2721 - Kári Stefánsson

Ég er nú orðinn svo gamall að ég les eða skoða a.m.k. dánartilkynningarnar í Fréttablaðinu oftast nær. Samt hefur það farið framhjá mér að Bjarni í Kaupfélaginu sé dáinn. Ef marka má bloggið hans Ágústar H. Bjarnasonar er það einmitt í dag (föstudag 18/5) sem hann verður jarðaður. Ég kynntist Bjarna vel þegar ég vann og var síðar útibússtjóri í Kaupfélagsútibúinu í Hveragerði. Margar sögur hef ég oft sagt af Bjarna Sigurðssyni og á margan hátt má eflaust segja að hann hafi haft meiri áhrif á mig en margir aðrir. Bræður hans þekkti ég eða kannaðist við marga, en Má og Greip þó einna síst. Sigurð Greipsson formann Héraðssambandsins Skarphéðins og upphafsmann íþróttaskólans í Haukadal kannaðist ég að sjálfsögðu við. Að Bjarni væri sonur hans vissi ég einnig ósköp vel, en aldrei miklaðist hann af því. Hann og Eiríkur blindi á Hótelinu voru föstu punktarnir í Hveragerði æsku minnar ásamt auðvitað ýmsum öðrum.

Einn er sá maður sem getur leikið sér að því að taka ráðherra og aðrar skrautfígúrur í íslensku þjóðlífi, lagt þær á hné sér og rassskellt svo syngur í. Þessi maður heitir Kári og er Stefánsson. Að hann skuli lengi hafa barist fyrir því að fá að vara þá við sem ganga með svonefnt brakkagen er ekki bara heykslanlegt heldur beinlínis sorglegt. Auk þess hefur hann gefið í nafni fyrirtækis síns Landsspítala Íslands svonefndan jáeindaskanna sem ekki er enn búið að taka í notkun að því er ég best veit. Auðvitað hafa opinberir aðilar allskonar afsakanir á reiðum höndum enda hafa þeir haft nægan tíma til að undirbúa þær.

Ég man vel eftir sjónvarpsþætti sem gerður var um skákmeistarann Robert James Fischer og samræður hans við Kára Stefánsson. Slíkar tilvistarlegar og heimspekilegar samræður um lífsgátuna eru sjaldgæfar í íslenskum fjölmiðlum. Fremur er kosið að busla í yfirborðinu á amerísku sápuvatni, sem nóg virðist vera til af.

Enn fjölgar þeim sem virðast líta á þetta blogg mitt sem vin í þeirri vísnaeyðimörk sem að mörgu leyti virðist ríkja hér á landi. Alveg held ég að hætt sé að kenna í skólum vísnagerð og stuðlasetningu. Svo var ekki þegar ég var að alast upp. Þá var okkur kennd stuðlasetning og málfræði alveg undir drep. Man að ég átti fremur auðvelt með að tileinka mér sumt af því, sem haldið var að okkur. Annað t.d. í málfræði og greinarmerkjasetningu fannst mér að vísu mesta stagl en ekki nærri allt. Þarna má segja að margt fari saman. Móðurmálið er alls ekki meðfætt.

Vilhjálmur Vilhjálmsson (assgoti eru þeir annars margir) í Kaupmannahöfn sem í raun og sannleika er úrvals fornleifafræðingur og vandar sig mikið við bloggin sín er nýjasta viðbótin á því sviði. Kallar sig núorðið að vísu Fornleif og ekkert er við því að segja.

Einhver mynd.

Athugasemdir

[Ellismellur 19.5.2018 kl. 11:15]

Talandi um "stuðlanna þrískiptu grein" þá eru mér minnisstæðar síðdegiskennslustundirnar í Bifröst þar sem Snorri okkar Þorsteins kenndi okkur bæði bragfræði og fundarstjórn og fundarreglur, auk ræðumennsku. Líklega stendur sú fræðsla upp úr í minninu hvað varðar þær námsgreinar, sem maður átti að tileinka sér á þeim annars ágæta stað.

[Þorsteinn Briem, 19.5.2018 kl. 14:25]

Hér er mikið þras og þref,
þreyttir á því flestir,
karlinn góður Kári Stef.,
kratar eru bestir.

[Sæmundur Bjarnason, 19.5.2018 kl. 15:36]

Eftir mikið þref og þras
þóttist Kári góður.
En svo eftir brauk og bras
birtist Steini fróður.