2845 - Þórður Tómasson

Nú er orðið talsvert umliðið síðan ég bloggaði síðast. Held að ég hafi ekkert skrifað um Wow-gjaldþrotið þó það hafi að sjálfsögðu verið ein helsta frétt liðinnar viku. Meðan beðið er eftir því hvernig kjarasamningum ljúki er svosem hægt að fabúlera eitthvað um það. Ég á ekki von á því að áhrifin verði mjög mikil. Sennilega verða þau þó mun meiri en ríkisstjórnin og fleiri bjartsýnisspámenn álíta. Verðbólgan gæti farið svona í 5 til 10 prósent og atvinnuleysi orðið vandamál. Samt er ástæða til að vera vongóður held ég. Nokkuð áreiðalegt er að sú kreppa sem að líkindum mun ríða yfir vegna þessa gjalþrots og tómlætis ríkisstjórnarinnar verður ekki nærri eins hörð og sú sem reið yfir á árunum 2007 og 2008.

Ekki er hægt að álíta annað en gjaldþrotið stóra hafi haft mikil áhrif á kjaraviðræðurnar. Sennilega hefur auðvaldið hagnast á því og Skúli sleppur sennilega með skrekkinn. Enginn þarf að segja mér að hann hafi ekki haft vit á að koma peningum undan. Eins og fyrri daginn eru það þeir sem minnst mega sín sem tapa mestu.   

Hvað sem verkalýðsforkólfar segja er ég sannfærður um að verðtryggingin sem slík getur bjargað mörgum. Það er vísitöluviðmiðunin sem öllu ræður í því sambandi. Vitanlega getur í sumum tilfellum verið hagstæðara að taka óverðtryggð lán. Launin eru samt of lág fyrir marga, þannig að þeir eru sífellt að elta verðbólguna ef hún er mikil. Skilin milli orsakar og afleiðingar eru ekki alltaf skýr. Helstu óvinir þeirra sem vilja koma sér upp þaki yfir höfuðið eru hátt leiguverð, hvaða liðir eru hafðir með í þeirri vísitölu sem notuð er við verðtryggingu, greiðslumat það sem bankahítin skammtar sér og notar til að skilja sauðina frá höfrunum, háir vextir og gróðabrall margra í gegnum airbnb. Sumt að þessu mun lagast af sjálfu sér við þá minnkun á hagvexti sem fyrirsjáanleg er.

Annars er pólitíkin eins og vant er afleit tík og ég vil helst ekki fjölyrða meira um hana hér. Þá er nú skemmtilegra að íhuga svolítið horfa starfshætti eins og Þórður Tómasson sem kenndur er við Skóga gerir í tiltölulega nýlegri bók sinni sem hann nefnir „Heyannir“ og ég fékk lánaða á bókasafninu í gær. Það má eiginlega ekki á milli sjá hvort skemmtilegra er að lesa hana eða halda áfram með þetta blogg.

Á tiltölulega langri ævi hef ég tvívegis komið í safnið að Skógum. Í bæði skiptin hefur Þórður Tómasson verið þar og ég átt þess kost að skiptast nokkrum orðum á við hann. Í fyrra skiptið var hann safnvörður þar og við fjölskyldan einu safngestirnir. Hlýja hans og lifandi áhugi á fólki og safnamálum hefur orðið til þess öðru fremur að hann er tvímælalaust með eftirminnilegustu mönnum sem ég hef fyrir hitt.   

Einhver mynd.