1463 - Grímsstaðir á Fjöllum og Stína

Myndina hér fyrir ofan tók ég af netinu. (Er samt ekki vanur að taka hvað sem er traustataki þar. – Mér þótti myndin bara merkileg og hugsanlega eiga erindi til fleiri en hjólafólks og bið rétthafa hérmeð velvirðingar á bíræfni minni.) Myndin var í einhverri frásögn af hjólaferð um Snæfellsnes. Hún er greinilega tekin við Vegamót á Snæfellsnesi, (sunnan undir vegg) sem er á mótum vegarins yfir Kerlingarskarð (Nú Vatnaleið kölluð) og áfram útá nes. Ástæðan fyrir því að ég set þessa mynd hérna er að þarna var ég eitt sinn útibússtjóri. Þá var að vísu ekki búið að setja þennan glugga á gaflinn og staðurinn var í eigu Kaupfélags Borgfirðinga. Margt gæti ég skrifað um þennan stað en sleppi því núna.

Nú get ég semsagt haft það þannig að skrifa jafnóðum hér í bloggskjalið mitt (sem heitir blogg.docx) það sem mér dettur í hug og sett það síðan á bloggið mitt þegar hæfilegri lengd er náð. Áður fannst mér ég alltaf þurfa að senda upp blogg rétt eftir miðnætti á hverjum degi. Ég er hættur því og það er mikil frelsun.

Þá get ég semsagt eytt meiri tíma en áður í bréfskákirnar mínar. Nú, eða fjölgað þeim. Eða lesið meira af bloggum og netmiðlum. Bókasafnsbækurnar nota ég varla til annars en að fara með í rúmið. Finnst nefnilega stórum betra að geta flakkað um netið eftir þörfum og les yfirleitt ekki neitt þar nema það sem ég hef sérstakan áhuga á. Það þýðir samt ekkert endilega að ég lesi lítið þar.

Fór með Stínuheftið (sem ég fékk á bókasafninu í gær) í rúmið í gærkvöldi og las m.a. smásöguna „Ljós, bjart og kvikt,“ og fannst hún bölvað rugl. Hélt að smásögur í svona merkilegu bókmenntariti ættu að vera voða merkilegar. Prófarkalesturinn var ekki einu sinni almennilegur, efnið bölvuð vitleysa og staðreyndavillur fannst mér vaða uppi. Kannski var ég bara svona syfjaður.

Allir eiga þessa dagana að hafa skoðun á hugsanlegum kaupum kínverja nokkurs á Grímsstöðum á Fjöllum. Ég er bara sammála dóttur hans Svavars um að rétt sé að fara sér rólega og skoða málið vandlega. Annars er ég hræddur um að þetta lendi allt saman fyrir rest hjá Alþingi og verði hugsanlega Bakkaselsmál tuttugustu og fyrstu aldar. A.m.k. er ekki annað að heyra en Ögmundur sé á móti því að gefa undanþágu fyrir þessum kaupum. Það sem greinir þetta mál einkum frá Magma-málinu svonefnda, er að aumingja kínverjinn á víst ekkert skúffufyrirtæki í Svíþjóð.

Vaktmaður á Siglufirði.

Athugasemdir

[Emil Hannes Valgeirsson, 30.8.2011 kl. 22:45]

Það þarf líka að spyrja sig hvað gerist ef 10 eða jafnvel 100 vel meinandi Íslandsvinir koma hingað með svipuð kauptilboð í stórar landeignir. Á að selja öllum land sem bjóða upp á góðan bissnes eða bara suma og þá hverja? Þurfa þeir að vera vinir stjórnmálamanna?

P.s Er spýtukarlinn kannski Þráinn Karlsson Akureyrarleikari?

[Sæmundur Bjarnason, 30.8.2011 kl. 23:57]

Nei, spýtukallinn er úr spýtum. Kannski líkist hann Þráni. Ekki held ég að hann sé opinberlega einhver vaktmaður þó ég kalli hann það. Kaup fær hann örugglega ekki. Spýtukallarnir voru tveir og hinn var líkur manni sem ég þekki. Mynd af honum kemur eftir nokkra daga.

Kínverjamálið er að verða eitthvert litmus test varðandi xenophobiu.

[Emil Hannes Valgeirsson, 31.8.2011 kl. 00:15]

Ég giska allavega á að Þráinn hafi verið fyrirmyndin þótt spýtukarlinn eigi bara að vera einhver.

Hinsvegar skil ég ekki svona hámenntuð latínuorð.

[Sæmundur Bjarnason, 31.8.2011 kl. 00:28]

Ekki ég heldur, eða ekki segir Villi það.

[Númi 31.8.2011 kl. 00:43]

Já Sæmundur,þú nefnir þarna blessuð Vegamót á Snæfellsnesi,en þarna hefur maður komið við ansi oft. Ég átti leið þarna um síðastliðin Sunnudag þann 21,og þurfti að skreppa á salernið,en þá er búið að setja stóra miða við inngangin á þaug og þar stendur að salernin séu eingöngu ætluð þeim sem þarna versla. Ég keypti einn tyggjópakka,svona bara uppá móralinn. Það er allstaðar fallegt á Snæfellsnesi.

[Sæmundur Bjarnason, 31.8.2011 kl. 05:42]

Já Númi, það getur verið jafnvægisíþrótt að komast af. Á þeim tíma sem ég var þarna (1970 - 78) fann Ferðaskrifstofa Úlfars Jacobsen upp á nýrri tegund af túristaþjónustu. Fyrst kom svokallaður eldhúsbíll og lagði við Veitingahúsið og þegar rútan sem full var af túristum kom var gefið á garðann og svo gat fólkið skolað matarílátin sín á klósettunum og notað þau eftir þörfum. Allt þetta var hægt að gera án þess svo mikið sem að tala við þá sem ráku staðinn. Kannski hafa einhverjir túristanna samt keypt sér tyggjópakka í leyfisleysi.