1987 - Hedonismi

Auðvitað var linkurinn í frásögnina af nauðlendingu Ómars Ragnarssonar bara settur til að fleiri læsu spekina. Man ekki einu sinni hvað ég skrifaði um Ómar. Vonandi hafa það ekki verið neinar blammeringar.

Snowden-málið getur vel orðið pólitískt hitamál hér á landi. Á þó ekki von á að íslensk stjórnvöld gefi neitt eftir þar. Allsekki er hægt að segja að það mál sé sambærilegt við mál Bobby Fischers, eins og sumir vilja vera láta. Sagt er að Snowden sjálfur hafi haldið því fram að hrein fífldirfska hefði verið fyrir hann að fara beint hingað. Fyrri stjórnvöld eru ekki með sem fallegasta sögu varðandi hælisleitendur og engin ástæða er til að álíta þau núverandi betri að því leyti. Þrýstingur frá Bandaríkjastjórn kæmi til með að hafa þar mun meiri áhrif en tæknileg aðriði.

Datt inn í áhugaverðan þátt í útvarpinu um neysluhyggju. Vantaði þó bæði upphafið og endann. Á sínum tíma las ég Playboy nokkuð mikið. Hugh Hefner er talsverður heimspekingur. Hann hélt fram svonefndum hedonisma sem kalla mætti nautnahyggju á íslensku. Þá stjórnast allar gerðir mannsins af ánægjunni einni saman. Nútíminn finnst mér einkennast af einhverju samblandi af neysluhyggju (consumerism) og nautnahyggju (hedonism). „Consumerisminn“ er drifinn áfram af „hjólum atvinnulífsins“ þar sem alltaf er framleitt meira og meira og þess gætt að hlutirnir endist ekki of lengi. Hagfræðin getur ekki án hagvaxtar verið. Hedonisminn er síðan yfir, undir og allt um kring.

Um þetta má margt segja og margar bækur hafa verið skrifaðar um þessi mál. Stjórnmál, vísindaleg mál, trúmál og jafnvel yfirnáttúruleg mál finnst mér alltaf á endanum koma að því hvort „fólk sé fífl“. Það er til lítils að bollaleggja um alla skapaða hluti ef hroki af einhverju tagi fylgir því. Ismar allir verða hjóm eitt hjá skilningi þeim sem hver og ein mannvera ræður yfir. Heimur hennar er hún sjálf. Sá skilningur sem fram kemur í því kann að vera takmarkaður á einhverju sviði, en það eykur aðeins fjölbreytnina. Markmið lífsins er ekki að tjá sig. Hvorki í orðum né á annan hátt.

Orðhengillinn er uppáhaldshópurinn minn á fésbókinni. Þar er ég jafnan eins og grár köttur. Í kvöld var þar einhver umræða um hnakka í ýmsum merkingum. Þá gerði ég þessa vísu:

Með skinku-hnakkinn skvísan beið
og skutlaðist á bakið.
Úr því varð þó engin reið
og allt fór bara í lakið.

Hana má vel skilja á svolítið dónalegan hátt, en það er þó ekki nauðsynlegt.

Íslensk fjölmiðlun er dálítið fábreytt og leiðinleg. T.d. virðast fjölmiðlar ætíð þurfa að spyrja Sigurð Líndal um öll lögfræðileg málefni, sem á fjörur þeirra rekur. Á sama hátt eru Guðni Th. Jóhannesson og Guðjón Friðriksson í miklu uppáhaldi hjá fjölmiðlungum sem sagnfræðingar. Hvor á sínu sviði samt. Gömul hús í Reykjavík og saga þeirra er sérsvið Guðjóns Friðrikssonar. Auðvitað er þetta allt svolítil einföldun hjá mér og ekki byggt á neinni könnun.

Marbakki.

Athugasemdir

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 19.6.2013 kl. 05:43]

Nú skil ég loks skrif þín. Innblástur þinn og brjóstabirtan er komin af miðopnu í Playboy.

En líkar áherslur er hjá okkur í síðustu bloggum, þó ég hafi ekki sökkt mér í lestur á Playboy. Ég var meira fyrir myndmálið ef þú skilur hvað ég á við.

Þessi hagfræðikenning þín held ég að sé alveg rétt enda kominn yfir fimmtugt.

sjá:http://postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1303214/ um Guðna Th. Jóhannesson

og þetta: http://postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1303145/ um flóttamenn sem sækja stíft til Íslands.

[Sæmundur Bjarnason, 19.6.2013 kl. 22:58]

Takkóli.