1647 - Einvígið

Gamla myndin.
Þetta sýnist mér að séu Kristinn Jón Kristjánsson og Ögmundur Jónsson.

Fjölmiðlungar virðast líta á 1. apríl sem einhverskonar frídag. Þá megi segja allt mögulegt sem þeim dettur í hug og ef einhver tekur það alvarlega, þá er afsökunin tilbúin. Að hlaupa apríl er raunar alveg búið að missa merkingu sína. Áður fyrr var ekkert aprílgabb gilt nema þeir sem plataðir voru færu eitthvert. Nú eru flestir búnir að gleyma því og virðast halda að öll lygi sé aprílgabb ef hún er sögð 1. apríl. Best er auðvitað að trúa engu þá.

Í meiðyrðamál fara einungis þeir sem vilja þagga niður í mönnum eða vekja séstaka athygli á ummælunum. Ummæli gleymast yfirleitt á nokkrum dögum, en það lengir líf þeirra nokkuð ef hótað er að fara í meiðyrðamál. Tala nú ekki um ef látið er verða af því, en sem betur fer er það alls ekki algengt.

Munurinn á mér og Sigurði Þór Guðjónssyni er einkum sá að hann er sífellt að hallmæla blogginu en hefja fésbókina til skýjanna. Þessu er alveg þveröfugt farið hjá mér: Ég er alltaf að agnúast út í fésbókina en finnst bloggið bera af. Hvort skyldi vera réttara? Mögulega er ég bara ennþá meira gamaldags en hann.

Held að Sigurður lesi jafnan bloggið mitt. Þessvegna er svona gaman að skrifa um hann. Ég les líka bloggið hans jafnvel þó það sé oftast óttaleg veðurvitleysa. (Einar Sveinbjörnsson les ég oftast líka – undarlega fasínerandi þessar veðurspekúlasjónir) Les líka flest af því sem hann (Sigurður Þór) skrifar á fésbókina en gefst gjarnan upp við athugasemdirnar enda eru þær oft margar. Jafnvel of margar.

Er að lesa bókina Einvígið eftir Arnald Indriðason um þessar mundir. Er alls ekki búinn með hana, en finnst höfundurinn einkum vera að segja þrjár sögur þar. Saga einvígisins er heldur ómerkileg hjá honum og virðist eingöngu samsett úr því sem höfundur hefur fundið í dagblöðum þess tíma.  Las nýlega kaflann um einvígið í ævisögu Fischers eftir Frank Brady. (Er ekki búinn að lesa þá ævisögu alla ennþá – athuga það.) Þar kom fram að mamma Fischers kom í heimsókn til hans í dulargervi meðan á einvíginu stóð – Það hafði ég ekki heyrt áður.

Morðið í Hafnarbíói er aðalsagan í bókinni, en ekkert sérlega merkileg sem slík.

Frásögnin um Marion, Aþanasíus, berklana og allt það finnst mér vera langmikilvægasta og best gerða sagan í bókinni.

Auk þessa eru allskyns smálegar sögur fléttaðar á listilegan hátt inn í frásögnina. Arnaldur kann þetta einfaldlega allt saman og ber langt af öðrum krimmahöfundum íslenskum.

Hann er þó mistækur og ég get ekki neitað því að sumar sögur hans finnst mér fremur lélegar. Þetta er samt með hans betri bókum.

Sólfar.

Athugasemdir

[Ellismellur 3.4.2012 kl. 15:33]

Ögmundur skólabróðir okkar er Einarsson

[Sæmundur Bjarnason, 3.4.2012 kl. 15:57]

Auðvitað. Svona er að flýta sér um of. Ég hefði átt að muna það. Í Ecce Homo var ort:

Ögmundur sonur Einars,
ef að ég til þín fer.
Alfræðiorðabókin
opin er fyrir mér.

Man samt ekki hver orti.

[Ellismellur 3.4.2012 kl. 15:58]

Gæti það ekki hafa verið Gunnlaugur? Þetta er svolítið hans húmor.