2058 - Bjarni Benediktsson

Samkvæmt frétt á mbl.is var 51 árs karlmaður tekinn af lífi nýlega í Bandaríkjunum. Skömmu áður á hann að hafa játað á sig glæp þann sem hann var tekinn af lífi fyrir. Slíkt er samt fremur sjaldgæft og hefur ekkert með réttmæti aftakna að gera. Ef hægt væri að sanna með tölum á óyggjandi hátt að aftökur hefðu fælingarmátt væri stuðningur við þær skiljanlegur. Svo er þó ekki. Við aftökur er dómsmorð hugsanlegt og allsekki hægt að taka refsinguna til baka eða bæta fyrir hana á nokkurn hátt. Annað hvort af þessu ætti að nægja til að vera á móti dauðarefsingum.

Er nýbúinn að lesa í kyndlinum mínum verðlaunabók sem heitir „Cold a long time: An alpine mystery“, eftir John Leake. Þetta er ekta „true crime“ bók og fjallar um ungan kanadískan mann, Duncan MacPherson að nafni, sem hvarf í Austurrísku ölpunum í ágúst 1989. Lík hans fannst svo fjórtán árum síðar. Rannsókn málsins var öll í skötulíki og bókin fjallar einkum um hana og eftirfylgni foreldranna. Þetta er skínandi vel skrifuð bók og lýsir vel hvernig fyrirtæki hafa áhrif á stjórnvöld og almenning á ýmsan hátt ef um útlendinga er að ræða. Hef enga ástæðu til að ætla að þetta sé eitthvað öðruvísi hér á Íslandi en í Týról. Þessi bók var ókeypis á Amazon um daginn og er það hugsanlega enn. Það leiðir hugann að verðlagningu rafbóka hér á landi. Um hana ætla ég þó ekki að fjalla, en gæti haft margt um það mál að segja.

Ein af afleiðingum rafbókasprengjunnar verður áreiðanlega sú að bækur hverfa smámsaman sem jólagjafir. Hvort það er gott eða slæmt geri ég mér ekki grein fyrir. Líklega er það bara óhjákvæmilegt. Verðlag á rafbókum hérlendis er ákaflega heimskulegt. Smæð málsvæðisins gerir rétta verðlagningu samt erfiða. Er hræddur um að góðum bókum á íslensku muni fækka á næstunni og þarmeð verður baráttan við enskuna ójafnari en áður.

Mér finnst auglýsingastarfsemin í kringum fésbókina vera orðin ansi pirrandi. Margt er samt ennþá ágætt við það forrit og útbreiðslu þess og tekjurnar til að halda því þannig verða að koma einhversstaðar frá. Þeir sem flinkir eru í markaðsfærslu þurfa þó ekki að kosta miklu til svo eftir þeim sé tekið þar. Ef fésbókin er eingöngu notuð sem tæki til að taka þátt í allskyns tilboðum getur meira að segja verið að hægt sé að hafa af henni einhverjar tekjur í staðinn fyrir þann tíma sem þar er eytt. (Eða réttara sagt sólundað.)

Sennilega er Bjarni Benediktsson miklu slóttugri en álitið hefur verið. Það var líklega hann sem sneri á Sigmund Davíð í undirbúningi ríkisstjórnarsáttmálans, en ekki öfugt. Ráðherrar Sjálfstæðisflokksins eru allavega 5 en Framsóknar 4.  Framsóknarmenn hafa reyndar sagt að einhverntíma verði þeir 5 en ég er ekki búinn að sjá það gerast. Ekki er heldur öruggt að Sigmundur verði forsætis út kjörtímabilið. Framsóknarflokknum og Sigmundi Davíð er líka eignað loforðið varðandi „skuldavanda heimilanna“. Hætt er við að ekki verði eins mikið úr lausn á þeim vanda og margir hafa ætlað, en Bjarni hefur aldrei lofað neinu nema skattalækkunum. Líklegt er að Sjálfstæðisflokkurinn muni ná að endurnýja sig að talsverðu leyti í því ríkisstjórnarsamstarfi sem nú er hafið og Framsóknarflokkurinn muni dala. Kosningabaráttan var þó mun betri hjá Framsóknarmönnum og alveg vonlaus hjá fyrrverandi ríkisstjórnarflokkum.

Síðhærður sveppur.