2689 - Tinni og Tolkien

Ég er svolítið hissa á því hverskonar hreðjataki þeir hafa sýnilega náð á öllum íslenskum fjölmiðlum, sem álíta teiknimyndasögur og Tolkien moðsuður úr miðaldabókum merkilegustu bókmenntir sem skrifaðar hafa verið síðustu árþúsundin. Væntanlega eru þeir sárafáir en það afsakar ekki neitt. Ég er satt að segja búinn að fá leið á þessum Tinna-sérfræðingum og Hringadróttins-helgislepju-menntamönnum, sem vaða uppi allsstaðar og ekki síst í útvarpi og sjónvarpi allra landsmanna.

Mitt sjónarmið er að þetta séu í mesta lagi miðlungsbókmenntir. Því er samt ekki að leyna að vinsældir þessara bóka hafa leitt marga til betri og fullkomnari bókmennta. Svipað er að segja um Harry greyið Potter. Vinsældir hans hafa orðið til þess að fleiri og fleiri hafa farið að lesa alvöru-bókmenntir. Þessvegna má segja að þessar vinsældabækur séu jákvæðs eðlis. Hversvegna að berjast þá gegn þeim? Eiginlega er ég allsekki að gera það. Eða það finnst mér ekki. Mér finnst þeim bara of mikið hampað á kostnað annarra bókmennta.

Mikið er fjargviðrast útaf umskurði þessa dagana. Mig minnir að ég hafi í síðasta bloggi mælt með því að leyfa slíka ósvinnu. Á margan hátt er ég búinn að skipta um skoðum á þessu. Mér finnst að frumvarpið mætti að ósekju samþykkja. Á hinn bóginn finnst mér að þó erlendir aðilar skipti sér af þessu máli þá skipti það óskaplega litlu máli. Samt sem áður finnst mér rétt að gera þetta. Auðvitað er þetta fyrst og fremst auglýsing fyrir Ísland, enda er þetta ekkert vandamál hér, og Alþingi veitir alls ekki af auglýsingu.

Bókaútgáfan Sæmundur hefur stofnað til bókaklúbbs að mér skilst. Hafdís dóttir mín hefur gerst þar meðlimur og ég fékk lánaða bókina „Mörður“ eftir frænda minn Bjarna Harðarson hjá henni. Þó skömm sé frá að segja hef ég ekki lesið þá bók áður. Hélt reyndar að hún væri stærri, þykkari og torlesnari en reyndin var. Hún er fljótlesin, auðskilin og athyglisverð. Fjallar að sjálfsögðu einkum um Njálu og segja má að hún varpi nýju ljósi á söguþráð þeirrar bókar allan og satt að segja varð mér hugsað við lesturinn að mér veitti ekki af að lesa Njálu einu sinni enn. Satt að segja las ég ættartölurnar, sem þar eru, með lítilli athygli á sínum tíma, en vera má að þar sé fólginn einn athyglisverðasti hluti þessarar frægu sögu.

Eiginlega ætti ég að skrifa svosem eins og eina klausu í viðbót hér, til þess að hafa þetta nógu langt, en ég nenni því bara ekki og læt þetta duga. Enda er nokkuð langt síðan ég hef bloggað.

Einhver mynd.

 

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 27.2.2018 kl. 23:38]

Algerlega sammála þér um Tolkien. Það eru alltof langar og leiðinlegar bækur. Það er gaman að Tinna en Tinni er auðvitað ekki neinar bókmenntir. Harry Potter ekki heldur, þannig lagað - það eru barnabækur, og bara fínar þannig.

Annars er almennt orðið allt of lítill greinarmunur gerður á bókmenntum og skemmtiefni. Þetta er allt lagt að jöfnu, glæpasögur og alvöru skáldskapur.

Umskurn: Nú, þarna vegast á sjónarmið um rétt barnsins til að halda forhúðinni og rétt þess til að tilheyra þeim menningarhópi sem það fæðist inn í held ég. Og fyrir ortodox Gyðing hefur þetta samfélag held ég talsvert mikla þýðingu ef við tökum dæmi. Það eru tveir stjórnmálaflokkar á Norðurlöndum sem mæla með banni. Norski framfaraflokkurinn og Svíþjóðardemókratar.

[Sæmundur Bjarnason, 28.2.2018 kl. 12:02]

Auðvitað eru Tinna-bækurnar ekki neinar bókmenntir, en margir láta samt þannig.

[Guðjón Eyjólfsson 28.2.2018 kl. 14:12]

Ég á börn af Harry Potter kynslóðinni. Þetta eru ævintýrabækur sem urðu vinsælar og fengu marga krakka og unglinga til að lesa af meiri áhuga en áður. Mikið væri það frábært að út væru að koma bækur fyrir unglinga sem beðið væri eftir með eftirvæntingu. Hvað sem segja má um bókmenntalegt gildi þeirra bóka þá eru unglingabækur sem vekja áhuga miklivægur þáttur í lestrarnámi. Vandin nú um stundir er að stór hópur unglinga les allt of litið og er því ekki alminnlega læs. Þetta er ekki fólk sem kemur til að lesa bókmennir af því tagi sem Sæmundur telur merkilegar bókmenntir, en það mun hluti þess hóps sem vandist á lestur bóka, þökk sé áhuga þeirra á Harry Potter. 

[Þorsteinn Siglaugsson, 28.2.2018 kl. 18:10]

Já, sonur minn las allar Harry Potter bækurnar á einu sumri þegar hann var 11 ára og býr að því. Ég vil líka síður en svo gera lítið úr unglingabókum. En líkt og Sæmundur þá læt ég það fara svolítið í taugarnar á mér þegar verið er að stilla afþreyingu upp við hlið alvöru bókmennta eins og á þessu sé enginn munur.