3150 - ukrainustríðið

Þetta verður sennilega októberinnleggið mitt. Ekki er það sérlega merkilegt. Þó ég bloggaði tvo daga í röð í september boðaði það enga breytingu á þessu bloggleysi mínu. Kannski hressist ég einhverntíma að þessu leyti.

Ég ætlaði víst að skrifa um stríðið í Ukraínu. Alveg er ég hissa á því hvað samstaðan með Ukraínu hefur haldið lengi bæði í Evrópu og víðar. Innlimun héraðana í Ukraínu var fordæmd á vettvangi Sameinuðu Þjóðanna með 143 atkvæðum gegn 4. Að vísu sátu ein 35 ríki hjá og þar á meðal voru bæði Kína og Indland, sem hingað til hafa verið talin möguleg stuðningsríki Rússa – eða réttara sagt Pútíns. Kalla má þetta stríð einkastríð hans, enda hefur hann með öllum sínum lygum og sögufölsunum, komið sér allsstaðar útúr húsi.

Ekki veit ég frekar en aðrir hvenær eða hvernig þessum ósköpum lýkur, en öruggt er að Rússar, einkum Pútín og hirð hans, mun lengi þurfa að búa við hatur Evrópuþjóða í sinn garð vegna þessa og öruggt er að stórveldisdraumar þeirra hafa beðið mikinn hnekki.

Einhver mynd.

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 15.10.2022 kl. 10:06]

Á Satan gerskan Sæmi mé,
og sáttur leysti vandann,
karlinn réðst á Kremlarvé,
og krossfesti þar fjandann.

[Sæmundur Bjarnason, 16.10.2022 kl. 16:58]

Einu sinni var ort:

   Sæmi gerði samning við
   svokallaðan fjanda.
   Sæmi fengi sálarfrið
   en Satan flösku af landa. 

Mér var sagt að Þórhallur Hróðmarsson hefði gert þessa vísu. Ekki trúði ég því almennilega þá, en nú hef ég endurskoðað það álit.