2317 - Ómar Ragnarsson

Ómar Ragnarsson kommentaði á bloggið mitt eftirfarandi:

Það er rangt hjá þér að í stjórnarskrá stjórnlagaráðs sé dregið úr völdum Alþingis. Þvert á móti er með henni reynt á margan hátt að efla vald Alþingis á kostnað framkvæmdavaldsins.  

Ráðherrar mega ekki sitja samtímis ráðherradómi á þinginu, vald forseta Alþingis og nefnda þingsins aukið og tiltekið, en það er ekki í núverandi stjórnarskrá. 

Til hliðsjónar við myndun ríkisstjórnar eru hafðar stjórnarskrár í nokkru Evrópuríkjum þar sem þingræðisreglan er tryggð það vel að ekki þurfi að koma til myndunar stjórnar án atbeina Alþingis. 

Þarf ekki annað en að nefna myndun utanþingsstjórnarinnar 1942-44 í því sambandi.

Þetta komment sá ég því miður ekki nærri strax, en þegar ég loksins sá það svaraði ég þannig:

Það er mín skoðun að með því að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslur og/eða hunsa úrslit þeirra, eins og gert hefur verið lengi, tryggi alþingi endanleg völd sín.

Um þessi mál má eflaust lengi deila. Ekki er útséð enn um hvort við Íslendingar fáum nýja stjórnarskrá. Mér finnst það heldur ólíklegt. Kannski er það þó einmitt stjórnarskrármálið sem er ein helsta ástæðan fyrir fylgisaukningu Pírata í skoðanakönnunum að undanförnu. Það er að vísu alveg rétt hjá Ómari að með nýju stjórnarskránni er reynt að auka sjálfstæði alþingis gagnvart framkvæmdavaldinu en t.d. tekur ný stjórnarskrá ekki gildi fyrr en alþingi segir það. Og það dugar alveg. Endanlegt vald er þar. Einnig getur það sett ríkisstjórnina (framkvæmdavaldið) af ef því sýnist svo.

Venjulegur dagur hefst hjá mér með því að ég fæ mér kaffisopa, sest við tölvuna og kíki á fésbókina. Flest innleggin þar fjalla aðallega um veðrið eða sjónvarpið kvöldið áður. Hvorugu hef ég mikinn áhuga á og ég er talsvert hissa á því hve mikið er horft á sjónvarp og óskapast útaf því. Sjálfur nenni ég næstum aldrei að horfa á neitt þar nema þá í mesta lagi fréttir. Ég horfi samt mjög gjarnan á fréttirnar á báðum stöðvum. En auðvitað tilheyrir þetta alls ekki morgunverkunum.

Stundum (oftast) vakna ég mjög snemma og eftir að hafa gengið frá daglegu bloggi (stundum) fer ég að tygja mig í morgungönguna. Í vetur hef ég helst ekki farið í hana fyrr en byrjað er að birta. Markmiðið hjá mér þar hefur að undanförnu verið klukkutími eða 5 kílómetrar og aðstoðar appið í snjallsímanum mínum mig við að fylgjast með því. Oftast en þó ekki nærri alltaf fer ég sömu leiðina og gæti þess að taka sæmilega á.

Allt stefnir í umfangsmikil verkföll. Hingað til hafa spítalarnir og flugfélögin verið mest í fréttum útaf verkföllum. Er mönnum fjandans sama um allt annað? Lítið er fjallað um þessi mál í fjölmiðlum og sáttafundir eru aðeins haldnir þegar allir mega vera að því. Kannski eru stéttarfélögin orðið svona mörg, fjölmiðlarnir svona lélegir eða það er eitthvað annað sem veldur þessu. Kannski menn vakni þegar verkföllin eru skollin á og ekki hægt að gera neitt að ráði. Man vel eftir allsherjarverkföllunum 1984. Þá var hér allt í hers höndum. Engin blöð, ekkert internet, ekkert útvarp, ekkert sjónvarp, en símann var þó hægt að nota. Farsímar þekktust þó ekki, en Landssíminn hafði starfað frá 1906 eða svo. Er verið að bíða eftir þesskonar ástandi? Held að allir færu á límingunum ef þeir kæmust ekki á netið.

Þessi heitir Guðjón.