2809 - Verkbann

Sú er villa margra ástríðufullra fésbókarskrifara að innlegg þeirra skipti einhverju máli. Sumir bloggarar eru einnig haldnir þessari firru. Svo koma fjölmiðlarnir og látast vera uppteknir af því sem þar er sagt. Þannig verður mörg smjörklípan til. Tökum dæmi af pólitíkinni. Nú eru pólitískir fésbókarskrifarar uppteknir af því að klukkuvitleysan sé smjörklípa til að leyna einhverju stórkostlegu. Kosningaúrslit eru alltaf á skjön við það sem hægt væri að ætla eftir slíkum skrifum að dæma. Hvernig ætli standi á því? Getur verið að bloggarar og fésbókarskrifarar séu færri en af er látið? Fjölmiðlagúrúarnir eru ekki margir.

Sumir nota fésbókina sem allsherjar uppflettirit. Slíkt er óvitlaust. Ef spurningarnar eru nógu hversdagslegar má búast við mikilli þátttöku. Hún verður því meiri sem spurningarnar eru almennari. Best er að eiga ekki mjög marga fésbókarvini. Sumir leggja það að jöfnu að fá læk eða svar við spurningu og klapp á bakið. Jafnvel neikvæð læk eru nokkurs virði. Líf margra snýst um fésbókina. Costco er að detta úr tísku. Auglýsingapeningar eru á leið úr landinu. Allt er breytingum undiropið, jafnvel andvökur. Af hverju er Twitter sums staðar vinsælli en sjálf fésbókin? Það er að verða jafnhallærislegt að hanga á fésbókinni og að drekka skyr.is.

Verkbannið í Bandaríkjunum snýst að sjálfsögðu um valdsvið forsetans. Allstór hluti þingsins er greinilega þeirrar skoðunar að það sé orðið of mikið. Kannski er þetta of seint í rassinn gripið og þó Trump sé vissulega meingallaður að mörgu leyti, þá gerir hann sér sennilega grein fyrir þessu. Hvors aðilans það bætir stöðuna meira að þetta verkbann standi sem lengst er auðvitað stóra spurningin. Nú þegar er það líklega búið að standa lengur en aðilar reiknuðu með. Ríkisstarfsmenn (kannski einkum alríkisstarfsmenn) hafa að ég held allsekki verkfallsrétt í þessu Guðs eigin landi. Þessvegna getur pólitíkin þarlendis tekið á sig allskrýtnar myndir.

Nú er að hefjast kuldatíð. Vonandi stendur hún ekki lengi. Tíðarfar hefur verið óvenju gott hér á Akranesi það sem af er vetri. Snjór er hér enginn. Kannski kemur hann, en er á meðan er. Snjóleysi þýðir auðvitað meira myrkur. Satt að segja er ég orðinn dálítið leiður að því að ekki skuli birta fyrr en um ellefuleytið. Sumir vilja halda að birtumagn aukist við að hringla með klukkuna, en svo er ekki. Sé ekki að við græðum neitt á því þó fari að dimma um tvöleytið í staðinn fyrir fjögur. Kannski þessi hringavitleysa með klukkuna sé bara smjörklípa.

Var að enda við að lesa eina smábók eftir Þórarinn Eldjárn. Hún fjallar um vaxmyndasafnið og er dásamlega stutt og fljótlesin. Man vel eftir þessu merka safni. Var alltaf dálítið hissa á því að sjá strákinn í duggarapeysunni innanum stórmenni sögunnar. Þekkti ekki alla Íslendingana enda var það að vonum. Íslendingar eru upp til hópa ekki heimsfrægir og ekkert við því að segja. Svoleiðis er það bara og alveg sama hvað við streðum mikið.

Einhver mynd.

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 13.1.2019 kl. 13:48]

Hemur skjálfta í eigin skinni
skrifar blogg og um það yrkir.
Flettir upp í fésbókinni
frostið bítur - dagar myrkir.

[Sæmundur Bjarnason, 14.1.2019 kl. 13:22]

Skelfur hann í skinni sínu
skáldið mikla, Laxdalinn.
Vísnagerð í veldi fínu
vefur hann um Sæmundinn.