1320 - Trúarjátningin

Í gamla daga þegar ég var ungur spiluðum við fótbolta á hverju kvöldi á sumrin. A.m.k. ef veður var sæmilegt. Í minningunni var alltaf sumar og alltaf gott veður. Við spiluðum oftast á eitt mark. Það var aðeins ef óvenjumargir mættu sem íhugað var að spila á tvö mörk. Það kostaði mikil aukahlaup og var á allan hátt óhentugra. Útspörkin voru mesta vandamál markvarðarins þegar spilað var á eitt mark en ég var oft í því hlutverki. Ekki mátti sjást á neinn hátt að hann héldi með öðru liðinu þó hann gerði það að sjálfsögðu stundum. 

Í Icesave-málinu núna er greinilega spilað á tvö mörk. Í fyrra var bara spilað á eitt. Þá ákvað ég að skjóta framhjá. Þ.e.a.s. ég skilaði auðu og hef aldrei gert það fyrr. Í þingkosningum er venjulega spilað á mörg mörk og markverðirnir mjög misjafnir. Niðurstaðan er oftast lík og venjulega og eftir það er nær alltaf ákveðið að spila bara á eitt mark og hafa Óla í markinu. En stundum sest hann á boltann og heimtar að spilað sé á tvö mörk.  

Eins og núna. Úr vöndu er að ráða. Ekki er hægt að gera eins og í fyrra og  halda bara áfram að spila á eitt mark og hugsa ekki um hitt. Það er ekki um annað að ræða en fara í leikinn og ná fram úrslitum. Vonandi verða tapararnir bara ekki mjög tapsárir.

Það er samt margt annað í lífinu en þessi fótboltaleikur. Eins og til dæmis trúarjátningin sjálf. Í bók Þorsteins Gylfasonar „Sál og mál" rakst ég á hana. Ekki svo að skilja að hún hafi haldið fyrir mér vöku í lífinu. Svona var hún (og er líklega enn) Svolítið hef ég breytt um orð á einstaka stað og hef ég þá frekar það sem mig minnir að ég hafi lært á sínum tíma.

„Ég trúi á Guð föður almáttugan, skapara himins og jarðar. Ég trúi á Jesúm Krist, hans einkason, sem getinn var af heilögum anda, fæddur af Maríu mey, píndur á dögum Pontíusar Pílatusar, krossfestur, dáinn og grafinn, steig niður til heljar, reis á þriðja degi aftur upp frá dauðum, steig upp til himna, situr á hægri hönd Guðs föður almáttugs og mun þaðan koma, að dæma lifendur og dauða. Ég trúi á heilagan anda, heilaga almenna kirkju, samfélag heilagra, fyrirgefningu syndanna, upprisu holdsins og eilíft líf."

Þetta var maður látinn læra utanað og þylja opinberlega þegar maður var fermdur og þá eins og nú gerði ég mér auðvitað grein fyrir hverslags vitleysa þetta er. Auðvitað trúir enginn þessu bókstaflega en þó er ég ekki frá því að enn séu fermingarbörn látin þylja þetta. Þau eru látin halda að skilja eigi þetta einhverjum öðrum skilningi en bókstaflegum. En sá skilningur er líklega bara til í hugum þeirra sem um hann tala og reyna að útskýra fyrir öðrum.

Pólitískt séð erum við öll innst inni annaðhvort opingáttarfólk eða einangrunarsinnar. Með þessari kenningu má skýra margt í íslenskum stjórnmálum. Samskiptin við útlönd skipta litla þjóð jafnan miklu máli. Auðvitað hefur skoðun okkar að þessu leyti ekki úrslitaáhrif á allar okkar ákvarðanir en það glittir þó víða í hana.

Sumir orða þetta þannig að allir séu ýmist framsóknarmenn eða kratar. Í mínum huga eru þá framsóknarmenn einangrunarsinnar en kratar opingáttarmenn. Mér finnst þetta á margan hátt eins góð skýring og hægri og vinstri eða mikil eða lítil ríkisafskipti.

Auðvitað eru þetta allt saman miklar einfaldanir en stjórnmál snúast oft einmitt um einfaldanir. Mörg mál eru það flókin að ómögulegt er fyrir aðra en þá sem gjörþekkja þau að skilja um hvað er deilt í rauninni. Þá er oft hagstætt að grípa til einfaldana.

Ekki dettur mér í hug að halda að einfalt mál sé að ákveða hvort merkja skuli við já eða nei í þjóðaratkvæðagreiðslunni um næstu helgi. Þó er ég búinn að ákveða mig en fjölyrði ekki meira um þetta mál að sinni.

Sólin er á bak við húsið. Samt ræður myndavélin við þetta á sjálfvirkri stillingu. Fallegt hús.

Athugasemdir

[doctore 5.4.2011 kl. 10:19]

Menn hafa verið taldir vitleysingar af minna tilefni en að játast undir þessa trúarjátningu ha :)

[Sæmundur Bjarnason, 5.4.2011 kl. 11:02]

Það er nú of mikið að kalla þá alla vitleysinga sem þulið hafa þetta eins og páfagaukar í gegnum árin!!

[doctore 5.4.2011 kl. 11:40]

Já, gott ef ég þuldi ekki þessa sömu trúarjátningu upp þegar ég seldi sjálfan mig fyrir fermingargjafir. Margur verður af aurum api.

Bót í máli er að yngri sonur minn algerlega neitar að láta ferma sig, vill engar gjafir eða neitt slíkt heldur.
Sem er náttlega frábært, get sleppt borgaralegri fermingu og alles; Ferming er algerlega út í hött, hvort sem það er af trúarlegum toga eða veraldlegum.
Gef honum samt tölvu eða eitthvað :)

[Óskar Þorkelsson, 5.4.2011 kl. 14:14]

séra Gunnar Björnsson fermdi mig vestur á bolungarvík hér um árið.. hann sá fjótt að þessi grúbba var afspyrnu illa móttækileg og afskaplega léleg í kristinfræði svo hann ákvað á ögurstundu að hætta við trúarjátninguna sem einstaklingsupplestur.. heldur lét hann alla kirkjuna þylja þetta bull í einu.. sem bjargaði mér og nokkrum öðrum fermingarbörnum frá mikilli skömm :) ..

[Stefán Örn Valdimarsson 5.4.2011 kl. 20:32]

Fótboltinn sem við spiluðum á túninu á bak við Vegamót í gamla daga var oft býsna skemmtilegur, hvort heldur var spilað á eitt eða tvö mörk. Miklu skemmtilegri en Icesave leikurinn.

[Sæmundur Bjarnason, 5.4.2011 kl. 23:14]

Já, fermingin var nú eins og hún var. Manni fannst maður á vissan hátt vera miklu lífsreyndari og fullorðnari þegar hún var afstaðin. Trúarjátningin var eins og hvert annað bull. A.m.k. trúði ég ekki á hana.

Já, það var oft gaman í fótboltanum á sumrin og svo var hamast vikulega í Breiðabliki á veturna. Eftirminnilegt.