Tuttugastaogfimmta blogg

"Fugl dagsins var hundur".  Með þessari setningu gerðu þeir Matthildingar (Davíð, Þórarinn og Hrafn) á sínum tíma nánast útaf við menntunarviðleitni útvarpsráðs (eða útvarpsstjóra, hvað veit ég) Á þessum tíma var það fastur liður á einu útvarpsrás landsmanna að rétt fyrir kvöldfréttir voru kynnt þau hljóð sem ýmsir fuglar gefa frá sér.

Því minnist ég á þetta að um þessar mundir er greinilega mikið um að vera hjá fuglum landsins. Ég þekki fáa fugla á hljóðum þeirra en um sexleytið á morgnana þegar ekki er byrjað að birta kveða við alls kyns fuglahljóð úr ýmsum áttum og enginn vafi er á því að vorið er að koma.

Daginn lengir með risaskrefum um þessar mundir. Nú er orðið bjart framyfir klukkan átta á kvöldin og er það mikil breyting frá því sem var þegar dagurinn var sem stystur.

Til viðbótar við setninguna um fugl dagsins er mér í fersku minni setning úr bókinni "Tómas Jónsson - metsölubók" eftir Guðberg Bergsson. Þar segir á einum stað: "Kartöflugrösin féllu um nóttina." Þessi setning lætur lítið yfir sér en lykillinn að áhrifamætti hennar er það samhengi sem hún var í. Í stuttu máli sagt man ég ekki betur en að þessi setning hafi komið í stað álnarlangra náttúrulýsinga sem tíðkaðist um þessar mundir að nota þegar þar kom frásögn að siðgæðislega séð var nauðsynlegt að hætta nákvæmum lýsingum. Mér er nær að halda að íslensk bókmenntasaga hafi ekki orðið söm á eftir.

Ég held að lesendum mínum sé eitthvað að fjölga svo líklega er best að vanda sig svolítið. Mér finnst líka nauðsynlegt að hafa hvert blogg ekki óhæfilega langt svo að sem flestir endist til að lesa þetta allt.

Ég er alltaf að bíða eftir því að einhver þeirra lesenda sem teljarinn heldur fram að flækist hingað inn láti svo lítið að kommenta á  þessi skrif mín. Hingað til hafa sárafáir gert það, en þeim mun eftirminnilegri eru mér skrif þeirra. Sjálfur á ég það til að kommenta stöku sinnum á þau blogg sem ég les.

Tuttugastaogfjórða blogg

Ég vorkenni svolítið vinsælu ofurbloggurunum. Greyin þurfa að blogga daglega ef vel  á að vera. Við hin getum látið okkur nægja að blogga bara svona öðru hvoru. Mikill lúxus.

Kláraði skattframtalið áðan. Áður fyrr var þetta árlega uppgjör hangandi yfir manni eins og Damoklesarsverð vikum saman en nú er þetta eiginlega orðið písofkeik ef svo má segja.

Eftir að ég fór að blogga sjálfur svona öðru hvoru þá hefur áhugi minn á að lesa annarra manna blogg  eiginlega minnkað. Líka er ég að miklu leyti hættur að lesa dagblöðin enda ekki lengur áskrifandi að Morgunblaðinu þrátt fyrir allt Moggabloggsstand og Fréttablaðið berst hingað bara með höppum og glöppum og Blaðið aldrei.

Mbl.is skoða ég oft og svo horfi ég á  auðvitað á sjónvarpið. Blogg af ýmsu tagi les ég talsvert en smekkur minn á slíkt breytist ört. Bloggurum fjölgar líka svo hratt um þessar mundir að maður hefur alls ekki við að lesa þá alla.

Langflesta nýja bloggara uppgötva ég þannig að þeir hafa linkað á einhverja frétt á mbl.is. Sjálfur linka ég aldrei á fréttir og blogga lítið um málefni dagsins.

Nú er vor í lofti og birtutíminn lengist stöðugt. Um helgina næstu er þó spáð  roki og rigningu að ég held.

Ég held að ég hafi þetta bara  stutt  núna. Reyni að gera betur næst. Hvenær sem það verður.

Tuttugastaogþriðja blogg

Sunnudagsmorgunn og best að blogga smá eftir all-langt blogghlé. Ekkert þó um að blogga svosem. Nenni samt ekki að skrifa um fréttir dagsins, það eru svo margir sem gera það og sumir af heilmiklu viti. Finnst samt flokksnafnið hjá Ómari og Co. fullyfirlætislegt. Minnir mig á Árna Johnsen og sérnúmerið á bílnum hans.

Kom í fyrsta sinn í gærkvöldi á veitingastaðinn Rauðará. Þar var Benni með smáafmælisfagnað og við fengum okkur að borða og svoleiðis sex saman.

Bjarni er lagt kominn með að flísaleggja baðið og setja upp gerekti með aðstoð Benna. Við Áslaug höfum komið til hans í fáein skipti að aðstoða smávegis undanfarna daga.

Ætlaði að blogga áðan um blogg-grein um landsleik Ísraela og Englendinga og bölsótast yfir villum o.þ.h. en hætti við og skrifaði  í þess stað smáathugasemd á bloggið sjálft. Minnir að ég hafi lent á þessari grein af link á mbl.is.

Vaknaði snemma í morgun. Ágætt að nota tímann núna til að röfla í Word-skjali, það er afslappandi finnst mér og svo líka að líta yfir bréfskákirnar á Netinu, sem eru eiginlega alltof margar.

Fór í einhvers konar svefnrannsókn um daginn. Þurfti að festa á mig tæki og tól áður en ég fór að sofa og setja tækið í gang. Þó tafsamt væri og svolítið flókið að koma öllu á sinn stað var ekkert vandamál að sofa með allt draslið utan á sér. Svaf  þó alltof stutt og fæ væntanlega að vita um niðurstöður rannsóknarinnar í næstu viku.

Á morgun byrjar vaktavika hjá mér og kannski blogga ég meira þá fyrir þessa tvo eða þrjá föstu lesendur mína.

Tuttugastaogannað blogg

Best að blogga smá. Það er orðið ansi langt síðan ég bloggaði síðast. Þó lesendurnir séu ekki margir þá sé ég á teljaranum að ég er að valda einhverjum vonbrigðum, því a.m.k. fáeinir líta hingað inn stöku sinnum þó lítið sé að gerast.

Af mér er fátt og lítið að frétta. Löppin er svolítið bólgin en það veldur mér litlum vandræðum. Helst að ég þurfi aðeins að beita lagni við að fara niður stiga. Innan fyrirtækisins er verið að auglýsa eftir umsóknum um störf í álverinu á Reyðarfirði. Ég er að hugsa um að kynna mér það nánar og jafnvel að sækja um.

Merkilegt hvað rifist er um stjórnarskrána þessa dagana. Mér finnst þetta vera örvæntingarfullt  útspil framsóknarmanna til þess  að minna á sig. Mig minnir að ég hafi haldið því fram hérna á blogginu fyrir nokkrum vikum síðan að alþingismönnum komi stjórnarskráin lítið við og best væri ef þeir létu hana alveg í friði. Ekki eru samt auðfundnir aðrir aðilar til að skipa þeim málum gáfulega og því þeim mun meiri ástæða til að flana ekki að neinu og viðgerðir alþingismanna eru meira en vafasamar ef ekki er um fullt samkomulag stjórnar og stjórnarandstöðu að ræða.

Þrýstingur á gufukötlum féll nokkuð í fyrrinótt hér í MS. Olli það nokkru havaríi, en mér sýnast þau mál vera í góðum farvegi núna. Í nótt sem leið snarlækkaði síðan frostið í herðinum í ísgerðinni, en lítið mál var að laga það. Af þessu má sjá að hér eru rólegheitin ekki alltaf drepandi, þó oft sé lítið um að vera.

Bréfskákir tefli ég  um þessar  mundir á þremur stöðum. Á playchess.de tefli ég 10 skákir sem ekki eru reiknaðar til stiga. Á Gameknot tefli ég síðan 13 stigaskákir og m.a. í móti sem Bjarni startaði. Hann er búinn með allar sínar skákir í mótinu og er með 8 vinninga af 12 mögulegum ef ég man rétt. Sjálfur er ég með 4,5 vinninga og á 4 skákir eftir. Síðan er það Chesshere.com þar sem komst um daginn mest í 51 skák en nú eru þær 40 að mig minnir. Ég tefli nú fremur hratt þar og alltaf koma skemmtilegar skákir upp þar öðru hvoru.

Benni fékk um daginn tilboð í íbúðina sína. Hann gerði gagntilboð og ég veit ekki hvernig það mál hefur farið. Hugsanlega ekki útkljáð enn. Mér heyrist á honum að hann sé nokkuð ákveðinn í að selja og kaupa sér nýtt.

Áslaug er að skúra í Aðföngum þessa dagana og Bjarni með henni. Í síðustu viku hjálpaði ég til í stað Bjarna og oftast með Hafdísi því Áslaug var með flensu.

Sjálfur fékk ég hita og beinverki seinni partinn á sunnudaginn og var svolítið slæmur nóttina á eftir, en síðan varð ekki meira úr því.

Tuttugastaogfyrsta blogg

Vinsamligst / sem alra fist / oss öskubakki útvegist.

Þetta man ég eftir að við nokkrir verðandi nemendur við Samvinnuskólann að Bifröst settum saman haustið 1959. Ástæðan var sú að enginn öskubakki var í herbergi því sem við Kiddi á Hjarðarbóli höfðum helgað okkur eða verið úthlutað (man ekki hvort) Ég man að okkur þótti þetta vel sagt,  einkum man ég eftir að hafa verið hrifinn af þeim stafsetningarbláþráðum sem eru í þessum víslíngi. (Víslíngur er nýyrði um eitthvað sem sumir kalla vísu en aðrir vilja bara kalla samsetning. - merkilegan eða ómerkilegan eftir atvikum)

Ég hugsa að á þessum tíma hafi það verið svolítið meira kool en unkool að reykja, en er þó ekki viss. Áreiðanlega hefur mörgum verið ljós á þessum tíma óhollusta reykinga. Ef ég man rétt var bannað að reykja í tímum og í matsal á Bifröst á þessum tíma, en leyfilegt að öðru leyti.

Annars er mér ofar í huga varðandi ofanritað, að það er oft einkennilegt hvað maður man og hvað maður man ekki, frá löngu liðnum tíma. Einhversstaðar man ég eftir að hafa séð því haldið fram að ástæðan fyrir þessu sé sú að í huga okkar séum við ósjálfrátt, sífellt að endurraða minningum. Þessvegna lendi sumar minningar í því að vera sí og æ í huga okkar, en öðrum þurfi að henda. Kannski verður þetta meira áberandi með aldrinum þegar plássið í heilabúinu fer þverrandi.

Ég get ómögulega skilið hvers vegna ég man svona greinilega eftir víslíngi þeim sem hér er minnst á í upphafi færslunnar. Ekki er hægt að segja að hann sé merkilegur og ekki er tilefnið heldur merkilegt. Mér dettur helst í hug að þetta tengist stafsetningaráhuga mínum. Ég held að ég hafi alltaf haft nokkurn áhuga á málfari og stafsetningu.

Annars er ekki margt  til  að blogga um núna. Ég tek eftir því að tuttugasta bloggið lenti á 2. mars og líklegt er að þetta geri það líka. Samt er eiginlega sólarhringur á milli þessara blogga.

Tuttugasta blogg

Blogg, blogg, blogg, blogg og blogg. Nei, svona einfalt er það ekki. Einhverri lágmarkshugsun verður að beita við bloggskriftir. Þó skiptir eflaust mestu ef hugmyndin er að fá einhvern fjölda lesenda að blogga reglulega, um mál sem fólk hefur áhuga á og að bloggið sé hæfilega langt.

Bjarni var með Volvoinn á verkstæði hjá Ingvari á Krókhálsinum í dag, hann og Áslaug þurftu líka að skúra í Aðföngum, Áslaug og Hafdís að fara til Benna að gera íbúðina hæfa til myndatöku fyrir sölumeðferð, Bjarni að fara á körfuboltaæfingu og ég í vinnuna fyrir kl. sex, svo það veitti ekki af að hafa tvo bíla í takinu, þegar leið að kvöldi.

Fjölskyldublogg er eiginlega ný blogghugsun sem ég er að hugsa um að einbeita mér að. Þá meina ég það að bloggið er bara fyrir mig og mína fjölskyldu og ef einhverjir aðrir rekast hingað inn þá er það bara þeirra mál hvort þeir skilja mikið eða lítið í því sem hér er sagt frá. Ég er að hugsa um að gefa öðrum blogghugsunum frí í bili að minnsta kosti. Auðvitað getur það verið að ég finni hvöt hjá mér einhverntíma í framtíðinni að blogga um eitthvað annað og þá geri ég það náttúrlega. Aðrir í fjölskyldunni geta að sjálfsögðu fengið að blogga hér ef þá langar til og svo er kommentakerfið náttúrlega alltaf opið.

Semsagt, hér er ekki um neina samkeppni við opinbera eða hálfopinbera fjölmiðla að ræða. Það sem hér er sagt er að mestu leyti útúr kú og á að vera það. Heimurinn hefur sinn gang hvort sem ég æsi mig eitthvað yfir því eða ekki.

Í kvöld sá ég í fyrsta skipti eintak af blaðinu "Sagan öll" og það er greinilegt bæði á kápumynd og allri uppsetningu á blaðinu að því er alfarið beint gegn Lifandi Vísindum. Mér finnst Illugi Jökulsson leggjast frekar lágt með því að taka að sér að vera ritstjóri þessa blaðs.

Nítjánda blogg

Nítjánda blogg

og þessvegna er líklega það títjánda næst, eða hvað? Ég man að mér fannst það góð skýring á nafngiftinni 19:19 á sínum tíma að aðstandendur þáttarins kynni ekki að telja með raðtöluendingum nema upp að nítján. Raðtöluendingar eru annars dálítil ólíkindatól og sumir sem forðast þær. T.d. er ekki öllum ljóst hvernig háar tölur taka raðtöluendingum. Þarf ekki einu sinni sérlega háar tölur til. 120. og 121. hafa t.d. ekki samskonar raðtöluendingu. En nóg um það.

Ekki eru þessir örfáu lesendur mínir mjög duglegir við lesturinn frekar en ég við skriftirnar. En þetta er allt að koma. Sígandi lukka er best. Eiginlega veit ég ekkert hvað ég á að blogga um. Líklega leggst mér þó eitthvað til. Ef ekki get ég bara hætt við að gera þetta að bloggfærslu. Ég er nefnilega svo séður að ég er búinn að venja mig á að blogga í Word-skjal og peista það svo á bloggið eftirá.

Eins og athugulir lesendur þessa bloggs taka eflaust eftir þá er ekki að sjá að ég eigi neina bloggvini. (Og vonandi ekki neina bloggóvini heldur) Ég hef ekki beðið neinn um að gerast bloggvinur minn og enginn hefur haft samband við mig með hliðstæða beiðni. Enda er það varla  von því þetta er nú eiginlega hálfgert leyniblogg. Mér er svosem sama um bloggvinina, gæti best trúað að það yrði svolítið leiðigjarnt til lengdar að hafa mikið af þeim. Hins vegar eru athugasemdirnar vel þegnar og ég hef fjölyrt nokkuð um þær fáu slíkar sem ég hef fengið og þær mættu vel vera fleiri. Það sakar meira  að segja ekki að segja þeim sem hugsanlega lesa þetta að það er ágætis leið að sníkjublogga  pínulítið með því að skrifa  í athugasemdakerfin. Það er bæði létt og einfalt og ég stundaði það svolítið áður en ég byrjaði sjálfur að blogga. Nú tími ég því varla en geri það samt, en ekki í þeim tilgangi sem sumir gera, það er að vekja athygli á sínu eigin bloggi.

Í nótt sem leið (þ.e. aðfaranótt miðvikudags) var á tímabili mögnuð norðurljósadýrð hér yfir höfuðborginni. Það er ekki oft sem maður sér slíkt hér og kannski er það mest vegna þeirrar gríðarlegu ljósmengunar sem hér er. Fyrir nokkrum árum keypti Benni sér lítinn stjörnukíki og þá kom í ljós að almennilegt myrkur er erfitt  að finna í Reykjavík og nágrenni.

Átjánda blogg

Því miður er það svo að ég get ekki betur séð en að þeir starfsmenn Morgunblaðsins sem sjá um þetta Moggablogg séu illa starfi sínu vaxnir. Það er ekki nóg með að þeir birti og rugli öllum lykilorðum hjá notendum þessarar þjónustu og valdi því með þekkingarleysi sínu (geri ég ráð fyrir) að bloggið er venjulega óskaplega hægt og þungt í vöfum heldur virðast þeir sí og æ vera að fikta í fontum, feitletrun, greinaskilum og öðru því sem fólk vill gjarnan hafa í lagi. Annars er mér svosem sama, þessi skrif mín hér eru ekki mikils virði og ég á hvergi afrit af þeim. Ég geri fastlega ráð fyrir að næsta afreksverk þessara umsjónarmanna verði að senda allt sem hér hefur verið skrifað síðustu árin í glatkistuna gaflalausu og hugsanlega bregður þá einhverjum við, þegar ekki verður lengur hægt að ganga að gömlum skrifum, en ekki mér.

Ég sé að fjölskyldan er búin að uppgötva þetta blogg. Lísa hringdi um daginn og þá voru þau Bjössi nýbúin að finna þetta og nokkur atriði þar komu þeim alveg á óvart og þau höfðu ekkert frétt um. Þau koma líka miklu sjaldnar nú eftir að Bónusverslun tók til starfa í Hveragerði, en þau gerðu áður fyrr.

Ingibjörg og Hörður eru víst á Kanarí eins og í fyrra. Kannski við förum þangað einhverntíma, hver veit.

Núna geri ég ráð fyrir að lesendum þessa bloggs fjölgi eitthvað og hingað getur fólk komið og leitað frétta. Líka verður fólk að gera sér grein fyrir að ef það segir mér eitthvað þá má búast við að það rati hingað. Þetta getur svo orðið til þess að mér verður ennþá síður sagt frá hlutum en verið hefur, en því verður að taka. Það er svo gaman að blogga.

Skelfingar bull er þetta hjá mér. Ég sem var að hugsa um að skrifa nú eitthvað gáfulegt þegar mér er orðið ljóst að ég er kominn með fasta lesendur, þó fáir séu. En svona er þetta, ég get svosem skrifað og skrifað án þess að skrifa nokkuð merkilegt. Alveg á sama hátt og ég get ef ég er í rétta stuðinu talað og talað án þess að segja nokkuð. Þetta er gáfa eða eigum við að segja ættarfylgja eða löstur sem mér hefur verið ljós nokkuð lengi.

Ég nenni ómögulega að blogga um fréttir dagsins og stjórnmálaviðhorfið þó vel mætti fjölyrða margt um það. Mínar hugleiðingar bæta samt líklega ekki miklu við. Miklu nær væri fyrir mig að skrifa um eitthvað sem gerðist fyrr á tímum og hefur af einhverjum ástæðum tekið sér bólfestu í heilanum á mér.

Já, líklega er þetta ágætis hugmynd. Ég held samt að ég verði að hugsa svolítið um hana og læt þetta því duga núna.

Sautjánda blogg

Já, sennilega er Moggabloggið að syngja sitt síðasta, hvort sem það er nú vegna áhrínsorða Stefáns Pálssonar eða bara vegna þess að umsjónarmenn þess eru ekki starfi sínu vaxnir. Bloggið er búið að vera óskaplega þungt og hægt að undanförnu og svo birtu þessir snillingar öll lykilorð í morgun og breyttu í kjölfar þess öllum lykilorðum. Ekki er ég viss um að öllum takist að bjarga sér skammlaust út úr þessum hremmingum þó ég hafi nú reyndar verið svo heppinn að takast það. Moggabloggurum mun áreiðanlega fækka vegna þessa og vel gæti það verið upphafið að endalokunum. Þetta er að verða að daglegu ritúali hjá mér að blogga smá. Allt í lagi að halda því áfram. Skínandi gott verður um helgina, einkum á laugardaginn. Eiginlega fannst mér eins og það væri vor í lofti. Nú er hinsvegar heldur að kólna. Fór í smágönguferð í morgun og líklega er pínulítið frost hér á Stórreykjavíkursvæðinu. Þetta virðist vel geta orðið merkilegt ár í ár. Bjarni líklega að gifta sig og flytjast til Bahamas. Benni hugsanlega að selja íbúðina sína og kaupa sér nýja. Og fleiri breytingum má búast við. Samt er eins og ég nenni svosem engu. Þegar ég er ekki á vöktum hengslast ég um og geri ósköp lítið. Kannski breytist þetta allt með hækkandi sól. Ég hef verið að kíkja svolítið á vinsældalistann hérna. Mér finnst merkilegt að Steingrímur Snævarr skuli enn halda efsta sætinu þó hann sé farinn að vinna á fréttastofu Stöðvar 2. Sigmar Guðmundsson í Kastljósi er svo í öðru sætinu ekki mjög langt á eftir. Hinsvegar er svo óralangt í 3. sætið. Hvernig ætli standi á því? Efstu sætin eru einkum skipuð fólki sem ég les oft. Ég  les þó sjaldan bloggin eftir Áslaugu Ósk, Pétur Reynisson og Sóleyju Tómasdóttur. Mér finnst  ég þekkja hin flest sem eru efst á listanum vegna þess  að ég hef oft lesið bloggin þeirra. Prentaði 400 manna  listann út og ætla að kíkja  á hann aftur í næstu viku eða svo og jafnvel að skýra frá því hér. 

Sextánda blogg

Ég er eiginlega hissa á því að enn skuli vera gefin út blöð á Íslandi eins og mikið er skrifað hér á Moggablogginu. Reyndar er ekki annað að sjá en blöðum og tímaritum fari fjölgandi um þessar mundir. Ég get ekki ímyndað mér að blaðalesendum fjölgi í svipuðu hlutfalli. Eru blaðamenn kannski bara orðnir yfirbloggarar. Margir virðast helst ekki geta bloggað um neitt nema blaðamenn (við Moggann vel að merkja) hafi skrifað eitthvað um það fyrst. Það er ekki annað að sjá en að allir sem skrifað geta séu farnir að blogga. Skyldi ekki lesendum hjá þeim sem ekki eru á Moggablogginu fara fækkandi? Ætli Stebbi Páls sé svona öskureiður útí Mogggabloggið vegna þess að lesendum hans sé að fækka? Spyr sá sem ekki veit. Mér finnst að allir sem það mögulega geta ættu að blogga og það sem mest. Seint verður of mikið bloggað. Lesendum hjá vinsælustu bloggurum gærdagsins hlýtur að fara fækkandi, en gerir það nokkuð til?

Ég  er mikið til hættur að lesa önnur blogg en Moggablogg. (sem er áreiðanlega það sem stjórnendur bloggsins vilja umfram allt.) Harpa Hreins er þó undanþegin þessum örlögum sem og Stefán Pálsson. Ég man samt eftir að fleiri blogg las ég áður en Moggabloggssprengingin mikla varð. Tölvuviðrinið sem  ég notast við hérna í vinnunni leyfir ekki búkkmörk svo ég er svolítið bæklaður í þessu, en ég var því vanastur að nota búkkmörkin ótæpilega. Athuga þetta. Ég veit að það eru til þjónustur sem bjóða upp á búkkmörk á Netinu.

Meðan ég skrifa þetta er ég að fylgjast með söngvakeppninni í sjónvarpinu með öðru auganu og öðru eyranu. Heldur finnst mér þetta nú lítilfjörlegt og ég get ekki ímyndað mér hvaða lag verður efst að lokum. Mér fannst nú Silvía Nótt hleypa svolítlu fjöri í þetta í fyrra en samt nennti ég ekki að fylgjast með þessu þá. Ég hef stundum fylgst með Söngvakeppni Evrópu í sjónvarpinu og ég verð að segja það að atkvæðagreiðslan er yfirleitt það langskemmtilegasta sem þar er að sjá og heyra.