1856 - Lance Armstrong

Í fréttum í dag er að sjálfsögðu sagt frá Lance Armstrong, hjólreiðagarpnum sigursæla sem nú hefur játað á sig ólöglega lyfjanotkun. Fyrir nokkru las ég bókina „Always looking up“ eftir Michael J. Fox sem eins og kunnugt er hefur barist lengi við Parkinsonsveikina. Langur kafli er í bókinni þar sem því er lýst þegar Michael hitti Lance Armstrong í París eitt sinn eftir að hann hafði unnið „Tour de France“ rétt einu sinni. Hjá honum fékk Michael leiðbeiningar um hvernig hann ætti að bera sig til við stofnun samtaka sem berðust fyrir hönd þeirra fjölmörgu sem Parkinsons-sjúkdómurinn herjar á. Aðdáun hans á Armstrong var greinilega ósvikin. Þess vegna hljóta það að vera Michael J. Fox sár vonbrigði að Armstrong skuli nú sokkinn á þetta plan og ég vorkenni honum margfalt meira en Armstrong.

Ég er líka sammála þeim sem ásakað hafa Lance Armstrong fyrir að hafa eyðilagt framtíð margra tilvonandi hjólreiðagarpa með tvöfeldni sinni. Þetta er mikið áfall fyrir hjólreiðar sem íþrótt. Sú íþrótt hefur samt aldrei náð mikilli útbreiðslu á Íslandi svo vel má segja að þetta ætti ekki að snerta okkur mikið.

Fyrir hvað er verið að refsa VG og fyrir hvað er verið að verðlauna Bjarta Framtíð? Það sem mér dettur fyrst í hug er að refsingin sé fyrir svikin við ESB-stefnuna og verðlaunin fyrir að hafa tekist að innbyrða Gnarrinn. Þetta er bara svona það sem mér dettur fyrst í hug og þarf alls ekki að vera rétt. Þetta er bara hugboð og á kannski eftir að breytast þegar öll kurl eru til grafar komin. Það sem ég á þó erfiðast með að skilja er hið gríðarlega fylgi Sjálfstæðisflokksins. Þó ég hafi almennt mikla trú á skoðanakönnunum á ég von á að ýmislegt eigi eftir að breytast áður en að kosningum kemur. 

Auðvitað er ég á móti bændum. Þeir eru nefnilega margir hverjir svo klárir við að barma sér að það hálfa væri nóg. Bændur virðast líka flestir vera af innstu hjartans rótum á móti ESB. Það er reyndar vel skiljanlegt, en samt er það næstum trúaratriði hjá mér að styðja þau samtök. Samfylkinguna síður. Man vel eftir Gunnari á Hjarðarfelli á fundi á Breiðabliki þar sem hann lýsti því fjálglega hvernig bændaforystan færi að því að svindla á ríkinu. Langaði til að mótmæla honum þar, en treysti mér ekki til þess.

Þó mér sé ekkert sérlega vel við bændur get ég ekki annað en viðurkennt að Svanur í Dalsmynni er úrvalsbloggari. Man best eftir honum þegar við sátum í gamla félagsheimilinu þar í Dalsmynni á köldu vetrarkvöldi með sultardropa á nefinu og þóttumst vera að halda Lionsfund. Skemmtileg minning.

Stórt tré.