2829 - Ferðastiklur feðginanna

Ennþá eimir svolítið eftir af klaka hér á bílastæðinu fyrir utan. Snjór er eiginlega alveg horfinn. Þegar „asahlákan“ er búin að ljúka sér af, sem væntanlega verður núna um helgina ætlast ég eiginlega til þess að vorið sé á næsta leiti. Auðvitað gæti komið páskahret og allskyns veðurkárínur, en ég ætla samt að vona að svo verði ekki. Klakabreiðurnar eru hálfleiðinlegar. Hinsvegar er maður orðinn vanur suddanum.

Verkalýðurinn er orðinn hálfórólegur núna. Og það er engin furða. Katrín forsætis virðist hafa svikið flest sem hún þóttist standa fyrir. Sagðist vera á móti hvalveiðum, Ekki vilja þetta og ekki hitt, en allt virðist vera breytt núna. Skjólið af BB og Sigurði getur farið hvenær sem er. Þeir eru að vísu stórir og stæðilegir en kannski ekki svo stórir, að þeir geti hlíft henni við dómi sögunnar.

Víðtæk verkföll virðast alveg vera inni í myndinni. Þó talsvert nýnæmi væri í útbreiddum verkföllum er ekki hægt að mæla með þeim. Maður veit aldrei á hverjum þau bitna mest. Alveg síðan Steingrímur Jóhann vildi frekar vera stór fiskur í lítilli tjörn en lítill (eða a.m.k. minni) fiskur í stórri tjörn hefur mér óneitanlega verið svolítið í nöp við vinstri græna. Já, þetta gerðist þegar Samfylkingin var stofnuð.

Af hverju er það talið fínt að vera í götóttum gallabuxum? Eða að láta klofbótina í nefndu fati strjúkast við götuna? Skil þetta ekki. Enda hef ég aldrei skilið tísku. Tískusveiflur eru mér að mestu lokuð bók. Þó man ég að á sínum tíma, í upphafi rokkbylgjunnar, þurftu allir að vera í hvítri peysu og svörtum gallabuxum með hvítum saumum. Nei, tískan, sem einu sinni var með setu, er ekki fyrir mig.

Nú er ég nýkominn úr gönguferðinni og þó lognið hafi þurft að flýta sér svolítið er það þakkarvert hjá máttarvöldunum að það er orðið alveg snjólaust. A.m.k. hér á Akranesi. Nú er bara að bíða eftir vorinu eins og tíðkast hefur frá aldaöðli.

Þættir þeir í sjónvarpi allra landsmanna sem þau feðginin Lára Ómarsdóttir og Ómar Ragnarsson eru skrifuð fyrir eru athyglisverðir í meira lagi. Þessir þættir eru nefndir ferðastiklur. Einkum er það myndatakan sem er eftirtektarverð. Þar hlýtur góðum drónum að vera beitt af mikilli kunnáttu. Myndavélar eru líka góðar. Í fréttablaði dagsins er hinsvegar grein eftir Gunnar V. Andrésson um fólkið á Guðmundarstöðum í Vopnafirði og þar gerir hann heldur lítið úr sögu Ómars um búskaparhætti fólksins þar. Vissulega voru þeir gamaldags, en er ekki stundum ágætt að sækjast ekki alltaf eftir því nýjasta?

Einhver mynd.

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 21.2.2019 kl. 13:46]

Þreyttur er Sæmi á suðvestanátt
sudda og slabbi að vaða.
Stæði af varfærni velja þú mátt
svo valdi þér alls ekki skaða.

[Sæmundur Bjarnason, 21.2.2019 kl. 17:05]

Þegar veður Laxdals ljón
löngum veldur skaða.
Það er ekki fyrir flón
að fara milli staða.