2200 - Myndavélarsaga nr. 2 og ýmislegt fleira

Allur sá sjálfgefni andskoti sem tölvuræksnið og þau vefsetur (Including Facebook) sem maður slysast til að heimsækja á netinu er að gera mann vitlausan. Má maður engu ráða sjálfur lengur. Öllu þessu er sjálfsagt hægt að breyta, en ef maður vill nú yfirgefa tölvufræðina og einbeita sér að einhverju öðru, sem auðvitað getur tekið einhvern tíma ef maður er farinn að gamlast eins og ég. Ókey, nú týndi ég þræðinum og verð sennilega að reyna að laga þetta.

Semsagt; mér finnst fésbókin jafnvel vera að versna og ruglið þar að aukast. Annars er bloggið líklega bara fyrir gamalmenni. Fésbókin er yfirfull af einkabröndurum og ég gef fremur lítið fyrir hana.

Áfengi í matvörubúðir. Ég er svona heldur á móti því. Áfengisneysla mun aukast en hugsanlega batna þó. Það mun varla lækka í verði. Þetta er samt í grunninn dálítið happdrætti og á sama hátt og ég hefði sennilega greitt atkvæði gegn bjórnum á sínum tíma þegar sem mest var rætt um að setja svo yfirgripsmikið og afdrifaríkt mál (not) í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Auðvitað er lekamálið hápólitískt, sömuleiðis Palestínumálið. Best er að skipta sér lítið, stimpilslega séð, af slíkum málum. Ef enginn vill bera til baka að Hanna Birna hafi hringt í Stefán lögreglustjóra og kallað hann fyrir sig, útaf lekamálinu og rannsókninni, þá er það samt frétt. Kærumál út og suður breyta engu um trúverðugleika. Mest sem sagt hefur verið um þetta mál er tómt bull. Pólitískt séð virðist mér samt að vinstrimenn séu víða að vinna á.

Sigurður Hreiðar minnist á myndavélasögur (skyldi það vera sjálfstæð listgrein?) Hér er ein.

Man ekki lengur af hvaða tilefni það var sem ég fékk lánaða Pentax-myndavélina hjá Vigni bróður. Þetta var löngu fyrir daga stafrænu myndavélanna. Bíllinn sem ég átti um þetta leyti var ekki af neinum myndavélagæðum og gafst upp ofarlega í Ártúnsbrekkunni. Minnir að þetta hafi verið VW model 1959 með teinabremsum. Af honum er löng saga sem sérstakir og forfallnir bílaáhugamenn vilja hugsanlega heyra, en áreiðanlega ekki aðrir.

Eftir langa bið í strætisvagnaskýli við Miklubrautina eða Suðurlandsbrautina skammt frá rótum Ártúnsbrekku og ferð með ýmsum strætisvögnum allt vestur á Hávallagötu, því þar átti ég heima um þessar mundir, fór ég að sofa. Hrökk þó fljótlega upp við það að myndavélin góða mundi ekki hafa komið með mér á Hávallagötuna.

Eftir ýtarlega hugarútreikninga komst ég að því að hún hlyti að hafa orðið eftir á bekknum í strætisvagnaskýlinu við Ártúnsbrekkuna. Ég klæddi mig því í mikilli skyndingu og þaut út. Fljótlega náð ég sambandi við leigubil og bað hann að keyra að tilteknu strætisvagnaskýli austast í bænum. Þar beið myndavélin mín og ekkert hafði komið fyrir hana, en svipurinn á leigubílstjóranum var skrýtinn.

Kópavogskirkja.

Hvönn o.fl.