1690 - Forsetakosningarnar enn

Gamla myndin.
Hér kemur fyrsta myndin úr seríunni frá 17. júní-hátíðahöldum í Hveragerði. Þarna er verið að ávarpa fólkið af palli úti í lauginni í Laugaskarði.

Ólafur Ragnar Grímsson er ekki tvævetur í stjórnmálum. Það sem hann hefur gert sér grein fyrir frá upphafi er að í forsetakosningum er ávallt nauðsynlegt að vera andstæðingur sitjandi ríkisstjórnar til að eiga raunhæfa möguleika á sigri. Snilld hans er fólgin í því að vera nú orðinn andstæðingur ríkisstjórnarinnar þó pólitísk fortíð hans bendi alls ekki til þess. Að fá meirihluta sjálfstæðismanna og framsóknarmanna til að kjósa sig eftir að hafa upphaflega komist í embættið með stuðningi vinstri aflanna er vel af sér vikið. Með réttu eða röngu er Þóra Arnórsdóttir bendluð við Samfylkinguna og þar með ríkisstjórnina og hætt er við að sú staðreynd verði henni að falli.

Ég hef tilhneigingu (þetta er eitt þeirra orða sem ég er ekki viss um hvernig á að stafsetja) til að halda að viðmiðunarreglan hjá mér um að hvert blogg eigi helst að vera u.þ.b. ein blaðsíða hafi verið í gildi frá upphafi. Þessar word-blaðsíður eru líklega mun minni en flestar bókarblaðsíður. Varla meira en tvöfalt minni samt. Það sem ég hef bloggað frá upphafi (2006) er þannig kannski einar þúsund bókarblaðsíður. Væru þær samankomnar í eina bók væri hún ansi sundurlaus að efni, en stór samt. Svona leika rithöfundargrillurnar mig.

Fór á bókasafnið í dag og fékk samtals 13 stykki að láni þar. Er steinhættur að taka þar stórar bækur. Einbeiti mér að litlum bókum og hljóðbókum. Er nefnilega að spara bensín og fer gangandi á bókasafnið. Síðustu stórbækurnar sem ég fékk þar og bar heim voru 2. bindi af sögu Akraness (risastór) og Ævisaga Gunnars Thoroddsen (alltof stór). Þær fengu mig til að stræka algjörlega á stórar bækur. Eiginlega á hreint ekki að láta stærð og þyngd ráða því hvort bækur eru lesnar eða ekki. Kindle fire sannar það.

Veit ekki hvað er verið að gera þarna.

Athugasemdir

[Sigurður Þorsteinsson, 7.6.2012 kl. 07:25]

Heill og sæll

Ég elska gamlar myndir sem segja sögu. Á Akranesi er ljósmyndavefur sem er feiknalega skemmtilegur. Þar geta skoðendur sett inn texta við myndir og þannig er sagan skrifuð. Var á 60 manna fundi í Kópavogi þar sem farið var yfir slíkar myndir og við sátum í um  3 klst og nutum hverrar mínutu, og hverar myndar. 

Lærðum við ekki það af kosningabaráttu Kristjáns Eldjárns og Gunnars Thoroddsen, að þjóðin vill ekki láta velja forseta fyrir okkur? Nú voru það Samfylkingin, VG, Baugsmiðlarnir og RÚV sem völdu Þóru fyrir þjóðina. Misnotkun fjölmiðlanna hefur snúist í höndunum á þeim og nú á Þóra enga möguleika lengur. Þá finnst mörgum hafa komið fram í kosningabaráttunni að fólk vill þroskaðan einstakling sem forseta. Þóra kom fram eins og unglingur í samanburði við Herdísi og Ólaf. 

Ólafur hefur ýmislegt á móti sér. Hann er búinn að vera of lengi, hann er farinn að eldast og hann fer stundum yfir strikið í málflutningi. Ef valið stendur á milli hans og Jóhönnu og Steingríms, sem eru búin að missa allan trúverðugleika, saman með spilltra fjölmiðla, þá er niðurstaðan nokkuð fyrirsjáanleg. 

[Sæmundur Bjarnason, 7.6.2012 kl. 09:11]

Sigurður, mér finnst skoðanir þínar á fosetaembættinu of persónubundnar. Togstreita og ósamkomulag milli forsetaembættisins og ríkisstjórnarinnar er alls ekki æskilegt. Þóra hefur rétt fyrir sér að því leyti að æskilegast er að forsetinn sé forseti allra Íslendinga en ekki bara þeirra sem eru sammála honum. Stjórnarskráin sem notuð er núna er afleit. Nauðsynlegt er að fá nýja svo forsetinn hrifsi ekki til sín meiri völd. Kóng viljum við ekki hafa.

[Sigurður Þorsteinsson, 7.6.2012 kl. 11:20]

Sæmundur ef ég ber saman hvernig forseti Þýskalands vinnur og mér líkar, þá hefði hann án alls vafa ekki hafnað að skrifa undir fjölmiðlafrumvarpið á sínum tíma. Ástæðan að það var komin ágæt sátt um nðurstöðu á þinginu á þeim tíma. Hann hefði hins vegar alveg hafa neitað að skrifa undir Icesave I eða II en lokasamningurinn sem komin var nokkuð mikil sátt á þingi um, hefði hann eflaust látið fara í gegn. Það eru átök milli ríkisstjórna og forsetans og það er miður, hins vegar á forsetinn ekki að vera einhver ræfilstuska. Hann þarf að geta lyft sér upp fyrir dægurþras stjórnmálanna.

Ég bloggaði um það fyrir 2-3 árum að Þóra væri efni í forseta. Eftirá er það mitt mat að viðkomandi þurfi að vera kominn með heldur meiri reynslu og þroska. 

[Sæmundur Bjarnason, 7.6.2012 kl. 14:58]

Hvað hefði verið og hugsanlega ekki verið finnst mér ekki eiga heima í umræðum um forsetaembættið. Samanburður við þýskaland er heldur ekki marktækur. Nútíðin og framtíðin eru það sem skiptir mestu máli. Núverandi stjórnarskrá er gölluð að mínu áliti. Einkum er hlutverk forseta illa skilgreint þar. Alþingi tapar stöðugt valdi m.a. með fávíslegu málþófi og það er skárra að forsetinn taki sér það vald sem þannig er sett á glámbekk en t.d. embættismenn.