1323 - Danke bitte schön

Á laugardaginn kemur verður þjóðaratkvæðagreiðsla um Icesave. Allir hljóta að vita þetta og allir eru uppfullir af því núna. Það er heldur ekki á hverjum degi sem svona hægt er taka þátt í svona mikilvægri kosningu.

Þeir sem bloggið mitt lesa reglulega vita sjálfsagt að ég er meðmæltur því að við segjum já við þeim samningi sem nú liggur fyrir. Mér finnst ég þó ekki þekkja þetta mál svo vel að ég geti verið með sérstakan áróður fyrir því. Get líka alveg skilið og metið afstöðu þeirra nei-manna þó mér finnist sumir þeirra vera alltof ofstækisfullir í þessu máli. Fjölyrði ekki meira um það.

Siðferðislega finnst mér að okkur beri skylda til að semja um þetta mál. Mér finnst líka að með því að fara svonefnda dómstólaleið sé enn og aftur verið að veðja á möguleika sem í besta falli eru jafnir. Útrásarvíkingarnir stunduðu þetta og lengi vel lukkaðist það ágætlega. Þvílíkt háttalag getur þó aldrei gengið til lengdar.

Það sem mér finnst skipta mestu máli í þessu Icesave-máli öllu er mismununin sem fólgin er í því að tryggja ekki með sama hætti innistæður í íslenskum útibúum og erlendum hjá sama bankanum.

Illt er að kenna gömlum hundi að sitja, segir máltækið. Ekki er líklegt að ég geti vanið mig af blogginu fyrirhafnarlaust. Reyni þó eins og ég get að stytta mál mitt og gera eitthvað annað.

Þýskan er mörgum hugleikin. Á Íslandi er löng hefð fyrir því að þýða „Spielen sie Kinder" með „Spilið þið kindur". Á Bifröst í gamla daga þýddum við „Der Tau viel stark" með „Táfýlan er sterk", en það er samt ekki rétt.

Ich veiss nicht was soll er bedeuten
dass ich so traurig bin.
Ein Maarchen von alten Seiten
es kommt mir nicht aus dem Sinn.

Svona er upphafið að Lorelei kvæðinu eftir Heine í mínum huga. Steingrímur Thorsteinsson þýddi þetta auðvitað snilldarlega með:

Ég veit ekki að hvers konar völdum
svo viknandi (dapur) ég er.
Ein saga frá umliðnum öldum
fer ei úr huga mér.

Í mínu minni kemur orðið dapur ekki fyrir í vísunni og þessvegna set ég það í sviga. Þegar ég fletti þessu upp á netinu var orðið þarna og þessvegna læt ég það fljóta með.

Annaðhvort í bókinni eftir Agnar Mykle sem Jóhannes úr Kötlum þýddi og kallaði „Frú Lúna í Snörunni" eða í sjálfum „Roðasteininum" er setning á þýsku sem af einhverjum ástæðum er blýföst í mínu minni.

„Das hat mich ein Vogel gesagt", segir einhver.

„Das hat mir ein Vogel gesagt", leiðréttir Askur Burlefot og síðan fylgja álnarlangar útskýringar á þýskri málfræði sem er ekki eitt af mínum áhugasviðum. 

„Sehr schön Bemerkung, nicht war?" og „Danke, bitte schön." sögðum við gjarnan í gamla daga og þóttumst voðalega menntaðir.

Hér er Bjarni í Guðríðarkirkju um daginn að ræða við ungu kynslóðina.

Athugasemdir

[Stefán Júlíusson 8.4.2011 kl. 00:15]

Traurig merkir dapur;)

[Sigurður Hreiðar, 8.4.2011 kl. 12:15]

Að þessu sinni fara skoðanir okkar allnokkuð saman, Sæmundur. Mér finnst nei alveg af sama toga og sjálfbirgingslegur útrásarhátturinn fyrir hrun.

Gaman að þessum þýskupælingum þínum. Mér hefur oft orðið hugsað til þess hve ótrúlega vel Herði heitnum Haraldssyni hefur tekist að koma bærilegum þýskugrunni inn í hausinn á nemendum sínum -- sumum amk. Ég hef ekki lært þýsku annars staðar í skóla en hefur gagnast þýskan hans Harðar merkilega vel hafi ég þurft á að halda og mesta furða hvað ég get lesið mér til gagns á því máli.

…svo viknandi ég er… vantar ekki tvö atkvæði í þessa línu? Amk. syngst hún betur ef dapur kemur með.

[Sæmundur Bjarnason, 8.4.2011 kl. 12:27]

Já, söngurinn er ekki mín sterka hlið. Ég man samt ekki eftir þessu "dapur".

Englendingar slá um sig með frönsku. Ég kann alls ekkert í frönsku og verð því að láta þýskuna duga. Það er líka gaman að heyra ítölsku talaða.

[S.H. 8.4.2011 kl. 13:34]

Ég held ad til séu tvaer thýdingar á Lorelei. Önnur er thýding Steingríms en man ekki
hver gerdi hina og önnur hefur bara " viknandi" og hin "viknandi dapur"

[S.H. 8.4.2011 kl. 15:49]

Ekki var thetta rétt hjá mér nema ad hálfu leyti og varla thad.

Sú thýding sem ég fann heima í ljódakistunni er eftir Hannes Hafstein  og fyrsta
erindid er svona med nútíma stafsetningu:

Ég hvorki skil thad né skýri
hví skeikar gledin mér,
og eldgamalt aevintýri
mér ei úr huga fer.

Ég hallast ad thví med Saemundi ad í thýdingu Steingríms hafi frá hans hendi upphaflega stadid  "svo viknandi ég er" en ad thví hafi verid breytt í "viknandi dapur" vegna hrynjandans, en ad mínum dómi er thad mikid lýti á ljódlínunni, thví thar á sér stad  svoköllud" tautologi" tveim ordum er skellt saman sem thýda hid sama eda hér um bil.

[Sæmundur Bjarnason, 8.4.2011 kl. 16:27]

Mér finnst þetta með dapur eða ekki dapur skipta svolitlu máli. (fellst á tautologiu rökin) Mér finnst endilega að þetta orð hafi ekki verið þegar ég lærði ljóðið fyrst, hugsanlega úr skólanámsbók. Hvort það fer eitthvað betur vegna lagsins get ég ekki sagt um og ekki höfum við Steingrím lengur til að skera úr um þetta. Þýðingu Hannesar kannast ég ekki við.