1426 - Hallgrímur Helgason

Gamla myndin er frá Bifröst.
Þetta eru þau Ingþór Ólafsson og Rósa Gísladóttir.

Mér finnst ég hafa lesið of margar bækur eftir Hallgrím Helgason. Fyrsta bókin sem ég las eftir hann heitir „Hella“ og fjallar um hestamannamót að Hellu á Rangárvöllum og nauðgun sem þar á sér stað. Sú bók fannst mér nokkuð góð. Þegar ég las hana var höfundurinn óþekktur.

Næsta bók sem ég gerði tilraun til að lesa eftir Hallgrím var bókin „101 Reykjavík“, en ég kláraði hana aldrei því mér þótti hún svo leiðinleg.

Bókina Rokland las ég alla en þótti hún ekki sérstaklega góð. Sumt í henni fannst mér svo fáránlegt að engu tali tók. Eins og t.d. ferðalag aðalsöguhetjunnar frá Sauðárkróki til Reykjavíkur. Samt las ég hana alla því ég hafði ekkert annað að lesa. Komst ekki á netið eða neitt ef ég man rétt.

Nýjasta bókin sem ég hef lesið eftir Hallgrím er bókin sem ber nafnið „10 ráð til að hætta að drepa fólk og byrja að vaska upp.“ Titillinn er frámunanlega asnalegur en bókin er samt það besta sem ég hef lesið eftir Hallgrím. Fáránlegir atburðirnir í bókinni gera sig einfaldlega betur af því að það er útlendingur sem lendir í þeim. Ég er samt ekki vanur að lesa skáldsögur spaldanna á milli en á einhvern undarlegan hátt heldur þessi bók manni alveg. Byrjunin er samt heldur léleg en bókin vinnur á. Í lokin er maður orðinn nokkuð spenntur en endirinn er þó að mínum smekk of amerískur til að vera sannfærandi.

„Höfund Íslands“ hef ég ekki lesið og langar ekkert sérstaklega til að lesa. Hinsvegar finnst mér Hallgrímur góður málari og hugmyndaríkur. Fígúrurnar sem hann skapar eru bæði eftirminnilegar og frumlegar.

Mér finnst að rithöfundar verði að sæta því að allir sem áhuga hafa á segi sína skoðun á verkum þeirra. Hallgrímur er orðhagur nokkuð en oft afar orðmargur. Hefur gaman af að skrifa og skrifar yfirleitt vel. Hefur yndi af orðaleikjum og notar þá mikið. Er gefinn fyrir fáránlegan og ótrúlegan söguþráð og tekst ekki alltaf að gera hann sennilegan. Heldur þó öllum þráðum í hendi sér og gleymir þeim ekki. Hans verk standa talsvert fyrir ofan hina dæmigerðu íslensku krimma.

Auðvitað væri hægt að skrifa mun meira um Hallgrím Helgason. Til dæmis um pólitísk afskipti hans og greinar um dægurmál. Þar er hann líkur sínum merkasta fyrirrennara HKL sjálfum. Andúð hans á séríslenskum smáborgarahætti og alþjóðleg viðhorf valda því að áhrif hans eru að líkindum meiri en hann og flestir aðdáendur hans gera sér grein fyrir.

Mér finnst ég vera ágætis bloggari. Það er ekkert öllum gefið að blogga svona viðstöðulaust eða –lítið á hverjum einasta degi. Stundum finnst mér jafnvel að ég hafi áhrif. Núna þykist ég t.d. vera að hjálpa Hörpu skólameistarafrú á Akranesi við að svæla bæjarstjóramelrakkann úr greninu og standa fyrir máli sínu varðandi Sögu Akraness. Gunnlaugur greyið varð fyrir Páli Baldvini, sem er eins og jarðýta þegar hann nær sér á strik. Hann (Gunnlaugur) er samt ekkert aumkunnarverður því hann er búinn að moka til sín fé úr bæjarsjóði Akraness árum og áratugum saman.

Hvenær yfirheyrir lögreglan Lilju? Spyr Hannes Hólmsteinn Gissurarson með þjósti miklu í fyrirsögn að grein sem hann ritar á Pressuna. Þarna mun hann eiga við Lilju nokkra Skaptadóttur sem hann segir að eigi DV. Hann er að leggja út af „News of the World“ málinu og á ekki í neinum vandræðum með að komast að því að DV sé sekt um miklu alvarlegri brot en urðu einhverju bresku blaði að falli. Fjölyrði ekki meira um þetta, en Hannes er engum líkur. Það vita allir.

Þorsteinn Joð sendir stjórn ríkisútvarpsins tóninn og segir meðal annars: Stjórnunin á þessu fyrirtæki hefur alltaf verið og er hrein hörmung. Orðið metnaður er bara ekki til í orðabók hússins. Þetta er einsog héraðsmót í frjálsum íþróttum þar sem hástökksráin er skrúfuð föst í einum metra og keppendur verðlaunaðir fyrir að klára fjögur hundruð metra hlaupið innan vinnudagsins.

Þetta er alveg rétt hjá Þorsteini og við þetta mætti bæta mörgu. Ég hef nokkrum sinnum bloggað um dagskrá ríkissjónvarpsins, sem íþróttadeildin virðist reyndar ráða alfarið. En það þýðir ekkert. Þýðir áreiðanlega ekkert heldur fyrir Þorstein að vera að ybba sig. Þetta er eins og að skvetta vatni á gæs. Það eina sem hugsanlegt er að stjórnendur þarna mundu skilja er ef þeir hættu að fá launin sín. Fyrir hvað fá þeir annars þessi andskotans laun? Fyrir að segja nei við öllum tillögum um úrbætur? Sennilega. Eflaust finnst þeim ágætt að vera áskrifendur að laununum sínum en þeir sem þurfa að horfa á þessi ósköp eru ekki ánægðir.

Api í Hveragerði.

Athugasemdir

[Harpa Hreinsdóttir 23.7.2011 kl. 20:23]

Ekki gera mér þetta, Sæmundur! Maðurinn hefur fengið nýtt starf en ég hef aldrei verið "frú" og hvarflar ekki að mér að verða það úr þessu, hvað þá "skólameistarafrú"! Held áfram að vera Harpa Hreinsdóttir, takk fyrir, en ekki viðhengd eiginmanninum á neinn hátt! (Var ég kannski "heimspekingsfrú" áður?)

[Sæmundur Bjarnason, 24.7.2011 kl. 00:17]

Fyrirgefðu Harpa! Ég var einmitt að hugsa um að sennilega líkaði þér ekki svona viðhengingarháttur, þegar ég skrifaði þetta, en svo gleymdi ég því aftur. Einhvern vegin finnst mér samt að maður hnökri ekki eins mikið á þessari nafngift og þeirri sem þú nefnir. Ég fullyrði samt að ég skrifaði þetta ekki til að niðra þig á neinn hátt.