er ekki enn búinn að gera upp við mig hvort ég nota. Ef ég held mig þá ekki við kyndilinn og ensku bækurnar. Er í mestu vandræðum með að velja mér bækur til að lesa. Byrja á mörgum en klára fáar.

Úr því sem komið er læt ég mér nægja að blogga. Undarlegur sá siður margra að gera lítið úr blogginu. Man vel eftir að hafa lesið á sínum tíma bloggið hans Ágústar Borgþórs og hann gerði jafnan lítið úr blogginu í samanburði við þau alvarlegu skrif sem hann fékkst við. Hef samt örugglega lesið mun fleiri blogg eftir hann en smásögur.

Er njólinn að taka yfir?