1988 - LÍÚ og kvótinn

Nútíminn er undarleg blanda af konsjúmerisma og hedonisma. Í stjórnmálum er kapítalisminn að drepast eftir að hafa gengið af kommúnismanum dauðum fyrir svona rúmum tuttugu árum. En hvað tekur þá við? Mér finnst sósíalismi og natúralismi allskonar vera í mikilli sókn um þessar mundir. Sú kreppa sem nú skekur hinn kapítalíska heim á eftir að breyta hugsunarhætti fólks. Þjóðremban er t.d. á undanhaldi eftir að hafa átt blómaskeið sitt uppúr heimsstyrjöldinni síðari.

Magíska talan varðandi undirskriftasöfnunina er sennilega þrjátíu þúsund. Held að ÓRG mundi eiga erfitt með að neita að fara eftir áskorun um þjóðaratkvæðagreiðslu ef undirskriftir verða svo margar. Með hjálp forsætisráðherra kann þó að vera að hann finni undankomuleið.

Ekki skil ég af hverju menn (og konur) eru að lesa bloggið mitt. En það er auðvitað ekki mitt að skilja. Mitt er að skrifa og skrifa sem allra mest og það helst án þess að segja nokkuð. Ef ég segi of mikið móðga ég einhvern. En hvað gerir það til? Ekki móðgast ég þó menn hætti að lesa þetta blogg.

Í dag er (eða í gær var) kvenréttindadagurinn. Reyndar eru það ansi margir dagar sem þær vilja eiga, en sama er mér. Ekki vil ég eiga þá. Af því tilefni vil ég aðallega segja að mér finnst að á minni löngu ævi (ehemm) hafi jafnrétti karla og kvenna talsvert potast áfram hér á okkar Ísa köldu landi. (Launamálin má vel hafa til viðmiðunar, þó að mörgu fleiru sé að hyggja.) Þessvegna finnst mér það afleitt og eiginlega alveg óásættanlegt (einsog í tísku er að segja) að við séum jafnvel að fjarlægjast jafnstöðu í þeim efnum. Mér finnst ósköp skiljanlegt að kvenfólki finnist hægt ganga í launajafnréttinu en karlmönnum aftur á móti furðu hratt, en að fara afturábak er einum of mikið.

Var að enda við að lesa grein eftir Smára McCarty um Brynjar Níelsson og rökvillur hans í kvótamálinu. Lára Hanna benti á þessa grein á fésbókinni. Vissulega er grein Smára sannfærandi og vel má halda því fram að hann tæti Brynjar í sig. Grein Brynjars sem hann einbeitir sér að var líka óvenju léleg. Hann getur gert betur en þetta. Í mínum augum skemmir það nokkuð grein Smára að íslenskan er ekki eins vel rituð og ákjósanlegast hefði verið. A.m.k. finnst mér það ekki. Vel getur verið að sumar villurnar verði leiðréttar fljótlega en jafnvel þó það sem mér finnst vera villur væri dregið frá er greinin mjög góð. Ekki þarf að búast við því að Brynjar svari þessari grein í nokkru, enda er hún svo rökfræðilega rétt að það er ekki hægt.  

Í athugasemdum við greinina útskýrir Daniel Magnússon nokkuð vel hvers vegna Brynjar hafi skrifað grein sína. Sjálfur vil ég helst ekki vera stimplaður „virkur í athugasemdum“ og fjölyrði því frekar um þetta mál hér, þó lesendur yrðu sennilega mun fleiri ef ég bryti þann odd af oflæti mínu að athugasemdast við greinina.

Vinnustofa.

Athugasemdir

[Ellismellur 20.6.2013 kl. 09:35]

Sæmundur; Manstu eftir Friedrich Hegel, sem séra Guðmundi varð sem tíðræddast um? Maður getur ekki gert að því þótt manni komi í hug thesis, antithesis og synthesis þegar talað er um conflict kommúnisma og kapitalisma og annað sambærilegt. Sammála þér með Smára McCarthy og grein hans og hvernig hann notar rökfræðina til að sýna fram á rökvillur hæstaréttarmálaflutningsmannsins. Smári  er sennilega ekki hreinræktaður íslendingur, enda fellur hann ekki í þá gryfju, sem íslendingum hættir til að lenda í ef þeir lenda í rökræðum; að snúa út úr og reyna að smætta viðmælandann. Í fáu held ég að birtist betur þjóðargallar íslendingsins en þegar hann lendir í rökræðum og hvernig sá þykir mestur og bestur hér sem er fljótastur að snúa út úr og beina umræðunni út í móa. Hitt er annað mál, að maður veltir fyrir sér hvernig standi á því að Brynjar hafi náð svo langt innan sinnar stéttar sem raun ber vitni, þar sem lögfræði á mörgum öðrum greinum frekar að byggja á rökfræði og því að tengja saman orsök og afleiðingu. Umhugsunarvert.

[Sæmundur Bjarnason, 20.6.2013 kl. 11:51]

Já, ég man vel eftir Hegel. Sumt sem maður lærði (eða átti að læra) á Samvinnuskólanum er ótrúlega fast í manni. Held að Brynjar sé einn af þeim sem álítur "fólk fífl", sem það er allsekki. Kalla þetta stundum "Morfís-heilkennið" sem þú kallar "þjóðargalla Íslendinga".