1640 - Upplýsingahraðbrautin

Gamla myndin.
Birgir Marínósson.

Á margan hátt er erfitt að verða gamall. Hversu skemmtilegt væri ekki að vita þó ekki væri nema helminginn af því sem maður þó veit, (svo ekki sé talað um meira) en vera samt ekki enn kominn á táningsaldurinn!! Þær breytingar sem framundan eru í heiminum eru svo miklar að allt sem gerst hefur hingað til bliknar í samanburðinum. Kannski er sú samskiptabylting sem Internetið og skyld tækni mun óhjákvæmilega hafa í för með sér sú langmerkilegasta sem átt hefur sér stað. Þær breytingar sem orðið hafa á undanförnum áratugum og ég hef átt þess kost að fylgjast með eru þó miklar, en þær sem í vændum eru sýnast þó vera enn róttækari ef mannkynið tortímir sér ekki.

Líklega verður það einhvern vegin svona sem ég hætti að blogga þegar þar að kemur. Dreg smám saman úr því og blogga kannski bara sjaldnar og sjaldnar. Mér sýnist að ég hafi nú samt bloggað á mánudaginn var svo ekki er það orðið ýkja sjaldgæft enn að ég bloggi. Er búinn að skila skattskýrslunni og ekki var það mikið mál. Samþykkti bara allt án þess að tékka nokkuð á því. Skattstjóraliðið hlýtur að hafa þetta rétt. Reikna bara ekki með öðru.

Ekki fréttist mikið um Kögunarmálið nýja. Kannski er Gunnlaugur bara hættur við. Ekki les ég bloggið hans Teits Atlasonar nógu reglulega til að fylgjast með málinu. Held að Bæjarstjórn Akraness og PBB hafi fyrirfram gefist upp á málaferlum varðandi bókina sem nefnd er „Saga Akraness“ þó ýmsu hafi verið hótað. Þeir sem peningana eiga gefast þó ekki svo glatt upp við svona lagað því auðvelt virðist að fá blaðamenn og aðra dæmda til greiðslu skaðabóta. Fólk af mínu sauðahúsi hasast þó fljótlega upp á því að fylgjast með slíkum málum.

Ofgnótt er næstum alltaf skaðlegri en skortur. Fyrir því má færa margvísleg rök. Mér sýnist þetta eiga ágætlega við varðandi Internetið. Það er lítill vafi á því, að sú ofgnótt upplýsinga sem með því hefur orðið aðgengileg öllum almenningi á Vesturlöndum, hefur skaðleg áhrif á fólk. Þetta hefur gerst á tiltölulega stuttum tíma og afar fáir virðast kunna að notfæra sér Internetið af einhverri skynsemi. Truflun er sífelld, en ekki bara öðru hvoru. Fólk beitir fullri athygli allaf skemur og skemur í einu. Alltaf er hægt að finna eitthvað enn skemmtulegra en það sem verið er að fást við. Tilheigingin er að skemmta sér undir drep. Dveljast sem allra lengst á stærsta skemmtistað í heimi.

Hvort gagnast internetið og önnur nútímatækni eins og t.d. GSM-símarnir meira og betur þeim kúguðu eða kúgurunum er sú spurning sem framtíð heimsins veltur e.t.v. á. Mér virðist sá lærdómur sem draga má af byltingunum í Norður-Afríku einkum vera sá að sú tækni nýtist þeim kúguðu betur. Þegar raunverulegt upplýsingafrelsi nær til ríkja eins og Kína, Saudi-Arabíu, Íran og annarra kúgunarríkja má fara að búast við afgerandi breytingum í heiminum.

Las nýlega fyrstu bókina í þríleiknum „Hunger games“ og býst við að margir hafi gert það. Sú sýn sem þar birtist á þjóðfélag framtíðarinnar er í mínum huga einmitt sú sem búast má við ef kúgarar heimsins ná því forskoti sem þeir virðast ætla sér. Auður og völd safnast á einn stað og misskipting heimsins gæða eykst í sífellu.

Líklega hef ég ekki lesið jafnmargar ævisögur neins manns eins og skákmeistarans Robert James Fischers. Sú sem ég er að lesa um þessar mundir heitir Endgame, gefin út á síðasta ári og er eftir Frank Brady. Sennilega er hún sú besta og ítarlegasta af þeim öllum.

Hættuför.