Bloggið mitt

12.4.2019 | 13:14

2848 - Assange

Klaustursmálið er greinilega ekki til útflutnings. Það sýndi eftirherman Guðmundur Brynjólfsson greinilega. Að vísu minnist ég þess ekki að hafa séð eða hlustað á ræðuna hans Bergþórs Ólasonar, en eftirherman var góð. Á þeim tíma sem Klaustursmálið var sem mest til umræðu átti ég alveg von á því að Alþingi gæti ekki höndlað þessa heitu kartöflu. Í baksýnisspeglinum sýnist mér að „von Sigmundur“ og kallari hans eða stallari Gunnar Bragi Sveinsson hafi tapað mestu á þessu Klaustursmáli en Lilja Alfreðsdóttir og Klausturbarinn sjálfur hafi grætt mest.

Hvort sem mönnum líkar það betur eða verr snúast bandarísk stjórnmál að mestu um Trump forseta um þessar mundir. Kannski finnst okkur Íslendingum þetta Assange mál afar merkilegt en greinilega finnst Bandaríkjamönnum það ekki. Okkur finnst það kannski merkilegast af því að Kristinn Hrafnsson er talsvert involveraður í það. Bandaríkjamenn hugsa ákaflega mikið um allskyns „hemmelighedskræmmerí“ og með ýmsu öðru er það áreiðanlega ein af ástæðunum fyrir „superpower-status“ þeirra.

Það sem Bandaríkjamenn hafa fyrst og fremst við Assange og Wikileaks að athuga núorðið er að þeir og fyrst og fremst Demókratar, telja að hann og samtökin hafi með öðru og öðrum stuðlað að því að Tromparinn hafi á sínum tíma sigrað Hillary Clinton. Að mörgu leyti er þetta að verða úrelt vangavelta og hætt er við að Assange sé að verða það líka. Að flestu leyti er þetta mál hið athyglisverðasta samt í alla staði og t.d. er alveg eftir að sjá hvort stuðningsmönnum hans tekst að koma í veg fyrir framsal til USA. Flestir eru búnir að gleyma Manning greyinu þó þau mál öll komi kannski eitthvað til umræðu.

Völd Bandaríkjamanna og afskiptasemi er að sumu leyti skiljanleg þó þetta lítill hluti heimsbyggðarinnar ætti kannski ekki að vera svona yfirgnæfandi. Sú er gæfa þeirra að hafa byggst upp á nákvæmlega réttum tíma. Að hafa náð að sameina svona margar, fjölmennar og ríkar þjóðir og að tala auk þess nokkurn vegin sama tungumálið hefur einnig, öðru fremur, stuðlað að yfirburðum þeirra.

Að halda því fram að Bandaríkjamenn séu sérstakir andstæðingar frjálsrar fjölmiðlunar er í besta falli ósköp ónákvæmt. Frá sjónarmiði flestra ríkja í heiminum er Trump afar misheppnaður sem forseti, en hann er það kannski ekki frá sjónarmiði Bandaríkjamanna sjálfra, sem eru afar hægrisinnaðir samanborið við okkur Evrópubúa. T.d. vilja Demókratar þar mjög gjarnan koma í veg fyrir straum flóttamanna þangað en bara ekki með því að byggja múr eins og Trump vill.

Nú er ég búinn að fimbulfamba nóg um heimsmálin og kannski er best að fara að hætta.

Einhver mynd.