3189 - 2024

Fyrir utan það að ég gleymdi að stækka myndina sem ég setti upp í gær með blogginu, þá ætlaði ég að segja nokkur orð um myndina frá í fyrradag (eða gær). Hún er tekin í hellinum „Tintron“ sem er í Grímsnesinu og með mér á þeirri mynd eru sonur minn og bróðir minn ásamt nokkrum félögum úr björgunarsveitinni í Hveragerði. Meira er ekki um það að segja. Held ég.

Sennilega verður þetta ár (2024) ár mikilla tíðinda. Líklega springur ríkisstjórnin og þar að auki verða forsetakosningar í sumar bæði hér á Íslandi og í Bandaríkjunum. Katrín forsætis mun líklega láta sjálfstæðismönnum það eftir að standa fyrir sprengingunni á stjórninni í þeirri von að bjarga með því atkvæðum flokksins og þar með þingmönnum hans. Varla getur hún þess vegna farið í forsetaframboð og þar með skilið flokkinn eftir á köldum klaka.

Annars er margt óljóst í stjórnmálum ársins.

Ekki treysti ég mér til að spá miklu um framhaldið, enda hef ég oftast rangt fyrir mér, ef ég reyni slíkt.

Nú er ég svotil alveg búinn að jafna mig í fótunum en árið hefur að mestu farið í það. 10. febrúar 2023 kom ég heim af sjúkrahúsinu og við þá dagsetningu miða ég endurfæðingu mína. Eiginlega er ég á margan hátt nýr maður eftir covid. Að endurfæðigin skuli ekki eiga sér stað fyrr en á 81. aldursári er ansi seint, en við því er ekkert að gera. Fyrir mestu er að hafa sloppið lifandi frá þessu öllu saman. Nú er bara að lifa lífinu.

Hættur.

Einhver mynd.

3188 - Loftlagsmál

Nú ætla ég að prófa að byrja á bloggi morgundagsins strax. Mér sýnist að uppsetning wordsins sé ekki alveg eins hérna eins og á söguskjalinu mínu en það er allt í lagi. Aðalmunurinn er sá að spássían er ekki til staðar á sama hátt hér.

Ég ætla semsagt að byrja á að skrifa svona 5 til 10 línur og sjá svo til hvort mér dettur eitthvað sérstakt í hug. Þar fyrir utan lagfæri ég alltaf númerið og þurrka út síðasta blogg um leið og ég set á Moggbloggsíðuna eitthvað.

Í gær hlustaði ég á loftlagsmessu hjá Guðmundi Steingrímssyni í útvarpinu. Hann virtist eins og flestir úr heimshitaskúffunni vera þeirrar skoðunar að hnatthlýnunin sem greinilega er staðreynd væri að öllu leyti mannkyninu að kenna. Svo er alls ekki. Og hefur margsinnis verið sýnt fram á  það. Af þessum sökum hef ég verið talinn með efasemdarmönnum af heimsendaspámönnum af öllu tagi. Mér finnst það vera að ósekju en hver og einn verður að hafa sína skoðun í friði.

Ég ætlaði að bæta svolitlu við bloggið mitt ef ég sæi ástæðu til þess. Hér er hún og ég er að hugsa um að láta þetta duga sem blogg á þessum mánudegi sem líklega verður sögulegur í meira lagi.

Einhver mynd.

3187 - Veit ekki hvað ég á að kalla þetta

Ekki hefur orðið úr því að ég bloggaði reglulega með nýju ári. Ég ætla samt að reyna. Verst hvað ég vélrita hægt, en það stendur vonandi til bóta.

Þetta eru að öllu leyti ágætis tímamót til þess að byrja aftur. Það að skrifi hægt ætti að koma í veg fyrir að ég skrifi tóma vitleysu. Þó er það ekki einhlýtt. Ef allt um þrýtur á ég nokkrar örsögur, sem ég kalla, á lager einhvers staðar.

Nú miða ég allt við veikindi mín fyrir ári. Vissulega var það efirminnilegt að halda síðustu jól á venjulegan hátt. Jólin 2023 fóru nefnilega alveg framhjá mér.

En nóg um það.

Guðni forseti er aðallega í fréttum núna. A.m.k. hér á Íslandi. Þar á eftir kemur Gasa. Og stríðið í Ukraíni er dottið niður í þriðja sæti. Ekki má samt alveg gleyma Grindavík.

Það er semsagt nóg að frétta, ef útí það er farið. Ekki get ég að sinni bætt neitt við þessar fréttir enda er ég ekki blaðamaður, bara gamalmenni sem er að reyna að láta ljós sitt skína.

Eiginlega ætti ég að auglýsa þessi skrif á fésbókinni, sem mér skilst að flestir skrifi á, en ég kann það bara ekki eða hef gleymt hvernig það er gert. Á fullt í fangi með að skrifa með fingrasetningu núna. Veikindin hafa hægt á mér á öllum sviðum.

Sennilega læt ég þetta nægja að sinni. Ég er semsagt kominn aftur. Vona ég. Bless

Einhver mynd.

3186 - Byrjað að nýju

3186 – Byrjað að nýju

Mér leiðist pólitík, enda er hún, umfram flest annað, sérlega vel til þess fallin að skapa óánægju og úlfúð meðal fólks. Sennilega er ég samt talinn vinstrisinnaður og sjálfur vil ég helst vera talinn það.

Annars ætti maður ekki að þurfa að biðjast afsökunar á því. Allt er samt pólitík ef útí það er farið.

Mest gaman hef ég af því að tilfæra og setja hér í bloggið gamlar vísur og ýmislegt þess háttar.

Einhverntíma ætlaði ég að blogga á þessa leið, en ekkert varð úr því.

Nú er komið nýtt ár og tími til að endurvekja bloggið mitt. Samt ætti ég ekki að hafa þetta of langt því ég er ekki fyllilega búinn af jafna mig eftir veikindin fyrir ári síðan. T.d. vélrita ég óttalega hægt núna, en það stendur væntanlega til bóta.

Er meira að segja að hugsa um að hafa þetta ekki lengra. Byrja frekar á næsta bloggi.   

Einhver mynd.

3185 - Bjarni Benediktsson

„Vísindin og tæknin hafa til þess fundið ráð
að taka upp ræður þingmanna á fínan segulþráð.“

Þannig var uphafið á ljóði sem eitt sinn birtist í Speglinum sáluga og ég lærði af einhverjum ástæðum. Man ekki meira núna. Gæti samt eflaust fundið framhaldið einhversstaðar ef ég leitaði vel, en nenni því ekki.

Þetta kvæði nefndist og nefnist eflaust enn: „Sagði Bjarni já eða nei?“ Þarna var átt við Bjarna Benediktsson en ekki þann Bjarna Benediktsson sem ríður húsum um þessar mundir heldur þann Bjarna sem brann inni á Þingvöllum árið 1970.

Já ég er svona gamall. Man mjög ljóslega eftir þessum einstæða atburði. Þá var ég útibússtjóri Kaupfélags Borgfirðina á Vegamótun á Snæfellsnesi og Bjarni forsætisráðherra.

Bjarni Nú efndi til ósættis við Katrínu forsætisráherra fyrir nokkrum dögum, en ólíklklegt er að það leiði til stjórnarslita, en þó er aldrei að vita. Samband þeirra hlýtur að bíða hnekki við þetta og þar með stjórnarsamstarfið.

Einhver mynd.

3184 - Um stríðið fyrir botni Miðjarðarhafs

Nú er Ukrainustríðið alveg fallið í skuggann. Þar voru, og eru sennilega enn, saklausir borgarar drepnir unnvörpum, eða svo var okkur fortalið. Þeir sem það gerðu voru að vísu langt frá og sáu ekki þá sem þeir drápu. Kannski gerðu þeir það óvart. Ætluðu semsagt að drepa einhverja aðra. Og kannski var búið að telja þeim trú um að þeir væru bara að skemma byggingar.

Þó ég hafi talsverða samúð með Palestínumönnum í yfirstandandi stríði við Ísraela er það sannast sagna svo, að ég trúi betur þeim tölum um mannfall sem Ísraelsmenn gefa upp en samsvarandi tölum frá Hamasliðum.

 Í heimsstyrjöldinni síðustu notuðu Nasistar gjarnan það ráð, a.m.k. í Noregi að drepa margfalt fleiri saklausa borgara en skæruliðar gerðu. Svipaðri refsingu var og beitt ef þeir skertu hár á höfði Nasista eða neituðu að segja til annarra frelsisvina. Svo er sagt a.m.k.

Nú virðast Ísraelsmenn ætla að gera það sama eða svipað. Með stuðningi Bandaríkjamanna eða án.

Öll stríð eru ógeðsleg. Það er sameiginlegt sjónarmið allra nema fáeinna ráðamanna. Að vísu er hægt að æsa almenning til óhæfuverka með markvissum áróðri.

Nú er ég búinn að fjasa nóg og er hættur.

Einhver myhd.

3183 - Bloggað í tilgangsleysi

Áður fyrr á árunum höfðu börn ekki mikið af leikföngum. Þegar ég var pínulítill man ég eftir að hafa spyrnt samam iljum við eitthvert af systkinum mínum, tekið saman höndum við þetta systkini, róið fram og aftur um  leið og við tvö tuldruðum eftirfarndi vísukorn eða samsetning:

Við skulum róa á selabát
fyrst við erum fjórir.
Það eru bæði þú og ég,
stýrimaður og stjóri.

Þetta þótti mér fyndið, með tilliti til ljóðlínu númer tvö og að einungis tveir tóku þátt í þessum leik. Nútildags hugsa ég að fá börn mundu una sér við þetta.

Það er orðið talsvert umliðið síðan ég bloggaði síðast. Þó held ég að ég hafi bloggið ekkert lengra að þessu sinni þessvegna. Nenni eiginlega ekki að fabúlera um fréttir, þó ég hafi svosem alveg skoðun á þeim a.m.k. á við hvern annan.

Það er galli á mörgum sem blogga hér að þeir eru miklir mannkynsfrelsar og hafa vit á öllum fjáranum. Eru ekki eins og ég, sem blogga bara mér sjálfum til hugarhægðar og hef bloggin jafnar fremur stutt.

Það er nú mest vegna þess að ég skrifa svo hægt. Líka kemur það sjónarmið til athugunar að ef bloggin eru stutt, verða hugsanlegir lesendur síður leiðir á lestrinm.

Hættur núna.

Einhver mynd

3182 - Í dag er kvennafrísafmæli

Í gær hef ég sennilega birt tvö blogg.

Mér finnst ég vera svolítið einangaður í ellinni. Lífið er að mörgu leyti að fara framhjá manni.

Svona er þetta bara. Þó maður vilji vel og gjarnan taka þátt í ýmsu er það margt sem maður getur ekki gert eða vill ekki gera og aðrir gera sér enga grein fyrir af hverju það er. Svo vill maður kannski ekki sumt, sem öðrum finnst sjálfsagt og eðlilegt að maður vilji endilega. Lífið er erfitt og tilgangslaust. Ekki þýðir samt annað en vona að allt lagist.

Óttalegur barlómur er þetta í mér. Ég sem hef það svo gott samanborið við flesta aðra. Gott getur samt alltaf batnað. Elliheimilin eru smátt og smátt að verða að einskonar sjúkrastofnunum. Ef maður getur ekki séð um sig sjálfur, ásamt sínum nánustu, eru manni allar bjargir bannaðar og dæmdur þangað.

Man að ég ætlaði þegar ég yrði gamall og á elliheimili að fara með þessa vísu:

Áður hafði áform glæst
engin þó að hafi ræst.
Nú er það mín hugsjón hæst:
„Hvenær verður étið næst?“

Og þykjast jafnvel hafa ort hana sjálfur. Þar stóð (eða strandaði) hnífurinn í kúnni, því ég var og er allsekki vanur því. Það er að eigna mér annarra manna vísur.

Þrátt fyrir allan barlóminn er þetta að verða sæmilegasta lengd á blogginnleggi. Og læt ég því staðar numið.

Einhver mynd.

3181 - Hægri menn

3181 – Hægri menn

Það er engin furða þó ultrahægrimenn hafi kosið sér Pál Vilhjálmsson sem einskonar páfa og lesi blogg hans með mikilli athygli. Maðurinn er ritfær í bestu merkingu þess orðs og þar að auki vel að sér. En við skoðanir hans set ég mikið spurningarmerki. Og mér er alveg sama þó mér hafi oft sjálfum verið líkt við spurnarmerki,  sjá t.d. Ecce Homo frá 1961. Núverandi kennari i Garðabæ, og fylgifiskar hans eru að mínu áliti ultra-hægrimenn og ekkert annað. Bjarni Ben. hefur einangrað þá dálítið í Sjálfstæðisflokknum og við það hefur hann (Sjálfstæðisflokkurinn) minnkað talsvert og Sigmundur og hans lið hefur við það orðið aðalpopúlistaflokkurinn hérlendis.

Auðvitað eru ekki allir sem lesa bloggið hans Páls ultrahægrmenn að mínu áliti, en eflaust eru margir það.

Sjáfur les ég oft bloggið hans og tel mig samt fremur til vinstri en hægri í pólitík. Annars er það leiðindatík pólitíkin. Hún heldur mönnum í sundur fremur en að sameina þá. Ekki svo að skilja að skipting lífsgæðanna sé einskisvert umfjöllunarefni, en það er svo miklu fleira sem sameinar fólk, en sundrar.

Mér finnst gaman að sálgreina menn og hópa, en kannski er ekki mikið að marka það. Alveg er ég samt hissa á því að ekki skuli fleiri vera sammála mér. Eins og þetta er oft skynsamlegt hjá mér.

Síðasta  blogg mitt var tvítekið. Það var vegna misskilnings. Mér skildist að vantað hefði fyrirsögn, en svo var ekki. Hefðbundin var uppsetningin þó ekki.

Ég er farinn að blogga aftur og þarmeð er ekki víst að friður verði mikill fyrir mér á næstunni. Sjáum til.

Einhver mynd.

3180 - Palestínustríðið

Nú starir semsagt á mig auð blaðsíða. Það er mín mission að útbía hana í bókstöfum. Hefst með öðrum orðum handa við það núna.

Núna fyrst er ég að jafna mig að mestu leyti á veikindunum um síðustu jól. Er farinn að drekka kaffi, hvað sem það endist lengi. Búinn að fá styrk í fæturna að mestu leyti, en jafvægið er útum allt og skrefin óttalega stutt.

En nóg um það. Snúum okkur að alvarlegri málum. Hamas-stríðið er ofarlega í hugum flestra. Ég get sennilega ekki lagt neitt skysamlegt til málanna þar. Það hefur verið reynt lengi og gefist illa. Margt gott fólk hefur þar lagt ýmilegt gott til málanna, en ekkert hefur gengið að miðla málum og sætta þau sjónarmið sem öllu ráða þarna.

Samúð mín er meira með Palestínumönnum. Það hefur verið farið illa með þá lengi og á margan hátt er eins og ísraelsk stjórnvöld hafi verið að vonast eftir einhverju svona löguðu. Ég er þó allsekki að mæla með hryðjuverkum eins og Hamas-skæruliðar hafa beitt. Þeim er að sumu leyti vorkunn samt.  

Margir óttast að þessi ófriður breiðist út og vissulega er hætta á því.

 

Einhver mynd.