137. blogg

Ef þeir sem þetta lesa hafa áhuga á skák bendi ég þeim hiklaust á að fara á skákhornið. Það er linkur á það frá þessari síðu. Þar eru oft áhugaverðar umræður en líka stundum lítt skemmtilegt skítkast manna á milli. Stundum er skítkastið reyndar skemmtilegt, en það er sjaldan.

Það nýjasta sem þaðan er að frétta er að nú virðist einu sinni enn vera búið að útiloka Torfa Stefánsson frá skrifum á Hornið og svo er rifist um það fram og aftur hvort það hafi verið rétt ákvörðun. Sævar Bjarnason og Snorri Bergz sem stundum hafa líka verið útilokaðir þarna skrifa yfirleitt mjög varlega núna. Mér finnst reyndar að það sama megi segja um Torfa Stefánsson og að algjör óþarfi hafi verið að útiloka hann.

Skákáhugamenn hljóta flestir að prófa öðru hvoru að slá inn skak.is. Það lén gengur hinsvegar kaupum og sölum en alltaf er þar að finna fréttir um skák. Núna síðast eru blessaðir ungarnir komnir á Moggabloggið og samkvæmt sérstakri beiðni frá Skáksambandi Íslands hafa þeir ekki link á skákhornið eins og ég. Þetta er ansi furðuleg ráðstöfun því á skákhorninu fara tvímælalaus fram markverðustu umræðurnar á íslensku um skák. En þau Guðfríður Lilja Grétarsdóttir og Óttar Felix Hauksson meðal annarra eru víst yfir það hafin að hafa áhuga á markverðum umræðum.

Snorri Bergsson bloggar síðan stundum um skák á hvala.blog.is. Hann er alls ekki allra og rýkur stundum uppá nef sér við minnsta tilefni.

Lauk nýlega við að lesa bókina „Úti að aka" eftir þá Ólaf Gunnarsson og Einar Kárason. Bókin fjallar í stuttu máli um ferðalag þeirra félaga og fleiri í gömlum Kádilják (og öðrum bíl að auki) yfir þver Bandríkin. Mér fannst bókin ekki eins góð og ég hafði búist við. Ferðinni sem slíkri er ekki vel lýst, þar gætu þeir félagarnir margt lært að æfðum ferðabókarhöfundum. Auk þess er það svolítið ruglandi hugmynd að láta tvo rithöfunda skrifa sömu bókina. Maður vissi ekki alltaf eftir hvorn þeirra pistillin var, sem maður var að lesa.

Samskiptum þeirra rithöfundanna og annarra sem þátt tóku í ferðinni er þó ágætlega lýst og það eitt að maður skuli lesa bókina frá upphafi til enda segir talsvert um hana. Kannski voru væntingarnar einfaldlega of miklar.

Menn eru að skrifa um dauðarefsingar hér á Moggablogginu. Sumir blanda saman við það ýmsum mannréttindum. Mannréttindi má eflaust kalla það að fá að lifa. Ég get ekki að því gert að mér finnst alltaf vera mikill hefndarsvipur á dauðarefsingum. Hefnd á að mínum dómi ekkert erindi í refsingar. Auga fyrir auga og tönn fyrir tönn er afskaplega frumstætt réttlæti og ef þjóðfélög geta ekki lagt neitt skárra til málanna þá eiga þau engan rétt á sér. Dauðarefsingar eiga aldrei neinn rétt á sér. Hvort sem fórnarlambið heitir Saddam Hússein eða eitthvað annað. Ef menn samþykkja dauðarefsingar fyrir suma menn og við sumum glæpum þá eru þeir þar með búnir að samþykkja dauðarefsingar, ef þeir sem þær framkvæma geta réttlætt þær á einhvern hátt.

Vísurnar um Snata, snjalla vininn kæra, lærði ég sennilega nokkuð ungur. Þegar ég heyrði fyrst seinustu ljóðlínurnar sem eru svona: „En hvenær koma kæri minn, kakan þín og jólin", var áreiðanlega í fyrsta skipti sem ég heyrði jólaköku nefnda í sambandi við jól. Í mínum huga var jólakaka bara jólakaka. Ekkert sérlega merkileg kaka og alls ekkert tengd jólunum. Svona getur maður nú verið skrýtinn.

Mér datt þetta í hug áðan þegar ég fékk mér einn Bónus-muffins. Það var sennilega hið forna jólakökubragð sem ég fann af honum.

Mikil skelfingar vitleysa var sumt af þeim vísum sem maður kyrjaði sem krakki og þótti óskaplega fyndnar. Ég man t.d. eftir einni sem var svona:

Gunna tunna grautarvömb

gekk um allan bæinn.

Áttatíu og átta lömb

át hún sama daginn.

Athugasemdir

[Anna Einarsdóttir, 9.10.2007 kl. 20:53]

Ég er ekki hissa þótt hún Gunna hafi verið komin með vömb, eftir allt þetta át.

[Gíslína Erlendsdóttir, 10.10.2007 kl. 21:48]

Las Úti að aka um jólin í fyrra og fannst hún ágæt, Óli Gunn tókst mun betur upp en Einari við að koma andrúmsloftinu til skila....fannst mjög spennandi glíma Óla við svefninn og samlegur þeirra Einars. Er ekki von á heimildarmynd um ferðina fyrir þessi jólin...?

[Sæmundur Bjarnason, 10.10.2007 kl. 23:58]

Allavega kemur fram í bókiinni að mikið var filmað. Ég gæti trúað að hægt væri að gera ágætis sjónvarpsmynd um þetta ferðalag. Varla mundi ég þó gera mér ferð í kvikmyndahús til að sjá mynd um þetta.