2128 - Austurvöllur í björtu

og fallegu veðri. Sótsvart og fyrirferðarmikið alþingishúsið spillir samt svolítið þessari rómantísku mynd. Samt eru flestir þangað komnir til að einblína á það. Kakósölukonan slappar af á gamla eldhúskollinum sínum, því fáum er svo kalt að þeir vilji kaupa kakóbolla á fimmhundruðkall. Stórt svæði framan við húsið er afgirt með lögregluhindrunum úr málmi.

Fór í gær niður á Austurvöll til að taka þátt í mótmælunum. Sennilega voru heldur færri þar að þessu sinni en á mánudagskvöldið. Margir samt og girðingin sem lögreglan hafði komið upp, fékk í sig endurtekin og háttbundin spörk og önnur högg, sem sköpuðu talsverðan hávaða. Fáir voru með búsáhöld með sér. Hamrar voru þó algengir. Bæði buffhamrar og aðrir. Ekki var þó að sjá neina missmíði á girðingunni og sýndist mér að lögreglan héldi sig alfarið innan hennar ásamt einkennisbúnum ljósmyndurum. Flygildi eitt sem líklega innihélt myndavél sveimaði yfir.

Ekki er því að neita að sú staðreynd að þátttakendum fjölgaði ekki frá mánudagskvöldinu kann að þýða að ríkisstjórninni takist að koma ætlunarverki sínu í framkvæmd. Stjórnarandstaðan gerir þó sitt allra besta til að hindra hana í því. Sú ofuráhersla sem ríkisstjórnin leggur á að slíta ESB-viðræðunum sem allra fyrst gæti bent til þess að fleira en við blasir hangi á spýtunni. T.d. uppstokkun á ráðherraliðinu. A.m.k. er Gunnar Bragi hvumpnari en efni standa til. Man eftir að hann kvartaði yfir því í tíð síðustu ríkisstjórnar að fjölmiðlamenn töluðu aldrei við sig. Nú er þessu frekar öfugt farið. Ekki veit ég hvort er betra. Bjarni Benediktsson fylgdist líka verr með en hægt var að ætlast til í Kastljósþættinum á mánudagskvöldið og var mjög dreymandi á svipinn. Ef ekkert líkt ráðherrahrókunum er á döfinni þá er viðsnúningur Bjarna Benediktssonar í þessu máli illskiljanlegri en ella.

Getur einhver hjálpað mér við að finna gamlar bloggfærslur eftir Gísla Frey Valdórsson sem hann er núna búinn að eyða hjá sér, spurði Einar Steingrímsson á fésbókinni sinni. Og ekki stóð á svarinu. Þetta er heldur enginn sérstakur vandi. Það er fátt sem Internetið gleymir. Man að ég hugsaði um daginn þegar verið var að rekja garnirnar í sjónvarpinu úr þeim sem þekktu Svanhildi Hólm að hún bloggaði oft skemmtilega undir nafninu Ljósvakalæðan í denn. Kannski væru krakkarnir hennar samt ekki mjög hrifin ef það væri rifjað upp. Internetið er að gerbreyta heiminum þessa dagana, vikurnar, mánuðina og árin. Pólitíkusar dagsins og að sjálfsögðu blaðamenn allir, eiga oft erfitt með að gera sér grein fyrir þessu.

Hið valkvæða minni manns er stundum gagnlegt þegar maður eldist. Þá kemur kannski í ljós að maður man eftir hlutum sem vel er hægt að sannreyna. Áður fyrr var það ekki svo. Enda voru sagnfræðingar fyrri tíma á móti því að taka trúanlegar ævisögur manna. Pældu fremur í afgömlum skýrslum um hitt og þetta og reyndu að framkvæma einhverjar gáfulegar athuganir á þeim. Ég sé alveg fyrir mér sagnfræðinga framtíðarinnar, sem ekki þurfa að standa upp frá tölvunni allan liðlangan daginn og hafa úr gríðarlega miklu efni að moða. Ættfræðin og bókmenntirnar koma sér t.d. oft vel fyrir mig, þó ég eigi til að gleyma hvort ég sé búinn að setja sykur í kaffið mitt. Heilinn starfar oft undarlega. Jafnvel undarlegar en maður getur ímyndað sér.

Þeir Hallmundur Kristinsson, Bjarki Karlsson og Kristján Björn Snorrason kveðast á með limrum. Ekki gæti ég það. Ég vil bara halda því til haga að telpukornið heitir Tinna, sem þeir yrkja viðstöðulaust um á Boðnarmiðinum. Hvað er Boðn? Og hvað er mjöður. Minn grunur er nefnilega að það séu furðumargir sem vita það. Ef ekki þá er hægt að prófa að spyrja Gúgla frænda. Hann veit ýmislegt.

Auk þess legg ég til að Ásgautsstaðir verði gerðir að einum allsherjar vísundabúgarði og þar verði framleiddir buffalaostar sem allir megi kaupa nema MS. (Þ.e. mjólkursamsalan) Sauðnaut mætti hafa þar líka. Eða a.m.k. bjöllusauði.

Rusl.