1537 - Skák

Gamla myndin.
Síamsköttur.

Hannes Hólmsteinn Gissurarson skrifar í vefritið Pressuna um bók sína um kommúnista á Íslandi og viðtökur við henni. Ekki minnist hann samt neitt á Eyvindarmisskilninginn sem Jens Guð gerði að umtalsefni á bloggi sínu nýlega undir nafninu „Hvor lýgur“. Svarhalinn við þá færslu er sérlega athyglisverður og ef ske kynni að einhver sem þessar línur les sé aðdáandi Jens Guðs eða Hannesar Hólmsteins ætti sá svarhali endilega að lesast ásamt greininni að sjálfsögðu.

Minntist um daginn á millisvæðamótið í skák sem haldið var í Gautaborg árið 1955. Á þessum tíma voru einhver frægustu skákmótin haldin um hver áramótin í bænum Hastings á suðurströnd Englands. Um áramótin 1955/1956 var hið 31. slíkra móta haldið. Þar tóku til dæmis þátt tveir þekktir stórmeistar frá Sovétríkjunum þeir Kortsnoj og Taimanov. Stórmeistarar í skák voru ekki nándar nærri eins margir þá og þeir eru nú. Stórmeistarinn Ivkov frá Júgóslavíu tók einnig þátt í þessu móti, svo og þýski meistarinn Darga og Spánarmeistarinn del Corral. Allir bestu skákmenn Bretlands tóku einnig þátt s.s. Golombek, Penrose og Fuller. Alls voru þátttakendur tíu.

Skemmst er frá því að segja að þeir Kortsnoj og Friðrik Ólafsson urðu efstir og jafnir og segja má að í skákheiminum hafi nafnið Friðrik Ólafsson verið þekkt síðan. Árið 1972 var einvígið fræga milli Spasskys og Fischers haldið hér á Íslandi og jók það stórlega áhuga fyrir skák á landinu. Með frammistöðu Hjörvars Steins Grétarssonar á Evrópumóti landsliða í Grikklandi sem lauk nýlega er e.t.v. hægt að vonast eftir því að skákáhugi vaxi aftur hér á landi. Kannski eru Íslengingar betri í skák en fjármálum. Fjármálamiðstöðin Ísland virðist a.m.k. fyrir bí í bili.

„Djúpir eru Íslands álar, þó munu þeir væðir vera“, sagði tröllskessan og öslaði út í sjó frá Noregsströndum áleiðis til Íslands. Sagt er að hún hafi drukknað á leiðinni og er það trúlegt. Veit ekki af hverju mér datt þessi gamla þjóðsaga í hug einmitt núna. Læt hana samt flakka því hún er góð.

Þórunn Valdimarsdóttir hefur margar bækurnar skrifað. Fyrir nokkrum árum tók hún uppá því að skrifa sig þannig: Þórunn Erlu-Valdimarsdóttir. Ég hef alltaf tekið það þannig að móðir hennar heiti eða hafi heitið Erla. Nýlega sá ég samt skrifað um nýjustu bók hennar og þar var hún hiklaust kölluð Þórunn Erla Valdimarsdóttir. Það er hún einnig kölluð á Youtube sýnist mér.

Gífurleg aðsókn.

Athugasemdir

[Gunnar Th. Gunnarsson, 19.11.2011 kl. 10:23]

Þetta "statement", að kenna sig við móður sína, virðist vera hálfgert tískufyrirbrigði hin síðari ár. Einhvern veginn finnst mér það ógeðfelt, eins og viðkomandi sé að afneita föður sínum. Það geta auðvitað verið góðar og gildar ástæður fyrir því, en með yfirlýsingunni er verið að að segja frá því opinberlega.

Svo eru sumir sem kenna sig við báða foreldra sína en það hljómar eins og viðkomandi sé að segja öllum að hann hafi kynjajafnrétti í hávegum. Svo mikið í hávegum raunar, að honum finnst hann knúinn til að segja öllum frá því. Það finnst mér tilgerð. Er ég kannski íhaldsmaður dauðans?

[Sæmundur Bjarnason, 19.11.2011 kl. 11:12]

Já Gunnar, þetta er merkilegt mál en mér finnst að viðkomandi eigi að ráða sjálfir bæði nafni og kenningarnafni. Auðvitað eiga þeir svo sjálfir að hafa eftirlit með því að hugmyndum þeirra sé fylgt. Að því leyti er það íhaldssemi að vera eindregið á móti þessu "statementi"

[Gunnar Th. Gunnarsson, 19.11.2011 kl. 15:47]

Sammála því að fólk eigi að ráða sínum kenninöfnum ,...og Mannanafnanefnd á að leggja niður. Ein fáránlegasta nefnd allra tíma.