125. blogg

Málefni íslenskunnar eru mikið rædd um þessar mundir.

Meðal annars er rætt um það hvort æskilegt sé að afgreiðslufólk í stórmörkuðum tali önnur tungumál en íslensku og kunni hana ekki. Mér finnst ekki skipta neinu máli hvort fólk þar er mælt á íslensku eða ekki. Hinsvegar þarf nauðsynlega að vera hægt að kalla á íslenskumælandi fólk ef þörf krefur og ég efast ekki um að svo sé.

Fyrir nokkru tókst mér með mikilli snilld að læsa bíllykilinn minn inni í bílnum þó það eigi varla að vera hægt. Ég vissi af aukalykli heima svo ég ákvað að taka bara strætó heim og sækja hann. Þegar ég kom á Hlemm fór ég inn í vagn sem mér fannst líklegur til að fara í Kópavog og spurði vagnstjórann hvort hann færi þangað. Aumingja maðurinn skildi greinilega ekki orð í íslensku en svolítið í ensku svo ég komst fljótlega að því að hann hafði ekki hugmynd um hvort hann væri á leiðinni í Kópavog eða ekki. Þó hann væri alveg að fara af stað gaf hann mér kost á að fara inn og spyrja hvort þessi tiltekni vagn færi til Kópavogs. Svo var og þegar við komum þangað fór ég út og vagnstjórinn sagði undrandi við mig: "Is this Kópavogur?"

Ég hef nokkrum sinnum lent í því í Bónus að afgreiðslufólk þar á kössum kann hvorki íslensku né ensku. Slíkt getur hæglega valdið vandræðum og mér finnst að vinnufélagar og yfirmenn þessa fólks þurfi að gæta þess vel að fæla fólk ekki frá versluninni.

Mörður Árnason hélt því fram í Kastljósi rétt áðan að hvergi tíðkaðist erlendis að þjónusta færi fram á öðru máli en því sem ríkjandi væri í viðkomandi landi. Þetta er tómt bull. Sem betur fer er veruleikinn sjaldan sá sem hann heldur. Fyrir meira en 20 árum síðan lenti ég í því í Noregi að þjónn á veitingahúsi þar kunni enga norsku og enga ensku heldur. Frönsku kunni hann og eitthvert hrafl í þýsku, en það kom mér ekki að neinum notum. Þetta er einfaldlega nokkuð sem maður getur alltaf lent í.

Efast má um hvort rétt er að láta fólk sem ekki kann a.m.k. íslensku eða ensku vinna við afgreiðslu. Mér finnst samt að þetta sé atriði sem verslunareigendur verði að fá að ráða sjálfir. Nóg er nú ófrelsið samt.

Ég vara hinsvegar við því enn og aftur og mjög eindregið að tillögur Ágústs Ólafar Ágústssonar varaformanns Samfylkingarinnar verði að veruleika. Að viðurkenna annað mál en íslensku við stjórnsýsluna er stórhættulegt og býður heim allskyns erfiðleikum. Þar að auki getur þetta orðið óheyrilega dýrt áður en við er litið.

Heyrði í útvarpinu í dag að einhver bátur ætti í erfiðleikum í Jökulfirði. Þetta fannst mér skrýtið enda er nú komið í ljós að sá sem skrifaði fréttina hefur verið óttalegur rugludallur. Það er a.m.k. enginn fjörður í Jökulfjörðum sem heitir Jökulfjörður.

Á sama hátt og mönnum þótti mjög ólíklegt fyrir ári síðan eða svo að Bandaríkjamenn mundu nokkurntíma ráðast inn í Íran, þá þótti mörgum líka ósennilegt á þeim tíma að Sjálfstæðisflokkurinn færi að berjast fyrir inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Nú er samt orðið augljóst að hvorttveggja á eftir að gerast áður en langt um líður.

Athugasemdir

[Kristjana Bjarnadóttir, 27.9.2007 kl. 23:29]

Það eru nokkur grundvallaratriði sem mér finnst að afgreiðslufólk eigi að kunna, heilsa, kveðja, þakka fyrir og segja upphæðina sem keypt var fyrir á því tungumáli sem er ríkjandi í viðkomandi landi. Annað spjall getur fólk átt við vini sína.

Hitt er annað mál að kurteisi viðskiptavina við afgreiðslufólk er stórlega ábótavant. Börnin mín 2 gerðu mikið grín að VR auglýsingunni með pirruðu konuna sem lét allt bitna á kassadömunni..............þangað til þau afgreiddu sjálf á kassa. Þá lentu þau í sömu aðstæðum sjálf, það er efni í sérstaka sögu.

[Sigurður Hreiðar, 28.9.2007 kl. 12:30]

Mörður hefur sennilega ekki gert sér erindi í svokölluð „sólarlönd“ þar sem afgreiðslufólk t.d. í vindsængurbúðum eða Súpermörkuðum talar gjarnan flest mál önnur en viðkomandi lands.

Og þetta sem Ágúst Ólafur er að tala um: ég hélt satt að segja að flest lög og reglugerðir íslensk sem líklegt er að útlendingar sem hafa samskipti hingað til lands þurfi að kunna skil á, væru til á ensku jafnhliða íslensku. Það fyndist mér líka rökrétt en frekar þarf ekki að nota ensku sem stjórnsýslumál.