2137 - Stuttur og hnitmiðaður leikþáttur: Fésbókarleikhúsið

-Liggur þér eitthvað á hjarta?

-Já, eiginlega.

-Og hver fjandinn þá?

-Vil ekki segja þér það. Þú er í svo vondu skapi.

-Hvern djöfulann gerir það til?

-Ég er bara ekki í stuði til að úthella hjarta mínu.

-Farðu þá í rass og rófu.

-Og ríddu grárri tófu.

-Eru að segja mér að ég eigi að ríða tófu. Bara af því að ég er í fýlu, eða hvað?

-Nei, það væri bara svo gaman að sjá það.

-Þú fengir sko ekki að sjá það. En þú mátt koma með helvítis tófuna.

Loksins er hægt að lesa bækur á Íslensku í kyndlinum og er það satt að segja vonum seinna. Bókaútgáfurnar Bókabeitan og Björt hafa riðið á vaðið og að líkindum gengið að öllum þeim skilmálum sem Amazon hefur sett og þar með látið þennan útgáfurisa ráða flestu um útgáfuna. Það skilst mér að hafi verið ásteitingarsteinninn hjá íslenskum bókaútgáfum til þessa. Annars er íslensk rafbókaútgáfa margflókin og gaman verður að vita hvernig íslenskar rafbókaútgáfur taka þessu framtaki.

Þarna er um 5 bækur í bókaflokknum „Rökkurhæðir“ að ræða og þær heita Rústirnar, Óttulundur, Kristófer, Ófriður og Gjöfin. Allar eru þær eftir Birgittu Elínu Hassell og Mörtu Hlín Magnadóttur og það er með öllu vandræðalaust að kynna sér þær betur. Það hef ég gert með því að hlaða niður sýnishornum af  þeim til lestrar. Það sýnishorn er að vísu mjög stutt og lítið á því að græða. Sögusviðið er það sama í öllum bókunum en söguhetjurnar  mismunandi. Svo er að sjá sem þetta séu unglingabækur eða það sem nefnt er „young adults“ á ensku. Enga bók af þessum hef ég ennþá keypt og get þessvegna lítið sagt um efni þeirra. Munur er samt að lesa Íslenskuna og á margan hátt skilur maður textann enn betur.

Stjórnmálaástandið er svo skrítið þessa dagana að ég ætla ekkert að minnast á það. Ýmislegt væri þó hægt að segja, en ég geri það bara ekki.

Æðsta stig mannkynssögunnar er neyslustigið. Einu sinni snerist lífið um að komast af. Svo fór það að snúast um að hafa næga vinnu. Enginn var samt feitur. Stigin eru  eflaust miklu fleiri, en æðst þeirra allra er neyslustigið. Bandaríkin komust á það fljótlega eftir seinni heimsstyrjöldina. Nú er það allsráðandi hjá okkur. Allt snýst um að eyða sem allra mestu og helst áður en þess er aflað. Veit ekki hvernig þetta endar.

Auk þess legg ég til að Ásgautsstaðir verði seldir.

Húsarusl.