1482 - Fyrsta og eina skíðagangan

Sagði söguna af allri minni skautaiðkun um daginn. Skíðaiðkunin er ekki mikið meiri og nú er ég að hugsa um að segja hana, þó ég hafi eflaust gert það áður hér á Moggablogginu.

Samnorræn sundkeppni var haldin einhvern tíma um miðja síðustu öld. Þá áttu sem flestir að synda 200 metra og vera skráðir sem fulltrúar þjóðarinnar í þeirri keppni og fá rétt til að kaupa sér barm-merki því til staðfestingar. Gert var ráð fyrir að halda þessa keppni reglulega. Á Íslandi var áhuginn fyrir þessari keppni mikill og áreiðanlega miklu meiri en á hinum Norðurlöndunum. Ég man t.d. eftir vörubíl með borða á framstuðaranum þar sem skorað var á fólk að synda 200 metrana.

Ekki er að orðalengja það að Íslendingar sigruðu glæsilega í þessari keppni. Svo glæsilega að hún hefur ekki borðið sitt barr síðan.

Skíðalandsganga var svo haldin nokkrum árum seinna með miklu húllumhæi og áróðri. Þá áttu allir að ganga 4 kílómetra á skíðum. Ekki dugði minna, ef ég man rétt. Engir 200 metrar þar.

Ég ákvað að sjálfsögðu að taka þátt í þessu merka átaki. Það dró ekkert úr mér kjarkinn þó ég hefði aldrei á skíði stigið.

Keppnisdagurinn rann upp bjartur og fagur. Nóg var af snjónum og ákveðið að þeir í Barna og Miðskóla Hveragerðis sem áhuga hefðu á að spreyta sig gætu gert það á spildunni milli Laugaskarðs og Fagrahvamms. Þar var lögð þessi fína braut, kílómeters löng og skyldi fara þá leið fjórum sinnum.

Ég fékk lánuð skíði og brunaði af stað. Eftir nokkra stund lá leiðin niður að ánni og þegar komið var á bakkann átti að beygja til vinstri. Ég hafði semsagt aldrei á skíði komið fyrr og hafði ekki hugmynd um hvernig átti að beygja. Halli var niður að ánni og ef ég hefði haldið áfram að renna mér þangað hefði ég endað í henni. Ég sá því ekkert annað ráð vænna en að láta mig falla á hliðina. Þegar ég stóð upp aftur gætti ég þess auðvitað að taka beygjuna áður en ég fór af stað.

Þetta reyndist vera eini hættulegi staðurinn á leiðinni, en fjórum sinnum þurfti ég að nota þessa aðferð mína, því auðvitað hætti ég ekki fyrr en kílómetrunum fjórum var náð. Ekki hef ég farið aftur á skíði eftir þetta.

Skilti við veginn.

Athugasemdir

[Arinbjörn Kúld, 22.9.2011 kl. 03:04]

LOL Góður

Kveðja að norðan.

[Sæmundur Bjarnason, 22.9.2011 kl. 12:04]

Takk Arinbjörn.

Munnlegar athugasemdir og leit á timarit.is hafa leitt í ljós að samnorræna sundkeppnin var líkindum haldin 1952. Skíðalandsgangan 1957 og að þá hafi verið ætlast til að menn gengju 5 kílómetra en ekki 4.

[Ellismellur 22.9.2011 kl. 12:46]

Sæmundur, mínar heimildir segja mér að skíðagangan 1957 hafi verið 4 kílómetrar, eins og þú segir þarna fyrst. Ég held að þær heimildir, sem telja að hún hafi verið 5 km séu einfaldlega rangar. Nú, ég tók þátt í þessari göngu þrátt fyrir að hafa aldrei stigið á skíði fyrr eins og þú. Munurinn á okkur er hinsvegar sá, að ég tók upp á því um þrítugt að ganga á skíðum mér til heilsubótar. Hef gert talsvert af því síðan og sé ekki eftir þeim tíma sem í það hefur farið.

[Sæmundur Bjarnason, 22.9.2011 kl. 14:06]

Sko, ég treysti mér ekki til að skera úr um þetta með kílómetrafjöldann, en það ætti að vera léttur leikur að skera úr um það með hjálp Gúgla og fleiri góðra forrita.

En í staðinn fyrir skíðagöngur tók ég upp fjallgöngur á fimmtugsaldrinum, en er að mestu hættur núna. Hef líka gengið nokkrum sinnum á milli Hveragerðis og Reykjavíkur.