2812 - JBH

Varðandi þetta JBH-mál sem virðist tröllríða öllu núna vil ég bara segja það að að mér hefur lengi þótt Jón Baldvin Hannibalsson eftirtektarverður pólitíkus, en stórgallaður á margan hátt. T.d. hefur hann oft og einatt talað um „dómgreindarbrest“ hjá sjálfum sér, þegar upp um hann hefur komist. Mér finnst margar athafnir hans benda til þess að hann sé einmitt siðlaus með öllu. Kannski hefur hann einmitt valdið í gegnum tíðina svo miklum skaða að það réttlæti að ráðist sé nú á það gamalmenni, sem hann hlýtur að vera, á þann hátt sem gert er. Síst af öllu er ég til þess fallinn að skera úr um það.

Svo ég haldi nú áfram hugleiðingum mínum um hið ritaða mál vs. hið talað og/eða sýnilega. Þá er augljóst með öllu að bækur eru þverrandi auðlind. Þó má alveg gera ráð fyrir því að við Íslendingar höldum lengur áfram að semja, gefa út og jafnvel lesa bækur en flestir aðrir. Alveg eins og við komumst snemma uppá lag með að semja skáldsögur getur vel verið að við höldum því lengi áfram. Ekki eru þó allar bækur skáldsögur þó þær hafi löngum verið vinsælar. Staðreyndum og ýmiss konar fróðleik er þó vel hægt með rafrænum hætti að safna saman og gera öllum eða nær öllum aðgengilegan. Vinsælt er hjá rithöfundum nútímans að rugla sem mest saman staðreyndum og skáldskap svo stundum er erfitt að greina þar á milli. Ekki dugir alltaf að fara eftir því sem haldið er fram af þeim sem sjá um að koma bókinni eða verkinu á framfæri.

Hvað framtíðina varðar að þessu leyti er vandasamt að spá. Vel er þó t.d. hægt að hugsa sér að gúgglsamband verði við alla veggi og þeir geti talað og spyrja megi þá um hvað sem er. Já, og auðvitað verður gúgglið miklu betra og fljótvirkara þá en nú er. Samt er það svo að ég undrast oft hvað Google er fljótur að svara. Það verður bara að spyrja hann á réttan hátt. Það er allsekki sama hvernig það er gert. Hann á það til að vera næstum eins flókinn og fésbókin.

Annars er þetta með skáldsögur og sannar lífreynslusögur talsvert merkilegt mál. Er það sem gerist í heilanum á okkur ekki alveg jafnmikill sannleikur og hvað annað. Um markverða atburði má vitanlega segja að ræða megi um ákveðnar staðreyndir í sambandi við þá. Samt má auðveldlega setja staðreyndirnar í þann búning sem hentar hverju sinni eða hverjum og einum hentar best, með því að sleppa ákveðnum atriðum og leggja einkum áherslu á önnur. Þetta hljóta allir að kannast við og þetta nota flestir fjölmiðla sér óspart.

Sjálfur hef ég stundum prófað að segja sannleikann á þann hátt að allir haldi að um tilbúning sé að ræða. Slík getur verið furðulega auðvelt. Um þetta má margt segja. Merkilegust allra veikinda eru svokölluð „geðræn“ slík. Kannski skrifa ég meira um þetta síðar. Og kannski ekki.

Eiginlega hef ég alveg ákveðið að þetta með klukkuna sé endileysa. Tvennt er það einkum sem sannfærir mig um þetta. Vitanlega kemst ruglingur á ýmsa líkamsstarfsemi við það að ferðast yfir mörg tímabelti. Fólk jafnar sig þó furðu vel og fljótt á því. Hitt er að það mundi fækka mjög birtustundum á vökutíma flestra ef farið væri útí þessa vitleysu. Lesið bara Moggabloggið hans Ágústs H. Bjarnasonar ef þið trúið mér ekki hann er sá vísindalegasti afneitunarbloggari sem ég veit um.

Einhver mynd.

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.1.2019 kl. 13:14]

Flest veit Ágúst Bjarna best
um bresti enginn grunar
Í skammdeginu sólin sest
í skugga afneitunar

[Sæmundur Bjarnason, 22.1.2019 kl. 16:23]

Lítið grunar Laxdalinn
um lygina í blöðum.
Sannleikurinn út og inn
endalaust í röðum.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.1.2019 kl. 16:56]

Margir hafa farið flatt
Fönix líkir fljúga.
Í viðleitni að segja satt
og samt að vera að ljúga

[Sæmundur Bjarnason, 22.1.2019 kl. 21:12]

Eða eins og segir í gömlum húsgangi:

Satt og logið sitt er hvað
sönnu er best að trúa.
En hvernig á að þekkja það
þegar allir ljúga?

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.1.2019 kl. 23:51]

Ef vönd að kyssa velur sá
sem veiku skemmtir geði
Sögumaður setur þá
sjálfan sig að veði

Við þekkjum Árna Þórarins
í Þórberg tókst að ljúga
Var sökin Árna eða hins
sem öllu vildi trúa

Eins og stærstu eikurnar
undan stormi svigna
er forhúð utan umskurnar
einkenni hins lygna