731 - Þjóðaratkvæðagreiðsla um Icesave er skynsamleg

Fyrst af öllu langar mig að rifja upp atburðina sumarið 2004 eins og þeir koma mér fyrir sjónir.

Fjölmiðlafrumvarp sem hægt var að túlka þannig að það beindist einkum gegn fjölmiðlafyrirtæki Jóns Ásgeirs Jóhannessonar var samþykkt á Alþingi eftir talsverðar breytingar. Andstaða við frumvarpið var samt veruleg meðal þjóðarinnar. Forseti landsins Ólafur Ragnar Grímsson neitaði að staðfesta lögin og vísaði þeim til þjóðarinnar.

Eins og ég skil stjórnarskrána hafði hann fulla heimild til þess og að því gerðu áttu lögin að fara í þjóðaratkvæðagreiðslu til samþykktar eða synjunar. Þáverandi ríkisstjórn tókst samt að koma því til leiðar, með því að afturkalla lögin, að ekkert varð úr þjóðaratkvæðagreiðslu og þannig gat hún haldið áfram sinni útrásarstefnu og komist hjá þeirri hneisu að vera ef til vill gerð afturreka með fjölmiðlafrumvarpið.

Það er svo til marks um það hve pólitíkin er skrítin tík að nú er synjun Ólafs af sumum talin hafa orsakað bankahrunið síðastliðið haust.

Í síðustu kosningum kaus ég Borgarahreyfinguna en styð eins og er núverandi ríkisstjórn þó fulltrúar mínir á Alþingi geri það ekki. Ríkisstjórnin hefur þó alls ekki gengið nógu langt í því að leita réttlætis og fá örgustu útrásarvíkingana og þá sem sannanlega hafa brotið lög dæmda til sanngjarnrar hegningar og upptöku eigna.

Ég er á móti því að Icesave-samningurinn verði samþykktur í sinni núverandi mynd. Auðvitað má leiða að því líkur að það verði ekki til góðs að fella ríkisábyrgðarfrumvarpið. Sú áhætta er þó ekki mikil. Þeir aðilar sem um þetta véla fyrir hönd Breta og Hollendinga hljóta að vilja leysa málið á friðsamlegan hátt. Í samninginn vantar ýmislegt og einkum marktækt öryggisákvæði. Eins og samningurinn er núna er áhættan öll okkar ef illa fer.

Afstaða ríkisstjórnarinnar mun þó ráða miklu í þessu sambandi. Ef til vill tekst henni að koma því til leiðar, með því að hóta afsögn ella, að nægilega margir af þingmönnum stjórnarflokkanna greiði ríkisábyrgð atkvæði sitt.

Takist ríkisstjórninni að fá frumvarpið um ríkisábyrgðina á Icesave-samningnum samþykkt getur vel orðið um svipaða atburðarás að ræða og varð sumarið 2004.

Þegar er komin fram á Netinu síða þar sem fólk getur skráð sig til áskorunar á forsetann um að undirrita ekki ríkisábyrgðina á Icesave. (kjosa.is) Fari svo að samþykkt verði á Alþingi að ríkið ábyrgist núverandi samningsdrög um Icesave kann vel að vera að ég skrifi mig á þennan lista. Fari síðan svo að Ólafur Ragnar forseti neiti undirskrift og ef ríkisstjórnin reynir síðan að hundsa á svipaðan hátt og ríkisstjórn Davíðs Oddssonar stjórnarskrárákvæðið um þjóðaratkvæðagreiðslu get ég varla stutt hana lengur.

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 2.7.2009 kl. 11:21]

Sammála

[Rómverji 2.7.2009 kl. 11:27]

Þá er að knýja fram þjóðaratkvæðagreiðslu:

www.kjosa.is

[Guðmundur Karlsson, 2.7.2009 kl. 15:19]

Viltu láta pota í augað á þér með yddaðri spýtu?

 [   ] Já

 [   ] Nei

[Sæmundur Bjarnason, 2.7.2009 kl. 16:31]

Takk fyrir athugasemdirnar.

Ég skil að vísu ekki hvernig athugasemd Guðmundar Karlssonar tengist því sem verið er að fjalla um og verð að vísa í bloggpistilinn til þess að svara henni.

[Fyrrverandi Malína 2.7.2009 kl. 16:53]

Ég held að Guðmundur Karlsson sé að reyna að segja það að þjóðaratkvæðagreiðsla sé varla raunhæfur möguleiki í þessu máli þar sem stór hluti Íslendinga er ennþá fastur í þessum fasa:  "Við borgum ekki, við borgum ekki".  Auðvitað segja þeir nei í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Þeir vilja enga samninga um málið.  Vilja bara "ekki borga skuldir óreiðumanna" - en hafa engar aðrar raunhæfar lausnir út úr vandanum.  Nema þá helst að fella ríkisstjórnina... 

Við leysum þetta mál aldrei með þannig hugsunarhætti.

[Sæmundur Bjarnason, 2.7.2009 kl. 17:52]

Sennilega er það alveg rétt. Mér finnst samt best ef samningurinn verður felldur án þess að það sé sérstakt vantraust á ríkisstjórnina. Í þessu tilfelli vil ég gjarnan geta bæði sleppt og haldið. Að vera á móti þjóðaratkvæðagreiðslum bara vegna þess að þær gætu gengið á móti því sem mér finnst er alveg ótæk afstaða. Verði frumvarpið fellt á þingi er ríkisstjórnin í meiri hættu en ef málið verður fellt í þjóðaratkvæðagreiðslu.

[Guðmundur Karlsson, 2.7.2009 kl. 18:46]

Þetta er rétt hjá Fyrrverandin Malínu, það var þetta sem ég meinti.  Ég er ekkert á móti þjóðaratkvæðagreiðslu í ákveðnum málum (eins og ESB til dæmis), en í þessu tilfelli standa Steingrímur og Jóhanna frammi fyrir einhverri erfiðustu ákvörðun í sögu Íslands.  Þau voru kosin til þess að leiða þjóðina út úr þessum erfiðleikum eftir leiðum sem eru augljóslega ekki vinsælar.  Að skjóta þessu máli til þjóðarinnar væri stórfellt ábyrgðarleysi.  Þau verða að vinna eftir sinni sannfæringu, líka þegar það er óvinsælt.

[Sæmundur Bjarnason, 2.7.2009 kl. 19:02]

Guðmundur: Að skjóta þessu stóra og afdrifaríka máli til þjóðarinnar er ekki stórfellt ábyrgðarleysi. Það sem í mínum huga er hinsvegar stórfellt ábyrgðarleysi er að reyna að notfæra sér þetta mál til þess að koma höggi á ríkisstjórnina. Verði þetta samþykkt á þingi sem mér sýnist allt benda til er jafneðlilegt eða jafnvel eðlilegra að ætlast til þess að forseti landsins beiti sér fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu eins og það var eðlilegt varðandi fjölmiðlafrumvarpið. Óþarfi að óttast þjóðaratkvæðagreiðslur um ákveðin mál svona mikið. Þær geta gengið út í öfgar en hafa alls ekki gert það hingað til hér á landi.

[Guðmundur Karlsson, 2.7.2009 kl. 19:14]

Ég er sammála þér í því Sæmundur að það er ábyrgðarleysi að reyna að nota þetta mál til að fella ríkisstjórnina í þessu máli.  Það sama fólk (sumt) og sömu flokkar komu okkur í þessa stöðu, þannig að stórfellt ábyrgðarleysi er bara þeirra Modus Operandi.

En ég er ósammála þessu með að forsetinn eigi að kalla eftir þjóðaratkvæðagreiðslu, af því að þá væri forsetinn að lýsa því yfir að hann treysti ekki þeim leiðtogum sem þjóðin er nýbúin að kjósa.

 Ég er ekki sammála Steingrími í öllum málum.  En ég treysti honum.   Múgæsingamönnunum í Framsókn og Sjálfstæðisflokki treysti ég engan veginn.

[Sæmundur Bjarnason, 2.7.2009 kl. 19:45]

Forsetinn á ekki að fara eftir því hverjir (hvaða flokkar) ætlast til að hann neiti að skrifa undir lög. Ef ástæða er til að ætla að lög njóti ekki stuðnings þjóðarinnar á hann að neita. Þetta er varnagli sem forsetinn einn getur ákveðið hvernig beitt er. Vantraust eða traust á þeim sem kosnir hafa verið í almennum kosningum skipta ekki máli í þessu sambandi.

[Elle_, 2.7.2009 kl. 22:29]

Icesave held ég að ætti að leggja beint fyrir þjóðina.  Vildu ekki rikisstjórnarflokkarnir fyrir kosningar hafa það þannig að ef 15% þjóðarinnar vildi kjósa um alvarleg mál, ætti að leggja það fyrir þjóðina?  Nú er bara 19% landsmanna með Icesave og 60% á móti.  Og ætli 15% vilji ekki örugglega kjósa?  Þó var þetta gott sem Guðmundur skrifaði (15:19).

[Hjörtur Hjartarson 8.7.2009 kl. 10:47]

Hér eru rök fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um málið:

http://www.smugan.is/pistlar/adsendar-greinar/nr/2123