2989 - Matur og næring

Talandi um sjálfmiðsku. Þetta er semsagt orð sem ég er nýbúinn að búa til. Segi ekki að ég sé eins snjall við það og sumir aðrir. T.d. Jónas Hallgrímsson og Hallgrímur Helgason. Auðvitað mætti eins segja sjálfmiðun í staðinn fyrir sjálfmiðsku, en það er ekki eins flott. Og þar að auki allsekki eftir mig. Sjálfmiðaður er ég samt. Leyni því ekki. Mér finnst einhvern veginn að allir ættu að vera það. Ef maður hefur ekki álit á sjálfum sér er engin von til þess að aðrir geri það. Konan mín er t.d. svolítið sjálfmiðuð og hefur alveg efni á því. Auðvitað segi ég henni það ekki. En hún er greinilega listamaður af Guðs náð. Teiknar eins og engill, málar og vatnslitar þar að auki ásamt mörgu öðru. Ekki get ég teiknað neitt og í tónlist er ég alger analfabeti. Orð eru mitt sérefni eða súrefni og þó engir eða a.m.k. fáir aðrir séu sömu skoðunar og ég hvað það snertir verð ég sjálfur að álíta að svo sé. Dóttir mín, sem er sko enginn ættleri leitar stundum til mín varðandi orðalag. Aðrir gera það ekki. Kosturinn við það að viðurkenna ekki einu sinni hæfleika sína fyrir sjálfum sér fyrr en farið er að nálgast æfilok er sá að þá gera færri kröfur til manns. Svo kom helvítis Kóvítinn og spillti öllu. Einmitt þegar ég ætlaði að fara að skrifa ævisöguna.

Eitt er það sem ég er farinn að gera í auknum mæli er það að ég læt það standa sem ég hef einu sinni skrifað og fara út í eterinn á blogginu mínu, þó það sé í rauninni of persónulegt til að útvarpa því. T.d. er ég ekki vanur að hrósa neinum mikið því það gæti misskilist. Ef ég gerði of mikið af því, yrði það e.t.v. fyrir einskonar gengisfellingu. Þetta er hugsun sem hægt væri að halda áfram við. Geri það samt ekki, því þá yrði þetta sennilega of langt. Legg það ekki á nokkurn mann, að lesa langhunda eftir mig. Attention span flestra er orðið svo lítið.

Einhvernstaðar sá ég áðan minnst á bókina „Kjarnorka á komandi tímum“. Hún er þýdd (held ég) af Ágústi H. Bjarnasyni prófessor og gefin út árið 1947. Alnafni hans og afkomandi var eitt sinn bloggari hér á Moggablogginu og einn af mínum uppáhalds. Minnir að nú sé hann kominn með sérstaka heimasíðu. Já, ég gleymdi að geta þess að hann er verkfræðingur og spekingur hinn mesti. Held að það hafi verið í beinu framhaldi af annaðhvort bloggi hans eða einkasíðu sem ég sá umfjöllun og eftirmæli um Bjarna í Kaupfélaginu. Hann var sonur Sigurðar Greipssonar í Haukadal. Held að hann hafi alltaf verið kallaður Bjarni í Kaupfélaginu meðan hann bjó í Hveragerði. Ég kynntist Bjarna vel og margar eru þær sögurnar af honum sem ég hef sagt hér á blogginu. Ekki ætla ég að endurtaka þær en get ósköp vel tekið undir það sem sagt var í minningargrein um hann. Þar var um að ræða sérlega eftirminnilegan mann. Eitt sinn sagði hann mér að hann hrykki stundum upp við það um miðjar nætur að hann væri svo hræddur við að deyja.

Mér finnst of mikil áhersla lögð á mat og matargerð í öllum fjölmiðlum. Það verður varla þverfótað fyrir góðum mat. Hann er alls staðar. Myndir af mat, svo ég tali nú ekki um vídeómyndir, eru mikið í tísku. Og svo allir þessir næringarfræðingar sem sprottið hafa upp eins og gorkúlur á haug á undanförnum árum. Þeir hljóta allir sem einn að verða a.m.k. 140 ára gamlir. Samt er ekki hægt að vera án þeirra. Sykur, kjöt og unnið hveiti eru eins og hver önnur eiturlyf. Lifa grænmetisætur annars lengur en aðrir? Mér finnst aldrei hafa komið almennilegt svar við því. Næringarfræðingar nútímans svara vísindalegum spurningum gjarnan eins og aðrir gervivísindamenn. Slíkar spurningar leiða næstum alltaf til tilvísunar í það sem aðrir (eða sömu) vísindamenn sömu skoðunar hafa haldið fram. Aldrei eða sjaldan er hægt að vísa í óumdeildar staðreyndir, eða prófa hugmyndirnar eftirá.

Einhver mynd.

2988 - Kanarí-Hundaeyjar segja sumir

Öllu mögulegu er nú frestað eða það fellt niður vegna Covid-19. Ekki sýnist mér að ég fari á mis við neitt þó svo sé gert. Kannski ber það þess vott að ég eða réttara sagt við hjónin förum ekki margt og skemmtum okkur lítið. Samt er þessi veira hundleiðinleg. Allt er gert til að létta ferðaiðnaðinum róðurinn. Og er það e.t.v. að vonum. Þessvegna kemur það svolítið á óvart að innan við 10 hafa sótt um lán hjá Ferðaábyrgðasjóði eftir því sem sagt er í Fréttablaðinu. Kannski er þetta vegna þess að stjórnvöld hafa gætt þess að hafa þessi lán ekki mjög aðgengileg. Hinn möguleikinn er sá að ferðamannaiðnaðurinn eða lundaveislan sé ekki eins illa á vegi stödd og stundum er látið í veðri vaka. Hugsanlega er ástæðan blanda af þessu og mörgu öðru.

Eitt er það sem ég ætti hugsanlega að gera meira af. Það er að lúslesa mbl.is, linka í það og leggja eitthvað útaf því í blogginu minu. Þetta gera sumir og þó ég hafi eitt sinn stundað það að linka í fréttir á mbl.is sótti ég mér aldrei hugmyndir þangað. Reyndi frekar að finna eitthvað sem passaði sæmilega við eitthvað af því sem ég skrifaði. Úr því að ég er að blogga á Moggablogginu á annað borð, væri kannski réttast að sækja sér hugmyndir þangað og leggja útaf ýmsu sem þar er sagt. T.d. til þess að sýnast voða gáfaður eða að reyna að vera ógeðslega fyndinn með því að vera nógu orðljótur og klámfenginn. „Ég fer um borð og borða um borð fyrst borðað er um borð á annað borð“, var einu sinni sagt. Vel getur verið að með því mætti auka vinsældir míns bloggs, en svo er líka á það að líta að vel er hugsanlegt að ávinningur af auknum vinsældum sé enginn.

Í Covid-19 fréttum er það einna helst að stjórnvöld á Kanaríeyjum hafa lýst því yfir að allir túristar þar verði tryggðir fyrir kostnaði vegna veirusýkingarinnar Covid-19. Ekki held ég að þeir sem drepast úr þessari veiki fái lífið aftur, en allan kostnað vegna þessa ættu þeir að geta fengið endurgreiddan. Kanaríeyjar, Gran Canary, Tenerife og fleiri eyjar, eru hluti af Spáni og ferðamálayfirvöld þar eru afskaplega ósátt við þá ákvörðum Breta að setja alla sem þaðan koma í tveggja vikna sóttkví. Hvernig gengur að fá þennan kostnað endurgreiddan á Kanaríeyjum veit ég ekkert um. Tryggingarskilmálarnir eru vafalaust flóknir.

Einhver mynd.

2987 - Beirut og bölvuð veiran

Ég er alltof lítið áberandi á fésbókinni. Ég hef áhyggjur af þessu. Verð bara að segja það. Sennilega verður maður að skrifa eitthvað á fésbókina til að fá læk þar. Kannski nær þessi ritræpa mín ekki alla leið þangað. Ég auglýsi bloggin mín alltaf á fésbókinni, og ef áhugi væri fyrir því að fjölga lækunum hjá mér væri vel hægt að gera það þar. Ég segi semsagt frá því, ef mér verður það á að blogga. Ætti ég kannski að hætta því? Ekki klikkar það að ef ég vel að linka í bloggskrif mín á Moggablogginu, þá er alltaf orðið við því. Skyldu fésbókarvinir mínir, sem eru víst fjölmargir, vera búnir að fá leið á þessu auglýsingaflóði frá mér? Og það sem mestu máli skiptir: Er einhverjum þægð í þessu.          

Svo er annað. Ég birti myndir með hverju bloggi. Þetta eru mestmegnis myndir sem ég hef tekið sjálfur og notað áður við bloggskrif. Varla taka margir eftir því. Verst hvað það er seinlegt að sækja þær. Einhverntíma verð ég að hætta þessum fjára eða byrja uppá nýtt. Svo merki ég bloggin mín alltaf með hlaupandi númerum. Er kominn næstum því uppí þrjú þúsund. Að ráðleggingum hægrisinnans Halldórs Jónssonar hef ég reynt að hafa bloggin mín í styttri kantinum að undanförnu. Það er langt blogg sem fer á aðra síðu í wordinu.

Jæja, hættum nú þessu sjálfmiðaða tuði. Ég get vel skrifað um eitthvað annað. T.d. um kórónuveiruna eða Kínaveiruna eins og Trump kallar hana. Ef lagður er trúnaður á það sem óvinir hans segja er hans helsta skemmtun að uppnefna menn. Sleepy Joe heitir eftir uppskriftinni hans helsti keppnautur í kosningunum í haust. Little Rocket Man, kallaði hann einræðisherrann í Norður-Kóreu, sem hann var að sleikja sig upp við fyrir nokkru síðan. Reyndar virðist það ekki hafa haft nein áhrif. Alveg er ég hissa á því hvað Bandaríkjamenn þola þessum manni mikið. Líklega eru menn búnir að láta hann leiða Repúblikanaflokkinn í svo miklar ógöngur að mörg ár gæti tekið að leiðrétta það. Öfgastefna sú sem hann boðar er greinilega á undanhaldi og á ekkert erindi í flokk sem treystir á fjöldafylgi.

Vigtin olli mér vonbrigðum í morgun. Ég fór út að ganga um sjöleytið þrátt fyrir rigninguna hér á Akranesi. Síðan í bað og svo á vigtina. Í staðinn fyrir að sýna 107,9 eins og ég var að vonast eftir sýndi hún bara 109,7. Ég er að hugsa um að trúa henni ekkert og halda bara mínu striki eins og ekkert hafi í skorist. Enda er ekki hægt að segja að þetta sé merkilegt mál. Sprenginguna í Beirut og úrbreiðslu veirunnar margfrægu ber hæst í fréttunum núna. Ég segi þetta bara svona til viðmiðunar ef ég skyldi einhverntíma lesa þetta aftur. Reikna samt ekki með að ég geri það.

Einhver mynd.

2986 - Kóvítinn enn og aftur

Það er orðið nokkuð langt síðan ég hef bloggað. Man ekki hvenær þar var síðast. Að ég skuli byrja á þennan hátt sýnir að ég hef enga „mission“. Það er að segja mér er ekki sérlega sýnt um að sannfæra lesendur mína um nokkurn skapaðan hlut. Ekki einu sinni um sérstaka pólitíska skoðun. Margir hafa hana og reyna að sannfæra aðra um að hún sé sú eina rétta. Hvaða erindi á ég þá við væntanlega lesendur mína? Er það kannski að sannfæra hugsanlega lesendur um að skoðun mín á heimsmálunum og á Donaldi Trump Bandaríkjaforseta hljóti að vera sú eina rétta? Ég veit ekki einu sinni sjálfur hver hún er!!

Nú er kórónuveiran að ná sér á strik aftur. Sennilega verður þessi veiruskratti til þess að hugarfar almennings breytist verulega. Þeir sem einu sinni voru ríkir og voldugir verða kannski fátæklingar morgundagsins. Ekki veit ég hvernig þetta á að gerast, en leyfilegt er að vona. Kannski minnkar vonskan í heiminum við þetta. Hún gerði það að vísu ekki þegar síðasti faraldur gekk yfir. Kannski gerir þessi það samt. Nú hljóta menn að sjá að í raun og veru eru allir jafnir. Landamæri og aðskilnaður er bara til bölvunar. Óhæf stjórnvöld verður að setja af.

Sumir segja að fjármagn leiti alltaf þangað sem fjármagn er fyrir. Það sé semsagt eins og hver önnur óværa. Kannski er það rétt. Sé svo er lítil von til þess að ástand heimsmála batni við þessi ósköp. Hver veit samt nema veiran margumtalaða og mjöghataða sannfæri menn um að skipulag heimsins sé eins og hver önnur hugsanavilla. Þurfa menn endilega að vera ríkari en nágranninn. Held ekki. Samt er það svo að ekki geta allir verið jafnir. Það hefur verið sannað. Sósíalisminn hefur verið prófaður. Hann reyndist herfilega illa. Föðurlandsást og hernaður er afturhvarf til fyrri tíma. Hvað er þá hægt að gera? Kannski er veiran að sýna okkur það.

Ruglast svolítið á hinum fjórum stóru tæknifyrirtækjunum í Bandaríkjunum. Þau eru að ég held: Facebook, Amazon, Apple og Google. Sum þeirra heita reyndar eitthvað annað núna. Hafa sennilega gleypt einhver önnur fyrirtæki. Gott ef annaðhvort Amazon eða Google eiga ekki Twitter, Youtube, SpaceEx, Microsoft og Tesla, ásamt öðrum smáfyrirtækjum eins og t.d. PayPal og Instagram. Einu sinni voru kvikmydndafyrirtækin. olíufélögin og bílaframleiðslufyrirtækin í Bandaríkjunum talin allstór. Svo er ekki lengur. Einstaka menn telja bankana og Tryggingafyritækin þar stór. Svo eru það stóru fyrirtækin í Japan, Kína og Suður-Kóreu, að ekki sé minnst á Evrópsku fyrirtækin sem einu sinni voru álitin nokkuð stór. Hvar endar þetta eiginlega. Látum ekki stóru alþjóðlegu fyrirtækin ráða öllu. Það er til bölvunar. Ekki er nóg að segja Huawei að fara í rass og rófu þó sumir haldi það.

Einhver mynd.

2985 - Vangaveltur

Með hnitmiðaðri líkamsrækt má koma í veg fyrir hrönun líkamans. Ef vinnan þjálfar flesta vöðva líkamans þarf kannski lítið á því að halda. Þetta með líkamsræktina er hugsanlegt að flestir viti og þetta sé síst af öllu frumlegt og nýtt. Þó er það aldrei að vita. Fólk sem ekki veit þetta t.d. gæti vel vitað ýmislegt sem besservisserar eins og ég hafa ekki hugmynd um. Aldrei er hægt að vita með vissu hvað næsti maður veit eða hugsar. Stundum segja þeir minnst sem vita mest. Þó er allsekki hægt að ganga úr frá því. Sem betur fer er lífið talsvert flókið. Tæknin er ekki komin á það stig að tölvur geti lesið hugsanir fólks, hvað sem verður einhverntíma í framtíðinni. Nóg er samt að þær virðast vel geta fylgst með öllu sem við gerum eða segjum.

Eiginlega ætlaði ég að leggja á minnið mánuðina sem kórónuveiran herjaði á okkur. Ekki man ég þetta svo glöggt en finnst samt að mars, april og maí hafi verið undirlagðir af þessum ósköpum. Júní og júli hafi verið að mestu eðlilegir, en hinsvegar sæki hugsanlega í gamla farið aftur núna í ágúst. Að sumu leyti fyllist ég einhverri tegund af Þórðargleði yfir því að veðurspáin skuli vera slæm núna fyrir Verslunarmannahelgina. Áslaug ætlar held ég að opna málverkasýninguna þrátt fyrir allt núna um næstu helgi. Allir fjölmiðlar eru fullir af því að hér á Akranesi sé komin upp hópsmitun, en af einhverjum ástæðum get ég ekki fallist á það. Seinni bylgja farsóttarinnar er af mörgum talin vera að hefjast núna en ég er ekki þeirrar skoðunar samt sem áður.

Að allar fréttir og alltsaman skuli vera á þennan hátt undirlagðar af kórónuveirufréttum finnst mér vera til marks um að við Íslendingar séum að ná betri tökum á þessari veiruskömm en flestir aðrir. Maður ætti eiginlega að reyna að skrifa um eitthvað annað. En það er erfitt. Efnahagslegar afleiðingar þessa faraldurs eru seinni tíma mál, en munu samt verða mjög alvarlegar.

Ekki virðist það bera þann árangur að fleiri lesi bloggið mitt en áður, að ég skrifi meira um sjálfan mig og að þetta verði á þann hátt dagbókarlegra. Mér er reyndar alveg sama. Vinsældir eru ekki það sem ég sækist eftir. Finnst ekki að ég ætti að takmarka það hverjir geta lesið þetta. Allir eiga að geta það. Finnst mér allavega. Sjálfur les ég og skoða allan fjárann, læka samt fátt á fésbókinni þó ég skoði margt þar. Að mörgu leyti er ég fastur í fortíðinni, enda gamall nokkuð. Skyldu nokkrir lesa þetta eftir að ég er kominn undir græna torfu? Ég efast um það.

Einhver mynd.

2984 - Intermittent fasting II

Minnir að ég hafi sagt í blogginu sem ég setti upp um daginn að ég væri ekki sérfræðingur í neinu. Eiginlega er ég samt orðinn sérfræðingur í „Intermittent fasting“. Það hef ég praktíserað nokkurnveginn frá síðusutu áramótum. Hef semsagt ekki látið smámuni eins og Covid-19 veiruna trufla mig í þessari lífsstílsbreytingu minni. (Kannski er vissara að taka fram að með því að kalla Covid-19 smámuni er ég að reyna að vera fyndinn.) Þangað til fyrir skömmu vildi ég ekki einu sinni fallast á að þetta væri megrunarkúr. Allan tímann hefur megrun samt verið meðvirkandi ástæða fyrir því að ég tók þetta upp.

Þetta hefur auk þess að hafa breytt lífsviðhorfi mínu og heilbrigði á ýmsa lund valdið því að ég hef að verulegu leyti losnað við ístruna, sem ég var búinn að koma mér upp. Fyrst í stað fannst mér erfitt að hætta með öllu á borða á kvöldin. Smátt og smátt varð það auðveldara og auðveldara og ég fór að verða grútsyjaður snemma á kvöldin. Fer oftast að sofa um ellefuleytið núorðið. Reyndar hafði það aldrei verið neitt sérstakt vandamál hjá mér að sofna á kvöldin. Frekar að ég væri andvaka á nóttinni og yrði ekki syfjaður aftur nema með því helst að fá mér eitthvað.

Mælanleg þyngd mín hefur mest orðið 127,5 kíló. Núna er ég samkvæmt nýjustu mælingu 108,6 kíló (það kann þó að hrökkva til baka) og stefni að því að fara undir 100 kíló ef ég mögulega get. Síðast þegar ég reyndi að megra mig (ætli það hafi ekki verið árið 2015 eða svo fór ég niður í 102,5 kg þegar ég gafst upp.) Viðurkenni alveg að það er ansi langur tími til hádegis ef ég vakna snemma. Stundum er það jafnvel um fimmleytið, sem ég vakna. Ef ég vakna um fjögurleytið eða fyrr, kalla ég það að verða andvaka, en ef það er eftir eða um fimm kalla ég það að vakna snemma.

Já, ég gleymdi alveg að segja frá því að ég stunda svokallað „16:8 Intermittent fasting“. Þ.e.a.s. frá því um átta á kvöldin og til hádegis daginn eftir borða ég allsekki neitt. Fæ mér þó kaffi, vatn, te og kjötsoð á þessu tímabili eins og mig minnir að ég hafi sagt frá. Þessi aðferð til megrunar á nokkuð vel við mig. Aðallega held ég að það sé vegna þess að ekki þarf að vera að telja kalóríur og spekúlera í því hvað megi éta og hvað ekki. Á þessu 8 tíma bili á hverjum sólarhring borða ég nefnilega hvað sem er og í eins miklu magni og mig langar til. Fyrst í stað fannst mér eins og ég þyrfti að éta mikið, vegna alls þess matar sem ég hafði neitað mér um, en smám saman hefur það rjátlast af mér.

Margt má um þessa aðferð segja. Um hana hafa verið skrifaðar margar bækur. Engar þeirra hef ég lesið og tel mig ekki þurfa á því að halda. Ekki hef ég rekist á neina bók um þetta á íslensku. Þær kunna þó að vera til. Fésbókargrúppa held ég þó að sé til um þetta, en einsog flestallir lesendur mínir hljóta að vita þá er ég talsvert andsnúinn því fyrirbrigði sem kallast Fésbók eða Facebook.

Skelfing er þetta sjálfmiðað blogg. En ef lýsa á þessari aðferð er eiginlega ekki hægt að komast hjá því. Með þessu verður bloggið mitt kannski vettvangur fyrirspurna um þessa föstuaðferð, en það er allt í lagi. Kannski eru einmitt einhverjir af lesendum mínum forvitnir um ýmsar hliðar á þessum megrunarkúr ef hægt er að kalla þetta svo virðulegu nafni. Ég mun áreiðanlega reyna að svara fyrirspurnum um þetta ef ég hugsanlega fæ einhverjar og tel mig færan um að svara þeim. 

Einhver mynd.

2983 - Fastir liðir eins og venjulega

Sko, það er orðið nokkuð langt síðan ég bloggaði síðast. Kannski það sé best að skrifa (blogga) smá núna. Veit bara ekki hvað ég ætti að skrifa um. Það er minn Akkillesar-hæll. Ég veit svo lítið og er ekki sérfræðingur í neinu. Það væri þá helst að ég væri það (sérfræðingur) í að skrifa einhverja endemisdellu og endursegja fréttir. Merkilegt hvað margir lesa þetta þó. Kannski var það svo að þegar ég var yngri hafi ég haft einhverjar rithöfundargrillur. Það er samt löngu liðin tíð. Að ég skuli vera svona fastur í Moggablogginu er undarlegt í meira lagi. Þegar næstum allir aðrir eru komnir í árans Fésbókina. Halldór Jónsson ráðlagði mér fyrir nokkru að hafa bloggin mín bara nógu stutt, ef ég vildi öðlast einhverjar vinsældir. Þetta varð til þess að ég fór að lesa bloggin hans. Hann skrifar mikið um pólitíksk málefni og er mjög hægrisinnaður. Auk þess vitnar hann stöðugt í allskyns pólitíska langhunda. T.d. er aðdáun hans á Davíð Oddssyni og Trump Bandaríkjaforseta mikil. Ég aftur á móti legg þá nokkuð að jöfnu á neikvæðan hátt, nema hvað Davíð er greinilega betur gefinn en Trump.

Einhver sagði að á Moggablogginu væru bara sannfærðir últrahægrimenn og stórskrítnir karakterar. Ætli það hafi ekki verið Björn Birgisson í Grindavík sem sagði þetta. Hann lætur margt flakka og er talsvert lesinn. Kannski sagði hann það ekki nákvæmlega með þessum orðum, en meiningin var greinileg. Mér finnst aftur á móti að það séu stórskrítir karakterar sem eru sískrifandi á Fésbókina. Annars eru skrif af öllu tagi að komast úr tísku. Það eru myndirnar sem blífa. Helst að það séu hreyfimyndir eða réttara sagt vídeó- eða kvikmyndir.

Hef undanfarið verið að lesa bókina um Trump eftir frænku hans sem ólst upp með honum. Amazon bauð uppá kynningu á þessari frægu bók fyrir stuttu síðan. Ég skellti mér strax á þá ókeypis kynningu sem boðið var uppá í Kyndlinum mínum, sem satt að segja er talsvert aldraður orðinn af tölvu að vera. Ekki vildi ég samt eyða peningum í þessa bók, enda á ég erfitt með það. Dýr var hún samt ekki. Annars eru Trump og Kórónuveiran að verða eins og samvaxnir tvíburar í hugum flestra Íslendinga. Ætti ég kannski að bæta „held ég“ aftan við þessa setningu?

Af hverju skyldi það vera, sem lesendur mbl.is vilja umfram allt lesa um pólitík og persónuleg málefni. Ekki veit ég það svo ofboðslega gjarnan, en grunar að það sé að mestu eða a.m.k. miklu leyti ósjálfrátt. Hef t.d. tekið eftir því að ef ég fer á mbl.is í tölvunni minni, þá er ég undireins kominn annhvort á það sem Marta Smarta skrifar um fræga fólkið, giftingar, kynlíf og svoleiðis eða að öðrum kosti farinn að lesa um íþróttir. Furðulegt hvað auðvelt virðist að verða frægur þar fyrir tuðruspark og þessháttar.

Einhver mynd.

2982 - Veðrið í dag

Mér skilst að Will Ferrell sé heimsfrægur um allt Ísland. Ekki bara á Húsavík þó einhverjir kunni að halda það. Það breytir því ekki að ég hafði aldrei heyrt á hann minnst fyrr en hann asnaðist til Íslands og varð samstundis Íslandsvinur númer eitt. Nú vill Húsvíkurhreppur kaupa varamannaskýli íþróttafélagsins á staðnum, en það lék víst eitt af aðalhlutverkunum í evróvisionmynd sem fjallaði mest um Húsavík og var tekin þar að því er ég held.

Ætti ég kannski að setja þetta á fésbókina? Ég er nefnilega nýbúinn að senda frá mér blogg á Moggabloggið.

Þessa klásúlu setti ég semsagt á fésbókina í gær (fimmtudag). Fannst hún vera nokkuð góð hjá mér. Þekki þennan Ferrell ekki nokkurn skapaðan hlut. Kannski mundi hann móðgast ef hann frétti af þessu. Ekki er það líklegt. Annars er mér alveg sama.

Þegar ég kom í fyrsta skipti á Djúpalónssand (ætli það hafi ekki verið svona laust eftir 1970) var allt fullt af ryðguðu járnadrasli í fjörunni þar. Sennilega hefur það verið síðan í stríðinu. Hljóp meira að segja yfir í Dritvík en fannst samt Djúpalónssandur merkilegri. Hef heyrt að mikið hafi gengið á þarna úti fyrir í stríðinu. Í fjörunni var líka mjög mikið af vel slípuðum og mjúkum steinvölum. Eiginlega held ég að fjaran hafi verið mynduð af svona steinum. Minnist þess ekki að hafa séð samskonar steina annars staðar. Einnig voru þar aflraunasteinar og íveruhellar. Um svipað leyti skoðaði ég líka ásamt öðrum Gullfoss, Geysi, Þingvelli, Jökulsárlón við Sólheimasand og fleiri skoðunarverða staði á Suðurlandi og víðar. Þá voru sko ekki túristarnir að flækjast fyrir. Voru alls ekki búnir að uppgötva Ísland.

Einhverju hef ég misst af. Nú eiga víst allir að öskra sem mest. Ekkert hef ég heyrt minnst á þetta í fréttum. Máttarvöldin hafa sennilega heyrt af þessu og koma með óvenjulegt óveður á miðju sumri. Samt fór ég nú út áðan og þegar ég var kominn næstum heim aftur braust sólin fram úr skýjunum eins og til að biðjast afsökunar á þessum látum. Læt þett duga um veðrið.

Einhverja á víst að reyna að blíðka með því að hætta við Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum. Eiginlega finnst mér hún tilheyra Versluarmannahelginni. Kannski verður hætt við hana líka. Bjarni sonur minn ætlar ef til vill í Reykjavíkurmaraþonið, ef ekki verður hætt við það. Sumir hafa hætt við að lifa. Kenna má veirunni um allt sem aflaga fer. Mikil er ábyrgð Þórólfs. Kannski eru Kata og Bjarni að sauma að honum.

Einhver mynd.

2981 - Kynjun tungumálsins

Kynjun tungumálisins getur verið með margvíslegum hætti. Fyrir skemmstu var ég að lesa frétt á mbl.is. Þar stóð: „Þau sem hafa keypt sér miða.“ Þarna var verið að tala um Þjóðhátíðina í Vestmannaeyjum. Ég er nú svo gamall og myglaður að mér hefði fundist eðlilegra að þarna hefði staðið: „Þeir sem hafa“. Konur eru nefnilega menn, eins og oft er sagt. Blaðamaðurinn hefur þó líklega bara verið að forðast að styggja feminista, því það er alveg rétt hjá þeim að allt getur haft áhrif. Ef hann hefði skrifað: „Þær sem hafa“, hefði það frekar misskilist, þó auðvitað gæti hann hafa haft orðið manneskjur í huga.

Svokallaður Banksy er gott dæmi um snobbið í listaheiminum. Hirði ekki um að gera nánari grein fyrir honum. Sennilega kannast flestir við verk hans. Nýlega var gerð stórkostleg frétt úr því að hreingerninngarfólk hafi fjarlægt listaverk eftir hann og greinilega haldið að um venjulegt veggjakrot væri að ræða. Sem það auðvitað var. Vissulega á snobb alls ekki við um nema lítið brot af listafólki. Þessi Banksy er sennilega undarlegt samkrull af listamanni og veggjakrotara. Auk þess hefur hann greinilega gott lag á fjölmiðlum. Alltaf vilja þeir, sem þar starfa, láta á sér bera og skrifa fréttir sem margir vilja lesa. Það er ekki nema von. Athygli fjöldans er oft auðvelt að breyta í pólitík. Svokallaðir álitsgjafar eru af svipuðum meiði. Margir þeirra eru að láta allskyns fyrirtæki nota sig til auglýsinga. Vitanlega þurfa þeir einhverjar tekjur. Oft hefur þeim tekist að vekja nægilega athygli á sér áður á fésbókinni eða öðrum félagslegum miðlum með ýmsum hætti. Kannski er ég að reyna að vekja athygli á mér sem „gamalmennabloggara“. Til slíks er Moggabloggið einmitt heppilegt.

Hugleiðingar mínar um heimsmálin og Trump forseta hugnast kannski einhverjum. Það eru samt fáir sem gera athugasemdir hér samanborið við þau hundruð sem stundum kíkja hér inn og lesa hugsanlega bloggið mitt. Slík verður að rækta. Það hefur Jens Guð gert aðdáunarlega vel. Visserbesserar eins og Villi í Köben eiga í erfiðleikum núna á þessum Google-tímum. Samt hefur hann stóran lesendahóp hér. Ég er gamall besservisser sjálfur, en reyni samt á þessum Google og Veiru-tímum að blogga um aðskiljanlegustu hluti. Kannski hef ég mest vit á skák og bókmenntum. Forðast samt að blogga mikið um slíkt. Ekki veit ég hversvegna. Stjórnmál þykja mér oft heldur þunnur þrettándi en skrifa samt mikið um þau. Endursögn á einhverju sem ég hef lesið eru þau stundum, jafnvel oft.

Einhver mynd.

2980 - Fráflæðisvandi og fleira

Nýtt kalt stríð er greinilega í uppsiglingu. Að þessu sinni er það ekki á milli Sovétríkjanna og USA heldur er Kína komið í stað Sovétríkjanna. Pútín Rússlandsforseti er í hlutverki púkans á fjósbitanum, sem álítur það sinn hag að þessir fjendur eyði sem mestu í allskyns vopn og verjur, og til þess að hafa sem mest áhrif á aðrar þjóðir. Trump skiptir ekki miklu máli í þessu sambandi nema kannski fyrir heimsku sakir. Bandaríkjamenn vilja gjarnan að Evrópuríkin sjái sem mest um sig sjálf. Englendingar vilja vera memm USA. Johnson er kannski ekki eins skyni skroppinn og Trump ræfillinn, þó Englendinar séu langt frá því að vera það heimsveldi sem þeir eitt sinn voru. Þetta eru hugleiðingar mínar um heimsmálin í dag.

Þessi intermittent fasting sem ég er búinn að vera í að mestu leyti í síðan um síðustu áramót gengur bara nokkuð vel og mér finnst ég hafa breyst talsvert við það. Ég fer líka í svona klukkutíma langa gönguferð flesta morgna. Kannski er skynsamlegt að blogga sem mest um sjálfan sig. Aðrir gera það ekki. Þessi blogg mín fá við það heilmikinn dagbókarsvip. Hver veit nema það sé einmitt af hinu góða. Þeir sem þó lesa þessi ósköp munu eflaust halda því áfram þó ég bloggi mest um sjálfan mig.

Um daginn  kláraði ég að lesa bókina „The Chomolungma diaries“ eftir Mark Horrell. Þetta er allnákvæm dagbók um göngu á Everest að norðanverðu eða frá Tibet. Venjulega er á gengið á fjallið að sunnarverðu eða frá Nepal. Þetta er bók sem ég fékk ókeypis í Kyndilinn minn frá Amazon. Sannar frásagnir af löngum og erfiðum ferðum eiga vel við mig. Mér leiðast krimmar. Þetta er nokkuð góð bók og engin ástæða til að efast um að nokkurn vegin satt og rétt sé sagt frá. Everest er alveg sérstakur bókaflokkur og ekki er hægt að fara í grafgötur með það að Mark Horrell er greinilega einn fremsti frásegjari af slíkum ferðum.   

Nú er ég kominn á einn af þessum frægu biðlistum. Ég fór til augnlæknis um daginn og nú stendur til að skipta um augasteina í mér. Bíð semsagt eftir því að komast að hjá Landsspítalanum. Sem betur fer kvelst ég ekki neitt og finnst ég sjá alveg sæmilega. Það er að segja ef ég er með réttu gleraugun. Gallinn er sá að ég gleymi oft að skipta um þau. Ömurlegra hlutskipti en að verða „fráflæðisvandamál“ á Landsspítalanum get ég varla hugsað mér.

Um daginn gerði ég vísu um deiluna milli Smára McCarthy og Kára Stefánssonar. Vísan var útaf fyrir sig ekkert merkileg og ég man ekkert hvernig hún var. Man samt að ég notaði orðin Smári og Kári fyrir aðalrímorð í henni og að þetta var ferskeytla. Ég var a.m.k. nógu ánægður með hana til þess að ég ætlaði að setja hana á Boðnarmjöð. En það gekk ekki því fésbókarræfillinn vildi ekki leyfa mér að nota nöfn sem rímorð og kom alltaf með einhverjar ógáfulegar og sjálfvirkar tillögur að öðrum og ítarlegri nöfnum en ég vildi nota. Að endingu gafst ég alveg upp á þessu. Auðvitað hefði ég sennilega getað tekið þessa sjálfvirkni af ef ég hefði kunnað nógu vel á Fésbókarforritið. Einhvernvegin finnst mér þó að Fésbókarfræði sé ekki mín deild.

Einhver mynd.