2092 - Ásgautsstaðamálið, blað allra landsmanna o.fl.

Frá því er skýrt í Morgunblaðinu, blaði allra landsmanna, að þjófnaðarmál eitt mikið hafi verið endurupptekið við héraðsdóm Suðurlands á Selfossi, að kröfu ríkissaksóknara. Sagt er að maður einn hafi stolið nokkrum (jafnvel mörgum) kjúklingabringum úr verslun á Selfossi. Ekki fylgir sögunni hvort þær hafi verið étnar eða ekki. Auðvitað er það ekki sambærilegt að þjófnýta eina smájörð áratugum saman og að stela íturvöxnum (jafnvel feitum) kjúklingabringum. Í fyrsta lagi er ekki hægt að éta jörðina og svo skilst mér að slíkt mál heyri ekki undir hinn alltumlykjandi ríkissaksóknara.

Samt sem áður vekur það nokkra athygli sem ég skrifa um Ásgautsstaðamálið. Auðvitað þarf talsvert til svo alvörufjölmiðlar fari að sinna þessu. Sömuleiðis er ekki líklegt að þeir sem tilgreindir hafa verið í þessum blogg-greinum mínum sem lögbrjótar snúi við blaðinu og fari að styðja réttlætið í þessu máli. Ég gæti auðvitað farið að skrifa um einstök mál, sem þessu tengjast, en vil samt heldur að dómstólar fái að fjalla um þetta í friði og valdafólk hætti að tefja það. Sömuleiðis væri ekki ónýtt ef hliðstæð mál yrðu rifjuð upp annarsstaðar á landinu. Ég er nefnilega sannfærður um að þetta mál er ekki einstakt. Yfirvöld og allir embættismenn sem einhverju ráða hafa nefnilega í gegnum tíðina beitt allskonar rangindum við almenning þessa lands. Millistéttin lifi.

DV segir frá því að ríkisstjórnin hafi keypt fyrir 10 milljónir eða meira netbirtingarrétt á útgáfu Íslendingasagnanna á dönsku, norsku og sænsku. Það er líka til vönduð útgáfa af Íslendingasögunum á ensku. Sé vel þýtt er það litlu minna verk en frumskráning. Höfundarréttur Íslendingasagnanna er viðkvæmt mál og áður fyrr voru menn kærðir fyrir að gefa sögurnar út. Frægt er t.d. svokallað Hrafnkötlumál þar sem bæði Halldór Kiljan Laxness og Sigurður Nordal komu við sögu. Ragnar í Smára minnir mig líka.

Á sínum tíma stóð ég ásamt minni fjölskyldu að því að koma þessum sögum og ýmsu fleiru á  netið. Þar er það enn í hýsingu fyrirtækisins Snerpu á Ísafirði og ekki greiddum við neinum höfundarlaun og fengum reyndar ekkert greitt fyrir að gera þetta. Urðum að lokum að hætta eftir að hafa sótt víða árangurslaust um styrki til starfseminnar. Vorum einfaldlega ekki í klíkunni.

Það sem ríkisstjórnin hefur keypt af þessu tagi eru eflaust þýðingarnar en tilgangurinn getur ekki verið annar en að koma í veg fyrir dreifingu á netinu eða stjórna henni a.m.k. með einhverjum hætti.

Svo leit út um tíma að mótmælendur myndu ná árangri varðandi brottrekstrana hjá RUV. Jafnvel að fá einhverja endurráðna þar. Svo verður samt sennilega ekki og til eru þeir sem ekki eru sáttir við hrossakaupin sem búið er að gera svo þingmenn komist í jólafrí. Önnur hindrun mun blasa við ríkisstjórninni í vor þegar hún vill koma þinginu í burtu. En hugsum ekki um það núna. Gleðjumst bara yfir því að kaupunum er lokið og menn þykjast sáttir. Svo er samt ekki og ekki er við öðru að búast en að sama karpið taki við eftir áramótin.

Margir heit-trúaðir kapítalistar sjá miklum ofsjónum yfir peningum sem notaðir eru til þess að greiða listamönnum laun fyrir það eitt að vera listamenn. Með listamennskunni skapa þeir oft á óbeinan hátt miklar tekjur og ég er þeirrar skoðunar, að þó dálítið af vinnu og frægð listamanna sé oft tilkomið af auglýsingum einum saman og þjónkun við ríkjandi skoðanir, þá hafi þeir langoftast og nær alltaf einnig sýnt framá að þeir hafa yfir miklum hæfileikum að búa. Ef alla viðleitni til listsköpunar á að meta eftir peningum eingöngu er hætt við að miklir hæfileikar fari í súginn. Einnig er á það að líta að maðurinn lifir ekki af einu saman brauði.

Ólafur Ragnar Grímsson heyr sitt einkastríð við Gordon Brown sem eitt sinn var forsætisráðherra Bretlands. Því er samt ekki að neita að Íslendingar hafa átt nokkurn þátt í niðulægingu Breta undanfarna áratugi. Fyrst eftir að heimsstyrjöldinni síðari lauk var vegur þeirra samt allmikill í veröldinni. Með löndunarbanninu 1952, ótilteknum fjölda landhelgisstríða á síðustu öld og beitingu hryðjuverkalaga gegn Íslendingum í nýafstaðinni fjármálakreppu hefur vegur þeirra farið mjög þverrandi.

Falklandseyjastríðið bætti samt svolítið úr, en það var tímabundið og lítilfjörlegt. Á margan hátt má líkja því sem þeir kumpánar Gordon Brown og Alexander Darling gerðu Íslendingum í upphafi fjármálakreppunnar við það að sparka í liggjandi mann. Sú framkoma var þeim alls ekki til sóma. En auðvitað hefur margt annað en framkoma þeirra gagnvart Íslendingum stuðlað að miklum samdrætti Breska heimsveldisins og ég hef alls ekki í hyggju að tíunda það hér og kann það reyndar ekki.

Skelfing er þetta leiðinlegt.

Þjófnaðarmál endurupptekið

Athugasemdir

[Einar Halldórsson 20.12.2013 kl. 00:13]

Fornsögur hjá Snerpu:

"ekki greiddum við neinum höfundarlaun og fengum reyndar ekkert greitt fyrir að gera þetta"

Nefnilega.

Eftir hvaða bókum tókuð þið textana? Um það eru engar upplýsingar á vef Snerpu, en notandi hlýtur að vilja vita það, hver (hvaða fræðimaður) sá um útgáfu hvers texta og hvenær. Sóttuð þið (eða Snerpa) um leyfi viðkomandi fræðimanns eða fulltrúa hans eða bókaútgáfunnar til að vefbirta textana? Það er mikill vandi að lesa handrit fornsagnanna og búa textana til útgáfu. Engir tveir fræðimenn gera það með nákvæmlega sama hætti. Reynslan sýnir það. Eiga fræðimennirnir ekki að fá neina umbun að þínu mati (eða Snerpu)? Nefnum þá umbun ekki höfundarlaun, heldur til dæmis bara fræðimannsumbun. Á hún kannski engin að vera? – Vinsamlegast veittu svör í næsta pistli þínum, kæri Sæmundur.

[Sæmundur Bjarnason, 20.12.2013 kl. 11:52]

"Notandi hlýtur að vilja vita það", segir þú. Ég er einfaldlega ekki sammála því. Er gildi Íslendingasagnanna einungis bundið við fræðimenn? Það finnst mér ekki. Það hlýtur að vera eðlilegt að greitt sé fyrir slík not. Efni sagnanna ætti ekki að vera bundið höfunarrétti.