2095 - Þrillerinn sem aldrei var skrifaður

Ekki verður betur séð en þjófarnir á Stokkseyri og Selfossi ætli að reyna að beita þeirri aldagömlu aðferð yfirstéttarinnar á Íslandi að þegja Ásgautsstaðamálið í hel og treysta því að þeir sem brotið hefur verið gegn hasist upp á því að halda fram sínum rétti. Oft er líka dýrt að halda slíku fram og óvíst um árangur. Ég vona bara að jólasteikin hafi staðið í þessu liði. Með tilkomu internetsins og almennri tölvukunnáttu er þessi þöggunaraðferð, sem betur fer, orðin mun erfiðari en áður var. Auðvitað er ekki víst að þó sannleikurinn sé leiddur óyggjandi í ljós að skörð komi í þagnarmúrinn. Dómstólar landsins ættu þó ekki að vera á bandi hinnar fámennu yfirmannaklíku. Dagblöð og Kastljós landsins álíta sig eflaust hafa merkilegri hnöppum að hneppa en sinna málum af þessu tagi. Ef ekki er almennur og illa lyktandi mannasaur eða milljarðafjöldi í spilinu er áhuginn afar lítill. Einfalt er þó að rannsaka þetta mál ítarlega því margir eru flæktir í það og auðvelt að sanna misferli yfirmannaklíkunnar.

Auðvitað er vel hægt að segja að jólasveinasögurnar séu bara ævintýri. Börn ráða því að sjálfsögðu hvort þau trúa þeim eða ekki. En skipulegar lygar eins og þetta með jólasveinana og skóna í gluggunum eru mjög skaðlegar. Það er svosem engin furða þó börn trúi þeim í lengstu lög. Beinn hagnaður getur af því hlotist. Sumir trúa þessum sögum lengur en aðrir og þar er það sem samband foreldra og barna getur verið í hættu. Erfitt er að segja hversvegna þessari skoðun var komið á kreik hér á Íslandi, svo óþörf sem hún er. Vel hefði mátt gleðja börnin á annan hátt í aðdraganda jólanna en með svona lygi. Furðulegt er líka að foreldar flestir taka þátt í þessari blekkingu. Oft hefur þetta eflaust litlar sem engar afleiðingar í för með sér en möguleikinn á slíku er ávallt fyrir hendi.

Læt ég svo þessum vanabundna reiðilestri mínum lokið og reyni að taka upp léttara hjal. Jákvæðni kostar lítið. Í versta falli verður maður að athlægi ef slíkt misheppnast algjörlega en stundum hitti maður naglann á höfðuðið og jákvæðnin hjálpar einhverjum þó maður fái kennski aldrei að vita af því.

Tunglið, rétt fyrir ofan ljósastaurinn og álíka bjart, endurvarpaði sterku skini sólarinnar á snjóinn allt í kringum staurinn og glitraði í blóðinu sem var útum allt. Hermóður tók fastar um rýtinginn sem var í hægri hendi hans og henti líkinu í stóran snjóskafl austan við ljósastaurinn. Að vísu var það bara af lítilli og saklausri rjúpu en blóðið hafði samt verið talsvert mikið. Hann setti rýtinginn varlega í hulstrið og tók upp haglabyssuna. Heppinn hafði hann verið að koma skoti á rjúpuvesalinginn og þó haglasúpan hefði bara rotað hana þá náði hann að grípa hana og aflífa með rýtingnum áður en hún kom til sjálfrar sín aftur.

Auðvitað var þetta með ljósastaurinn ekki til fyrirmyndar og hann hefði gjarnan viljað rekast á rjúpuna án þess að hafa hann sér við hlið. Ástæðulaust var þó að sleppa henni bara vegna þess að hún hafði verið svo að segja inni í miðjum bæ. Henni var nær að vera ekki að flækjast þarna. Kannski hafði skotið vakið einhverja í næsta húsi en hann gat ómögulega gert að því. Betra hefði samt verið að hann hefði rekist á hana svolítið sunnar, en þangað var einmitt för hans heitið að þessu sinni. Hann hafði keypt dýrum dómum af Ágústi frænda sínum leyfi til þess að skjóta fjórar rjúpuskammir í jólamatinn og þetta var sú fyrsta.

Sigurður hrökk upp við skotið. Hann hafði einmitt verið í miðri draumkuntu þegar skotið reið af. Verið að nálgast það að brunda, en ekki fengið frið til þess. Hann krossbölvaði í huganum og kíkti í fljótheitum útum gluggann. Draumkuntan hefði reyndar verið með besta móti og talsvert langt var síðan hann hafði fengið slíkt síðast. Dökkhærð fegurðardís hafði klifrað uppá hann og stungið tittlingnum á honum inn í píkuna á sér. Honum hafði staðið svo illilega að hann verkjaði í tittlinginnn og svo öflug var standpínan að hann sá móta fyrir tittlingnum og gatinu fremst á kóngnum í gegnum kviðinn á konunni. Skotið kom samt í veg fyrir fullnæginguna og þegar hann leit út sá hann blóð útum allt í snjónum í kringum ljósastaurinn.

Skyldi ég hafa séð tittlinginn á mér svona vel í gegnum kviðinn á konunni vegna birtunnar frá ljósastaurnum, hugsaði Sigurður og var ennþá á valdi draumsins. Það hafði einmitt verið eitt aðaleinkennið og það sem gerði þessa draumkuntu frábrugðna öllum öðrum, sem hann hafði fengið, að honum hafði fundist hann vera í sínu eigin rúmi við þessa reið.

Sigurður litaðist um. Já, það var ekki um að villast. Skoti hafði verið hleypt af og það var blóð í snjónum. Einnig var talsvert traðk í kringum staurinn og Sigurður fór strax að hugsa um hvernig í ósköpuum lögreglan færi eiginlega að því að taka mót af fótaförum í snjó.

Þannig byrjaði (eða hefði getað byrjað) þrillerinn sem ég ætlaði að semja fyrir þessi jól, en kom aldrei í verk. Haglabyssuræfilinn fékk ég léðan hjá Steingrími í Múlakoti. Rýtinginn (sem var finnskur) átti ég sjálfur og hafði fengið að gjöf frá Sigurgeiri í Neðra-Nesi fyrir ævalöngu. Reyndar er ekki rétt að segja að ég hefði fengið hann að gjöf því Sigurgeir var svo hjátrúarfullur að hann hafði heimtað tuttuguogfimmaura fyrir rýtinginn samkvæmt einhverri þjóðtrú, sem hann einn kunni skil á, um að ekki mætti gefa eggvopn. Já, þetta var einhvertíma fyrir peningaskiptin og það vildi svo vel til að ég var með tuttuguogfimmeyring í vasanum, sem ég gat borgað rýtinginn með.

Nú, jæja. Ég kom því semsagt aldrei í verk að semja þrillersfjárann og fór bara að blogga í staðinn. Reyndar er ég orðinn nokkuð leikinn í því og fyrsta bloggið mitt er dagsett í desember 2006. Semsagt löngu fyrir hrun. En nú er ég kominn langt útfyrir efnið og man ekki lengur um hvað ég ætlaði að blogga. En það gerir ekkert til. Kannski eru samt einhverjir nógu bilaðir til að lesa þetta. Í þágu sannleikans er kannski rétt að geta þess að rjúpuræfillinn er enn á lífi og þetta var allt uppspuni hjá mér um hann og drauminn.

Ísland í dag.

Athugasemdir

[Húsari. 27.12.2013 kl. 18:35]

Sæll Sæmundur.

Þeir sem eiga aðild að máli þurfa að koma sér
saman um hver kjarni máls er.
þeir sem telja á sér brotið þurfa síðan að
mynda þann sjóð, 5 - 10 milljónir, sem þarf til
að geta rekið málið af krafti.

Engar tilfinningar og þá ekki orð um þjófa hvort heldur
á Stokkseyri eða Selfossi skilar nokkru, er miklu fremur
vörninni til álitshnekkis einsog ég sé það.

Þið þurfið að drífa í þessu með þessum hætti
og hætta svo öllu væli á torgum!

[Sæmundur Bjarnason, 27.12.2013 kl. 23:17]

Hvaða vörn ertu að tala um, Húsari? Og hvað áttu við með væli á torgum? Að gera heiðarlegar tilraunir árum saman til að takast á fyrir dómstólum, er það væll? Ég vildi gjarnan að þú útskýrðir mál þitt betur. Það er samt alveg rétt hjá þér að það eru ansi margir sem eiga aðild að þessu máli. Með því verður vörn yfirvalda auðveldari.