2591 - Kellyanne Conway

Þó ég sé mjög svo á móti flestu því sem Útvarp Saga heldur fram get ég ekki neitað því að réttarhöldin sem nú fara fram um „tjáningarfrelsi“ stöðvarinnar fá mig til þess að hugsa mig vandlega um. Það er í rauninni enginn vandi að verja tjáningarfrelsi þeirra sem maður er að mestu leyti sammála. Ég get ekki annað en verið sammála því að það sé fáránlegt að ætla sér að ákæra Pétur Gunnlaugsson fyrir brot á lögum sem eiga að vernda minnihlutahópa.

Tjáningarfrelsið sjálft er miklu mikilvægara en allt slíkt. Eiginlega eru þessi lög dæmi um þöggun af versta tagi. Í mínum huga er tjáningarfrelsið mikilvægara en flest annað. Ef ekki er hægt að finna því stað að sérstökum ummælum sé í raun og veru ætlað að hafa tiltekin áhrif er engin leið að segja að ráðist sé gegn minnihlutahópum. Tiltekin orðræða getur ekki gert tjáningarfrelsið ómarktækt.

Að sumu leyti eru ljósmyndir og vídeómyndir að ganga af Internetinu dauðu. Sömuleiðis fésbókin. Sumir hræðast hana og það er engin furða. Í gamla daga var allt svart/hvítt eins og myndirnar. Litaðar ljósmyndir frá þeim tíma eru lítils virði. Talaða málið og málverkin blíva. Í gamla daga sá ég Internetið fyrir mér sem eitt gríðarmikið bókasafn. Sú hefur þróunin alls ekki orðið. Bandvíddin hefur öll orðið til þess að myndirnar eru settar í öndvegi. Ein mynd segir meira en þúsund orð segir ofnotað máltæki. Eins má snúa þessu við. „Eitt orð getur hæglega sagt meira en þúsund myndir.“

Kellyanne Conway er á margan hátt Vigdís Hauksdóttir þeirra Bandaríkjamanna. Hún er stundum með fótinn í munninum eins og þeir sem enskumælandi eru komast stundum að orði og gerir bommertur sem eru eiginlega engum ætlandi. Á sama tíma segir hún sannleikann umbúðalausan og kemst stundum vel að orði. Er elskuð af aðdáendum sínum, en hötuð af gagnrýnendum. 

Trump sjálfur er sennilega í miklum vandræðum útaf ummælum sínum um Obama fyrirrennara sinn. Hatur hans á höfuðborginni, löggjafarsamkomunni, dómsvaldinu og eiginlega öllu sem snýr að daglegri stjórnun, virðist ekki eiga sér nein takmörk og ekki er annað að sjá en það verði honum að falli. Hann virðist vera búinn að glata trausti flokksbræðra sinna og með því er fokið í flest skjól hjá honum. Óvinsældir hans meðal almennings eru orðnar næstum eins miklar og íslensku ríkisstjórnarinnar.

Læt ég nú lokið stjórnmálahugleiðingum mínum og reyni að taka upp léttara hjal. Öfgamenn í  þjóðernisrembingi munu áreiðanlega ekki vera sammála þessari greiningu minni. Trump er og hefur verið á margan hátt þeirra sameiningarmerki og nú hafa þeir ekkert nema Brexit til að krunka um.

Hvað er léttara hjal? Hvernig er hægt að segja brandara eftir reiðilesur af þessu tagi? Ég bara skil ekki hvernig sumt fólk hugsar. Tökum sem dæmi Þorstein þann Scheving sem setur fjölda linka á síðuna hjá mér í gær. Heldur hann að stórblöð eins og Washington Post, New York Times og fleiri séu að gagnrýna Trump forseta bara af því að það sé svo gaman? Sjónvarpsstöðin Fox News er eina stóra fréttaveitan sem styður Trump, enda trúir hann allri  vitleysu sem þaðan kemur.

Einhver mynd.