2701 - Eplið, fésbókin o.fl.

Julian Assagne var sviptur netaðgangi sínum í sendiráði Ekvador eftir því sem ég las einhvers staðar. Hann var víst eitthvað að kommentera á Skribal-málið. Ekki er ég neitt hræddur um að verða sviptur netaaðgangi þó ég segi eitthvað um það mál.

Vel getur verið að sannanlegt sé að um eiturgas hafi verið að ræða þar, en samkvæmt þeim gögnum sem ég hef séð er ekki fullkomlega víst að Rússnesk stjórnvöld hafi vélað þar um. Ég held að frekar hafi þar ráðið aðildin að NATO en traust á Bretum að Íslendingar skárust ekki úr leik með öllu varðandi það mál. Mér datt allsekki í hug að Gulli mundi haga sér neitt öðruvísi í þessu máli. Spurningin í mínum huga er miklu fremur hvort hann geti bannað Guðna forseta að fara á Heimsmeistarakeppnina í fótbolta. Býst fastlega við að Guðna langi þangað. Hvað siðferði snertir hefur hann úr miklu hærri söðli að detta en Gulli. Eftir nýjustu fréttum að dæma þá ætla Rússar að hefna sín með því að reka álíka marga vestræna sendiráðsstarfsmenn úr Rússlandi og ekki er að vita hvar þetta endar. Bretar hafa a.m.k. sannfært einhverja um að þeir hafi rétt fyrir sér varðandi rússnesk stjórnvöld.

Eru viðskiptavinirnir helsta afurð fésbókarinnar? Þessu heldur forstjóri Apple fram. Er Apple annars eitthvað betra fyrirtæki en Facebook. Og svo er Trump sjálfur víst að ráðast á Amazon og finnst það fyrirtæki gína yfir of miklu. Musk sendir bara Tesla-bíla til annarra hatta. Maður veit eiginlega ekki lengur á hvað maður á að trúa. Microsoft er minna á milli tannanna á fólki en oft áður. Kannski er það bara best, eftir allt saman. Alþjóðlegu stórfyrirtækin eru varasöm.  

Nú skilst mér að kominn sé föstudagurinn langi. Samt er þetta víst ekki ryksugudagur þó hann sé langur. Í gær vorum við í fermingarveislu og í dag er fjölskylduhittingur hjá Bjössa og við ætlum að koma við hjá Benna á leiðinni þangað. Helena dóttir hans, sem er 5 ára var ansi fjörug og kunni vel við sig í veislunni í gær, þangað til hún datt og meiddi sig smávegis. Allir eru að kaupa og selja húsin sín núna skilst mér. Annars verður sennilega rólegt hjá okkur eftir þessa systkinaveislu og sennilega förum við ekkert meira um þessa páska.

Ég þyrfti að skrifa smávegis í viðbót til að geta sett þetta á bloggið mitt. Lesendum er sífellt að fjölga, en auðvitað eru þeir fáir ef ég skrifa ekki neitt. Annars er ég ekkert á leiðinni með að skrifa á hverjum degi, eins og einu sinni, þó ég hafi skrifað ansi þétt undanfarið. Sumir hafa ekki annað að gera en lesa um páskana og ekki er ég of góður til að þjóna þeim.

Fréttatengd efni höfða ekki til mín. Engar fréttir eru góðar fréttir. Sumir eru alltaf með símann á lofti, en ég get bara ekki vanið mig á það. Besti vinur sumra er greinilega síminn eða jafnvel fésbókin. Tala nú ekki um ef hægt er að sameina þetta tvennt. Ef enginn hringir eða ekkert er að frétta í fésbókinni má alltaf fara í tölvuleiki (jafnvel spurningaleiki) í símanum.

Einhver mynd.

2700 - Friðrik Skúlason og Kári Stefánsson

Að ég skuli vera búinn að blogga næstum tvö þúsund og sjöhundruð sinnum er alveg lygilegt. Þó held ég að þessi tala sé nokkurnvegin rétt hjá mér. Að ég skuli hafa fundið uppá þessum númeringum strax í upphafi er alveg lygilegt líka. Ekki eru aðrir að apa þetta eftir mér. A.m.k. hef ég ekki séð það. Ekki get ég hætt að númera bloggskrifin mín, eða hvað finnst ykkur? Sennilega get ég ekki einu sinni byrjað á núlli eða einum aftur fyrr en eftir 9999 blogg.

Það er eins og margt af því sem ég hef sagt um fésbókina sé að koma fram núna. T.d. þetta með „púpuna“ eða „kúluna“ eins og sumir vilja kalla fyrirbrigðið. Smátt og smátt lokast þú inni í þinni skel og heldur að heimurinn allur sé eins og pottlokið sem er yfir þér. Svolítið hef ég reynt að berjast gegn þessu, en það er ekki auðvelt og ég geri ráð fyrir að ég sé a.m.k. jafntakmarkaður að þessu leyti og flestir aðrir.

Alltaf reyni ég að vera sæmilega fjölbreyttur í þessum bloggskrifum mínum. Líka reyni ég að fjölyrða ekki um of um sama efnið fram og aftur með mismunandi orðum. Þó er þessi klausa óþægilega lík þeim næstu á undan, svo það er líklega best að hætta núna strax.

Einhverntíma um daginn sá ég tungl vaða í skýjum. Þá festist þessi gamla og alkunna vísa alveg í huga mér:

Týnd er æra, töpuð sál.
Tungl veður í skýjum.
Sunnefunnar sýpur skál,
sýslumaður Wium.

Eiginlega er ljóðlína númer tvö óttalegur hortittur. Samt hefur þessi vísa náð flugi því hún gerir aðra parta vísunnar óneitanlega svolítið ógnvekjandi. Annars er það einkennilegt að ekki skuli hafa verið skrifuð bók nýlega um „Sunnefumálin“ svo eftirtektarverð sem þau eru. Skáldsögur um söguleg efni eru á margan hátt uppáhald mitt. Hætt er samt alltaf við að gera þurfi greinarmun á staðreyndum og því sem gerist aðeins í hugarheimi höfundar. Ekki gera þeir sjálfir alltaf nægilegan greinarmun á því. Man að ég gerði mér í fyrsta skipti almennilega grein fyrir þessu þegar ég las fyrstu ævisögulegu bókina eftir Sigurð Aðalheiðarson Magnússon. Minnir að hann hafi kallað hana: „Undir kalstjörnu.“

Heyrði nýlega viðtal við Friðrik Skúlason um Íslendingabók o.fl. Á margan hátt var þetta fróðlegt viðtal. Íslendingabók er framúrstefnulegt verk. Ekki er víst að allir þekki þetta fyrirbrigði a.m.k. hefur ekki verið mikið fjallað um hana undanfarin ár. Sjálfur komst ég að ýmsu um ættir mínar með hjálp þessa verks, sem þeir eiga á margan hátt sameiginlegan heiður af að hafa látið verða að veruleika þeir Friðrik Skúlason og Kári Stefánsson.

Einhver mynd.

2699 - Stormy Daniels

Plánetur sem fylgja sólum án þess vera í okkar sólkerfi eru kallaðar exoplanets  á enskri tungu. Ég veit ekki hvað væri réttast að kalla þær á íslensku. Þær sem nú þegar hafa fundist eru taldar vera um 4000 eða álíka margar og stjörnurnar sem sjást á himninum með berum augum ef ljósmengun er engin. Það líf sem hugsanlegt er að við gætum átt einhver samskipti við er líklegast að þróast hafi á plánetum sem hafa a.m.k. einhversstaðar meðalhita á milli frostmarks og suðumarks vatns. Sennilegt er að ca. 100 af þessum 4000 exoplanets falli í þann flokk.

Undanfarna áratugi höfum við leitað nokkuð markvisst að vitibornu lífi í alheiminum, án þess að það hafi borið nokkurn árangur. Enginn vafi er á að slíkt fyrirfinnst og líklegast er að aðrir leiti eða hafi leitað líka. Í framtíðinni má búast við því að tækni í slíkri leit fleygi fram og spyrja má eins og sagt er að Enrico Fermi hafi gert: „Hvar eru þá allir?“ Speglasjónir (spekúleringar) um þessi mál hafa heillað marga í gegnum aldirnar.

Einkennilegt þykir mér hve hávaði í auglýsingum í útvarpinu og sjónvarpinu er mikill. Mér finnst stillingin ekki vera rétt. Áhersla virðist vera lögð á að hafa hljóðið í auglýsingum hærra stillt en ef um annað efni er að ræða. Þetta er vandstillt og ég kann að hafa rangt fyrir mér. Hinsvegar er það alveg greinilegt í appinu fyrir AppleTV-ið sem heitir „spilarinn“ (þar er hægt að flakka milli stöðva) að stöðvarnar stilla hljóðið mismunandi hátt og appið sem á að senda þau sjónvarpsmerki sem allir eiga að geta náð á hverjum tíma er oftast bilað og sendir aldrei upptökurnar frá Alþingi og fréttirnar hjá Stöð 2 bara með höppum og glöppum.

Svo ég snúi mér að allt öðru þá er það svo að ég hef ekki orðið var við að það sé dregið í efa að lögfræðingur Trumps bandaríkjaforseta hafi nokkrum dögum fyrir kosningarnar árið 2016 greitt Stormy Daniels 130.000 dollara. Nú segir hann að hann hafi greitt þetta af sínum eigin peningum og þetta komi Donald Trump ekkert við. Um þetta er mikið efast. Þetta mál er allt hið undarlegasta og ég á ekki von á að Trump verði kærður til embættismissis vegna þessa. Það var reynd með Clinton greyið, en gekk ekki. Samsetning þingsins (einkum öldungadeildarinnar) er þannig að það er ólíklegt. Hins vegar gætu mál þessu tengd verið að velkjast fyrir dómstólum næsu árin.

NRA er skammstöfun fyrir „National Rifle Association“. Þarna er um að ræða öflug og áhrifamikil samtök byssu-unnenda í bandaríkjunum, sem hafa mikil áhrif á þingið með fjölda sínum og peningum. Fyrst og fremst með peningum þó. Sagt er að þau hafi meiri áhrif á löggjöf en styrkur þeirra ætti að segja til um. Nú um stundir eru þau sögð óttast fátt meira en 18 ára snoðklippta stelpu sem heitir Emma Gonzales. Hún hefur fyrir hönd yngstu kynslóðarinnar krafist endurskoðunar á byssulöggjöfinni í bandaríkjunum. Ekki er samt víst að hún hafi erindi sem erfiði. Bandaríkjamenn eru svo skrítnir.

Móðirin: Langafi þinn er dáinn.
-Strákurinn: Hver skjótti hann?

Og svo er það stelpan sem sagði við pabba sinn: Pabbi, hvort er ég ættleidd, glasabarn eða rídd?

Einhver mynd.

2698 - Sigmundur, Katrín og Gunnar Bragi

Nú eru menn búnir að fá leið að því að jagast um aksturskostnaðarnótur frá Ásmundi og líka um umskurð sveinbarna og teknir til við að fjasa um kosningarétt. Eyþór talar reyndar bara um bíla. Svo er víst framboðunum allaf að fjölga. Annars er það eiginlega alveg úreltur hugsunarháttur að mjólka sem mest útúr ríkinu ef maður kemst í þá aðstöðu. Að því leyti er þetta ósköp barnalegt hjá Ásmundi. Þó einhverjir læknar segi að það sé sársaukalaust að skera framan af tippinu á ungbörnum þá vita þeir ekkert um það. Allt svona á að banna því líkaminn er heilagur og á að fá að vera í friði ef þess er nokkur kostur. Sú tíð kann að koma að hægt verði að athuga þetta án þess að menn girði niður um sig eða veifi félaganum. Guðfræðilegu rökin er líka rétt að blása á.

Man vel eftir því að einu sinni var ég formaður í verkalýðsfélagi á landsbyggðinni. Þá komu nýir samingar og þar voru 16 – 18 ára unglingar skilgreindir þannig að þeir fengu ekki fullt kaup eins og verið hafði. Ég beitti mér fyrir því að þessir samningar væru felldir og var það samþykkt. Fáein verkalýðsfélög önnur gerðu það einnig. Í samtölum við þá sem setið höfðu í samninganefnd kom fram að krafa um þetta hafði ekki komið frá vinnuveitendum heldur gagnaðilum þeirra. Þetta ákvæði var fellt niður og sú breyting á gildistíma, sem rætt hafði verið um að hegna þeim með, sem felldu samningana, var líka felld niður.

Þessvegna er það sem ég styð fullkomlega þá breytingu varðandi kosningarétt sem rætt hefur verið um. Hvort hún kemur til framkvæmda í þeim kosningum sem eru á næstu grösum er bitamunur en ekki fjár að mínu áliti. Hmm.. dálítið er þetta nú framsóknarlegt eða jafnvel miðflokkslegt. Einhverntíma verður Gunnar Bragi samt að hafa rétt fyrir sér.

Heyrði áðan eitthvert brot af Silfrinu og þar var Páll Magnússon að reyna að réttlæta álit landsfundar Sjálfstæðisflokksins varðandi spítalamálið. Að mínum dómi er sú ályktum bara gerð til að geta vippað Simma inn í ríkisstjórnina í staðinn fyrir Kötu eða í framtíðinni ef til þess kemur. Hugsanlega leiðist BB að hunsa ávallt samþykktir landsfundarins. Oft finnst mér íslensk pólitík ansi lókal.

Nú er ég andvaka og klukkan ekki nema rúmlega fimm á mánudagsmorgni. Kannski er bara best að klára þetta blogg til að gera eitthvað. Lesendur verða nefnilega sárafáir ef ég skrifa ekkert. Ekki dettur mér neitt gáfulegt í hug. Dettur samt yfirleitt eitthvað snjallt í hug strax og ég er búinn að senda bloggskrifin upp.

Einhver mynd.

2697 - Kötturinn í örbylgjuofninum

Hann tók köttinn upp af gólfinu. Snoddas hafði verið óþekkur. Hann hafði bitið í rófuna á nýja kettlingnum, svo hann emjaði af sársauka. Auk þess hafði hann ýtt kettlingunum í burtu þegar hann þefaði smávegis af harðfiskinum, sem var á HANS diski. Snoddas flýtti sér að fá sér harðfiskinn svo óviðkomandi gerðu það ekki og var í sama mund lyft upp af gólfinu af húsbónda sínum. Jónas flýtti sér að opna örbylgjuofninn og skutla kettinum þar inn. Því næst lokaði hann hurðinni vandlega, en þegar hann setti hendina á rofann hikaði hann svolítið.

Einhvern tíma sá ég það í leiðbeiningum um sögugerð að mikilvægt væri að hafa byrjunina nógu krassandi. Kannski á það líka við um bloggskrif. Annars hefur mér reynst ágætlega að setja nöfn á einhverjum frægum í bloggfyrirsagnir. Nenni ekki að leita að passandi fréttapistlum á mbl.is. Ekki dettur mér í hug að ákveða núna strax hvort Jónas kveikir á örbylgjuofninum eða ekki. Kannski minnist ég ekki á það meira í þessum pistli, en til þess að ganga úr skugga um það verður að lesa hann allan.

Skyldu þeir vera margir sem fletta í gegnum auglýsingarnar í laugardagsblaði Fréttablaðsins. Ég er alveg að hasast upp á því. Annars finnst mér það vel til fundið hjá ritstjórunum þar að hafa næstum engar fréttir í blaðinu. Mesti óþarfi er líka oftast að fletta lengra en að skoðanasíðunni. Þar er venjulega að finna einskonar forystugrein og hugleiðinar eftir Sif Sigmarsdóttur. Ég sakna Bergs Ebba og Þorvaldar Gylfasonar. Svo les ég stundum bakþankana sem eru kannski það eina sem sumir lesa auk þess að skoða myndirnar og fyrirsagnirnar á forsíðunni. Vefsetrið „fréttablaðið.is“ er nokkuð gott og fer sennilega batnandi.

Fésbókin er Frónbúans
fyrsta barnaglingur.
En verður seinna í höndum hans
hvöss sem byssustingur.

Nei, þessi vísa er allsekki eftir mig. Ég gerði ekki annað en að setja fésbók í staðinn fyrir ferskeytlu í þessari alkunnu vísu. Ferskeytlusmíð er deyjandi íþrótt á Íslandi. Kannski er það ekki vonum fyrr. Jónas Hallgrímsson réðist gegn rímunum á sinni tíð og þó Sigurður Breiðfjörð hafi verið mikill snillingur, er því ekki að leyna að margar vinsælar rímur voru argasta bull. Ég er nú svo gamall að mér finnst sumt af rappinu svokallaða vera hálfgildings afturhvarf til rímnastaglsins.

Mig vantar bara svona eins og eina málsgrein í viðbót til að geta skammlaust sett þetta á Moggabloggið. Íhaldssemin og erlendu fréttirnar eru aðall Morgunblaðsins. Fjölmiðlun á Íslandi er afar skrítin. Enn eru frjálsu fjölmiðlarnir svokölluðu að hamast gegn auglýsingunum hjá RUV. Það hafa þeir gert a.m.k. síðan 1986 en þá var það sem ég flutti frá Borgarnesi og fór að vinna hjá Stöð 2.

Einhver mynd.

2696 - Nei, ég er ekki dauður

Nei, ég er ekki dauður, en kannski ég breyti um verklagsreglur eins og mikið er í tísku núna um þessar mundir. Ástæðan fyrir því að ég hef ekkert bloggað að undanförnu er sú að ég hef verið í rúma viku í sumarhúsi við Húsafell. Þegar ég blogga eru það talsvert margir sem lesa það sem ég hef að segja. Líka hef ég tapað öllum bréfskákunum mínum því þegar ég fer í frí þá fer ég í frí.

Nú er ég semsagt búinn að vera í hálfan mánuð á Kanarí (í janúar) og rúma viku í/á Húsfelli og sennilega er að vora. Einhvern vegin verða menn að þreyja Þorrann og Góuna. Það er t.d. snjólaust og frostlaust hér á Akranesi núna og kannski kemur ekkert páskahret að þessu sinni.

Í bústaðnum las ég tvær bækur sem mér þótti nokkuð athyglisverðar. Sú fyrri er eftir Helga M. Sigurðsson og heitir að mig minnir: „Frumleg hreinskilni. Um Þórberg Þórðarson og mannlífið á mölinni í upphafi aldar“. Þessi bók er gefið út árið 1992 og fjallar eins og nafnið bendir til um Þórberg Þórðarson. Hann er að mörgu leyti uppáhaldsrithöfundur minn og af einhverjum ástæðum hefur þessi bók farið algerlega framhjá mér á sínum tíma.

Hin bókin sem ég las í bústaðnum var heimspekiritið: „Tilraun um heiminn“ eftir Þorstein Gylfason. Sumt í þeirri bók höfðaði alls ekki til mín, en mér þótti samt margt mjög athylisvert þar. Einkum það sem hann sagði um lýðræði og kosningafræði. Sumt af því hef ég reyndar heyrt áður og reynt að tileinka mér.

Áðan fór ég út að ganga. Þá gerði ég eftirfarandi vísu:

Fésbókin er faraldur,
finnast ekki meiri.
Skelfilegur skaðvaldur,
skaðar sífellt fleiri.

Annars er ekki grín að þessu gerandi. Sumir geta sennilega ekki á hálfum (eða heilum) sér tekið útaf því að þessi eina huggun þeirra lendir í vandræðum. Mér er reyndar alveg sama um fésbókarfjandann.

Ekki get ég látið hér við sitja, eftir allan þennan tíma. Samt er ég nú eiginlega þurrausinn í þetta sinn.

Þurrausinn í þetta sinn
þannig byrjar vísa.
Held ég fast um hausinn minn.
Hef ei neinu að lýsa.

Einhver mynd.

2695 - Guðmundur Andri

Andskotinn. Ætli það séu ekki svona 50 prósent þeirra sem eru á mínum aldri með krabbamein í blöðruhálskirtlinum, 40 prósent með ónýt hné, 30 prósent með kransæðasjúkdóma af einhverri tegund, 10 til 15 prósent með þvagsýrugigt, sykursýki eða annað þessháttar o.s.frv. Samtals eru þetta langt yfir 100 prósent. Maður skammast sín næstum fyrir að vera ekki með neitt af þessu. Reynir bara að koma sér upp einhverju öðru í staðinn. Klórar sér kannski smávegis. Verst er þegar það verið er að skjóta fólk í sjónvarpinu. Mér leiðist allur hávaði.

Um daginn var að ég held Gandri (Guðmundur Andri) að bera blak að pabba sínum, sem hafði lent í Óttars Guðmundssonar hakkavélinni útaf Kristmanni Guðmundssyni. Annars var Kristmann ágætis rithöfundur og þetta segi ég ekki bara vegna þess að ég sé Hvergerðingur, heldur las ég margar af bókum hans í fyrndinni og man þar að auki vel eftir honum. Auðvitað máttu vinstri sinnaðir rithöfundar ekki heyra á hann minnst og þótti hann fremur lélegur höfundur. Thor Vilhjálmsson held ég aftur á móti að hafi alla tíð verið fremur vinstri sinnaður í pólitík þó hann væri skyldur Thor Jensen. Illar tungur héldu því fram að hann væri alltaf að stæla Kiljan.

Alveg var ég hissa á því hvað fundist hefur mikið myndefni frá gamla tímanum í myndinni sem var í sjónvarpinu um daginn. Ég man betur eftir Birnu Torfa sem glæsikvendi en gamalmenni. Segir kannski mest um sjálfan mig. Allt er í heiminum hverfult. Um að gera að veifa nöfnum í kringum sig. Kannski þá fari fleiri að lesa þetta blogg. Ekki má þó ofgera slíku.

Eiginlega er það alveg útúr kú að vera að henda mörghundruð þúsundum króna í vandaðar myndavélar nú á þessum síðustu og verstu tímum. Myndanotkun hefur breyst svo mikið með tilkomu og gæðum stafrænu myndavélanna, sem fylgja næstum öllum símum núorðið. Auðvitað undanskil ég þá sem hafa það fyrir hobby að taka góðar myndir. Þeir eru bara orðnir svo fáir. Á sínum tíma (um 1980) þegar ég stundaði það að taka videómyndir voru slíkar vélar hið mesta þing, en svo er ekki núna. Bæði stundaði ég þá að taka 8 millimetra myndir á 16 mm. filmur og stafrænar myndir á VHS. Eiga annars allir farsíma núorðið? Eftir viðtölum í fjölmiðlum að dæma virðist svo vera. Einstaka menn barma sér yfir bílleysi. Eru rándýrir farsímar nauðsynjavara? Um það má efast.

Þetta með sjónmengunina er hugsanlega ofmetið hjá mörgum. Ekki get ég séð annað en að í lagi sé þó stundum sjáist mannanna verk. Vitanlega er gaman fyrir okkur Íslendinga að þykjast vera mikil náttúrubörn. Við þurfum samt að velja á milli þeirra lífsgæða sem við höfum og þess að vera álitnir undarleg fyrirbrigði af þeim sem heimsækja okkur.

Einhver mynd.

2694 - Haukur Hilmarsson

Auðvitað er sigur Sólveigar Önnu í stjórnarkjörinu í Eflingu (sem áður hét Dagsbrún og var kvenmannslaus félagsskapur, minnir mig – en það er önnur saga) talsvert merkilegur. Hætt er þó við að fljótlega fenni yfir þann sigur. Gott ef Sigurður Bessason var ekki einu sinni á svipuðum báti að þessu leyti og Sólveig Anna er núna. Annars er ég enginn sérfræðingur í kjara- og verkalýðsmálum þó ég hafi einhverntíma verið í fulltrúaráði einhvers staðar og jafnvel setið Alþýðusambandsþing. Furðulegt hvað Egill Helgason er sérfræðingur í mörgu.

Húrra. Ég hef stíl. Það er bara efnið sem er að fara illa með mig. Eiginlega ætti ég ekki að leggja svona mikla áherslu á að sýnast gáfaður. Ekki vera alltaf að skrifa um Trump bandaríkjaforseta og þessháttar vitleysu. Nær að skrifa um eitthvað sem skiptir máli. Hvort er stíllinn meira háður efninu en efnið stílnum. Veit það ekki. Sem betur fer hugsa ekki allir eins. Sumir hugsa ekki neitt. Þegar gáfufólki finnst þörf á því að gera grín að gömlu fólki minnist það oft á hægðirnar. Reyndar er það ekkert ómerkilegra umræðuefni en hvað annað. Til dæmis var ég áðan að lesa stórskemmtilega frásögn af frunsum. Eiginlega er það stíllinn og frásögnin sem gjarnan getur skipt miklu meira máli en efnið. Þessvegna er það áríðandi fyrir mig að hætta að skrifa um Trump. Svona geta sundurlausar hugsanir orðið að einhverju.

Þeir sem rugga bátnum, eða bátunum og ganga í berhögg við stjórnvöld eru oft kallaðir „aðgerðarsinnar“. Í munni sumra er það hið argasta blótsyrði. Sagt er að Haukur Hilmarsson hafi verið slíkur. Einnig er sagt að hann hafi fallið í Sýrlandi. Sennilega fyrsti Íslendingurinn sem lætur lífið í því skítuga stríði, sem sumir segja að sé runnið undan rifjum Sádi Araba eða jafnvel Bandaríkjamönnum. Lítill vafi er á því að innrásin í Írak árið 2003 var mikil mistök. Ekki kannast ég við að þekkja Hauk nokkuð, en Evu Hauksdóttur, mömmu hans, kannast ég svolítið við af Internetinu. Stundum (jafnvel alloft) les ég t.d. bloggið hennar. Hún er með öllu óhrædd við að setja þar flest það sem henni dettur í hug. T.d. lista yfir þau blogg sem henni þykir góð og líka þau sem henni finnst greinilega ómöguleg. Sem betur fer er ég (eða bloggið mitt) á hvorugum listanum.

Já, ég lifi eiginlega á fyrirsögnum. Tinna segir að ég sé fréttasjúkur og henni finnst amma sín vera það líka. Yndi mitt af hvers kyns útúrsnúningum er líka mikið. Ein fyrirsögn sem ég sá nýlega var höfð eftir Bill Gates sem illar tungur segja að sé, eða hafi verið, ríkasti maður heims: „Það kemur annað hrun, það er alveg öruggt“. Vitanlega er það alveg öruggt. Spurningin er bara hvort það verður í næsta mánuði eða eftir 200 ár. Margir hötuðust svo við Gates greyið að þeir gátu ekki notað Microsoft hugbúnað.

Það er þetta með íslenskuna. Það sem sumir kalla „headspace“ kalla ég venjulega „attention span“. Segið svo að enskan sé ekki að vinna á. Reyndar þekki ég bara skrifaða ensku, en talaða miklu síður. Hef prófað að tala bara íslensku við Charmaine (konuna hans Bjarna) og hún skilur hana bara ágætlega. Um að gera að senda þettta út í eterinn útaf attention spaninu. Er það annars stærra hjá ungu fólki?

Trump og Kim ætla víst að hittast. Aldrei fór það svo að ég kæmist hjá því að minnast á Trump.

Einhver mynd.

2693 - Hið þrískipta vald

Að sumu leyti er þetta blogg mitt að verða að einskonar dagbók. Einkum ef mér tekst að skrifa daglega einsog ég hef gert að undanförnu.

Man eftir því að uppi á Stöð 2 stofnuðum við strákarnir eða karlarnir þar eitt sinn einskonar leyniklúbb sem stelpurnar eða konurnar voru mjög forvitnar um. Vildu vita miklu meira um þennan merkilega klúbb. Fundir í þessum klúbbi voru haldir öðru hvoru. Aðallega þegar tekist hafði að fá einhverja heildsöluna til að halda einskonar vörukynningu. Áfengi var sérlega vinsælt hvað þetta snertir – kannski voru fundirnir alltaf þannig. Tvær reglur voru í þessum klúbbi en ekkert fleira leynilegt. Allir fundargestir urðu að vera berfættir á annarri löppinni (þeirri vinstri – minnir mig – annars var kannski alveg sama um hvora löppina var að ræða.) og svo átti alltaf að ávarpa aðra með föðurnafni. Allir karlmenn gátu gerst félagar en kvenfólk ekki. Meðlimir voru kallaðir fætlingar og vel mátti yfirleitt sjá skó- og sokkahrúguna fyrir utan fundarstaðinn. Að sjálfsögðu var það gert til að auka forvitni kvenpeningsins.

Á tímum „Me-Too“ byltingarinnar má eiginlega ekki taka svona til orða. Auðvitað vorum við með þessu að gera okkur seka um ótrúlega mikla karlrembu og ég bið hérmeð afsökunar á því þó seint sé.

Ég er þeirrar skoðunar að niðurlæging íslenskunnar hafi hafist í upphafi tölvubyltingarinnar. Ætli það hafi ekki verið í byrjun níunda áratugarins eða svo. Jafnvel nítjánhundruð sjötíu og eitthvað, sem svokallaðar „heimilistölvur“ urðu nokkuð algengar. Þá var svokölluð „tölvuhræðsla“ raunverulegt vandamál. BBS-in svokölluðu voru þá við lýði og afar fáir þekktu tilvist Internesins. Ekki mátti gangrýna eða segja þeim til, sem létu svo lítið að skrifa á veraldarvefinn eða BBS-in. Þeir voru ekki margir. Vinur er sá er til vamms segir, var ókunnugt spakmæli í þá tíð. Uppúr þessu hættu kennarar að kenna íslensku og fóru að efast um allt í staðinn. T.d. um tilvist Guðs almáttugs. Sumir kenndu útlensku. Einkum var hætt að beygja íslensk orð. Jafnvel orðið „beygja“ var hálfgert bannorð þá, því það gátu ekki allir skrifað það „rétt“. Kannski má rekja upphaf þessa máls til þeirrar áráttu póststjórnarinnar að vilja endilega hafa heimilisföng á umslögum óbeygð. Að vissu leyti mátti þó rökstyðja þann fjára.

Í gær hlýddi ég á umræður um vantraust á núverandi dómsmálaráðherra. Ekki hlustaði ég á allt það raus sem fram fór í þingsal. Mín skoðun á þessu máli er sú að þegar búið er að flysja burtu öll stóryrði og tilraunir til pólitísks keilusláttar standi í rauninni ekki annar ágreiningur eftir en um það hvað alþingismenn vissu eða máttu vita á einhverjum ákveðnum tímapunkti.

Þegar núverandi ríkisstjórn var mynduð skildist mér að eitt helsta verkefni Katrínar Jakobsdóttur  væri að vinna að því að auka traust almennings á alþingi og stjórnvöldum. Þetta finnst mér að henni hafi mistekist. Bjarni Benediktsson er að mínu áliti sterki maðurinn í ríkisstjórninni. Þó má efast um að það sé honum til framdráttar að traustið sé lítið. Hingað til hefur almenningur hinsvegar haft talsvert traust á dómstólum landsins. Kannski útúr neyð. Nú er eins og eigi að eyðileggja það líka.

Einhver mynd.

2692 - Vantraust

Hvers vegna skyldu Rússar ekki mega skipta sér af kosningum í bandaríkjunum? Mega allar aðrar þjóðir gera það? Er ekki USA frjálst land? Mega ekki allir skipta sér af kosningum þar? Vitanlega er ég á móti flestu því sem Trump gerir. Samt er ég þeirrar skoðunar að þrátt fyrir alla hans galla hafi hann rétt fyrir sér í því að hann hafi ekki gert neitt samsæri við Rússa um sigur í kosningunum 2016. Á endanum held ég að Mueller muni verða frá að hverfa með öngulinn í rassinum. Trump mun halda sínu striki, sem er dálítið fumkennt að vísu og hann hefur alla frjálslyndu fjölmiðlana á móti sér í pólitík ásamt flestum sem ekki eru öfga-kapítalistar. Ekki er samt hægt að neita því að hann hefur breytt forsetaembættinu í USA töluvert. Í framtíðinni munu aðrir forsetar verða mældir við hann. Mín skoðun er sú að hann muni hefja einangrunarstefnu sem að lokum muni gera Bandaríkin áhrifalaus.

Af hverju í fjáranum ætli ég sé svona upptekinn af Trump? Hann er að vísu óvenjulegur og umdeildur, en í rauninni ekkert annað en brjálaður bandaríkjamaður. Þeir eru furðu margir og mér væri fjandans nær að skrifa um eitthvað nærtækara. Margt er svosem að hér á Íslandi. Samt eru engar líkur á að vantrausttillagan á Sigríði dómsmála muni bera nokkurn árangur. Líkur er samt fyrir því að stjórnarandstaðan viti betur hvar hún stendur á eftir og líklegt er að Katrín forsætis græði á öllu saman. Hún getur a.m.k. skotið sér á bakvið það að óttalegur æðibunugangur sé að rjúka í vantrauststillögu núna. Vantraust á Sigríði yrði túlkað sem vantraust á ríkisstjórnina alla og stjórnarandstaðan er ekki tilbúin í það.

Að mörgu leyti finnst mér of snemmt að afskrifa Katrínu Jakobsdóttur. Hún hefur greinilega ekki nærri eins gaman af stjórnmálum og áður, en að hún hafi látið BB plata sig eins mikið og margir virðast halda álít ég alveg fráleitt. Það að samfylkingin og píratar skuli standa saman á þann hátt sem virðist vera núna, gæti bent til þess að sameiningar sé að vænta þar.

Sennilega leyfir BB Katrínu að gera einhverjar rósir í Atlanta-vopna-málinu í staðinn fyrir stuðninginn í Sigríðar-málinu. Annars er ekki útlit fyrir að mikið gerist í pólitík hér á landi á næstunni. Þróunin hefði trúlega orðið allt önnur ef formannafundur ASÍ hefði farið öðruvísi.

Annars er kannski affarasælast að blogga bara um mat. Flestir geta orðið sammála þar. Og þó þeim verði það á að segja að þeim þykji eitthvað vont er alltaf hægt að kvalifísera það eftirá. Nú er klukkan orðin átta og næstum orðið bjart. Andvökunni hjá mér er þá semsagt lokið og ég get farið út að ganga án þess að myndvélarsíminn mótmæli því.

Einhver mynd.