2673 - "MeToo"

Sennilega er þetta „MeToo“ mál stærra en flestir (karlmenn) gera sér grein fyrir. Þetta með feðraveldið er ekki neinn orðaleikur. Heldur bláköld alvara. Karlmenn hafa kúgað konur í aldaraðir. Undanfarin ár og áratugi hefur, a.m.k. hér á Vesturlöndum, miðað nokkuð í réttlætisátt og við karlmenn, það er að segja þeir sem ekki eru sekir um að viðhalda þessu, höfum getað huggað okkur við það að kannski sé hægfara þróun best. Kvenfólki finnst það greinilega ekki og við því er ekkert að segja.

Í framtíðinni gæti árið 2017 orðið það ár sem konur (og karlar) minnast sem ársins þegar feðraveldinu var veitt „MeToo“-sárið hræðilega. Vonum það.

Ef maður hefði ekki tölvuna og Internetið til að hugga sig við þegar maður verður óvænt virkilega andvaka þá veit ég ekki hvernig andlega líðanin yrði. Áður fyrr hefur fólk kannski notað bækur á svipaðan hátt. Það versta við þessar andvökur hjá mér er að þær eiga sér einkum og kannski eingöngu stað af hugrænum ástæðum. Heilinn er kannski eitthvað að bila. Kannski liði mér betur ef ég gæti kennt einhverju öðru um. Svo undarlegt sem það er þá er kaffi einhvert besta svefnmeðalið sem ég þekki. Imovan eða Stillnoct vil ég helst ekki taka. Ekki frekar en verkjatöflur. Hinsvegar er ég veikur fyrir plástrum eins og krakkarnir og vil helst setja þá sem víðast.

Aldraðir, sumir a.m.k., hafa lítið annað fyrir stafni á daginn en að fylgjast með fréttum, veðri, tónlist eða öðrum ósköpum. Leiðinlegt er að fréttir virðast vera næstum því óþrjótandi og mest fer það eftir fésbókaráhuga og stjórnmálaskoðunum hvaða fréttir er mest hlustað eða horft á. Sumir lesa helst blogg eða eitthvað þessháttar og sem betur fer hafa sumir (fáeinir) gaman af að skrifa slíkt. Fésbókin er aftur á móti... Æ, ég nenni ekki að fara að fjasa um hana einu sinni enn. Held svei mér þá að Morgunblaðið sé skárra. Læt samt duga að lesa mbl.is stöku sinnum. Það er að segja þegar allt um þrýtur. Það ryðst þó ekki inná mann saklausan eins og dévaffið gerir.

Stundum skrifa ég oft. Stundum sjaldan. Eiginlega er engin regla á þessu. Skrifa að því er mér finnst sjálfum líka oftast nær á þann hátt að ég er ekki eingöngu að bregðast við fréttum. Stundum dettur mér jafnvel eitthvað frumlegt í hug. Ekki er það þó algegnt. Best er að hafa bloggin stutt. Þá eru meir líkur á að þau séu lesin til enda. Kannski þetta sé bara að verða nógu langt að þessu sinni.

Auðvitað á Sigríður Andersen að víkja sæti sem ráðherra. Það er einfaldlega ekki boðleg röksemd í siðferðilegum efnum að halda því fram að einhver annar hafi áður lent í svipuðum málum og þá hafi hitt og þetta verið gert. Við verðum að gera ráð fyrir að siðferðilega sé um framfarir að ræða. Annars heldur bilið milli þings og þjóðar áfram að aukast. Punktur og basta. (eða pasta.)

Einhver mynd.