1289 - Fræknir föstudagar

Enn einu sinni er kominn föstudagur. Helgi yfirvofandi. Hvar endar þetta? Eintómar helgar? Já, ég er atvinnulaus og lífið er eintómar helgar. Engir vilja deila við mig um refsingar. Er samt alveg viss um að ekki eru allir mér sammála um þær. Auðvelt að vekja dómhörku upp hjá fólki. Slíkt ber þó að varast. Refsigleðin getur leitt menn í mestu ógöngur. Það sannaðist best um árið þegar maður nokkur í Kaliforníu var dæmdur í 20 ára fangelsi fyrir að stela einni pizzusneið. Lögin heimtuðu slíkt og gáfu engan afslátt af því. Kannski átti hann það skilið. 

Ég er alfarið á móti dauðarefsingum og hallast yfirleitt fremur að mildum refsingum. Fælingarmáttur harðra refsinga er ofmetinn.

„Ég bíð eftir að Baldri verði boðið hingað á Eyjuna til að blogga". Segir Jenny Anna Baldursdóttir. (Þó ekki dóttir Baldurs Hermannssonar)

Hverjum er ekki boðið á Eyjuna? Ekki mér. Baldur Hermannsson er kjaftaskur hinn mesti og hægri sinnaður að auki. Sé hann kennari jafnframt verður hann að taka afleiðingunum af því. Gerði eitt sinn þáttaröð fyrir sjónvarp sem athygli vakti. Síðan ekki söguna meir.

Menn geta ekki alltaf ráðið því sjálfir hvar opinbera lífið endar og einkalífið tekur við. Í upphafi skyldi endirinn skoða. Ekki er samt alltaf hægt að sjá hann fyrir því hann breytist með tímanum. Að verða fyrir barðinu á slíkum breytingum eru forlög eða örlög.

Lífið er trunta, stendur einhvers staðar. Rétt er það. Nauðsynlegt er samt að fara sem léttast í gegnum það. Verst að maður gerir sér ekki grein fyrir því fyrr en of seint. Áhyggjur er oftast þarflausar og neikvæðar. Kæruleysið er betra. Það er auðvelt að tala (eða skrifa) í einhverju sem líkist spakmælum. Lítil hugsun í því.

Kannski fer ég bara í mína kanínusokka og síðan út að labba. Mér sýnist vera að birta. Veðrið er ekki sem verst. A.m.k. ekki ef ég klæði mig sæmilega. Nú er klukkan orðin átta og ég búinn að setja orð á blað sem ég gæti hugsanlega notað sem blogg í kvöld. Já, ég vaknaði snemma. Eldsnemma mundu sumir segja. Segi ekki hve snemma. Það er mitt leyndarmál.

Líst illa á forvirkar rannsóknaraðferðir hjá lögreglunni blessaðri þó flestir keppist við að mæla þeim bót. Það getur vel verið að til standi að nota þær eingöngu á skipulögð glæpasamtök. Samt er hætta á misnotkun. Svo getur farið að þeim verði hallmælt mjög áður en yfir lýkur. Veit að það er illa séð að vera með hrakspár í þessu efni. Ráðherrann þykist ætla að líta eftir þessu og er e.t.v. trúandi til þess. Hann mun þó ekki verða yfir þessi mál settur til eilífðar.

Ég held hann sé að hvessa.

Athugasemdir

[Óskar Þorkelsson, 5.3.2011 kl. 08:17]

ég er sammála þérmeð hörðu refsingarnar því þær virka ekki.. glæpamaður sem er orðinn forhertur og lifir í landi þar sem eru dauðarefsingar gerir ráð fyrir að hann muni deyja ungur eða allavega fyrir aldur fram.. hann óttast ekki dauðann. Dauðinnsem refsing fyrir svoleiðis fólk er prump.

Oft er fólki refsað fyrir yfirsjónir og stundarbrjálæði og refsingin hörð.. þá er oft búið að eyðileggja viðkomandi einstakling fyrir lífstíð og skapa framtíðarvandamál fyrir viðkomandi þjóðfélag.

Baldur Hermannson er stórskemmtilegur strigakjaftur sem segir hluti sem fólk þorir ekki að tala um, en starfs sín vegna getur hann þurft að taka afleiðingum þess vegna nokkurar refsiglaðra viðkvæmra sálna.. en karlinn er kominn á aldur svo það verður eflaust ekki mjög erfitt fyrir hann ef það verður raunin.

Forvirku lögregluaðgerirnar virka á mig sem leynilögga og þetta gæti unnið gegn tilgangi sínum.. ísland er of lítið land fyrir svona bull.

[Sæmundur Bjarnason, 5.3.2011 kl. 23:17]

Sammála þér um þetta allt, Óskar. Forvirku rannsóknaraðferðirnar eru stórhættulegar, en kannski nauðsynlegar.