1311 - Jón Sigurðsson

Bara (eða a.m.k. aðallega) vegna þess að fyrirsögnin hjá mér í fyrradag var nafn (að vísu nokkuð frægt) fékk ég mun fleiri heimsóknir en vanalega. Ég er að hugsa um að láta þetta blogg heita Jón Sigurðsson.

Sumir bloggarar hamast við að svarthvítta allt sem þeir skrifa um og sjá hlutina sjaldan í réttu ljósi. Með því að segja við alla (sjálfa sig líka) að annaðhvort verði að gera hlutina svona eða hinsegin lenda þeir fljótlega í tómu tjóni. Flest mál hafa nefnilega margar hliðar en stundum verður samt að velja á milli tveggja möguleika.

Icesave-andstæðingar hafa t.d. alls ekki rangt fyrir sér að öllu leyti. Ekki verður þó hjá því komist að segja annað hvort já eða nei í þjóðaratkvæðagreiðslunni sem nálgast nú óðfluga. Aumingjalegt verður að sitja þá heima eða gera atkvæði sitt ógilt.

Annars dettur mér í hug að Bjarni Benediktsson tapi líklega meiru í þessari þjóðaratkvæðagreiðslu en margir stjórnmálamenn aðrir hvernig sem hún fer. Skoðanakannanir benda nefnilega til að fleiri sjálfstæðismenn fylgi Davíð en Bjarna í Icesave-málinu. Auðvitað setur ríkisstjórnin talsvert ofan ef nei-menn sigra. Á samt ekki von á að hún segi af sér ef svo fer.

Hundleiðist að skrifa um stjórnmál. Það er samt mjög auðvelt því þau eru svo síbreytileg. Auðvitað gæti ég svosem skrifað um Líbýu-málið eða ástandið í Miðausturlöndum yfirleitt en þori varla að hætta mér í slíkt því ekki er að vita nema Villi í Köben rjúki upp. Hann þykist allt vita og sérstaklega þó um Ísraelsmenn og Miðausturlönd. Annars virðast Ísraelsmenn hafa verið fremur spakir að undanförnu og vinstri menn hafa lítið á þá minnst. En mér leiðast fréttablogg líka. Um hvern þremilinn á ég þá að skrifa? Sennilega skrifa ég alltof mikið og alltof oft. Stundum finnst mér samt að ég skrifi of lítið.  

Um þessar mundir er ég að lesa bókina „Sál og mál" sem er safn greina eftir Þorstein Gylfason. Þorsteinn hefur verið afar skarpur penni. Hann minnist meðal annars á bókina „Mannbætur" eftir Steingrím Arason. Ég man að þá bók sá ég einhvers staðar á bókasafni fyrir margt löngu. Nú er hún eflaust raritet mikið og lesin af fáum. Nasistarnir í Þýskalandi komu miklu óorði á það sem þar er rætt um.

Víða um lönd tíðkuðust þó vananir og afkynjanir hverskonar um og fyrir miðbik síðustu aldar. Flestir skammast sín auðvitað fyrir slíkt núna. Þorsteinn telur að þær mannlegu kynbætur sem rætt var um og reynt að framfylgja víða og mælingarárátta  sú sem einkenni greindarvísitölustaglið og raunar öll félagsvísindi og sérstaklega sálfræði valdi meðal annars þjóðrembu þeirri og kynþáttafordómum sem tröllríða öllu uppeldisstarfi. Börnin séu nefnilega varnarlaus gagnvart okkur fullorðna fólkinu.

Fésbókin er ruslasöfnunartæki. Hef tekið eftir því að fésbókartakkar birtast núorðið út um allt. Varast ber að ýta á slík tól. Mér sýnist að þau valdi því að heilu greinarnar (eða linkar á þær), myndir og allt mögulegt fari rakleiðis á fésbókina (hvað eftir annað þessvegna) eins og nóg sé ekki af slíku þar fyrir.

Fésbókin er reyndar lík blogginu að mörgu leyti og virðist hafa tekið við hlutverki þess. Býður líka upp á mun fleiri möguleika og sumir nýta sér þá en aðrir eru greinilega með öllu hættir að fara á fésbókina. Augljós galli er að eiga marga fésbókarvini því þeir virðast ekki mega hreyfa sig án þess að þú fáir tilkynningu um það. Ef þú ferð svo sjálfur að tjá þig með eigin veggjaskrifum eða athugasemdum við annarra þá er fjandinn laus.

Steini Briem aka* Oliver Twist virðist hafa verið með fyrstu mönnum hér á landi til að átta sig á hinu raunverulega eðli fésbókarinnar. Hann á nærri 5000 fésbókarvini og klikkar greinilega á alla fésbókartakka sem hann sér en nennir ekkert að blogga núna þó hann sé undrabarn. Athugasemdast kannski einhvers staðar en ekki hjá mér. Jónas Kristjánsson er duglegur við að vísa á sitt blogg á fésbókinni en takmarkar sig að mestu við það og þau umræðuefni sem þar eru.

Eitt sinn las ég frásögn úr frelsisstríði Bandaríkjanna (frekar en þrælastríðinu) þar sem andstæðir herir höfðu komið sér fyrir á sitthvorum enda allstórrar grasflatar í undirbúningi bardaga. Áhorfendur komu sér fyrir til hliðar og svo hófst bardaginn og menn voru drepnir með miklum tilþrifum.

Sjálfur horfi ég oft þessa dagana á útsendingar frá Líbýustríðinu á Sky News eða CNN og fæ óneitanlega oft þá tilfinningu að ég sé áhorfandi af sama tagi og þeir sem komu sér vel fyrir við grasflötina í Bandaríkjunum undir lok átjándu aldar. Ógeð er eina orðið sem getur lýst þessu.

*aka = also known as

Leiktæki.

Athugasemdir

[Axel Þór Kolbeinsson, 27.3.2011 kl. 18:01]

Höfum við ekki rétt fyrir okkur að mestu leyti?

Annars er það rétt að Sjálfstæðisflokkurinn kemur líklega illa laskaður undan þessari þjóðaratkvæðagreiðslu sama hvernig fer.  Hvernig óánægjan þar innanbúðar kemur fram verður áhugavert að sjá.

Stjórnin á eftir að reyna að sitja áfram ef Nei-ið verður ofaná, en við skulum sjá til hve lengi það hefst.  Það kæmi mér ekki á óvart að krafa um afsögn stjórnarinnar yrði hávær.  Sjálfur tel ég að stjórnin í heild sinni þurfi ekki að fara frá, en flutningsmaður frumvarpsins, sem er fjármálaráðherra, ætti hinsvegar að segja af sér, þó ekki væri nema ráðherramennsku.  Hann hefði átt að gera það strax í fyrra.  En pólitísk ábyrgð er því miður eitthvað sem þekkist ekki hér á landi.

[Sæmundur Bjarnason, 27.3.2011 kl. 18:25]

Þú gengur útfrá því að Nei-ið verði ofaná. Jafnvel þó svo verði er líklegt að það verði meira undir stjórninni sjálfri komið hvort hún segir af sér en andstæðingum hennar. VG í heild  mun samt líklega ganga úr skaftinu áður en til ESB-aðildar kemur og hugsanlega koma innanflokksátök sjálfstæðisflokksins þar við sögu. En áhugavert verður þetta allt saman.

[Axel Þór Kolbeinsson, 27.3.2011 kl. 18:38]

Ég hallast helst að því að það eigi eftir að molna meira út úr VG þótt stærsti hluti þingflokksins verði eftir og í stjórn.  Á svipuðum tíma muni kvarnast úr Framsókn og Sjálfstæðisflokk fólk sem muni verja stjórnina vantrausti.

Ef enginn utanaðkomandi þrýstingur verður á stjórnvöld mun stjórnin sitja út kjörtímabilið.

[HH 27.3.2011 kl. 20:12]

Þú kallar þenna pistil þinn "Jón Sigurðsson" sem minnir mig á að Jón Sigurðsson fyrrum þetta og hitt þ.m.t. Seðlabankastjóri og form. Framsóknarflokksins var að skrifa grein í Fréttablaðið í vikunni. Jón þessi skrifar greinar annað slagið og þá helst ef hann virðist telja sig geta komið í bakið á núverandi forystu síns gamla flokks. Óskup finnst mér alltaf rislítið þegar menn geta ekki sætt sig við að hafa dottið út úr pólitík og fara að skeita skapi sínu á eftirmönnum sínum. Steingrímur Hermannsson gerði þetta sama gagnvart Halldóri Ásgrímssyni og Davíð gagnvart Geir og Ingibjörg gagnvart Jóhönnu. Munurinn er sá að þau Davíð og ISG hafa eitthvað til málanna að leggja en þessi Jón Sigurðsson virðist alveg uppþornaður ( var það reyndar sennilega áður en hann fór í pólitíkina :-)  )

[Sæmundur Bjarnason, 27.3.2011 kl. 22:42]

Axel, ég held að VG allur slíti ríkisstjórnarsamstarfinu áður en kjörtímabilinu lýkur og þá verði efnt til kosninga (sumarið 2012 líklega). Þær kosningar munu aðallega snúast um ESB. Hvernig stjórnarskármálið á eftir að þróast veit ég ekki, en það gæti lognast alveg útaf.

HH, mér þykir þú dálítið framsókarlegur. Jónar Sigurðssynir eru og hafa margir verið til. Davíð og ISG virðast bæði halda að þau eigi afturkvæmt í stjórnmál. Mér fannst eiginlega mest til Steingríms Hermannssonar koma af þeim sem þú nefnir. Og 

[Sæmundur Bjarnason, 27.3.2011 kl. 22:45]

Skrítið. Ég gat ekki haldi áfram með mitt síðasta innlegg. Og-inu er ofaukið. Mig minnir að ég hafi ætlað að segja í lokin að Guðmundur sonur hans minnti mig svolítið á kallinn.