386. - Íþróttir og ég

Lengi vel trúði ég því að íslenska landsliðið ynni alltaf leiki sína ef ég léti svo lítið að fara og horfa á þá. Framan af gekk þetta ágætlega. Ég sá íslenska landsliðið meðal annars sigra það bandaríska, Austur-þýska og norska. Svo reyndist ágætlega að sleppa því öðru hvoru að fara á landsleiki þó þeir væru leiknir á Laugardalsvellinum. Á endanum brást þetta þó og Íslendingar töpuðu óvænt fyrir Dönum af öllum mönnum. Eftir þetta missti ég að mestu áhugann á landsleikjum og nú orðið leiðist mér fótbolti frekar en hitt. Þrátt fyrir allan fjölmiðlavaðalinn gat ég ómögulega fengið áhuga á Evrópumótinu í sumar.

Svo ég haldi áfram að tala um fótbolta þá stundaði ég þá íþrótt auðvitað sem unglingur. Náði meira að segja svo langt að vera í markinu hjá úrvalsliði Hveragerðis. Þá var Golli á Reykjum líklega veikur eða eitthvað. Svo hélt ég með Leeds í enska boltanum því þeir voru bestir. Fataðist svo flugið (Leeds altsvo - ekki mér). Ég fann ekki nýtt enskt lið til að halda með fyrr en um það leyti sem Gaui Þórðar tók við Stoke. En það er önnur saga.

Eiginlega er fótbolti skelfing fáránlegur leikur. Sama er að segja um aðra boltaleiki. En af því þeir eru vinsælir þá stunda fjölmargir þetta og horfa á aðra gera það. Svo vaða félögin sem stunda þessa vitleysu í peningum sem vitanlega væri hægt að nota í eitthvað þarfara. Nú er af sú tíð þegar fótbolti var verkamannaíþrótt á Englandi. Allir horfa orðið á þennan fjára og fyrrum yfirstéttaríþróttir eru mest fyrir enska fjölmiðlamenn sem virðast geta fimbulfambað endalaust um þann ófögnuð sem krikkettið er þó Englendingar geti ekki rassgat í því.

Ég fylgdist líka með formúlunni meðan hún var á Eurosport. Skrifaði þeim svo þegar þeir hættu að sýna frá henni og spurði hvað þetta ætti að þýða. Merkilegt nokk þá svöruðu þeir mér og bentu mér á að horfa á tennis í staðinn. Eurosport eru ágætir í sambandi við tennisinn, en mega þó ekki sýna frá Wimbledon beint. Þar er BBC á fleti fyrir. Einu sinni var ég staddur í London þegar Wimbledon mótið fór fram. Ekki datt mér í hug að reyna að komast á leik þar enda rigndi að sjálfsögðu flesta dagana.

Á Bifröst var ég að auðvitað í antisportistafélaginu, en hljóp þó einstöku sinnum útundan mér og stundaði íþróttir þegar mikið lá við. Antisport-hugsjónina hef ég þó líklega fengið þar. Skákin taldist á þeim árum ekki til íþrótta þó hún sé það auðvitað í rauninni.

Einu sinni þegar ég var á Vegamótum vorum við að leika okkur með drengjakúlu sem af einhverjum ástæðum var þar stödd. Líklega hefur Sigurþór í Lynghaga haft eitthvað með hana að gera. Þorgrímur á Eiðhúsum kom þarna að á mjólkurbílnum og fór að reyna sig við okkur. Mér er minnisstætt að ég kastaði kúlunni lengra en Þorgrímur og er það einhver glæstasti frjálsíþróttasigur minn.

Og í lokin nokkrar myndir frá í dag.

Athugasemdir

[asben 12.7.2008 kl. 08:38]

Skrýtin eðla á mynd númer 2. 

Hún er ekki alveg eðlileg.

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 12.7.2008 kl. 18:00]

Þetta er óhugnandi - Þetta að þú hugsaðir að ef þú myndir ekki horfa væri það sama og sigur = That's me.

Mér finnst afskaplega gaman af að tefla en er frekar lélegur í skák. (Hef t.d. aldrei unnið föður minn) Sonur minn sem er 11 ára sigraði mig í fyrsta skiptið í gær... ég er að hugsa um að fara horfa á boltann. 

[Sæmundur Bjarnason, 14.7.2008 kl. 16:14]

Skrýtin eðla skýst hér um

og skrunar sér sum stíga.

Komin heim úr klettunum

og keppist við að míga.

[Sæmundur Bjarnason, 15.7.2008 kl. 02:06]

Eðla sig nú eðlan fer

á eðlilegum nótum.

Eðlilega er ekkert hér

á eðlilegum fótum.

[asben 15.7.2008 kl. 21:18]

Eðla sig nú eðlan fer

með eðlulegum rótum

Eðlilega er ekkert hér

á eðlilegum nótum.