2415 - Forkosningar í Bandaríkjunum

Í mjög vaxandi mæli er ég farinn að merkja tilkynningar á fésbókinni sem lesnar, þó ég lesi þær alls ekki. Einfaldlega er það vegna þess að þeir sem ég hef ákveðið að fylgjast með eru sífellt að „séra“ allan fjárann, sem ég hef lítinn eða engan áhuga á. Mjög fáir læka það sem ég skrifa þar eða auglýsi. Á ég þó svo marga fésbókarvini að ég kemst aldrei yfir að skoða allt sem þeir deila eða skrifa.

Annars fer því fjarri að fésbókarskriflið sé upphaf og endir alls þó sumir virðist álíta það.

Á þann hluta fésbókarinnar sem ég sé er afskaplega lítið skrifað um forsetakosningarnar í Bandaríkjunum. Sumir standa í þeirri meiningu að íslensku forsetakosningarnar skipti einhverju máli. Svo er ekki. A.m.k. ekki í heimssögulegu samhengi þó vel sé hægt að hugsa sér að úrslit þeirra hafa einhver áhrif á þróun mála hér á landi.

Forsetakosningarnar í Bandaríkjunum fara fram í nóvember næsta haust. Fyrsta þriðjudag eftir fyrsta mánudag í þeim mánuði. Á morgun (mánudaginn 1. febrúar nk.) fara samt fram fyrstu forkosningarnar fyrir þær kosningar. Þó RUV hafi tekist að láta líta svo út sem demókratar komi þar ekkert við sögu er allsekki svo. Forkosningarnar í Iowa á morgun eru bæði á vegum repúblikana og demókrata. Og munið að repúblikanar eru almennt mun íhaldssamari en demókratar. Og þó Bandaríkjamenn séu í ýmsu aðdáunarverðir eru þeir almennt íhaldssamari en Evrópubúar í stjórnmálum.

Á repúblikanahliðina er einkum búist við að annaðhvort Ted Cruz eða Donald Trump vinni sigur. Báðir eru þeir últrahægrisinnaðir og stjórnvöld og stjórn repúblikanaflokksins er þeim nokkuð andsnúin. Gott ef það er ekki hagstæðara þeim eins og almenningsálitinu er háttað.

Hjá demókrötum eru það hinsvegar einkum Hillary Clinton og Bernie Sanders sem berjast um sigurinn. Clinton sem fyrrverandi utanríkisráðherra og að mörgu leyti fulltrúi valdastéttarinnar í Bandaríkjunum, en Sanders er hinsvegar dálítið til vinstri við hana. Kallar sig sósíalista en efast má um það. Er samt á móti ríkjandi valdastétt. Hugsanlegt er að úrslitin í Iowa skipti máli varðandi almenningsálit, en flokksþingin sem útnefna frambjóðendur stóru flokkanna verða haldin í júní næstkomandi.

Ef Trump og Sanders verða frambjóðendur stóru flokkanna má hiklaust búast við að Trump sigri. Slíkt gæti orðið afdrifaríkt fyrir heimsmálin. Bandaríkin gætu einangrast og viðsjár allar og stríðsátök í heiminum aukist mjög. Þessvegna er það sem ég óska þess fremur að frú Clinton vinni sigur á flokksþingi demókrata í júní n.k.

Horfði áðan á úrslitaleikinn á Evrópumótinu í handbolta og á margan hátt er sigur Þjóðverja þar okkur Íslendingum hagstæður. Ekki bara vegna Dags Sigurðssonar heldur hafa Þýsk stjórnvöld ævinlega metið okkur Íslendinga meir en við eigum skilið. Þó Íslendingar hafi unnið Norðmenn á þessu móti er það ekki nóg. Tapið fyrir Hvít-Rússum (Belarus) er ófyrirgefanlegt.

Langisandur.  (munið að smella á myndina ef þið viljið fá hana skýrari)

2414 - Árni Páll Árnason

Þó mér finnist Árni Páll hafa staðið sig fremur illa sem formaður Samfylkingarinnar er ég sammála honum um verðtrygginguna. Alltof margir fordæma hana, en það finnst mér ekki rétt. Verðtryggingin er aðferð til að tryggja verðmæti peninga þrátt fyrir verðbólgu. Hinsvegar ættu vextir af verðtryggðum lánum að vera mjög lágir eða engir. Í annan stað er tenging verðtryggingarinnar við innkaupavísitölu þá sem Hagstofan gefur út hugsanlega vitlaus. Hana mætti sem best athuga mjög náið. En um það er sennilega erfitt að ná samkomulagi. Hafi núverandi forsætisráðherra lofað að afnema verðtrygginguna er það bara til marks um stærð ermarinnar hjá honum og aðferð til að lokka til sín atkvæði.

Af hverju látum við fjármálafyrirtæki ráða öllu, eða a.m.k. því sem þau vilja ráða í íslensku þjóðlífi? Sala Landsbankans á hlutabréfum í Borgun og allt það fárviðri sem útaf því hefur spunnist sýnir vel að eitthvað er samviskan að kvelja þá sem fyrir því stóðu. Allir hljóta að vita að næsta hrun verður ólíkt því sem varð fyrir bráðum áratug. Jafnvel er hugsanlegt að aðrir atburðir muni marka dýpri spor. Enginn vafi er samt á því að margt sem er að gerast í sambandi við endurreisn íslensks viðskiptalífs stefnir á annað hrun.  

Auk pólitíkur og venjulegs þjarks um þau málefni sem þar eru jafnan efst á baugi er óvenjulega mikið rifist um listamannalaun og undirskriftasafnanir þessa dagana. Ekki held ég að listamannalaunin séu of mikil eða of há eða að listamenn misnoti þau. Þó virðist mér að Kári Stefánsson hafi rétt fyrir sér þegar hann heldur því fram að landsmenn vilji fremur auka fjárframlög til heilbrigðisstarfs en til nokkurs annars. Listamenn andspænis og í andstöðu við lækna og heilbrigðisstarfsfólk held ég þó að sé allsekki rétt nálgun. Það er að vísu rétt að hinn háværi tölvu-, fésbókar- og excelskríll sem öllu vill ráða er ansi fljótur að skrifa uppá allan fjárann ef ábyrgðin er lítil. Kannski fer fyrir undirskriftasöfnun Kára líkt og hefur verið með aðrar vinsælar undirskriftasafnanir að hún fer hratt af stað og hægir síðan verulega á sér. Hinn þögli meirihluti sem aðallega lætur í sér heyra í kosningum er fjölmennur og allsekki er víst að þeir flokkar sem að núverandi stjórnarsamstarfi standa gjaldi jafnmikið afhroð í næstu kosningum og skoðanakannanir sýna. Sömuleiðis eru það hugsanlega mistök hjá Kára að nefna ákveðnar tölur í ávarpi sínu. Með því fær undirskriftasöfnunin hjá honum pólitískari blæ en þurft hefði að vera.

Eitthvað hafur dregist hjá mér að blogga að undanförnu, en það þýðir alls ekki að ég sé hættur þessum ósið. Myndefnið er þó fremur fátæklegt hjá mér núna.

Taflmenn.

2413 - "Culpepper Cattle Company"

Einhverntíma var það að Goði Sveinsson sem þá var dagskrárstjóri Stöðvar 2 henti í mig miða sem á voru skrifuð ensku nöfnin á þeim kvikmyndum og miniseríum sem til stóð að sýna í þeim mánuði sem verið var að undirbúa. Þetta átti ég að þýða eða koma með tillögur um þýðingu á. Kannski hef ég bloggað um þetta áður, man það bara ekki, en nafnið á einni kvikmyndinni var „Culpepper Cattle Company“ Held að þetta sé eða hafi verið vestri og gott ef Jón Væni lék ekki í honum. Man ekkert hvernig í ósköpunum ég þýddi þetta eða hvort ég gerði það nokkuð. Pétur Hanna kom löngu seinna og sennilega eftir að hafa horft á myndina (sem ég gerði reyndar ekki) með tillögu um ágætis nafn á hana: „Kemur maður ríðandi“. Veit ekki af hverju í ósköpunum ég er að skrifa um þetta núna því þetta er ekkert sérlega merkilegt. Og ekki veit ég heldur af hverju ég man eftir þessu en ekki ýmsu öðru sem hlýtur að hafa verið jafnmerkilegt.

Svei mér þá. Ég fer að halda að Moggabloggsguðirnir lesi bloggið mitt. Ég má ekki kvarta hér á blogginu undan neinu þá er það lagað. Einhvers konar „conflict“ var á milli fésbókarinnar og Moggabloggsins um daginn, en það var bara lagað. Sá ekki betur núna áðan en að myndin sem ég set á bloggið mitt fylgi fésbókarauglýsingunni. Þar að auki er bloggið mitt jafnan á blogg-gáttinni. Það liggur við að ég fari hjá mér.

Borgin Flint í Bandaríkjunum er með rúmlega 100.000 (hundrað þúsund) íbúa. Minnst hefur verið á það í fréttum að vatnið þar sé vont, jafnvel blýi blandið. Kvartað hefur verið undan þessu í nokkur ár, en íbúarnir eru flestir svartir og það átti að vera sparnaður í því að taka vatnið annars staðar frá. Nú er íbúum ráðlagt að nota annað vatn, (flöskuvatn frá Íslandi kannski) því blý sé óhollt eða jafnvel hættulegt. Hugsum okkur að eitthvað þessu líkt gerðist í Reykjavík. Hverjir yrðu vitlausir? Nú, auðvitað vinstra liðið. Já, en það eru svo margir sem tilheyra því.

Stjörnufræði hafði ég eitt sinn talsverðan áhuga fyrir. Því var jafnvel trúað í fyrndinni að pláneta á stærð við jörðina og mjög lík henni á alla lund, væri á sömu braut og hún en alltaf á bak við sólu. Plútó greyið er ýmist pláneta eða ekki og nú berast fréttir af hugsanlegri plánetu (gasrisa) í mikilli fjarlægð eða í kringum 1200 AU í burtu (AU = Astronomical Unit eða meðalfjarlægð jarðar frá sólu.) Fjölyrði ekki meira um þetta hér og nú, enda á ég eftir að kynna mér þetta betur. Kannski þetta sé einskonar halastjörnumóðir frá því að sólkerfið varð til. Einu sinni gat Sölvi Helgason reiknað barn í einhverja konu suður í Afríku, en nútildags reikna vísindamenn út tilvist svona plánetu eins og ekkert sé.

Enn er ég ekki búinn að uplóda nýjar myndir svo ég læt bara gamlar duga.

Einhver mynd.

2412 - Og áfram er bloggað

Af einhverjum ástæðum virðist blogg mitt njóta aukinna vinsælda um þessar mundir. Ekki get ég gert að því. Ekki tel ég mig vera stórorðan í meira lagi, heldur fremur varkáran í orðavali. Það er annars enginn hörgull á stóryrtum bloggurum hefur mér sýnst. Síðasta blogg mitt um morðingjann Atla Helgason hefur verið lesið af talsvert mörgum. Ekki veit ég hversvegna. Einhverntíma virtist mér sem það hefði áhrif á fjölda lesanda að setja nafn einhvers í fyrirsögnina, en hugsanlega er það tóm vitleysa. Auðvitað hef ég bloggað ansi lengi og málfar mitt er e.t.v. svolítið forneskjulegt, en við því er ekkert að gera. Bloggurum hefur stórfækkað að undanförnu og þeir blogga fremur sjaldan. Fésbókin og Twittið er það sem allt snýst um núorðið.

Þó ég minnist oft á pólitík hér á blogginu, er hún ekkert aðalatriði hjá mér. Mér finnst ég geta skrifað um hvað sem er. Rithöfund eða skáld tel ég mig þó allsekki vera. Skáldsögu gæti ég til dæmis aldrei skrifað því ég mundi örugglega allsekki endast til þess. Bloggin kann ég nokkuð vel við því þau þurfa að vera fremur stutt og auk þess eru þau a.m.k. hjá mér ávallt sannleikanum samkvæmt, þó Íslendingar séu taldir miklir sagnamenn. Vel má tæpa á ýmsu en varast ber að vera óhóflega langorður.

Aðalgallinn sem ég sé á því sem skrifað er og kommentað á netið (fésbókina) er hvað það er oft illa lesið yfir. Óhjákvæmilegt er að allskyns innsláttarvillur slæðist með þegar skrifað er, en helst af öllu þarf að útrýma þeim. Þeir sem sjaldan skrifa (og aldrei blogga) virðast öðrum fremur eiga það á hættu að verða óþarflega stórorðið í innleggjum sínum.

Mikið er deilt um listamannalaun þessa dagana. Eiginlega hef ég ekkert til þeirra mála að leggja annað en það að ég tel mig ekkert verri í að njóta listar en hvern annan. Auk þess þekki ég enga sem slíkt laun fá. Netið hefur samt breytt ýmsu í þessu sambandi og ekki er að sjá að allir listamenn sætti sig við þær breytingar. Sama má auðvitað segja um útgefendur allskyns listar. Sumir listamenn eiga það líka til að fara inná svið sem þeir ættu að forðast. Þekkt nöfn geta samt sem best verið nokkurs virði.

Enn er ég ekki farinn að hafa við með að taka myndir. Verð þessvegna að setja eina gamla. Kannski er það vegna myndleysis sem undanfarin blogg hafa notið óeðlilegra vinsælda.

Einhver mynd.

2411 - Morðinginn Atli Helgason

Morðinginn Atli Helgason hefur fengið uppreisn æru. Sá myrti var frændi konunnar minnar svo ekki er hægt að segja að þetta mál sé mér með öllu ótengt. Á þeim listum sem ég held mig oftast fésbókarlega séð hafa málfræðileg atriði frásagnarinnar af þessum atburði einkum verið til umræðu.

Hvort heldur sem Atli fékk uppreisn eða uppreist æru eru efnisleg atriði þessa máls það sem ég velti einkum fyrir mér. Atli er ekki fyrsti morðinginn sem sleppt er og auðvitað eiga menn að eiga þess kost að taka frekari þátt í lífinu úr því ekki er gert ráð fyrir því í íslenskri löggjöf að dauðarefsingu eða ævilöngu fangelsi sé hægt að beita við afbrot af þessu tagi.

Áður fyrr þurftu þeir Íslendingar sem fengu dæmt sér í vil í sakamálum að sjá um refsinguna sjálfir. Framkvæmdavald var ekkert. (Já, ég er að tala um þjóðveldið.) Með því að gera ríkisvaldi, dómstólum og lögreglu skylt að fást við mál af þessu tagi má auðvitað segja að þeir sem brotið er gegn ættu ekki að hafa áhrif á refsinguna. Þetta er samt auðveldara um að tala en í að komast. Spurningin sem fást þarf við er hvort líta beri á fangelsisdóminn sem hefnd eða refsingu. Jafnvel betrun.

Sitji sakamaðurinn dóminn af sér finnst mér að aðstandendur hins myrta þurfi að sætta sig við að mögulega séu gömul sár ýfð upp. Fjölmiðlarnir hlífa engum. Hugsa bara um peninga. Ef lög standa til þess að hann fái uppreisn æru finnst mér að hann eigi að fá hana.

Annars er ég hræddur um að fjölmiðlar verði búnir að missa áhugann á þessu máli strax á morgun.

Margir virðast hafa áhuga á bandarísku forsetakosningunum, sem verða á þessu ári. Sumir reikna jafvel með að þær komi til með að standa milli Trump og Sanders. Ég reikna aftur á móti með að þær komi til með að verða á milli Clinton og Cruz. Vel er samt hægt að búast við því að Trump fari í sjálfstætt framboð. M.a vegna þess að hann kemur ekki upp hjá stóru flokkunum heldur er framboð hans sjálfsprottið. Eða réttara sagt er hann fulltrúi peninganna. Með ófyrirleitni, dónaskap og frekju hefur honum tekist að komast áfram. Um gáfur hans er þó óþarfi að efast.

Af innlendum vettvangi og pólitískt séð er stjórnarskrármálið hugsanlega það sem flestir hafa áhuga á núna. Ekki finnst mér hægt að gera ráð fyrir því að alþingi afsali sér með öllu valdi sínu til þjóðarinnar. Einfaldast er að standa í vegi fyrir endurskoðun stjórnarskrárinnar og einkum að eyðileggja öll ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslur. Ég á alveg eins von á því að ekkert verði úr neinni endurskoðun stjórnarskrárinnar að þessu sinni. ÓRG er líka á móti því og vill gjarnan vera áfram sterki maðurinn.

Svei mér þá. Ég á víst engar nýjar myndir ennþá.

 

2410 - Hagafrumvarpið

Hef tekið eftir því að ef ég set myndir í bloggið mitt eru þær úr fókus nema smellt sé á þær. Veit ekki hvernig á því stendur. Ég er vanur að flíka mjög þeim myndum sem ég tek. A.m.k. Moggabloggslega séð.

Hart mun á næstunni verða deilt um áfengisfrumvarpið svonefnda. Á margar hátt er það einkennandi fyrir Íslendinga að deila um það sem óflókið er. Í sjálfu sér er það ekkert flókið að neysla áfengis mun aukast verði matvöruverslunum leyft að selja það. Ef ég væri á þingi mundi ég áreiðanlega greiða atkvæði á móti þessu. Eðlilegt væri samt að leyfa þjóðinni (frekar en þinginu) að ákveða þetta. Vel er hægt að hugsa sér að taka einkaleyfið til sölu áfengis af ríkinu, án þess að leyfa matvörubúðum að selja það. Eflaust verða þá bara bónusvín seld í Bónus.

Ef Vilhjálmur og félagar í Sjálfstæðisflokknum hleypa markaðnum lausum á lýðheilsu landsmanna er hætt við að frjáls markaður éti upp sitthvað fleira. Til dæmis fylgi Sjálfstæðisflokksins.

Þetta segir erki-íhaldsmaðurinn Páll Vilhjálmsson um áfengisfrumvarpið og hefur sennilega nokkuð til síns máls í þessu efni. Við þurfum ekki á Trumpisma að halda hér á klakanum. Bandaríkjamenn mega sjálfir grafa sína einangrunarholu í friði.

Auðvitað er ekki mikið að marka mig. Ég man að hægt var að gera sér vonir um að „bjórfrumvarpið“ eða eitthvert þeirra lenti í þjóðaratkvæðagreiðslu því alþingi langaði til þess að ganga af þessari þjóðaratkvæðagreiðslu-veiru dauðri í eitt skipti fyrir öll. (Án aðstoðar forsetans.) Á sínum tíma hefði ég greitt atkvæði gegn bjórnum. Einfaldlega vegna þess að aukin neysla áfengra drykkja var fyrirsjáanleg. Kannski má þó segja að það að leyfa bjórinn hafi ekki orðið til að auka áfengisvandann og það sama má e.t.v. segja um að taka einkaleyfið til sölu áfengra drykkja af ríkinu. Að leyfa sölu þeirra í öllum búðum er samt e.t.v. of stórt skref.

Ég er nú svo svartsýnn að eðlisfari að ég hef enga von um að vetrarveðrunum sé lokið á þessum vetri. Að vísu er veðrið ágætt hér á Akranesi núna, sólskin og hiti. (Jæja bara tvö stig, en hiti samt.) Snjór á gangstéttum ekki mikill og maður gæti næstum haldið að það færi bráðum að vora. Illviðri eiga þó eftir að koma. Vonandi verður samt ekki mikill snjór og klaki sem þeim fylgir.

Atburðirnir í Köln eru engin ímyndun. Andúð á innflyjendum á sennilega eftir að fara vaxandi, bæði á meginlandi Evrópu og hér á Íslandi. Pólitískt séð eru þeir aðburðir sem orðið hafa að undanförnu vatn á myllu útlendingahaturs og þjóðrembu. Völd peningaaflanna eru mikil. Samtakamátt hinna snauðu má heldur ekki vanmeta.

Eflaust væri hægt að hafa fullt starf við að leiðrétta verstu ambögurnar sem maður sér á fésbókinni, en sem betur fer sér maður þær ekki allar. Það er samt ætlað öllum sem skrifað er á netmiðlana, en þar úir og grúir af allskyns vitleysu í málfari. Ekki finnst mér taka því að eltast við það allt saman. Sumir misnota líka þá hópa sem stofnaðir hafa verið um bætt málfar. Slæmt líka hvað hóparnir eru margir.

Svo er fésbókin sett upp með þeim endemum að erfitt er að henda reiður á aldri athugasemdanna. Ætli það sé ekki bara reiknað með því að allir skrifi eftir eigin höfði. Það er bara ágætt og gott að sem flestir skrifi. En netmiðlana er eðlilegt að gagnrýna.

Ha, engin mynd? Ég verð að fara að gera eitthvað í þessu.

2409 - Köturnar tvær

Hvað skyldi vera lífseigasta orðatiltækið úr hruninu? Kannski er það „Helvítis fokking fokk“ svo má segja að „Vanhæf ríkisstjórn“ komi til greina. Annars er ég varla til þess bær að skera úr um það. Þessi tvö eru mér samt ofarlega í huga. Ég sótti af áhuga fundina hans Harðar Torfasonar á Austurvelli á sínum tíma. Kalt var í veðri og alveg upplagt að hlýja sér í Kolaportinu þó það væri andskotann ekkert kolaport lengur. Svo var „bæjarins bestu“ á næstu grösum og oftast biðröð þar. Já, það var nú þá. Margir hafa ætlað að nota sér Austurvöllinn síðan en mér finnst það alltaf hafa mistekist ef ég hef ekki nennt þangað sjálfur.

Hvað fésbókina varðar er ég sífellt að verða „hægrisinnaðri“. Það er nefnilega þannig með það eðla forrit (eða app – ef einhverjir skilja það betur) að ef maður fer hægra megin í dálkinn (viðkomandi dálk) fær maður gjarnan ýmsa möguleika. Hvað svonefndar tilkynningar varðar er ég farinn að nota meira og meira möguleikann „merkja sem lesið“. Það er m.a. vegna þess að sumir „séra“ eða „læka“ allskyns auglýsingar og þessháttar sem ég hef engan áhuga fyrir. Auðvitað á það ekki við um eitthvað sem ég hef skrifað sérað eða lækað. Auk þess má benda á að til þess að skrifa vísur á fésbókina er best að nota ctrl-enter til að ekki lendi allt í belg og biðu.

Var að enda við að lesa grein á fésbók eftir Eirík Rögnvaldsson þar sem hann fjölyrti mjög um setningafræði og málfræði. Satt að segja þykist ég betri en margir aðrir í íslensku. Samt er ég illa að mér í greinarmerkjafræði og sennilega þar af leiðandi í setningafræði.

Styrmir segir að Samfylkingin sé að drepast. Kannski er það rétt hjá honum. Vinstri grænir eru samt að eflast. Píratarnir eru bara millibilsástand. Flokkur sem hefði Köturnar tvær og kannski t.d. Dag B. og Birgittu í forystu gæti sem hægast sópað til sín fylgi. Ef jafnaðarmenn og kvótagreifar færu í kapp held ég að jafnaðarmenn mundu vinna. Annars er pólitíkin undarleg tík og ekki allt sem sýnist þar. Peningarnir blíva og þeir eru hjá kvótakóngunum.

Kannski eru Moggabloggarar að komast í tísku aftur. A.m.k er ég ekkert að hætta ef ég fæ einhverju um það ráðið sjálfur. Mér er alveg sama þó ég sé ekki meðal þeirra vinsælustu. Nenni ómögulega að leggja mikla vinnu í þetta. Virðist samt að sumir geri það.

Sveppir.

2408 - Sjálfsmorðsárásir

Sagt er að einhverfir eigi mjög erfitt með að sætta sig við allar breytingar. Sennilega eru þeir bara svona gamlir í hugsun. Nú er ég orðinn gamall maður og á í sífelldum erfiðleikum með að laga mig að öllum þeim breytingum sem fólk á besta aldri sættir sig umhugsunarlaust við. T.d. er ást mín á blogginu m.a. tilkomin vegna þess að ég er orðinn svo vanur að geta erfiðleika- og umhugsunarlaust bloggað og sett inn blogg. Þar að auki á ég afskaplega auðvelt með að sjá hvort margir eða fáir hafi látið svo lítið að kíkja á bloggið mitt. Auðvitað er ég ekki meðal þeirra vinsælustu þar, en það eru samt ótrúlega margir sem kíkja á bloggið mitt öðru hvoru, virðist vera.

Fésbókin er sífellt að minna mann á allan andskotann og m.a. var hún að minna mig á það áðan að 8 ár ku vera liðin síðan ég skráði mig þar inn. Segir hún. Samt er ég alls ekki búinn að sætta mig við öll þau afbrigði og einkennilegheit sem þar er að finna. Svo á „litli bróðir“ (ekki sá yngsti samt) afmæli í dag (14.) og er einmitt orðinn 67 ára. Sennilega er ég farinn að eldast eitthvað. Á margan hátt leggst veturinn í vetur harðar á mig en veturnir hingað til hafa gert. Sennilega er það birtan, eða birtuleysið, sem fer verst með mig. Og kuldinn, ekki má gleyma honum.

Held að sjálfsmorðsárásir séu ekki eins sjaldgæfar og nútíma fjölmiðlar (Facebook, Twitter og aðrir samskiptamiðlar ekki undanskildir) vilja vera láta. Á alþjóðavísu er til orðið „kamikaze“ sem lýsir þessu vel. Japönsku flugmennirnir sem voru æfðir undir að fljúga sjálfsmorðsflugvélunum vissu vel löngu fyrirfram hvers mundi verða ætlast til af þeim. Sem bardagaaðferð í stríði hefur þetta samt aldrei hlotið þá virðingu sem skotgrafir, sprengjuárásir og önnur morð á saklausum borgurum hafa. Kannski er það einkum fyrir fréttaflutning, sem sprengjuvesti njóta svona mikillar hylli nú um stundir. Einfaldlega virðist mér þetta vera bardagaaðferð í stríði sem gjarnan er gripið til þegar aðrar leiðir eru ekki færar. Það er þá helst að eiturefnahernaður njóti minni virðingar enda getur hann vegna veðurfars orðið býsna tvíeggjað vopn.

Þrátt fyrir háan aldur (73 ár) er það alveg sárgrætilegt hvað ég veit fátt. Þó finnst mér ég vera alveg óstjórnlega gáfaður. Varla getur það verið tóm vitleysa. Akranes á eiginlega miklu betur við mig en Reykjavík. Hér er ekki sama æðið og í höfuðborginni. Á öllum aðalleiðum í Reykjavík er bíll við bíl. Þannig finnst mér ekki að það eigi að vera. Hér er að vísu allt hvítt eins og stendur, en það verður varla lengi. Ég er þegar farinn að bíða eftir vorinu. Á endanum kemur það.

Það er ekkert skrýtið þó sjálfstæðismenn og aðrir hægrisinnar hér á Íslandi vilji „amerikanisera“ okkur sem mest. Það sem er kallað vinstrisinnað í Bandaríkjunum er gjarnan álitið hægrisinnað hér og víðast á Norðurlöndunum. Hugsunarhátturinn er ólíkur. Ég er ekkert að segja að Bandaríkjamenn séu verri en við. Þeirra sjónarmið eru einfaldlega ólík okkar. Ekki er hægt að segja að Bandaríkjamönnum hafi gengið illa í veröldinni. Það sem hentar þar í landi (sem er raunar heil heimsálfa – eða a.m.k. hálf) hentar ekkert endilega hér á Íslandi. Skandinavíska módelið er á margan hátt hentugra fyrir okkur.

Allt á kafi í snjó. Jú, þetta er víst frá Hafnarfirði.

2407 - Björn Birgisson

Björn Birgisson heldur sig við Fésbókina og lætur eitthvað frá sér fara á hverjum degi held ég. Talar mikið um spýtukofann sinn. Og konuna sína. Ásamt harðfiski og annarri matvöru. Kannski hefur hann ekki um svo margt annað að ræða. Fitjar samt uppá ýmsu og er ófeiminn við að viðra pólitískar skoðanir sínar. Hef ekki athugað hvort þær breytast eftir því sem vindurinn blæs. Held ekki að þær geri það svo mikið. Hinsvegar er hann ófeiminn við að hætta fésbókarvinskap við það fólk sem vogar sér að mótmæla honum. Það ætla ég ekki að gera. En það er nokkuð gaman að reyna að sálgreina hann. Stjórnmálaskoðanir hans eru dálítið hægrisinnaðar, en mér finnst hann vera óralangt frá öfgahægrinu. Annars veit ég vel að í augum margra segja þessar pólitísku hugleiðingar meira um mig en hann.

Þetta blogg væri nú ansi klént ef ég gæti ekki fjallað um annað en Björn á bak við Kára. Eða Birgi Finnsson alþingismann sem ég held að hafi verið faðir hans. „Allt er gott sem Grindvískt er“ gætu verið einkunnarorð Bjössa. Spýtukofinn er nefnilega þar ásamt mörgu öðru.

Nú er Netflixið komið í sjónvarpið mitt eða réttara sagt sjónvarpið okkar. Verst að mér leiðast bara kvikmyndir, sjónvarpsþættir og tölvuleikir. Eins og margir hafa áhuga á þessu öllu saman. Sama er að segja um sjónvarpsþætti. Hef ekki séð svomikið sem einn einasta þátt af „Downtown Abbey“ eða „Game of Thrones“. Ófærð ákvað ég af einhverjum ástæðum að fylgjast með og fannst leikstjórinn komast allvel frá fyrsta þættinum. Annar þáttur var samt áberandi illa gerður að mínu áliti, en sá þriðji samt svolítið betri. Veit ekki hvort ég endist til að horfa á alla þættina sem mér skilst að séu tíu. Amerísku áhrifin eru greinileg.

Svo er mér eiginlega alvega sama þó David Bowie sé dauður. Man ekki eftir neinu lagi með honum. Þó hef ég sjálfsagt heyrt þau einhver. Nútíminn tilbiður poppstjörnur og kvikmyndafólk. Tölvunördar, skákmeistarar og rithöfundar eru mínir menn.

Ekki þykir mér ótrúlegt að einhverjir (jafnvel margir) verði til þess að skora á ÓRG að vera forseti áfram. Ef enginn frambærilegur frambjóðandi kemur fram á næstunni getur alveg hugsast að hann fallist á að bjóða sig fram einu sinni, einu sinni enn og hugsanlega verður hann ekki í neinum vandræðum með að sigra. Hann hlýtur að hafa lagalegan rétt til að bjóða sig fram jafnlengi og aðrir. Hann er samt ótvírætt búinn að gefa í skyn að hann ætli að hætta.

Enn er leitað að MH370. Flugvélinni sem hvarf þann 8. mars 2014 með 239 farþega innanborðs. Nýlega fannst þó skipsflak á 3700 metra dýpi, sem sennilega er af skipi sem fórst á nítjándu öld, en flugvélarflakið hefur ekki fundist ennþá. Vænghluti sem sagður er af þessari þotu fannst þó á eyjunni Reunion á Kyrrahafi í júlí á síðasta ári. Ótvírætt er þetta einn mesti leyndardómur flugsögunnar.

Sveppur.

2406 - Mér finnst

Mér finnst umræðan hafa einkennst of mikið af „mér finnst“. Þessi djúpa speki er úr útvarpi allra landsmanna. Og ekki var að heyra að þetta ætti að vera brandari. Sem það þó óneitanlega er.

Var áðan að sjá að einhverjir hafa orðið til þess að setja athugsemdir við nýjustu blogg-greinina mína. Það er mjög gott. Ég var næstum búinn að gleyma að það væri hægt. Ég er líka búinn að koma mér upp nokkrum myndum svo ég ætti ekki að þurfa að treysta á gamlar myndir eins og að undanförnu.

Í fréttaleysinu er verið að fárast yfir því hvað fangar á Kvíabryggju borði. Eins og einhverjum komi það við. Ekki stóð til að svelta alla þar. Þetta er dæmigert fyrir janúar. En að viðtal við fangana þara þurfi að vera fyrsta frétt á Stöð 2, án þess að þeir hafi frá neinu sérstöku að segja, finnst mér dálítið langt gengið. Svo eru lögregluþjónar óánægðir í sinni karlrembufýlu. Spurning samt hvort lögreglustjórinn nýi hefur nægilegt bein í nefinu til að standast þetta. Í kuldanum og fréttaleysinu gerist heldur fátt. Jafnvel ferðamenn keyra lítið útaf. Eiginlega ættum við Íslendingar að leggjast í dvala í mesta skammdeginu. Til marsloka eða svo.

Hvað er það sem er svart þegar það er nýtt, rautt þegar það er notað og hvítt þegar því er hent? Svar óskast með fyrstu vorskipum og það mætti gjarnan fylgja með hvað þar er sem þú átt, en flestir aðrir nota miklu meira en þú. Við þrautir sem þessar eyddu Íslendingar forðum löngum skammdegiskvöldum, eins og t.d. með eggjagátuna um fullt hús matar sem finnast hvergi dyr á, o.s.frv. Hróðmar kennari tók saman bók um þetta sem við eignuðumst heima og eyddum löngum stundum yfir. „Margt er sér til gamans gert.“ Minnir mig að hún hafi verið kölluð.

Nú skemmta flestir sér yfir fésbókinni og twitter og reka upp hrossahlátur og slá sér á lær yfir því hvað margt heimskuþvaðrið er sent þangað. Samskiptatæki er þetta þó ágætt og kallað „samskiptamiðlar“ í miklum vandlætingartón í útvarpi og sjónvarpi. En þau fyrirbrigði eru óðum að missa þau tök sem þau höfðu áður á skoðunum fólks. Að fólk borgi peninga fyrir daglegar prentaðar fréttir og þessháttar er alveg að hverfa. Lesefnið er orðið svo mikið að ruslagámarnir stynja undan erfiðinu. Útaf þessu m.a. tregðast ég enn við að gerast áskrifandi að „Skessuhorni“ þó mér hafi skilist að það sé á margan hátt vandað blað.

Akranes.