1032 - Kartöflugrösin féllu um nóttina

Einhverntíma á útrásarárunum var allt í einu til of mikið af peningum til að henda í gatnaframkvæmdir í Reykjavík. Ekki var hægt að láta þessa peninga í það sem mest var aðkallandi því ekki var búið að ákveða hvernig Sundabrautin ætti að vera. Því var ákveðið að færa Hringbrautina á sem allra dýrastan hátt og með sem mestum slaufum og brúarsporðum.

Það hafði líka þau áhrif að önnur ákvörðun sem var alveg að verða tilbúin var afsakanlegri. Reisa skyldi stórkostlegan hátæknispítala þar sem Hringbrautin hafði verið. Enn er verið að slást við þann draug. Aftur á móti er Tónlistarhússdraugurinn víst búinn að sigra skynsemina en förum ekki nánar út í það.

Mörgum finnst Guðbergur Bergsson lifa um of á fornri frægð og vera heldur leiðinlegur. Mér finnst margt sem frá honum kemur um þessar mundir vera óttaleg fordild og lítið merkilegt. Man samt að bókin „Tómas Jónsson metsölubók" hafði mikil áhrif á mig. Man líka að mér fannst sumir dómar um þá bók hjálpa mér til skilnings á henni.

Lengi fyrir þá bók hafði tíðkast að lýsa samförum í bókmenntaverkum með því að stökkva skyndilega í yfirdrifnar náttúrulýsingar. Ekki er þörf á að lýsa því mikið en auðvitað voru allir á hnotskóg eftir samfaralýsingum. Eftir að aðdraganda þeirra hafði verið lýst á þann hátt sem höfundinum þótti við hæfi var sem allra skáldlegust og stórkarlalegust náttúrulýsing látin taka við. Hjá Guðbergi var sú lýsing svona:

„Kartöflugrösin féllu um nóttina."

Þetta var á margan hátt „banebrydende" svo dönsku sé slett.

Kannski verður eitt það merkilegasta sem útúr bankahruninu kemur að loksins verði farið að hrófla við gjafakvótanum. Óheft framsal hans og þar með eign ákveðins útgerðaraðals á óveiddum fiski var sú afsökun og upphaf auðæfa í bland við óhefta einkavæðingu sem gerði það að verkum að bankakerfið varð eins stórt og raun ber vitni. Eyðslusemi sú og óhefta gróðahyggja sem einkenndi útrásartímann var ekki bara útrásarvíkingunum að kenna heldur öllum almenningi og grútmáttlausum stjórnvöldum.

Var að róta í gömlum ljósmyndum og fann meðal annars nokkrar gamlar skólaferðalagsmyndir. Líklega frá 1957:

Hér eru Mummi Bjarna, Örn Jóhanns og Kiddi Antons.

Þetta eru Erla Traustadóttir og Jóna Helgadóttir.

Grund í Eyjafirði.

Gunnar Benediktsson. Veit samt ekki á hvaða tröppum hann er.

Hólar í Hjaltadal.

Athugasemdir

[Grefillinn Sjálfur - Koma svo! 28.5.2010 kl. 02:16]

Gunnar Benediktsson ... stendur hann ekki á tröppum Austurbæjarskóla? Fyrsta sem mér datt í hug.

[Óskar Þorkelsson, 28.5.2010 kl. 03:58]

jamm tek undir með Grefli

[Sæmundur Bjarnason, 28.5.2010 kl. 07:05]

Nei, þetta er örugglega ekki Austurbæjarskólinn. Einu sinni var Gunnar að kenna okkur stærðfræði í forföllum og sagði. "Nú skulum við byrja á því að útrýma öllum kommum!!" Það var ekki fyrr en allir fóru að hlæja sem hann áttaði sig á hvernig skilja mátti þetta.

[Ólafur Sveinsson 28.5.2010 kl. 11:19]

Áttu ekki fleiri sögur um þennan merka mann, Sturlungu sérfræðinginn Gunnar?

[Sæmundur Bjarnason, 28.5.2010 kl. 13:30]

Jú, jú. Það getur vel verið. Gunnar var skólastjóri í Hveragerði þegar ég var þar. Hann var mjög eftirminnilegur. Var t.d. vanur að snúa gleraugunum sínum hratt í hringi þegar hann var að tala við okkur. Eitt sinn hrukku þau útí vegg og mölbrotnuðu við það. Man vel eftir því. Eða þegar stóllinn hrundi með Hermanni hreppstjóra.