2760 - Trúin og efinn

Held ég hafi barasta ekki minnst á Trump í síðasta bloggi. Tímabært að bæta úr því. Trump þambar völdin (sem hann komst yfir með hálfgerðu svindli.) Hann er eins og fyllibytta að því leyti. Kannski hefði frú Clinton ekki orðið neitt betri. Verri hefði hún ekki getað orðið, frá sjónarmiði Evrópubúa. Annars held ég að Trump sé ekkert slæmur, fyrir Bandaríkjamenn vel að merkja, hann er disaster fyrir alla aðra.Vafasamt er að Bandaríkjamönnum takist að losna við hann með málaferlum eða í kosningunum 2020. Ef þeim tekst það ekki heldur 2024 missi ég alla trú á þeim, verði ég ekki dauður þá. Trump virðist ala með sér einvaldsdrauma, en ég held að lýðræðishugsjón Bandaríkjamanna viðurkenni alls ekki sjálfselskuna í honum þegar til lengdar lætur. Tollastríð kann að koma Bandaríkjamönnum nokkuð vel sé til skamms tíma litið. Á endanum tapa auðvitað flestir. Þetta sjá allir nema æstustu Trumpsinnar. Hinn lýðræðislega kosningarétt tekst Trump áreiðanlega ekki að afnema.

Punktur is og skástrik eru að verða afar algengar tilvísanirnar í hinum hefðbundnu fjölmiðlum. Auglýsingar, aðrar en ímyndarauglýsingar, eru oftast með tilvísun í frekari fræðslu á Internetinu. Eru annars ekki allir fjölmiðlar hefðbundnir sem ekki eru fyrst og fremst þar? Í hinum hefðbundnu virðist vera mikið stuðst við fésbókina og gjarnan er rekið einskonar útibú á Internetinu. Ekki er annað að sjá en fréttamenn og konur þurfi að fylgjast vel með á fésbókinni, til að vera marktækur fjölmiðill. Kannski er nauðsynlegt fyrir þá að hafa sérstakan blaðamann eða -menn til að fylgast með þessari bók. Hún er orðin svo samgróin þjóðlífinu. Sú breyting sem orðið hefur hér á Íslandi eftir tilkomu Netsins er svo mikil að vel má tala um byltinu. Þeirri breytingu væri vert að gera skil í bókum og verður eflaust gert þó síðar verði.

Að ég skuli hafa haldið svona lengi áfram að blogga án þess að hafa frá nokkru merkilegu að segja er í rauninni fáránlegt. Held ég hafi byrjað á þessun fjára árið 2006. Þá orðinn rúmlega sextugur. Sennilega eru ekki margir þrautseigari en ég í þessu efni. Nú er ég löngu hættur að blogga daglega og geri það bara þegar mér sýnist. Vissulega lenti ég framarlega í tölvubyltingunni á sínum tíma, en það var að mestu leyti fyrir algerar tilviljanir.

Allt er einskis virði. Hver er það sem ákveður annað? Er ekki Guðdómurinn bara blekking til þess eins að fá fólk til að haga sér almennilega? Hvers vegna þarf að trúa öllum þeim þvættingi sem skrifaður hefur verið um trúmál? Má kannski bara velja? Trúa því sem hverjum og einum finnst trúlegast? Sennilega er það skást. Er þá Guð bara í vörunum og þeim hljóðum sem æfingin skapar? Kannski í prentsvertunni. Eða merkjunum sem fljóta um allt á vegum tækninnar. Reynsla mín af blogginu segir mér að trúmál og hneykslismál hverskonar séu vinsælust í netheimum.

Einhver mynd.

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 20.8.2018 kl. 21:52]

Sæmi bloggar sjaldan stíft,
segja frá þó kunni,
Guði ekki lengur líft,
lést í prentsvertunni.

[Sæmundur Bjarnason, 21.8.2018 kl. 13:22]

Steini geldur Guði sitt,
gamli hausinn skekur.
"Ekki þetta heldur hitt,
helvíti eru frekur".