2112 - Aldraðir allra landa sameinist

Þetta er Ásgautsstaðaávarpið. Einu sinni var Hildiþór með sjoppu upp við Ingólfsfjall. Pulsurnar þóttu góðar hjá honum. Hann trúði okkur strákunum fyrir því að það væri vegna þess að hann setti koníak útí sinnepið. Sýndi okkur meira að segja fleyginn sem hann notaði. Nú heitir Selfoss Árborg og lætur sér sæma að leggja undir sig jarðir án þess að hafa til þess nokkurt leyfi. Leyfir jafnvel að byggð séu hús á illa fengnum jarðarpörtum. Fjölyrði ekki meira um þetta núna en þeir sem hugsanlega vilja fræðast meira um þetta geta haft samband við mig eða lesið eitthvað af gömlu bloggunum mínum.

Hvernig samfélagi búum við í? Ekki er það landbúnaðarsamfélag. A.m.k. ekki hérna á höfuðborgarsvæðinu. Ekki er það framleiðslusamfélag. Ekki er það iðnaðarsamfélag. Ekki er það þróunarsamfélag, nema þá kannski í Vatnsmýrinni. Er það kannski fésbókarsamfélag eða neyslusamfélag? Já, ætli það ekki. Öll eyðum við sem allra fyrst öllu sem okkur áskotnast. Helst fyrirfram og spurningin er bara hvort kemur á undan þegar við vöknum kaffibollinn eða fésbókin. Einhverjir skemmta sér sjálfsagt við þetta eiturlyf. Nýskráningum fækkar, segja menn. Ekki ætla ég að afskrá mig ef mér tekst einhverntíma að venja mig af þessum ósið. En þá kemur sjálfsagt bara eitthvað annað í staðinn. Já, ég er að tala um fésbókina.

Ríkisstjórnin sem núna situr er ekkert verri en sú síðasta. Lofaði samt öllu fögru til að geta svikið eitthvað. Andstaðan varð hálfklumsa þegar Simmi og Bjarni tilkynntu sigri hrósandi um einhverja skuldaleiðréttingu sem enginn veit hvernig verður. Það eina sem er ljóst er að ekki verða það hrægammarnir svokölluðu sem borga. Hinsvegar hefur þessi verðtryggingarnefnd alls ekki staðið í stykkinu, því hún átti að koma með tillögur um hvernig ætti að afnema verðtrygginguna. Það má kannski athuga það eftir svona tvö ár, segir hún. Simmi er samt ánægður. Er hann ánægður með allt nema stjórnarandstöðuna? Hún er líka með sífelldar loftárásir á sig, segir hann.

Eitt er gott við kreppufjandann. Það er engin skömm að hafa farið á hausinn í henni. Þarf ekki einu sinni fyrirtæki til. Menn fóru bara örlítið óvarlega og svo kom kreppan aftan að þeim af öllum sínum þunga. Bráðum geta allir notað þetta því enginn man lengur hvenær hún var. Er annars ekki alltaf kreppa? A.m.k. „svokölluð“ kreppa. 

Um daginn var bóndadagur og ósýnilegar miðaldra konur mál málanna. Eru konur ekki menn nema þær séu ungar og fallegar? Sjást kallar eitthvað betur? Er hlustað meira á þá þó þeir séu ljótir og leiðinlegir? Hlusta konur kannski meira á þá líka? Þetta þyrfti að rannsaka.

Á hvaða leið er þetta samfélag okkar? Allt í einu er súrmatur orðinn bráðhollur og lafhægt að svissa yfir í hann ef menn eru orðnir leiðir á beikoninu. Held samt að unglingum þykji Pizzurnar betri en súra hvalrengið. Nei, þetta með offituna er ekkert tískufjas. Það er einfaldlega nauðsynlegt að halda svolítið í við sig varðandi mat. Heilsunnar vegna. Einfaldasta ráðið til slíks er að forðast brauð, kökur, kex og sykur. Ég geri samt ekki nærri nóg af því.

Fyrirsögnin á þessu ósköpum er að mestu út í bláinn. Ekki þó meira en setningin sem höfð er eftir Karli Marx og er næstum það eina sem margir vita um þann löngu dauða kall. Þar byrjar setningin á öreigar, verkamenn, fátæklingar eða einhverju slíku og er ekki vitund gáfuleg. (hverjir eiga t.d. að dæma um öreigaskapinn, þeir sjáfir, eða hvað!?! Auðvitað skrifaði Karl Marx samt margt gáfulegt (eða óskiljanlegt) og er frægur fyrir það. Svokallaðir gáfumenn dagsins í dag er ekki miklir gáfumenn. Vita lítið í sinn haus og passa sig bara á því að fara ekki útfyrir kassann. Það vita nefnilega engir hvað hann er stór. Jón Gnarr er mikill hugsuður og setningin hans: „Allskonar fyrir aumingja“ er gullvæg. Setningin „pólitík er leiðinleg“ er útvið brún á kassans. Veit bara ekki hvorum megin. Hún á samt ágætlega við hérna.

Grín getur verið dauðans alvara. T.d. sagði DV frá því að einhver maður ætlaði að flytja frá Keflavík af því að minnst var á hann í þorrablótsgrínþætti og gott ef hann hélt því ekki fram sjálfur. Svo hætti hann við að fara. Kannski hættir hann við að hætta við að fara. Eða hættir við að hætta við að hætta við að fara. Nei, nú er ég hættur.

Göng.