1172 - Matur og drykkur

Mér sýnist að ég sé að verða svo forn í hugsun að ég þurfi að hverfa aftur til forn-Grikkja til að koma hugsunum mínum til skila. Þarna á ég við tveggja manna talið en það er kannski ekkert ættað frá forn-Grikkjum. Jæja, nú eru það Heilsufrömuðurinn og efasemdarmaðurinn sem ræðast við:

H: Helsta heilsuvandamálið nútildags er offitan. Þetta verður aldrei of oft brýnt fyrir okkur Vesturlandabúum.

E: Og af hverju er það?

H: Maturinn er svo góður.

E: Já, hann er svo góður nútildags að það er erfitt að verða ekki feitur.

H: Já, það segja fleiri.

E: Og hverjum er um það að kenna.

H: Ekki bara góður heldur líka svo ódýr að erfiðleikum veldur.

E: Er þá ekki bara hægt að hafa hann dýrari?

H: Markaðurinn leyfir það ekki.

E: Og hann stjórnar öllu?

H: Já, því miður.

E: Þetta er hræðilegt. Velmegunin er þá semsagt að drepa okkur.

H: Já, það má segja það.

E: Matur upp og ofan er semsagt einum of góður?

H: Já og oft því betri sem hann er óhollari.

E: Stóra vandamálið er semsagt að matur er of góður og of ódýr.

H: Já, og svo hreyfum við okkur of lítið miðað við allar kalóríurnar sem við innbyrðum.

E: Í þessum góða mat, semsagt?

H: Einmitt.

E: Hollur matur er hrikalega dýr.

H: Já, það er alveg rétt.

E: En ekkert sérstaklega góður.

H: Jú, jú. Hann er ágætur.

E: Er þá ekki hætta á að borða of mikið af honum.

H: Nei, hann er svo dýr.

E: Nú, þá erum við komnir í hring. Eigum við ekki að reyna smáútúrdúr?

H: Jú, gerum það.

E: Einhverntíma var sagt í þekktum húsgangi:

Þar sem enginn þekkir mann
þar er gott að vera.
Því að allan andskotann
er þar hægt að gera.

Af hverju gera menn ekki „allan andskotann" í mannmergð milljónaborganna?

H: Það veit ég ekki. Kannski eru þeir búnir að því og finnst það ekkert gaman.

E: En það eru eflaust margir sem hugsa svona. Ekki síður útlendingar. Kannski það sé bara best að vera eins og allir hinir.

H: Já, ætli það ekki. En af hverju fylgja þá ekki allir okkur heilsupostulunum að málum.

E: Það veit ég ekki. Kannski gera þeir það í hjarta sér en vilja bara ekki viðurkenna það.

H: Gæti verið.

E: En þá væru ekki allir að drepast.

H: Nei, auðvitað ekki.

E: Af hverju í fjáranum högum við okkur alltaf svona vel?

H: Veit það ekki. Sumum finnst að við högum okkar frekar illa.

E: En það er alls ekki rétt.

H: Ja, það fer allt eftir því hvaða mælikvarði er notaður.

E: Og svo borga menn stórfé fyrir að fá að hreyfa sig.

H: Ekki er það nú alveg rétt. Hreyfingin er gjarnan kontróleruð af sérfræðingi.

E: Til þess að hreyfa sig sem minnst, en ná þó sem mestum árangri?

H: Einmitt.

E: Er þá hættulegt að hreyfa sig of mikið án leiðbeininga?

H: Nei, alls ekki.

E: Ætti maður ekki að lifa lengi ef maður borðar sem allra minnst og er sífellt að hreyfa sig?

H: Jú, áreiðanlega.

E: En til hvers ætti maður að lifa svo leiðinlegu lífi sem allra lengst.

H: Góð spurning. Er ekki um að gera að borða sem bestan mat og hreyfa sig sem allra minnst?

E: Það er nú eiginlega ég sem hefði átt að taka svona til orða.

H: Nú.

E: Já, ég efast um allt. Líka að nokkuð gagn sé að ykkur heilsufrömuðum.

H: Það varst þú sem varst að spyrja mig. Ekki öfugt.

E: Vorum við ekki bara að tala saman. Það hélt ég.

H: Mér fannst ég vera í einhvers konar prófi.

E: Það er tóm vitleysa hjá þér.

H: Það er mikið um pólitíska rétthugsun í heilsufræðum.

E: Já, þið talið stundum eins og allir eigi að vera eins. Borða það sama, hreyfa sig á sama hátt, og vera á móti því sama.

H: Það er rétt. Við erum skelfilega ófrumlegir.

E: Áður dóu menn úr ófeiti. Nú er fitan helsti óvinurinn.

H: Já, fitan og kolvetnin.

E: Ég hef aldrei skilið þessa skiptingu á öllu sem ofan í sig er látið. Ég vil bara fá nógu mikinn mat. Ef hann er vondur borða ég bara minna.

H: Það er einmitt flísin sem við rís. Fólk borðar alltof mikið af því að maturinn er svo góður.

E: Nú erum við komnir einn hringinn enn. Eigum við ekki að fara að hætta þessu?

H: Jú, það finnst mér.

Tóbías Sporason.