1481 - Bloggnáttúra og ADHD

Viss málefni kalla á margar athugasemdir. T.d. ESB, feminismi, trúarbrögð og fleira. Ég reyni að forðast þessi málefni, en hef samt ekkert á móti athugasemdum. (Fésbókaðar athugasemdir rugla mig þó stundum í ríminu) Hef oft skoðanir á þeim málum sem rifist er um í athugasemdadálkum, en ekkert endilega.

Réttritun hefur aldrei verið mér neitt verulegt vandamál. Sjónminni mitt á því sviði er nokkuð gott. Í gamla daga gerði ég það oft ef ég var í vafa um hvernig skrifa bæri orð að skrifa bæði afbrigðin á blað og sá þá venjulega strax hvort var rétt samkvæmt hefðbundnum og viðurkenndum skólareglum. Setan olli mér þó stundum hugarkvöl á stafsetningarprófum því reglur þar voru bæði flóknar og illskiljanlegar að mér fannst. Aftur á móti hefur upsilonið sjaldnast verið mér til trafala. Undarlegt er að ég er alls ekki alltaf á sömu línu og aðrir með það hvenær nota skuli eitt orð í stað tveggja. Mér finnst slíkt nánast ekki koma réttritun við.

Kiljanskan var illa þokkuð þegar ég var í skóla og Laxness álitinn rugla fólk að óþörfu. Þó er kiljanskan í rauninni aðeins tilraun til að vera öðruvísi en aðrir. Að hafa samræmdar stafsetningarreglur auðveldar mjög skilning manna á milli. Ekki er þó ástæða til að láta réttritun ráða öllu. Það eru til mikilvægari hlutir og ef hægt er að lesa í málið er oftast hægt að láta sér einfaldar réttritunarvillur (og jafnvel hugsanavillur) í léttu rúmi liggja.

Bloggnáttúran er eins og hver annar sjúkdómur. Stundum jafnvel ólæknandi. Ég á a.m.k. erfitt með að stilla mig. Er bloggið kannski eiturlyf?

Eru myndir og hreyfimyndir að taka við af ritmálinu?

Verða það bara fornleifafræðingar og grúskarar sem þurfa að læra lestur í framtíðinni? Pikka ekki allir á lyklaborð núorðið og skrifa æ minna?

Fór á bókasafnið um daginn og fékk m.a. lánaða nýjustu ljóðabók Eyþórs Árnasonar sem hann nefnir: „Svo ég komi aftur að Ágústmyrkrinu“. Eyþór var ekki byrjaður að senda frá sér ljóðabækur þegar ég kynntist honum á Stöð 2. Þar var hann sviðsstjóri og hvers mann hugljúfi eftir því sem ég best veit. Fyrsta bók hans minnir mig að heiti „Hundgá úr annarri sveit“.

Ég get ekki að því gert, en hundgáarnafnið minnir mig alltaf á vísuna alkunnu og ljótu þar sem önnur ljóðlínan er svona: Hinum megin við Esjuna snjóar. Ágústmyrkrið minnir mig aftur á móti á ljóðlínurnar úr dægurlaginu sem eru svona:

Það var í ágúst að áliðnum slætti
og nærri aldimmt á kvöldunum þeim.

Ég er lítið byrjaður að lesa þessa bók en er ekki frá því að ég endurskoði afstöðu mína til ljóðlistarinnar. Á henni hef ég löngum haft lítið álit. Það er samt ekki grundvallað á neinu sérstöku og þegar ég var um tvítugt fékkst ég svolítið sjálfur við að skrifa slíkt, en hætti því snarlega þegar mér varð ljóst hverskyns bull þetta var hjá mér.

Í næstu viku (eða þessari) verður reynt að vekja athygli á ADHD-samtökunum. Sýnt var í sjónvarpinu um daginn hvar Jón Gnarr (sem sagður er vera með ADHD – ofvirkni og athyglisbrest) fékk fyrstu merkin og Hugleikur Dagsson (sem teiknaði merkin) hengdi þau á hann. Oftast virði ég lítt  merkjasöluátök og á margan hátt er það einn helsti kostur hússins sem ég bý í að merkjasölubörn eiga erfitt með að finna það og innganginn í það. (Gæti líka verið skýringin á því að ég fæ aldrei Fréttablaðið og Fréttatímann bara með höppum og glöppum.) Í þetta skipti býst ég samt við að kaupa merki.

Flott mótorhjól.

Athugasemdir

[Matthías 21.9.2011 kl. 19:46]

Þakka þér fyrir það, Sæmundur.