967 - Svo er það Icesave

Undarlegt er það að í umræðum um Icesave hafa menn deilt mikið um lagaleg álitamál og allt mögulegt annað. Þó minnast menn afar sjaldan á það sem mér finnst skipta langmestu máli í þessu sambandi öllu. 

Auðvitað er ekki öruggt að minn skilningur sé 100 % réttur. Fyrir mér er hann það þó og trú mín er sú að svo sé einnig um dómara við flesta dómstóla sem hugsanlegt er að mundu taka þessi mál til meðferðar. Samt eru vissulega til þeir lögfræðingar sem reyna að rugla þessi mál öll og koma því inn hjá fólki að hægt sé að sleppa við að borga Icesave-reikningana.

Á sínum tíma var það tilkynnt af íslenskum stjórnvöldum að allar innistæður í íslenskum bönkum væru tryggðar að fullu af ríkinu. Ekki veit ég annað en við það hafi verið staðið og enga hef ég heyrt halda því fram í alvöru að hætta eigi við þetta afturvirkt og að það sé hægt. Samt virðist meining margra hafa verið að þetta loforð hafi bara átt að gilda gagnvart Íslendingum en ekki útlendingum. Þannig er bara ekki hægt að haga sér meðal siðmenntaðs fólks.

Útlendingar eru ekkert síður verndaðir af mannréttindaákvæðum en Íslendingar. Íslendingar hafa lofað hátíðlega að gera ekki upp á milli manna á þennan hátt eftir þjóðerni. Eru slík loforð bara einskis virði? Á að ganga á bak orða sinna? Bara af því að það er ódýrara?

Nei, það er skárra að vera uppréttur og standa við sín orð en að tapa sér í sjálfsánægju og grobbi. Icesave-andstæðingar tala mikið um að hvergi komi fram í regluverki frá ESB að ríkisábyrgð eigi að vera á tryggingarsjóðum bankainnistæðna. Mér vitanlega hefur enginn talað um að svo sé. Þetta eru dæmigerðar strámanna-árásir og ekkert annað.

Athugasemdir

[Ólafur Sveinsson 22.3.2010 kl. 08:51]

Í ICESAVE pésa LÍ fyrir viðskiptavini í Evrópu, stóð: að innlögn væri á ríkisábyrgð.
Hver er þá ábyrgð fyrrvetandi ríkistjórnar, Seðlabanka, og FME, að láta það átölulaust? LÍ/Icesave var íslenskur banki. Ég fékk allt gulltryggt, en ekki vinur minn í
Hollandi?

[Axel Þór Kolbeinsson, 22.3.2010 kl. 09:50]

Ef ég man rétt var talað um innistæður í útibúum á Íslandi.  Þar fengu allir sitt sama af hvaða þjóðerni þeir voru.

[Ólafur Sveinsson 22.3.2010 kl. 09:57]

Í ICESAVE pésa LÍ fyrir viðskiptavini í Evrópu, stóð: að innlögn væri á ríkisábyrgð.
Ég á þennan pésa.

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 10:05]

Eru útibú á Íslandi eitthvað rétthærri en útibú annars staðar? Stendur þá ekki bara allt á Íslandi öðru framar?

[Axel Þór Kolbeinsson, 22.3.2010 kl. 10:16]

Þetta er spurning um lögsagnarumdæmi líka.  Ég er nokkuð viss um að Alþingi geti ekki sett lög um eitthvað sem er staðsett utan Íslands.

Varðandi pésann frá Landsbankanum þá skiptir litlu máli hvað stóð í honum gagnvart ríkinu.  Miðað við lög sem þá giltu, og gilda enn, er engin ríkisábyrgð á innlánum.  Sjálfseignarstofnunin Tryggingasjóður Innistæðueigenda og fjárfesta sér um að tryggja viðkomandi fjármálastofnanir gegn gjaldi, rétt eins og önnur tryggingafélög.  LÍ gæti hinsvegar hafað skapað sér skaðabótaskyldu vegna rangra upplýsinga.

[Ólafur Sveinsson 22.3.2010 kl. 10:37]

Hver er þá ábyrgð fyrrvetandi ríkistjórnar, Seðlabanka, og FME, að láta það átölulaust að bankinn auglýsti með þessum hætti?  LÍ/Icesave var íslenskur banki.

[Axel Þór Kolbeinsson, 22.3.2010 kl. 10:47]

Kannski hafa opinberir aðilar ekki séð viðkomandi auglýsingar.  En það er alltaf auglýsandinn sem ber ábyrgð á röngum auglýsingum.  Ef ég myndi auglýsa það að allar tölvur sem ég sel séu með 2ja ára ríkisábyrgð þá er það ég sem er brotlegur, ekki ríkið.

[Ólafur Sveinsson 22.3.2010 kl. 10:49]

 Góð lesning:

http://www.pressan.is/pressupennar/Lesa_Einar_Karason/lokaord-um-icesave

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 11:09]

Hmm. Eru mannréttindasáttmálar og þess háttar líka bara spurning um lögsagnarumdæmi? Ekki hélt ég það. Alþingi reyndi einmitt að setja lög um það að útlendingsræflar ættu ekki að fá innstæður sínar tryggðar. Bretar og Hollendingar vilja ekki viðurkenna það.

[Sigurður Grétar Guðmundsson, 22.3.2010 kl. 11:17]

Það er ánægjulegt að sjá yfirvegaða umræðu um þetta skelfilega ICESAVE mál því skelfilegt er það og ólán okkar íslendinga ríður ekki við einteyming, okkur hefur tekist að gera það enn verra en efni standa til. Ég hef alla tíð verið sannfærður um að ICESAVE skuldina verði að borga, það var sama hvar útibú íslensku bankanna voru; sama hvort þau vori í Breiðholti eða Bretlandi, Hollandi eða Hvolsvelli; um þau gilda íslensk lög og ábyrgðir. Öðru máli gegndi ef þau voru sjálfstæðir bankar, þá voru þeir bankar komnir undir eftirlit og ábyrgð Fjármálaeftirlits viðkomandi lands.

En því miður hafa margir maðkar verið í mysunni sem reynt hafa að gera málið hálfu verra en það er. Ríkisstjórnin stóð ekki vel að málum í upphafi samninga við Hollendinga og Breta, þar voru ekki færustu menn valdir til að semja og þá strax hefði þurft að fá alþjóðlega samningamenn, útlenda, með mikla reynslu sem svo var gert síðar.

En við áttum kost á því að koma málinu á góðan rekspöl eftir áramótin þegar viðsemjendur buðu verulega eftirgjöf af vaxtakröfu. Ef við hefðum borið gæfu til að taka því tilboði þá hefðum við ekki þurft að bera neinn kostnað næstu árin. Á meðan hefði mjög líklega farið að losna um þær miklu eignir Landsbankans sem geta jafnvel staðið undir nærð 90% af ICESAVE skuldinni, þá hefði okkur svo sannarlega ekki verið ofviða að greiða það sem útaf stóð. En of margir maðkar hafa verið í mysunni sem hafa reynt að upphefja sjálfa sig á kostnað þjóðarhagsmuna. Ég hef skýrt það á mínu eigin bloggi <siggigretar.blog.is> og vísa til þess.

[Axel Þór Kolbeinsson, 22.3.2010 kl. 11:19]

Allir útlendingar sem áttu innistæður í útibúum staðsettum á Íslandi fengu sínar innistæður til jafns á við íslendinga, rétt eins og þeir fáu íslendingar sem áttu innistæður á Icesave reikningunum eru í sömu stöðu og aðrir innlánseigendur.  Þjóðernið skiptir hér engu máli.

[Ólafur Sveinsson 22.3.2010 kl. 11:33]

Útí snúningar Axels um "um innistæður í útibúum á Íslandi", eru útí hött.

[Axel Þór Kolbeinsson, 22.3.2010 kl. 11:35]

Hvaða útúrsnúningar nákvæmlega Ólafur?

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 11:36]

Staðsetning útibúanna er ekki aðalmálið. Íslensk yfirvöld brugðust hrapallega og við berum ábyrgð á þeim, engir aðrir.

[Axel Þór Kolbeinsson, 22.3.2010 kl. 11:44]

Ég er ósammála því Sæmundur.

En kjarni málsins snýst um það hvort ríkið eigi að skrifa upp á sem ábyrgðarmaður á lán sem sjálfseignarstofnun er að taka.  Ekki hefur verið höfðað skaðabótamál á ríkið né einkafyrirtæki vegna þessara reikninga og því er þetta um venjulega innheimtu á tryggigarfélag að ræða.  Tryggingarfélagið á erfitt með að fá lán til að standa straum af kostnaði án þess að bjóða upp á góða ábyrgð og því er farin sú leið að falast eftir henni hjá Alþingi.

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 12:14]

Ég er bara að tala um ábyrgðina. Útibú, málshöfðanir, ríkisábyrgðir og annað þessháttar er auðvitað hægt að ræða um. Með því að tryggja sum lán en ekki önnur er ríkið (og þar með við) búið að viðurkenna sína ábyrgð.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 22.3.2010 kl. 12:16]

Úibú á EES svæðinu eru með nákvæmlega sömu stöðu og útibú í Kópavogi og Hafnafirði. 

Í rauninni var þetta rúmlega útibú eins og Uffe Ellemann bendir á.  Þetta var internetútibú og beintengdur frá Landsbankanum hérna niðrí Austurstræti !

Eg er margbúinn að reyna að stafa þetta ofní fólk.  Að mismuna með slíkum hætti er gegn grunnprinsippi siðaðra ríkja.  (og þá skulum við bara sleppa að minnast á hreint bann sem lagt er við því í EES)

En nei, sumt fólk heldur að þessi sumra íslendinga "tæra snilld" - muni starta alheimsbyltingu !

[Axel Þór Kolbeinsson, 22.3.2010 kl. 12:33]

Í raun tryggði ríkið ekki innistæður á Íslandi Sæmundur, heldur stofnaði það nýja banka og keypti ákveðnar eignir og skuldir út úr þrotabúum gömlu bankanna og greiddi fyrir það fullt verð.

En annars er búið að flækja málið hvað eftir annað með tilfinningarökum frá andstæðum fylkingum.  Læt þetta duga í umræðunni hér.

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 12:39]

Stjórnvöld sögðu að innistæður væru tryggðar. Það dugði mér. Það sem umfram er hef ég alltaf álitið tilraunir til að flækja málin. Enn eru margir að því.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 22.3.2010 kl. 12:44]

Eignir voru teknar í krafti Neyðarlaga - þar sem innstæður voru ma. gerðar að forangskröfum - og ísl. innstæður dekkaðar eð eignum bankans uppí topp.

[Hans Haraldsson 22.3.2010 kl. 20:13]

Það er himin og haf á milli þess að tryggja innistæðurnar í útibúum á Íslandi og í Bretlandi.

Innistæður í útibúum innanlands voru tryggðar í íslenskum krónum eingöngu, jafnvel þótt um gjaldeyrisreikninga væri að ræða, til þess að halda innlendu bankastarfseminni gangandi svo að ekki færi svo að allt lausafé í heilu hagkerfi, þ.m.t rekstrarfé fyrirtækja og neyslufé einstaklinga, lokaðist inni í þrotabúum með þeim afleiðingum að grunnstarfsemi hagkerfisins lamaðist.

Það liggur fyrir að trygging í krónum hefði ekki haft neitt að segja til þess að varna áhlaupi á útibú Landsbankans í Bretlandi og að það var engin hætta á því að lokun Icesave hefði þó áhrif að leggja breska hagkerfið í rúst.

Þá er ótalið að krónutrygging við þessar aðstæður, frá íslenska ríkinu sem gefur út krónur, er ekki trygging á raunvirði heldur aðeins nafnvirði. M.ö.o ef ríkið lýsir því yfir að það muni kveikja á prentvélunum og sjá til þess að allir sem fara út í banka til að taka út peningana sína fái krónutöluna þá þýðir það að engin græðir neitt á að vera fyrstur og því ekki hætta á áhlaupi - raunvirði innistæðnanna er hinsvegar ekki varið.

Það er alls ekki sambærilegt ef ríkið fer að taka vaxtaberandi lán í erlendum gjaldeyri til þess að greiða út innistæðueigendum í Icesave.

Þetta vita lögfræðingar þeirra aðila sem ekkert fengu bætt úr bresku og hollensku tryggingasjóðunum mætavel (stofnana, samtaka o.s.frv.) og þess vegna bólar ekkert á lögsóknum frá þeim.

Ef ríkið á að greiða Icesave innistæðueigendum eitthvað í krafti jafnræðis þá er rétt að miða við nettó kostnað af endurreisn innlendu bankanna sem verður líklega mjög lítill vegna þess að eign myndast á móti framlagi ríkisins til endurfjármögnunar þeirra (og ef við göngum lengra og tökum með líkleg áhrif þess a fjárhag ríkisins ef innlenda fjármálakerfið hefði verið látið lamast þá er það næstum öruggt að ríkið er í plús en ekki mínus).

E.s það sem Ómar segir hér fyrir ofan er einfaldlega rangt. Nýju bankarnir borga gömlu bönkunum fyrir þær eignir sem teknar eru úr þeim umfram kröfur, sbr. hið fræga skuldabréf nýja Landsbankans til hins gamla.

[Björn 22.3.2010 kl. 20:57]

Hans og Axel!

Það er nánast ómögulegt að reyna að útskýra þetta fyrir sumum (ekki einu sinni viss um að teiknimyndasaga myndi duga fyrir Ómar). Þakka ykkur samt fyrir að reyna.

Þið ættuð að eiga textana ykkar á klippiborðinu því þennan misskilning á eftir að leiðrétta aftur og aftur og aftur og aftur og aftur.

Fyrst Sæmundur tekur siðferðislega vinkilinn á þetta þá segi ég að sá vinkill er okkur Íslendingum í hag. Sæmundur virðist samt átta sig á að tryggingin á innistæðum á Íslandi er bara í orðum, það kemst líklega seint inn í hausinn á Ómari.

[Kama Sutra, 22.3.2010 kl. 21:23]

Ekkert að óttast, krakkar mínir.  Heimurinn hlýtur að fyrirgefa okkur víkingaþjófseðlið og gefa okkur upp sakir í Icesave-málinu af því við erum svo pínulítil og sæt og krúttleg.  Íslenska þjóðin hefur komist langt á slíkri aumingjagæsku hingað til.  Orðin ein af ríkustu þjóðum heims.

Þangað til við förum í næsta ránsleiðangur til annarra þjóða...

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 21:45]

Langloka Hans Haraldssonar fjallar ekki að neinu leyti um það sem ég var að tala um. Hann getur auðvitað haldið fram og jafnvel trúað sjálfur að við Íslendingar berum enga ábyrgð á neinu. Í hans augum eru bankaútibú á Bretlandi allt öðru vísi en útibú annars staðar. Við því er ekkert að gera.

Það er hægt að ræða endalaust um gengi, tryggingar, krónur, pund, sanngirni, prentvélar, raunvirði, vaxtaberandi lán og hvað sem er og heitir án þess að minnast nokkuð á það sem ég var að ræða um í minni færslu. Það gerir Hans einmitt og heldur að hann slái ryki í augun á einhverjum með því.

[Hans Haraldsson 22.3.2010 kl. 21:59]

Það sem ég var að segja í innlegginu hér fyrir ofan er að loforð um að prenta allar þær krónur sem þarf til að fólk geti tekið peningana sína út, ef það tekur þá út, og gjaldeyrislán til að greiða allt út á einu bretti eru ekki sambærileg meðferð.

Gerum þetta einfalt: Hver heldur þú að viðbrögðin yrðu ef við byðum Bretum og Hollendingum nákvæmlega það sama og íslenskir innistæðueigendur fengu; ótakmarkaða ábyrgð sem einungis yrði greidd út í íslenskum krónum?

Auðvitað myndu þeir segja nei enda myndu þeir ekki græða neitt á því. 100% sama meðferð er ekki í boði við þessar aðstæður.

Fyrir mitt leiti er ég algjörlega fylgjandi því að við gerum eitthvað fyrir breska og hollenska sparifjáreigendur, eitthvað sem felur í sér svipuð fjárútlát og áhættu og ríkið tók til að vernda innlenda eigendur bankainnistæðna. Gjaldeyrislán á vöxtum til að borga allt út í einu er aftur á móti miklu meira en gert var fyrir þá sem áttu fé í útibúum innanlands.

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 22:27]

Hans, segðu mér bara í trúnaði hvað Íslensk stjórnvöld (Geir Haarde) meintu þegar þau lofuðu að tryggja innlán í öllum íslenskum bönkum? Var meining þeirra (hans) að undanskilja útlendinga á þann hátt sem þú lýsir?

100 % sama meðferð er ekki í boði við þessar aðstæður, segir þú. Þessar aðstæður eru bara eitthvað sem þú hefur búið til í þinni ímyndun. Ég get alveg fallist á að þetta sem þú segir um lán og vexti sé hugsanlega rétt.

[Ólafur Sveinsson 22.3.2010 kl. 22:37]

Já, hvað meinti Geir Haarde þegar hann lofaði að tryggja innlán í bönkunum.
&#39;Eg á skjalið og öllum aðgengilegt.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 22.3.2010 kl. 22:47]

"Sæmundur virðist samt átta sig á að tryggingin á innistæðum á Íslandi er bara í orðum, það kemst líklega seint inn í hausinn á Ómari."

Ómálefnalegt svo af ber. 

Ok. förum yfir þetta.  Hvernig var tryggingin á ísl. framkvæmd ? Jú, með því að með neyðarlögum var forgangsröð krafna breytt og eignir bankans einfaldlega teknar til að dekka isl. innstæður uppí topp.

Með þessari framkvæmd á trygingunni fylgdi að ísl. ríkið þurfti aðeins að leggja fram brot miðað við heildarinnstæður.

Flókið ?  Nei, þetta er mjög einfalt en hefur ekkert verið skýrt nógu vel út fyrir innbyggjurum.  þ.e. hvernig tilurð nýju bankanna var framkvæmt.  Þetta var engin smá aðgerð.  Fjölmiðlar hafa brugðist svo í þessu mái að það hálfa væri miklu miklu meira en nóg.

Auðvitað gildir þessi trygging og er meira en á orði - gátu ekki allir og geta gengið að sínum innstæðum eða ?

Hvaða tal er þetta !

Nú, í tilfelli erlendu innstæðnanna, þurfti auðvitað að finna lausn og viss munur er á - en ekki eðlismunur.  Alls ekki.  Fundin var afar sanngjörn lausn  og snýr í meginatriðum að því,  að láta eignir kövera innstæðuskuldina og vonast er til að eignir dekki hana með tímanum um 90%

það sem útaf kann að standa ábirgist ísland að sjálfsögðu, þ.e. sinn hluta um 20.000 evrur per tryggðan reikning.

Þetta vilja einhverjir 2-3 ekki gera af því um útlendinga er að ræða !

Nei, eg skal segja ykkur það að  í gamla daga hefðu krakkar með slíkt siðferði einfaldlega verið rassskelltir !

[Hans Haraldsson 22.3.2010 kl. 22:52]

Það sem ríkið gerði með innistæðurnar innanlands var 1) að lofa að prenta krónur ef fólk færi út í banka til að taka út innistæðurnar sínar. Það þýddi að engin græddi neitt á að verða fyrstur í bankann og því varð ekkert áhlaup á innlendu útibúin og þau gátu haldið áfram í rekstri 2) leggja nýju bönkunum til eiginfé í formi skuldabréfs sem ríkið bjó til úr loftinu, mun að vísu kosta peninga í framtíðinni en eign myndast á móti.

Í rauninni voru innlendar innistæður ekki varðar 100%, erlendur kaupmáttur þeirra hefur næstum helmingast, innlendur kaupmáttur rýrnað verulega og þær eru fastar á litlum eða neikvæðum vöxtum og ekkert hægt að fara með peninginn vegna þess að hann er læstur innan gjaldeyrishaftamúrsins sem er tyggjóiðog límbandið sem heldur hinu "endurreista" hagkerfi saman.

Ég veit ekki hvernig rikið hefði átt að gera eitthvað sambærilegt fyrir erlenda sparifjáreigendur. Kannski ef þeir hefðu fengið innistæðurnar sínar tryggðar í krónum og síðan átt forgangsrétt á að kaupa gjaldeyrinn sem fengist við sölu eigna úr búi Landsbankans.

Í öllu falli komst málið aldrei á það stig að slíkt væri rætt. Bretar og Hollendingar ákváðu að greiða allt heila klabbið út í reiðufé og hafa síðan heimtað að íslenska ríkið skrifaði upp á það eftirá að um lán hafi verið að ræða. Það virðast eiginlega ekki vera aðrir kostir í stöðunni en að samþykkja þær kröfur eða neita. Ef við segjum þeim bara að gera sínar kröfur í bú Landsbankans (munum að peningarnir eru ekki 100% glataðir) þá erum við kannski að gera of lítið en hinn kosturinn virðist bara vera að fallast á kröfur breskra og hollenskra yfirvalda, en það væri allt of mikið.

[Sæmundur Bjarnason, 22.3.2010 kl. 23:58]

Ég veit ekki hvernig rikið hefði átt að gera eitthvað sambærilegt fyrir erlenda sparifjáreigendur. Kannski ef þeir hefðu fengið innistæðurnar sínar tryggðar í krónum og síðan átt forgangsrétt á að kaupa gjaldeyrinn sem fengist við sölu eigna úr búi Landsbankans.

segir þú.

Af hverju ekki að gera innlenda og erlenda sparifjáreigendur sem næst jafnstæða? Það hefði alveg verið hægt. Hættan á áhlaupi á innlendu útibúin var nánast engin ef ríkið hefði bara ábyrgst visa-greiðslur að einhverju ákveðnu marki. Neyðarlögin voru hrikaleg mistök.

Annars svaraðirðu ekki í neinu spurningunum sem ég beindi til þín.  

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 00:10]

Það var og er engin ríkisábyrgð á Icesave, enda er það andstætt EEB lögum um bankastarfsemi og samkeppnislögum.  Slík ábyrgð er beinlínis óheimil án nokkurs vafa. 

Í hinni evrópsku tilskipun 94/19 EB um innstæðutryggingar segir meðal annars:

Á bls. 3.

"Tilskipun þessi getur ekki gert aðildarríkin eða lögbær yfirvöld þeirra ábyrg gagnvart innstæðueigendum ef þau hafa séð til þess að koma á einu eða fleiri kerfum viðurkenndum af stjórnvöldum sem ábyrgjast innlán eða lánastofnanirnar sjálfar og tryggja að innstæðueigendur fái bætur og tryggingu í samræmi við skilmálana í þessari tilskipun."

3. gr. 1. hluta.

"Kerfið má ekki felast í tryggingu sem aðildarríkin sjálf eða héraðs- og sveitastjórnir veita lánastofnun."

Ríkisendurskoðun tekur undir álitið í skýrslu um endurskoðun ríkisreiknings 2007 þar sem segir að fella skuli sjálfseignarstofnunina Tryggingasjóð innstæðueigenda úr D-hluta ríkissjóðs og er það rökstutt og áréttað með eftirfarandi hætti:

Bls. 9 og 57.

"Sjóðurinn getur með engu móti talist eign ríkisins og það ber heldur ekki ábyrgð á skuldbindingum hans."

[Hans Haraldsson 23.3.2010 kl. 00:27]

"Hættan á áhlaupi á innlendu útibúin var nánast engin ef ríkið hefði bara ábyrgst visa-greiðslur að einhverju ákveðnu marki".

Þetta er einfaldlega rangt. Í fyrsta lagi hefði það dugað til að tæma bankana af lausafé ef þeir sem áttu tugi milljóna hefðu rokið í þá að sækja peningana sína áður en þeir fóru formlega í þrot. Í öðru lagi hefði "visa-ábyrgð" upp að einhverju marki engu skipt fyrir t.d fyrirtæki sem hefði þurft að standa skil á launagreiðslum upp á tugi eða hundruð milljóna. Valkostirnir voru 100% trygging í krónum eða ekkert.

Er ekki kominn tími á að þú lýsir einhverju raunhæfu sem ríkið hefði getað gert við þessar aðstæður? Við gefum okkur (eins og allir dómstólar munu alltaf fallast á) að ríkinu hafi verið stætt á að gera það sem þurfti til að komast hjá almennu neyðarástandi.

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 00:38]

Biðst velvirðingar á lengd innleggs.  En þegar stórt er spurt, þá er hætt á að svarið verði enn stærra, - sagði skáldið.

Úr greinagerð lagaprófessorana Stefáns Más Stefánssonar og Sigurðar Líndals, ásamt Lárusi Blöndal hrl., sem allir hafa lagt sennilega mesta vinnu lögfróðra í að kynna sér og fyrir öðrum lagahliðar deilunnar.  Lárus Blöndal er í samninganefnd Íslands í Icesave deilunni.

II Um ábyrgð íslenska ríkisins vegna

tilskipunar 94/19 um innlánatryggingakerfi 

Niðurstaða okkar var sú  að íslenska ríkið bæri ekki ábyrgð á innistæðum í útibúum íslenskra banka erlendis við hugsanlegt gjaldþrot íslensku bankanna heldur aðeins viðkomandi tryggingarkerfi sem hér  á landi er Tryggingasjóður innistæðueigenda og fjárfesta. Sjóðurinn er sjálfseignarstofnun lögum samkvæmt. Jafnframt bentum við á að umrædd tryggingarkerfi væri í fullu samræmi við ákvæði tilskipunar 94/19/EB um innlánatryggingakerfi. Þessar niðurstöður voru einkum byggðar á eftirfarandi: 

1. Hlutverk tryggingakerfanna samkvæmt tilskipuninni væri ekki að takast á við  allsherjar bankahrun eins og gerst hefði hér á landi. Ef svo hefði verið hefði þurft að greiða gífurlegar fjárhæðir inn í Tryggingasjóðinn, t.d. á árinu 2008, sem næmi mörgum tugum prósenta af heildarinnlánum það ár. Fyrrgreind niðurstaða var talin styðjast við lokamálslið  24. málsgreinar aðfararorða tilskipunarinnar (en málsgreinin fjallar um fjármögnun innlánatryggingakerfa) þar sem gert er ráð fyrir að fjármögnunin megi ekki stefna stöðugleika viðkomandi bankakerfis í hættu. Stöðugleiki viðkomandi bankakerfis hefði einmitt verið í hættu við þær aðstæður. Fjármögnunin hefði orðið að vera úr öllu hófi. Því hafi orðið að gera ráð fyrir að tilskipunin tæki einungis á meðaláföllum þannig að greiðslur í tryggingasjóði stefndi ekki stöðugleika viðkomandi bankakerfis í hættu.  Nánar verður fjallað um þýðingu bankahruns fyrir innlánatryggingarkerfin síðar í þessari grein. 

2. Bent var á að  ákveðnar reglur væru um inngreiðslur í sjóðinn samkvæmt lögum nr. 98/1999 um innistæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta. Heildareign innistæðudeildar sjóðsins skyldi nema að  lágmarki 1% af meðaltali tryggðra innstæðna í viðskiptabönkum og sparisjóðum á næstliðnu ári. Engin ákvæði væru um það í viðkomandi tilskipunum hvernig fjármagna ætti sjóðinn nema það að fjármálafyrirtækin sjálf eiga að sjá um fjármögnunina. Ganga yrði út frá  því að þessar reglur íslenskra laga hafi verið  tilkynntar  Eftirlitsstofnun EFTA í samræmi við fyrrgreinda tilskipun og væri ekki kunnugt um að neinar athugasemdir hafi komið fram. Því mætti leggja til grundvallar að  innleiðingin hafi verið rétt að þessu leyti. Þá hafi komið fram þessu til staðfestingar að fjármögnun tryggingarkerfanna er með ýmsum hætti innan EES og verður síðar að því  vikið. 

3. Þá var bent á að  væru reglur tilskipunarinnar túlkaðar með þeim hætti að  greiða ætti framangreindar fjárhæðir að fullu til innstæðueigenda hvernig sem á stæði gæti það bakað smáum ríkjum gífurlegar fjárhagslegar skuldbindingar sem settu fullveldisrétt þeirra í hættu. Smáríki væru mun útsettari fyrir þessari hættu en stærri ríkin því að bankastofnanir þeirra ættu í útrás mun auðveldara með að ná óhóflegu hlutfalli af tekjum viðkomandi þjóðarbús heldur en í stærri ríkum. Slíkur mismunur milli minni og stærri ríkja varðandi áhættu í útrás gæti hvorki verið tilgangur tilskipunarinnar né leitt af henni.  

4. Loks þótti athyglisvert að hvergi væri í tilskipuninni kveðið á um sérstaka ábyrgð aðildarríkjanna á skuldbindingum Tryggingarsjóðsins, t.d. í tengslum við þær 20.000 ECU sem þar eru nefndar í 7. gr. hennar. Reyndar væri þvert á móti sagt í  aðfararorðum tilskipunarinnar að aðildarríki beri ekki ábyrgð  á gagnvart innistæðueigendum ef það hefur komið  á fót innlánatryggingarkerfi í samræmi við tilskipunina.  

Þessar röksemdir leiða samanlagt til þess að íslenska ríkið beri enga ábyrgð á innistæðum útibúa innlendra banka við gjaldþrot þeirra. Ábyrgð ríkissjóðs verður því ekki á því byggð að ákvæði umræddrar tilskipunar hafi verið brotin. Ábyrgð ríkisins í tengslum við fyrrgreinda tilskipun felst einungis í því að innleiða reglur um hana og að sjá að öðru leyti um að staðið sé við skuldbindingar samkvæmt tilskipuninni. Hafi vanhöld orðið á því getur ríkið orðið skaðabótaskylt ef reglunum um bótaábyrgð er að öðru leyti fullnægt. Ábyrgð ríkisins nær hins vegar ekki lengra en þetta. 

Í þessu samhengi er rétt að nefna að nokkur umræða hefur verið um þýðingu dóms (forúrskurðar) dómstóls ESB í máli C-220/02 en gerð er grein fyrir þessu máli í í álitsgerð frá frá bresku lögmannastofunni Mischon de Reya. Þetta mál fjallar ekki beint um það viðfangsefni sem hér er til skoðunar. Hins vegar víkur dómurinn að skyldu aðildarríkja til að setja á stofn tryggingarsjóð og segir í því sambandi að skylda þeirra nái eingöngu &#132;... to the introduction and proper functioning of the deposit guarantee scheme ...&#147; Enga leiðbeiningu er hins vegar að finna í dóminum um það hvað teljist vera &#132;proper functioning&#147;. Því er það okkar álit að þessi dómur hafi takmarkaða þýðingu við að skilgreina hvaða kröfur eru gerðar til aðildarríkjanna þegar til innlánstryggingasjóða er stofnað. Hins vegar virðist ljóst af honum að hafi rétt verið staðið að stofnun innlánatryggingarsjóðsins þá ber aðildarríkið ekki ábyrgð á innistæðum. Er það í samræmi við orðalag tilskipunarinnar eins og rakið hefur verið. Rétt er að minna á í þessu sambandi það sem fram kemur í lið 2 hér að framan að íslenska innleiðingin var kynnt í samræmi við reglur tilskipunarinnar án þess að nokkrar athugasemdir hafi verið gerðar.

Til frekari tökstuðnings þeirri skoðun að íslenska ríkið bæri ekki ábyrgð  á innistæðum útibúa innlendra banka við gjaldþrot þeirra skal nefnt að Bankanefnd Frakklands samdi heildarskýrslu fyrir seðlabanka Frakklands árið 2000. Jean Claude Trichet var þá formaður bankanefndarinnar en hann er nú bankastjóri Seðlabanka Evrópu. Skýrslan lýsir franskri löggjöf frá 1999 um breytingu á frönsku bankalögunum frá 1994 þar sem tilskipun 94/19/EB um innlánatryggingakerfi var innleidd. Í skýrslu þessari segir svo á bls. 187 í enskri þýðingu: 

"Although the goal of enhancing the stability of the banking system was clearly stated, the system introduced in France, as in most countries possessing formal deposit guarantee schemes, was not meant to deal with systemic crisis, for which other measures are needed.&#147;

 Samkvæmt þessu leit seðlabanki Frakklands svo á að frönsku lögin um innlánatryggingarkerfi tæki ekki á aðstæðum eins og bankahruni heldur yrði að  beita öðrum aðferðum til að ná til þess. Af þessum ummælum má einnig álykta að Frakkar hafi talið sig innleiða fyrrgreinda franska löggjöf að öllu leyti í  samræmi við tilskipun 94/19 þar eð ella hefðu þeir ekki lögtekið hana með þessum hætti. 

Greinagerð þeirra er afar fróðleg lesning fyrir þá sem láta málefnið sig varða.

 http://www.mbl.is/mm/mogginn/blad_dagsins/netgrein.html?art_id=94089

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 23.3.2010 kl. 00:44]

Gummi the second, þú lest þetta allt á haus eins og fyrri daginn.  Ok. förum yfir þetta:

1.  Þarna kemur fram að ríkið beri ekki abyrgð ef etirfarandi er til staðar "og tryggja að innstæðueigendur fái bætur og tryggingu í samræmi við skilmálana í þessari tilskipun"  - þ.e. ef aðilar fá ekki bætur sem, tilskipunin kveður á um = Ríkið skaðabótaábyrgt.  Mjög einfalt og hverjum manni ljóst sem kynnir sér evrópulög.  (Og nei, það breytir engu fyrir Ísland þá LB hafi verið aðili að viðbótartryggingu í UK, eins og sumir eru að dúkka upp með núna - Íslandi ber að uppfylla lágmarkið sem direktífið segir og lög og reglur kveða á um og snýr að Íslandi)

2. "Kerfið má ekki felast í tryggingu sem aðildarríkin sjálf eða héraðs- og sveitastjórnir veita lánastofnun."

Eh só ?  Síðan hvenær er TIF lánastofnun ??  Þessi klausa segir í raun að ríki megi ábyrgjast tryggingarsjóðinn maður !  Hve langt er hægt að ganga í að snúa öllu á haus og hreikja sér svo uppá sinni hundaþúfu ?

3. "Sjóðurinn getur með engu móti talist eign ríkisins og það ber heldur ekki ábyrgð á skuldbindingum hans."

Var þessu breytt ?

Og þetta er ekkert rökstutt, þú sérð það nú.

Hefur enga merkingu í þessu máli - eða ætlið þið sjallar að nota þetta atriði fyrir dómi. 

[Sæmundur Bjarnason, 23.3.2010 kl. 00:46]

Guðmundur annar - Ég fjallaði um ríkisábyrgðir í upprunalegri færslu minni (minnir mig) og hef engu við hana að bæta.

Hans, þú segir að þetta með Visa-greiðslurnar sé einfaldlega rangt án þess að rökstyðja það frekar. Máli skiptir hve lengi það hefði staðið. Ábyrgðin á ástandinu var hjá Íslendingum. Þú hefur ekkert sagt um hana.

Almenna neyðarástandið sem þú talar um er bara eitthvað sem menn gefa sér til að geta gert það sem þeim dettur í hug. Voru íslensk stjórnvöld kannski allt í einu orðin ábyrgðarfull?

[Sæmundur Bjarnason, 23.3.2010 kl. 00:58]

Guðmundur annar. Var ekki búinn að sjá seinna innlegg þitt þegar ég sendi siðasta innlegg mitt. Í álitsgerð prófessoranna segir:

Niðurstaða okkar var sú  að íslenska ríkið bæri ekki ábyrgð á innistæðum í útibúum íslenskra banka erlendis við hugsanlegt gjaldþrot íslensku bankanna heldur aðeins viðkomandi tryggingarkerfi sem hér  á landi er Tryggingasjóður innistæðueigenda og fjárfesta.

En hvað með útibú íslenskra banka hérlendis? Vísa að öðru leyti í Ómar Bjarka.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 23.3.2010 kl. 01:01]

Ps. gummi, varðandi pistil þeirra Njálu-lögspekinga, þá eru þeir bara alls ekki nógu vel að sér.  Td. er hlægilegt hvernig þeir afgreiða Case 222/02, bera fyrir sig túlkun miskon de reija - það er nú aldeilis komið í ljós hverskonar snillinar þar voru að verki eða ?

Sem dæmi þetta: " to the introduction and proper functioning of the deposit guarantee scheme" 

Proper functioning þýðir þarna einfaldlega að sjóðurinn verður að virka á þann hátt sem til er ætlast !  Þ.e. greiða út bætur i samræmi við skilmálana í tilskipun 94/19 !!  Ekkert óalgengt orðalag í evrópufræðum.

Þetta er svooo einfalt að það er átakanlegt að ég, almúgamaðurinn, skuli neyðast til að leiðréta menn sem gefa sig út sem einhverja snillinga. 

Þar að auki sér hver maður ef hann nennir að kynna sér mál 222/02, Peter Paul og fl. gegn þýska ríkinu, að ríkið verður ábyrt fyrir lágmarkinu - enda alveg í línu og samræmi við skaðabótaskyldu ríkja samkv. evrópulögum.

Ef menn ætla að reyna að hafna ríkisábyrgð - skulu menn ekki bera fyrir sig evrópulög eða laga og regluverk  því til stuðnings.  Menn skulu bera fyrir sig eitthvað annað.  Kínversk lög eða eitthvað frekar.

Reyndar virðast sárafáir ísl. hafa kynnt sér hvernig skaðabótaábyrgð ríkja virkar samkv. evrópulögum.  Skaðabótaábyrgðin mótast fyrst og fremst að dómafordæmum.  Mjög framandi fyrir íslendinga og eins og sumir geti bara ekki skilið þetta einfaldlega. 

[Hans Haraldsson 23.3.2010 kl. 01:01]

Nú er ég farin að halda að þú sért að stríða mér.

Ég man ekki hvernig dreifing innistæðna er nákvæmlega en hún er eitthvað á þá leið að 1% innistæðueigenda eigi 30-40% fjárhæða í bönkunum og af því leiðir að ef tryggingin hefði verið sett við t.d 3 milljónir þá hefðu þeir sem voru í hættu átt nógu mikið til að tæma bankana en tilgangurinn með yfirlýsingunni var einmitt að fá fólk til að láta peningana sína liggja kjurra í bankanum - sem það gerði - sem síðan þýddi að það var hægt að reka innlendu starfsemina áfram.

Það segir sig sjálft að ef bankarnir hefðu lamast og allt lausafé; neyslufé, fé til launagreiðslna og annað rekstrarfé, fé sem fólk hafði lagt til hliðar fyrir ýmsum útgjöldum o.s.frv. í heilu hagkerfi hefði lokast inni í þrotabúum þá hefði afleiðingin orðið neyðarástand. Hvernig rökstyður maður að vatn sé blautt? 

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 01:09]

Þú spurðir um ríkisábyrgð á innistæðum Landsbankans og fullyrðir að stjórnvöld hafi gefið út þá yfirlýsingu.  Samkvæmt þinni fullyrðingu, þá hafa þau brotið EEB/EES regluverkið. Það er eðlilegt ef menn fullyrða stórt, að þeir leggi fram heimildir þar að lútandi.   Ef þú ert ekki búinn að átta þig á að um ólöglega yfirlýsingu var að ræða, í öllu EEB/EES samfélaginu, þá lét ég fylgja heimildir en ekki bara mínar fullyrðingar um málefnið. Yfirlýsingin er og var þá ólöglega.  Og þú augljóslega ekki kynnt þér malið að neinu gagni.  Án þess að þekkja nokkuð til þinna skoðana eða skrifa, ætla ég að leyfa mér að halda að þú ert á móti niðurstöðum lagasérfræðingana og vilt að þjóðin verði tilneydd að greiða ólögvarinn falsreikning Breta og Hollendinga.

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 01:15]

Ómar.  Ég les þetta á nákvæmlega sama hátt og lagaspekingarnir 3, ásamt mörgum tug sérfræðinga á þessu sviði sem hafa tjáð sig opinberlega.  Hvað þú lest er mér orðið svo slétt sama um, því aða endar alltaf sem sami sannleikurinn.  Þú ert snillingur 98.2% þjóðarinnar eru fífl og hálfvitar.  Ætla að halda mér við lögskýringar prófessorana, frekar en þinnar.  Takk samt.

[Hans Haraldsson 23.3.2010 kl. 01:16]

Þetta dettur mér helst í hug til að setja þetta fram skýrt: Hið meinta óréttlæti felst í því að íslenska ríkið tryggði að allir innistæðueigendur geti fengið sína krónutölu borgaða út en ekki að breskir og hollenskir innistæðueigendur fengju öll pundin sín eða evrurnar.

Nú er það svo að ef 60-70% fæst upp í forgangskröfur vegna erlendra innistæðna (og athugaðu að erlendu innistæðurnar eru forgangskröfur vegna neyðarlaganna) þá er meira að fást upp í þær af raunverulegum kaupmætti en íslenskir sparifjáreigendur fá af sínu sparifé.

Ef Íslenska ríkið tekur upp á því að garantera erlendar innistæður, að hluta eða að fullu, í gjaldeyri þá er það helst sambærilegt við að íslensku innistæðurnar hefðu verið garanteraðar verðtryggt með vöxtum.   

[Kama Sutra, 23.3.2010 kl. 01:17]

Illa innrættir þessir útlendingar sem ætlast til að svona krúttleg þjóð eins og Íslendingar axli ábyrgð á gjörðum sínum...

[Gísli 23.3.2010 kl. 01:21]

Guðmundur nr. 2 er með þetta:

 ""Tilskipun þessi getur ekki gert aðildarríkin eða lögbær yfirvöld þeirra ábyrg gagnvart innstæðueigendum EF þau hafa séð til þess að koma á einu eða fleiri kerfum viðurkenndum af stjórnvöldum SEM ábyrgjast innlán eða lánastofnanirnar sjálfar og tryggja að innstæðueigendur fái bætur og tryggingu í samræmi við skilmálana í þessari tilskipun."

Þarna er hin litlu orð EF og SEM aðalatriðið. EF yfirvöld hafa komið upp kerfi eða kerfum SEM tryggja að innstæðueigendur fái bætur og tryggingu eru þau ekki ábyrg. Þetta hlýtur þá að þýða að EF yfirvöld gera það EKKI eru þau ábyrg. Íslensk yfirvöld sáu augljóslega ekki til þess að komið væri upp kerfi SEM tryggði innstæðurnar. Ef svo hefði verið væri ekkert IceSave-mál í gangi. Það er því augljóst að okkur ber lagaleg skylda til að borga.

Um siðferðilegu rökin þýðir lítið að ræða því meirihluti þjóðarinnar skilur greinilega ekki svoleiðis rök.

[Sæmundur Bjarnason, 23.3.2010 kl. 01:23]

Ef gengið er útfrá því að ríki (hagkerfi) geti ekki þrifist án banka er auðvitað afbrot af versta tagi að selja þá. (eða gefa) Ég talaði reyndar um ábyrgð en ekki tryggingu eins og þú kýst að kalla visa-hugmyndina. Auðvitað skil ég að ef 99 % (100 - 1) innstæðueigenda hefðu tekið inneignir sínar út samtímis hefði það skapað vandræði. Með ábyrgðinni hefði einmitt verið komið í veg fyrir að þeir gerðu það.

Nei, ég er ekki að atast í þér. Held bara að þú skiljir ekki sjálfur hve sumt af því sem þú heldur fram er mikil vitleysa. Þakka þér samt fyrir að vilja ræða þessi mál.

[Hans Haraldsson 23.3.2010 kl. 02:02]

Gísli: Það stendur nú ýmislegt fleira í þessari tilskipun, m.a að tryggingakerfið skuli vera samrýmanlegt hefðbundinni bankastarfsemi og að bankarnir sjálfur skuli fjármagna sjóðinn.

Til þess að kerfið hefði ráðið við að greiða út slíkar upphæðir við þessar kringumstæður þá hefði u.þ.b helmingur innistæðna þurft að liggja í sjóðnum sem er klárlega ekki samrýmanlegt hefðbundinni bankastarfsemi.

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 02:17]

Gísli.  Tryggingarsjóður innistæðueigenda er það sem var sett upp til að ábyrgjast innistæður eftir EEB/EES reglugeðum.  Hann mátti ekki vera í ríkiseign, eða með ríkisábyrgð.  Svo það er ekkert EF eða SEM "Það er því augljóst að okkur ber lagaleg skylda til að borga." 

Okkur ber ekki nein lagaleg skylda að borga, eins og meirihluti Alþingis hefur 2 sinnum sérstaklega tekið fram við samþykkt á Icesave frumvörpum 1 og 2.  Það hefur Jóhanna Sigurðardóttir gert í bréfi til breska forsætisráðherrans GordonBrowns, sem og Steingrímur J. Sigfússon í 1. skipti opinberlega og afar skýrt í viðtali við Morgunblaðið fyrir skömmu:

&#147;Í sjálfu sér er ekki deilt um það að það stendur hvergi í tilskipuninni né í lögum þeirra landa sem hafa innleitt hana að það sé um beina ríkisábyrgð að ræða. Það er enginn að halda því fram,&#147; segir Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra um ummæli forstjóra norska tryggingasjóðsins.

Arne Hyttnes, forstjóri norska innistæðutryggingasjóðsins, heldur því þannig fram í Morgunblaðinu í dag að hvergi sé kveðið á um ríkisábyrgð í EES tilskipuninni um innistæðutryggingar. Norska ríkið þyrfti því ekki að bæta innistæðueigendum í öðrum ríkjum tjón ef sambærilegt mál og fall Landsbankans hefði komið upp í Noregi.&#148;

mbl.is | 18.2.2010

[Gísli 23.3.2010 kl. 02:34]

Hans og Guðmundur,

 Það er alveg skýrt í reglugerðinni, sem Alþingi hefur staðfest, að yfirvöld í hverju ríki fyrir sig beri ekki ábyrgð á innistæðutryggingunni EF þau koma upp tryggingakerfi SEM getur staðið undir innstæðutryggingum. Af þessu leiðir að ef yfirvöld koma EKKI upp þessu kerfi bera þau ábyrgð. Þetta er svo augljóst að allir hljóta að skilja það. Það er alveg sama hvort Alþingi ályktar að því finnist ekki að íslensk stjórnvöld eigi að borga. Eða hvort Jóhönnu og Steingrími finnist að íslensk stjórnvöld eigi ekki að borga. Svona er þetta nú bara, strákar mínir.

Sem sagt: Okkur ber lagaleg og siðferðileg skylda til að borga IceSave. Og auðvitað gerum við það á endanum, vonandi fyrr en seinna.

[Hans Haraldsson 23.3.2010 kl. 03:06]

Gísli: Tilskipunin segir að ríki skuli koma upp tryggingakerfi sem tryggir tæpar 21.000 evrur og sé fjármagnað með iðngjöldum frá bönkunum og sé samrýmanlegt almennri bankastarfsemi. Hvergi er kveðið á um að kerfið sé undir öllum kringumstæðum gjaldfært um allt að 21.000 evrur á reikninganda enda færi það ekki saman við önnur atriði sem kveðið er á um.

Það er ekki hægt að taka eina klausu og slíta hana úr samhengi við heildina.

Væri þetta svona klippt og skorið, af hverju heldur þú þá að Bretar og Hollendingar vilji ekki sjá að málið verði afgreitt fyrir EFTA-dómstólnum?

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 03:18]

@ Gísli.  Alltaf gott að vita af sjálfmenntuðum laga sérfræðingum ef ekki prófessorum, sem leifa sér að fullyrða hvaða er nákvæmlega rétt í flóknum lagaþrætum, af því þeir segja það.  Með fullri virðingu, ætla ég að taka áfram mark á þeim sem er borin afar mikil virðing fyrir í faginu, og eru hámenntaðir og með mikla reynslu að lesa sig í gegnum fræðin og í dómssölum. 

Lög eru þess eðlis að það þarf dómara að kveða upp endanlegan dóm um einföldustu hluti, að mati leikmanna.  Sennilega ertu ekki slíkur og örugglega ertu ekki með það vald að kveða upp þinn dóm, svo að þjóðirnar 3 fari eftir. 

Legg til við þig og aðra borgunarsinna, að byrja að borga og þess vegna fyrir okkur hin líka.  Engin getur staðið í vegi fyrir þér og ykkur með það.  Afturámóti mun ég og fleiri berjast fyrir að farið verður að lögum hvernig sem dómstólar koma til með að túlka þau.  Að lög ráði en ekki kerfið, þó svo að það heitir ESB og Samfylkingarfólk haldi ekki vatni ef einhver nefni samtökin á nafn.  Það kemur ekki til greina að skulda þessum 2 þjóðum krónu.  Það kemur ekki til greina að borga þessum 2 þjóðum krónu meir en lög segja til um.

Úr skrifum prófessoranna Stefáns Más Stefánssonar og Sigurðar Líndals, og Lárusar Blöndals hrl. lögfræðingur nýju íslensku Icesave samninganefndarinnar.  Greinin heitir "Mismunun og ICEsave".  Þessum rökum hefur aldrei verið hnekkt af málsmetandi lögfræðingum enda sagt  hæpið að það gerist.  Staðreyndir eru staðreyndir.

Forgangsréttur innistæðueigenda innan &#132;gömlu&#147; bankanna.

    Með 6. gr. laga nr. 125/2008 (neyðarlögin) var kveðið á um að við skipti á búi fjármálafyrirtækis skyldu kröfur vegna innstæðna samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta njóta rétthæðar samkvæmt 1. mgr. 112. gr. gjaldþrotalaga.

    Þetta þýðir að kröfur innstæðueigenda í fjármálafyrirtækjum fá forgang og verða greiddar áður en kemur til greiðslu á kröfum almennra lánadrottna úr búum þeirra. Umræddar reglur um forgang hafa almennt gildi þannig að þær gilda jafnt fyrir innistæðueigendur hér á landi og í útibúum erlendis.

Ákvæðið felur því ekki í sér mismunun gagnvart erlendum innstæðueigendum því að þeir sitja við sama borð og þeir íslensku sé tekið mið af réttarstöðunni innan &#132;gömlu bankanna&#147;.

    Fólst mismunun í stjórnsýsluákvörðuninni um yfirtöku banka?

Með 3. mgr. 1. gr. neyðarlaganna var gert ráð fyrir því að ríkið geti stofnað &#132;hlutafélag&#147; til að taka við rekstri fjármálafyrirtækis. Samkvæmt þessari heimild tók íslenska ríkið yfir Glitni banka hf., Kaupþing banka hf. og Landsbanka Íslands hf. að öllu leyti á haustdögum 2008, samkvæmt ákvörðun Fjármálaeftirlitsins.

Með stjórnsýsluákvörðun Fjármálaeftirlitsins var &#132;innlend bankastarfsemi&#147; tekin út úr gömlu bönkunum og stofnað um þau hlutafélög í opinberri eigu. Þar með fylgdu innistæður í bönkum hér á landi hvort sem þær tilheyrðu innlendum eða erlendum aðilum. Hér er um að ræða hlutafélög sem njóta ekki ríkisábyrgðar að neinu leyti. Fullt verð verður greitt fyrir þann hluta, sem tekinn var, þannig að nettóandvirði rennur inn í bú gömlu bankanna og kemur þar til úthlutunar með venjulegum hætti.

Gera verður ráð fyrir því að innistæðueigendurnir í &#132;nýju bönkunum&#147; séu einkum persónur eða fyrirtæki sem eiga heimili og stunda vinnu eða hafa starfsemi hér á landi. Það er forsenda fyrir tilvist hvers fullvalda ríkis að til séu bankastofnanir sem eru tengdar ríkinu traustum böndum og hafa það hlutverk að geyma, ávaxta og miðla peningum til verkefna innanlands. Fullvalda ríki verður tæpast byggt og rekið á annarri forsendu.

    Spyrja má hvort innistæðueigendur íslenskra bankaútibúa erlendis hafi með umræddri aðgerð verið beittir mismunun miðað við eigendur innistæðna sömu banka hér á landi.

    Þess er þá fyrst að geta að ríki eru sjálfstæðir aðilar bæði að EES- og ESB-rétti og mynda raunar grundvöll eða stoðir samninganna um þau. Þannig er réttur og tilvist þjóðríkja sérstaklega varinn í samningunum um ESB og EES-samningurinn telst samningur milli sjálfstæðra ríkja og ESB. Sú grundvallarregla gildir að þær stofnanir sem starfa eftir samningunum um ESB eða EES geta ekki tekið sér neitt vald sem ekki er veitt þeim í samningunum.

    Samkvæmt Maastrichtsamningnum ber ESB að virða einkenni og stjórnkerfi aðildarríkjanna enda er þar gert ráð fyrir tilvist aðildarríkjanna með margvíslegum hætti. Þessi sjónarmið eiga auðvitað enn frekar við um EFTA/EES-ríki sem hafa ekki tekið þátt í þeim samruna sem ESB stefnir að. Af því leiðir svo aftur að heimilt er og lögmætt að taka tillit til sjónarmiða sem varða brýna efnahagslega hagsmuni eins aðildarríkis án þess að taka tillit til efnahags annars aðildarríkis þar sem slík sjónarmið eiga ekki við að sama skapi. Það er því ljóst að hvert ríki hefur víðtækan rétt til að verja tilverurétt sinn hvort sem miðað er við samningana um ESB eða EES.

    Niðurstaðan af þessum hugleiðingum er sú að fyrrgreindar aðgerðir stjórnvalda voru taldar nauðsynlegar til að verja og viðhalda bankakerfi innanlands. Slíkt hefði ekki verið unnt að gera með því að tryggja innistæðueigendum í erlendum útibúum sömu meðferð. Þeir sem þar áttu innistæður eru ekki í neinum sambærilegum hagsmunatengslum við Ísland og þeir sem eiga innistæður hér á landi. Verulegar líkur eru á því að innstæðueigendur erlendis hefðu einfaldlega tekið út allar innistæður sínar ef reglurnar hefðu verið látnar ná til þeirra og þar með gert innlenda bankastarfsemi að engu. Auðvitað er ekki hægt að ætlast til þess að eigendur innistæðna erlendis hefðu leyst út íslenskar krónur og notað hér á landi með sama hætti og þeir sem áttu innistæður hérlendis.

    Meginatriðið er að innistæðueigendur útibúa, t.d. í Bretlandi og Hollandi, eru ekki tengdir íslenskum hagsmunum með sama hætti og menn og fyrirtæki með heimili hér á landi, t.d. með hliðsjón af fjárfestingum, félagslegri aðstoð, sköttum og fleiri atriðum.

    Af þessu má ráða að innistæðueigendur í erlendum útibúum íslenskra banka voru í annarri stöðu heldur en þeir sem áttu inneignir í sömu bönkum hér á landi. Réttarstaða þeirra var með öðrum orðum ekki sambærileg. Af því leiðir að ekki var um mismunun að ræða við fyrrgreinda aðgerð.

    Þessu til viðbótar er rétt að koma því á framfæri að það er vel þekkt í Evrópurétti að ráðstafanir sem kunna að fela í sér mismunun en eru engu að síður óhjákvæmilegar vegna þjóðfélagsþarfa í almannaþágu fá staðist. Má nefna marga dóma dómstóls ESB því til sönnunar. Enginn vafi er á því að verði talið að efnahagslegt hrun hafi blasað við hér á landi nægir það til að réttlæta frávik frá umræddri meginreglu.

    Skilyrðin fyrir frávikunum eru þó ávallt þau að gætt sé meðalhófs. Er erfitt að sjá að vægari kostur hafi verið í stöðunni. Þess ber einnig að gæta að samkvæmt dómafordæmum dómstóls EB hafa aðildarríkin sjálf talsvert mat um það hvort fyrrgreindum skilyrðum hafi verið fullnægt enda tæpast á færi dómstóls að meta aðgerðir til að koma í veg fyrir efnahagshrun heillar þjóðar.

    Yfirlýsing stjórnvalda um ábyrgð ríkisins á greiðslu til innstæðueigenda

    Forsætisráðherra gaf þá yfirlýsingu seint á síðastliðnu ári að íslenska ríkið myndi tryggja innlánseigendum hér á landi fjárhæðir þeirra á innistæðureikningum. Yfirlýsingin mun hafa verið sett fram umfram skyldur íslenska ríkisins og væntanlega í þeim tilgangi að tryggja að unnt væri að starfrækja innlenda innlánastarfsemi í framtíðinni, reyna að viðhalda sparnaðarvilja almennings, tryggja efnahagslegan stöðugleika og koma í veg fyrir efnahagslegt hrun.

Þrátt fyrir þetta er hér aðalatriðið að yfirlýsing ráðherra af þessu tagi er óskuldbindandi því henni var aldrei fylgt eftir með lögum (hún krefst samþykkis í fjárlögum, fjáraukalögum eða venjulegum lögum) né kom hún til framkvæmda á einn eða neinn hátt. Þvert á móti verða innistæðueigendur í &#132;nýju bönkunum&#147; að sætta sig við að bankarnir eru reknir í formi hlutafélaga og ábyrgðin í aðalatriðum takmörkuð við gjaldþol þeirra félaga.

    Af þessum sökum fellur umrædd yfirlýsing stjórnvalda hvorki undir 4. gr. EES-samningsins né önnur ákvæði hans um fjórfrelsið. Í fyrri skrifum okkar höfum við einnig talið að yfirlýsingar af þessu tagi féllu ekki undir gildissvið nefndrar 4. gr. Verður sú umræða ekki endurtekin.

 

[Gísli 23.3.2010 kl. 03:39]

Hans og Guðmundur,

 Ég hef ekkert vit á lögfræði, ég skal vera fyrstur manna til að viðurkenna það. Hins vegar tel ég mig hafa býsna góðan málskilning, enda vinn ég við texta, íslenska og enska, á hverjum einasta degi. Og það er alveg skýrt að í greininni sem Guðmundur vitnar í kemur fram að stjórnvöld í hverju landi bera ekki ábyrgð á innstæðutryggingunni EF þau koma upp kerfi SEM dekkar hana. Það felur í sér að ef þau gera það ekki bera þau ágyrgð. Þetta er alveg skýrt.

 Í hverju einasta dómsmáli í hinum vestræna heimi koma fram tvö gagnstæð lögfræðiálit. Lögfræðingur sækjanda kemst að einni niðurstöðu og lögfræðingur verjanda kemst að gagnstæðri niðurstöðu. Það er því afar hæpið að taka álit einhverra lögfræðinga sem heilögum sannleika. Betra er að lesa lagatextann og reyna að átta sig á hvað hann þýðir í raun og veru.

[Hans Haraldsson 23.3.2010 kl. 04:04]

Já, en Gísli, þá verður þú að lesa alla tilskipunina en ekki einblína á eina klausu í henni.

[Sæmundur Bjarnason, 23.3.2010 kl. 04:07]

Mér finnst líklegt að hér séu menn að copypeista og það vil ég alls ekki. Slíkt er bölvaður dónaskapur.

[Axel Þór Kolbeinsson, 23.3.2010 kl. 08:13]

Maður missir af öllu fjörinu þegar maður hefur ekki nettengingu heima hjá sér.

[Jón Valur Jensson, 23.3.2010 kl. 08:58]

Hver er þessi "Gísli"? Vill hann upplýsa hér um fullt nafn sitt?

EF ekki, hvað veldur? Er hann að tala á vegum stjórnvalda?

[Jón Valur Jensson, 23.3.2010 kl. 10:44]

Guðmundur 2. Gunnarsson (augljóslega ekki þessi sem stýrir Rafiðnaðarsambandinu, ekki frekar en hann væri Gylfi Arnbjörnsson eða Vilhjálmur Egilsson eða aðrir Evrópubandalagssinnar í samtökum atvinnulífsins) vitnar hér til texta sérfróðra lögspekinga; Stefán Már Stefánsson er lagaprófessor, sérfræðingur í Evrópurétti og höfundur fræðirita þar um, þekkir allt til alls í löggjöf um EES-svæðið og um mismununarákvæði þeirra. Ásamt Lárusi L. Blöndal hrl. (sem nú er í viðræðunefndinni sem fór til Lundúna) og Sigurði Líndal prófessor skrifaði hann þá vel rökstuddu grein sem Guðmundur tilfærir hér ofar, og aðra grein skrifuðu þeir Lárus sama efnis áður, og hafa þær ekki verið hraktar af neinum lögfræðingum. Hér var því EKKI um mismunun á grundvelli þjóðernis að ræða.

Hans Haraldsson heldur fimlega á réttum rökum í málinu, en Gísli þessi endurtekur sína sömu rullu. Gísli fer með rangt mál um tilskipunarákvæðið um innistæðutrygginguna, þegar hann reynir að nota orð eins og "dekka hana", sem standa þar ekki. Og þegar hann segir: "að yfirvöld í hverju ríki fyrir sig beri ekki ábyrgð á innistæðutryggingunni EF þau koma upp tryggingakerfi SEM getur staðið undir innstæðutryggingum," þá er þessum orðum, &#39;getur staðið undir&#39;, ofaukið, því að tilskipunarákvæðið sjálft (í 94/19/EC) segir:

&#147;Tilskipun þessi getur ekki gert aðildarríkin eða lögmæt yfirvöld þeirra ábyrg gagnvart innstæðueigendum ef þau hafa séð um stofnun eða opinbera viðurkenningu eins eða fleiri kerfa sem ábyrgjast innistæðurnar eða lánastofnanirnar sjálfar og tryggja skaðbætur eða vernd innistæðueigenda samkvæmt skilyrðum sem þessi tilskipun skilgreinir.&#148;

Margir &#150; menn og fyrirtæki &#150; hafa ÁBYRGZT lán og aðrar skuldbindingar án þess að hafa í sérhverju tilviki GETAÐ uppfyllt þá ábyrgð sína &#150; verða m.ö.o. gjaldþrota eða fá samþykkta nauðasamninga um að borga lánardrottnum sínum minna. Sama gæti gerzt með Tryggingasjóðinn íslenzka (TIF), og það er HVERGI Í TILSKIPUNINNI (sem er þó AFAR LÖNG og ýtarleg um hlutina út í æsar) kveðið á um það einu einasta orði, að RÍKIÐ, sem viðkomandi sjóður er í, eigi að taka við fjárhagsábyrgð hans, ef sjóþurrð verður í tryggingasjóðnum eða -kerfinu.

Hér þarf einnig að huga að tveimur afar mikilvægum atriðum til viðbótar.

1) Sjóðurinn má ekki fá ríkisframlag til rekstrar síns, það er kveðið á um það í tilskipuninni (og ástæðan er, að þá gæti eitt ríki boðið tryggari bankakjör en annað, en það er algerlega gegn anda regluverksins í Evrópubandalaginu, af því að það myndi skekkja samkeppnisstöðu fyrirtækja og landa; &#150; ef t.d. Tékkland byði ríkisábyrgð á innistæður, myndi það soga til sín fé þýzkra sparifjáreigenda). En tryggingasjóður má taka lán skv. tilskipuninni, hvort heldur á almennum lánamarkaði, í bönkum eða hjá ríkinu. Slíku ákvæði væri auðvitað ekki ekki til að dreifa, EF ríkið væri lagalega skuldbundið til að leggja sjóðnum til fé, því að þá væri engin þörf á neinu láni!!! Þetta þurfa Gísli og Sæmundur að láta sér skiljast.

2) Svo er alls ekki rétt hjá Gísla, að þessar Icesave-innistæður hafi ekki í reynd verið "dekkaðar" eða "coveraðar". Þær voru það vissulega, því að brezki tryggingasjóðurinn, FSCS, tryggði upp að allt að 50.000 pundum hverja innistæðu einstaklinga (núvirði 9.548.000 krónur), og hollenzki tryggingakerfis-aðilinn, DNB, tryggði upp að 100.000 evrum (núvirði 17.228.000 krónur), sem er ekkert smáræði, og reyndar var gengið lengra (án þess að þau tryggingakerfi væru skuldbundin til þess) með því að greiða líka það sem var umfram þetta! Viðkomandi hávaxtareikninga-fjárhættuspilarar fengu því allt sitt, höfðu allt sitt á þurru, ólíkt t.d. peningamarkaðssjóðs-reikningshöfum hér á Íslandi, sem er á sinn hátt sambærilegt dæmi um hávaxtakjör.

Gísli getur því ekki sagt, að innistæðurnar hafi ekki verið "dekkaðar". Þær voru það, en þá er líka mikilvægt að láta sér ekki sjást yfir, að brezka tryggingakerfið átti að gera það (eins og það hollenzka á sínu svæði) og gerði það í raun, en átti síðan gagnkröfu á hendur íslenzka kerfinu fyrir hluta þessara 50.000 punda og gat innheimt þá kröfu að því marki sem TIF hafði/hefur greiðslugetu til þess, en ekki umfram það mark. Eftir sem áður (ef t.d. fengjust aðeins &#128;2.000 úr TIF að meðaltali í tryggingarfé á hvern innistæðureikning) voru hinar allt að 50.000 punda innistæður "dekkaðar" af FSCS, og það er skilningur minn og fleiri aðila, sem hafa skoðað þetta, að þetta hafi verið hrein og bein skylda FSCS (og brezku bankanna) að tryggja allt, sem á kynni að vanta upp að þessu 50.000 punda hámarki, alveg óháð því, hve mikið eða lítið kæmi úr TIF sem yrði þar til frádráttar á þeim greiðsluþunga.

En Gísla sást líka yfir annað mikilvægt atriði: þessi 50.000 pund og &#128;100.000 komu EKKI ÚR RÍKISSJÓÐUM BRETA OG HOLLENDINGA, heldur úr tryggingakerfum landanna, sem byggðust og byggjast enn á iðgjöldum bankanna. Að Englandsbanki hafi tímabundið lánað FSCS vegna þessa, til að sá brezki tryggingasjóður gæti staðið strax skil á þessum greiðslum til innistæðueigenda, breytir engu þar um, því að iðgjöldin sjálf stóðu fyllilega undir þessu (og þurfti aðeins 10% til af eignum FSCS, og sjóðurinn heldur alltaf áfram að fá iðgjöld). En þetta tímabundna lán kom til vegna þess, að brezka tryggingakerfið er að því leyti ólíkt okkar, að það ber svolítið svipmót af e.k. gegnumstreymiskerfi, ekki upphleðslukerfi í grjóthörðum peningum, heldur koma iðgjöldin inn eftir hvert ársuppgjör vegna liðins árs í formi skuldabréfs frá hverjum banka fyrir sig, þ.e. skuldarviðurkenningar vegna iðgjaldsins, og það er einungis þegar FSCS þarf nauðsynlega á fénu að halda, sem hann innheimtir það með því að innleysa skuldabréfin hjá bönkunum brezku. En meðan sú innheimta var ekki afstaðin (hún er það sennilega núna að mestu leyti), þá hljóp Englandsbanki sem sé tímabundið undir bagga með lánveitingu til FSCS.

Það eru því brezku bankarnir &#150; en trúlega í gegnum FSCS &#150; sem eiga gagnkröfu á hendur þrotabúi Landsbankans vegna innistæðnanna og (ef það dugir ekki til) á hendur tryggingasjóðnum íslenzka vegna 20.887&#128;-tryggingarinnar hér, en það eru ekki brezkir skattborgarar né brezka ríkið. Einmitt þess vegna talar hinn rökvísi Loftur Þorsteinsson, verkfræðingur, vísindakennari og varaformaður Þjóðarheiðurs &#150; samtaka gegn Icesave, í Mbl. 19. þ.m. um forsendubresti á Icesave-samningunum (sjá sömu grein HÉR á vefsetri hans), þ.e.a.s.: Það er sá algeri, frávísunarverði FORMGALLI á Icesave-rukkun brezka ríkisins, sem send var röngum aðila, íslenzka ríkinu (sem ranglega meintum baktryggjara TIF), að RANGUR AÐILI, brezka ríkið, krafðist þar endurgreiðslnanna á hluta þess, sem fór til innistæðueigendanna brezku, upp að &#128;20.887 (núvirði: 3.598.412 kr.) í hverju tilviki einstakinga.

Þessi grundvallar-formgalli myndi í raun fella kröfu brezka ríkisins fyrir hverjum óvilhöllum rétti. Það er sennilega ein af fleiri ástæðum brezkra stjórnvalda fyrir því, að þau hafa ekki viljað fara dómstólaleiðina með þetta mál.

Guðmundi Gunnarssyni, Hans Haraldssyni og Axel Þór Kolbeinssyni þakka ég góða framgöngu í þessu varnar- og réttindamáli íslenzku þjóðarinnar.

[Grefillinn Sjálfur - Koma svo! 23.3.2010 kl. 11:06]

Um hvað snýst þetta Icesave-mál? Getur einhver útskýrt það fyrir mér?

[Hólmstein Jónasson 23.3.2010 kl. 13:45]

Pæling varðandi mismunun Bretanna......Gurnsey of co bls 31 og 32. http://www.fmlc.org/papers/Issue133depprot.pdf  Hitt er annað að Íslenski TIF gat aldrei meikað sens sbr c lið og þetta er meingallað directive af mörgum ástæðum ..........................Directive 94/19/EC does not currently prescribe a method for financingdeposit-guarantee schemes, provided that all of the following conditions are satisfied: (a) the costsof financing are borne, in principle, by credit institutions themselves; (b) the financing capacity ofthe scheme is in proportion to credit institutions&#146; liabilities; (c) the stability of the banking systemof the Member State concerned is not jeopardised ..............In theory, support by national governmentsis limited by the Directive 94/19/EC on deposit insurance, which discouragesgovernments from providing funding to their deposit insurer and support by thecentral bank is limited by EC Treaty (article 101)..........eðlilega af samkeppnisástæðum ....annars værum við að tala um bjagaðann ríkisrekinn innri markað ! 

[Hólmsteinn Jónasson 23.3.2010 kl. 14:35]

http://www.publications.parliament.uk/pa/cm200708/cmselect/cmtreasy/uc1167-i/uc116702.htm 

Breskir telja sig ekki mismuna....Mr Darling: Because as part of the agreement we have with Guernsey and the Isle of Man and places we negotiate, we are the sovereign state. Mr Fallon, Isle of Man and Guernsey operate a specific regime and for tax reasons and others people choose to go in there, they are regulated by the Isle of Man authorities. I would have to think long and hard before saying that for the first time the British Government would then go and underwrite savings made in another jurisdiction. It is not something that we would lightly do. That said, one of the things that we have been pressing on Iceland right from the very start is they really have to go and get help from the IMF. One of the things that I have said to them is as far as we are concerned, we would be happy to enter into an agreement with them where we will effectively loan them the money that we are paying out just now, but you would expect, and you would be the first to criticise if we did not do this, that we must have an agreement with Iceland whereby they will pay this money back to us over a period. The Netherlands are willing to do that, we are willing to do that, but it does have to be part of an agreement with the IMF because Iceland really does need to have an accommodation with the IMF such is the nature of its problems at the moment.

Chancellor, turning to something quite different, why was it necessary for the Government to use anti-terrorism laws for the purpose of freezing the assets of the Icelandic banks? Were the existing laws relating to insolvency not sufficient to cover this situation?Mr Darling: No, they were not and actually the legislation we used, although it does cover terrorism also covers the powers that we have to protect the country&#39;s general economic interest (sic). Interestingly, when you look back at what happened when the legislation went through Parliament, there was an amendment laid in the House of Lords to try and confine these powers to be used in the case of terrorism and that amendment was voted down. I think it was contemplated at the time that those powers might be used more widely. Indeed, in my statement, I think on 15 October, when I said that we were using the powers under that Act, I did make it clear that these were general powers which are available to the Government. Can I just say - this is also important - you need to understand why we were doing this. We still have a situation now, five weeks later, where we have stepped in to guarantee the retail depositors in the Landsbanki subsidiary and as of today we still do not have an agreement from the Icelandic government that they will cover us for it so we did need to step in to protect the interested British taxpayers.

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 14:41]

Takk Jón Valur, og þakka þér mikið frekar.

Innistæðutryggingarsjóður fór algerlega eftir lögum og reglugerðum EEB/EES.  Það er engin sem heldur öðru fram af lykilsækjendum Breta og Hollendinga,  Einstaka Íslendingar gera það, einhverra hluta vegna.  Sá málflutningur sem landar okkar eins og Ómar, Indriði, Steingrímur, Jóhanna, Björn Valur ofl. hefur ALDREI heyrst úr herbúðum Breta og Hollendinga sjálfra, heldur aðeins Íslendingunum sem einhverra hluta vegna hafa valið að berjast gegn hagsmunum eigin þjóðar.

Þeir sem best þekkja til þessara mála fullyrða að innistæðutryggingarkerfið var aldrei sett upp eða hugsað að bjarga ef til kerfishruns kæmi, og lögin eru skýr hvað það varðar.  Frekar en tryggingarfélög gætu bætt allan skaða ef öll hús landsins myndu brenna á sama tíma. Einfaldlega fráleitt að slíkt væri gerlegt að bæta.  Kerfishrun með að allir bankar hrundu er það sem gerðist hér og engin efast um svo ég veit. 

Það vill svo tils að EEB/EES samfélagið er að endurskoða þessa gölluðu löggjöf og breyta henni til þess svona geti ekki gerst aftur.  Að kerfishrun er verði á ábyrgð allra þjóða þess.  Eitthvað sem alltaf átti að vera lausnin á okkar málum.  Að standa í viðgerðum núna hlýtur að vera afar athyglisvert, þegar deilan er óleyst þar sem stórveldi reyna að rífa í sig dvergríki vegna galla sem það ber ekki neina ábyrgð á.  Taugaveiklunin er afar augljós viðurkenning sektar Evrópusamfélagsins er svo mikið að þeir þora ekki fyrir sitt litla líf að bakka upp ólögvarða kröfu Breta og Hollendina með að bíða að deilan leysist, ef annað hrun gerðist áður.  Þá gæti einhver merkilegri þjóð verið lögð í rúst, sem er ekki ásættanlegt þessa merkilega alþjóðasamfélags. Augljóslega.  Eitthvað sem er afar sterkt vopn fyrir okkur þegar til dómsstóla kemur. 

Eitt af mörgum öðrum óumdeilanlegum og geysi sterkum vopnum okkar eru þessi orð hollenska fjármálaráðherrans sem hann lét falla 5 mánuðum eftir hrun, og við stóðum í miðjum samningaviðræðum við hann og hans fólk.  Hvernig Indriða, Svavari, Jóhönnu og Steingrími hefur tekist að fá hann af þessari skoðun með að standa með Íslendingum, í 180 gráðu Steingrímssnúning og þá þeirra vonda málflutningi gegn eigin þjóð, er með slíkum ólíkindum og sýnir glögglega að ómerkilegheit stjórnmálamanna er ekki bara bundið við Ísland.

"Fjármálaráðherra Hollands tekur undir það sem talin eru ein helstu rök fyrir því að Íslendingum beri ekki lagaleg skylda til að taka á sig Icesave skuldbindinguna. Í ræðu fyrr á þessu ári sagði hann að evrópska innistæðutryggingakerfið hafi ekki verið hannað til að takast á við kerfishrun heldur einungis fall eins banka."

Wouter Bos, fjármálaráðherra Hollands, flutti ræðu um fjármálakreppuna á ráðstefnu í mars á þessu ári en hana má finna á vef hollenska fjármálaráðuneytisins. Í ræðunni vék hann meðal annars að evrópska innistæðutryggingakerfinu. Í ræðunni segir orðrétt:

Evrópulönd þurfa að skoða gaumgæfilega hvernig innistæðutryggingakerfið er uppbyggt. Það var ekki hannað til að takast á við kerfishrun heldur einungis við fall einstaka banka.

Svipuð túlkun kom fram í skýrslu sem franski seðlabankinn gaf út árið 2000. Þá eru þessi ummæli í takti við túlkun nokkurra íslenskra lögfræðinga á tilskipun Evrópusambandsins um innistæðutryggingar.

http://www.visir.is/article/20091128/FRETTIR01/990126104

Það verður vart um það deilt að á Íslandi varð algert banakerfishrun í október 2008.

"Margir Íslendingar og fulltrúar þeirra virðast haldnir barnalegri þrá, &#147;löngun til að borga&#148; . En mig grunar að hér sé um samviskubit að ræða: Eins og þetta sé guðleg refsing eftir áralanga trú á skjótfenginn gróða. Ég segi því að vel yfirveguðu máli við þessa dugmiklu og hugrökku þjóð: Þið berið hvorki lagalega ábyrgð á þeirri siðspillingu sem nú hrjáir fjármálakerfi heimsins, né heldur eruð siðferðilega sek um neitt í því sem fór úrskeiðis."

Alain Lipietz er franskur hagfræðingur og fyrrum þingmaður á  Evrópuþinginu, og einn höfunda regluverks þess sem um er að ræða og er reynt að nota gegn málstað Íslendinga.

http://silfuregils.eyjan.is/2010/02/13/alain-lipietz-islendingar-skulda-ekkert/

Þarf að ræða þetta eitthvað nánar.....?

[Jón Valur Jensson, 23.3.2010 kl. 15:13]

Takk, Guðmundur, en ég er hér í mýflugumynd, verð að lesa þitt innlegg betur og í heild, en vil bara láta þess getið á hlaupunum, að þessi ræðutexti Darlings hjá honum Hólmsteini þykir mér merkilegur &#150; og feitletra hér það athyglisverðasta að mínum dómi:

"we must have an agreement with Iceland whereby they will pay this money back to us over a period. The Netherlands are willing to do that, we are willing to do that, but it does have to be part of an agreement with the IMF because Iceland really does need to have an accommodation with the IMF, such is the nature of its problems at the moment."

Sem sé: þarna eru greinileg tengsl milli AGS og Icesave. Við vitum það allir (engin kona hér, sýnist mér!), að Bretar hafa notað AGS sér til framdráttar í málinu. Frekar en að fara dómstólaleiðina reyndu þeir og reyna enn þvingunarleiðir og ofbeldis; þetta var ugglaust fyrir fram hugsað þannig af þeirra hálfu.

Svo eru nokkrir Íslendingar að mæla þessu bót!

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 23.3.2010 kl. 15:36]

Hólmsteinn, þú veur að fylgjast betur með.

Bretum kom ekkert við Mön eða Görnsey vegna afar einfaldrar ástæðu sem bara er búið að fara svona 10.000 og fjórum sinnum yfir.  Aðeins.

In short, nei, bretar voru ekki að mismuna þarna.

GEISP.

Þið minnið á svona bergþursa sem má sjá svo víða á íslandi ef litið er til fjalla.

[Einar Karl, 23.3.2010 kl. 20:10]

Æ, þetta er ósköp skrýtinn sértrúarsöfnuður sem heldur að túlka megi alla mögulega óvissu í þessu máli og mistúlka svo margt fleira til að komast að þeirri niðurstöðu að við séum stikkfrí! Þetta sé allt einhverjum öðrum að kenna en íslenskum bönkum og íslenskum yfirvöldum. Kerfishrun hafi hér skollið á eins og hver annar brimskafl sem enginn átti sök á. 

Ég reyndi að benda á ýmsa meinbugi í þessum málflutningi í þræði hjá Jóni Val um helgina en stórbloggarinn stóryrti gafst að lokum upp og lokaði á mig á síðu sinni. 

Ýmislegt kom þó fram í umræðum okkar t.d. það athyglisverða sjónarmið Jóns Vals að honum væri "nákvæmlega sama, þótt 300.000 manns ættu kröfur í íslenzka tryggingasjóðinn". Kannski af því hörðustu Nei-sinnar hafa hamrað á því að þeir Bretar og Hollendingar sem treystu 120 ára gömlum íslenskum banka fyrir peningunum sínum væru bara braskarar og áhættufjárfestar! Ég held þvert á móti að þá fyrst væru Íslendingar litnir hornauga ef þessir 300.000 þúsund sætu enn uppi með óbætt tap!

Lokasvar mitt í samræðu okkar setti ég á mína eigin síðu, sjá pistilinn:

Jón Valur lagður að velli í bloggkappræðum.

Ítarlegri pistil minn um Icesave málið má finna á meginsíðu minni á svæði Bloggheimar.is.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 23.3.2010 kl. 20:34]

Já já, það er nú svo.

Að vísu, að vísu sko má segja að  menn síni ótrúlegt hugmyndaflug í "stikkfrí" kenningunni.  Mega eiga það.

En sambandi við siðferði og sona eða heiðarleika - þá sá eg einhventíman sýnishorn þegar verið var að auglýsa icesave í Hollandi eða koma því á framfæri - þá var lagt sko uppúr með skandinavíska tengingu.

Þ.e. að ísland væri í rauninni skndinavískt land þar sem viðskipti byggðust á trausti og heiðarleika eða heiðri (honor)

Ætla að reyna að finna þetta.

Ennfremur, þá skilst mér að LB hafi verið með litla sem enga starfsemi í Hollandi.  Þetta var internetbanki, beintengdur hérna uppí Austurstræti.  Var ekki einu sinni með eiginlegt útibú með starfsemi í landinu.  (þetta verður bara leiðrétt ef eigi er rétt.  Eg er opinn fyrir að leiðréttingu þarna)

[Jón Valur Jensson, 23.3.2010 kl. 20:48]

Gerðu þig ekki breiðan, Einar Karl Friðriksson, og reyndu ekki að bæta þér það upp, að þú fórst svo halloka hvað eftir annað fyrir svörum okkar Þjóðarheiðurs-manna á vefsíðu minni, að þú misstir þig í æsingi og gífuryrðum og komst þá upp um rakna fordóma þína gegn íslenzku þjóðinni, sem lýstu sér í þvílíku þjóðarníði, að ég varð að loka á þig. Þetta geta menn séð, ef þeir fara inn á nefnda vefsíðu mína með orðaskiptum okkar: Icesave-ríkisábyrgðarsinnar afneita staðreyndum, en hafa verið og verða afhjúpaðir.

[Sæmundur Bjarnason, 23.3.2010 kl. 20:51]

Einar Karl. Var ekki búinn að sjá þetta innlegg þitt hér. Einu sinni kýttum við Jón Valur nokkra stund á mínu bloggi um ESB. Þá var ég bloggvinur Jóns. Ekki fóru hlutir þarna eins og Jón Valur vildi og sleit hann bloggvinskap okkar. Held að ég sé heldur ekki í náðinni á blogginu hans en hef ekki athugað það.

Af hverju kallarðu Jón Val stórbloggara? Mér finnst hann vera lítill bloggari.

[Skeggi Skaftason, 23.3.2010 kl. 21:14]

Sæmundur, jú sammála þér, það er enda ekki sama, magn og gæði þess sem ratar á skjáinn!

[Einar Karl, 23.3.2010 kl. 21:24]

Það eru ekki fordómar gagnvart eigin þjóð að benda á ýmislegt í fari þjóðarinnar, eða hjá hópi hennar, sem er algalið. Íslendingar eru t.d. frægir fyrir það að hafa keypt sér fleiri og stærri jeppa en nokkur önnur þjóð á gróðæristímabilinu. Þetta vita t.d. allir Bretar og Hollendingar sem hingað hafa komið.  Eru það fordómar að benda á að þetta var ekki mjög gæfulegt, svona heilt yfir litið?

[Jón Valur Jensson, 23.3.2010 kl. 21:27]

Þú alhæfðir á mjög ljótan hátt um ÞJÓÐINA, Einar Karl, það var málið.

Þetta jeppatal þitt kemur Icesave ekki við, en ekki voru fátækir alþýðumenn eða baslarar eins og ég jeppakaupum.

[Jón Valur Jensson, 23.3.2010 kl. 21:28]

í jeppakaupum

[Hólmsteinn Jónasson 23.3.2010 kl. 21:59]

In relation to LGL/Heritable, the FSA took action to protect UK depositors,

without communicating to the Commission its intention to do so. The FSA&#146;s

action inevitably prejudiced the interests of Guernsey depositors

http://www.parliament.uk/documents/upload/EA50GuernseyFSC.pdf

[Hólmsteinn Jónasson 23.3.2010 kl. 22:18]

Gordon Brown must not be allowed to use Landsbanki Guernsey funds - money that belongs to offshore savers legitimately banking in a Crown dependancy - to bolster his ailing political reputation in the UK while hooting about Icelandic banks and depositor protection for mainland residents. Landsbanki money that was in Heritable should be returned to the administrators of Landsbanki Guernsey. Channel Island banks should not be a soft target for Gordon. Where is the cash Gordon? http://www.landsbankiguernseysavers.co.uk/GordonBrown.html

[Einar Karl, 23.3.2010 kl. 22:30]

Jón Valur vísar e.t.v. til þessara orða minna:

Þess vegna hefur íslenskum stjórnvöldum verið eindregið ráðlagt að fara ekki með ágreining um þetta fyrir dóm. Það yrði rassskelling á beran bossa hins organdi freka smábarns í samfélagi þjóðanna. 

Hér á ég ekki við þjóðina í heild sinni, heldur þá sem vilja meina að Lýðveldið Ísland beri enga ábyrgð á Icesave klúðrinu, vilja fría fyrri stjórnvöld allri ábyrgð og vilja meina að við höfum sett upp fullnægjandi innstæðutryggingakerfi þó svo það hafi algjörlega brugðist, og/eða vilja meina að reglur um slíkt tryggingakerfi eigi alls ekki við um kerfishrun, sem þó gerðist fyrst og fremst vegna óstjórnar (og beinlínis rangrar stjórnar) og vankunnáttu okkar stjórnvalda!

EF hins vegar þjóðin (meirihluti hennar) ætlar að fylkja sér undir þennan boðskap þá mun ég ekki þagna, ég mun skammast og já, líka hæðast!

Ég er alls ekki að segja að Bretar og Hollendingar hafi í einu og öllu rétt fyrir sér, eða að við Íslendingar höfum okkur ekki einhverjar málsbætur sem taka þurfi tillit til, en þessi leið sem ég lýsi hér að ofan, vonandi ber þjóðinni gæfu til að sjá að hún er siðferðislega og lagalega röng.

[Jón Valur Jensson, 23.3.2010 kl. 23:06]

Nei, Einar Karl, ég var ekki að vísa til þessara orða þinna einungis, þú varst grófari en svo, og ég varð að taka úr eitt innlegg þitt, eins og þú veizt (og það er ekki þetta sem þú birtir á vefsiðu þinni; það síðarnefnda komst ekki inn, eftir að ég lokaði á þig).

Þú játaðir sjálfur á þig sök þegar þú sagðir iðrunarlaust á sömu vefslóð minni í gærkvöldi kl. 21:44: "Jón Valur, já það er svo sannarlega rétt að ég hæðist að minni þjóð" &#150; og þá var mitt lokasvar til þín: "Ekki í mínu boði, Einar Karl."

[Guðmundur 2. Gunnarsson 23.3.2010 kl. 23:58]

Einar Karl.  Eftir lestur á því sem þú heldur fram hérna, þá segist hugur að þú lesir helst ekki neitt sem hefur með lagaleg rök að gera, og þú heldur að henti ekki málflutningi hagsmunagæsluliða Breta og Hollendinga.

Það sem mér þykir forvitnislegast þegar þú bregður á loft smjörklípunni um siðferðis rangindin.  Átt þú siðferðismæli?  Hvernig er siðferði mælt?  Hafa Bretar mælikvarða sem við eigum að nota?  Er hann nýr sem þeir siðferðismældu td. slátrun á Írökum? Eldri, sem mældi siðferðisstuðulinn í slátrun á Norður Írum?  Eða enn eldri sem er þá örugglega áþekkur siðferðismæli Hollendinga, þegar þeir slátruðu frumbyggjum nýlendna sem þeir rændu í suðurhöfum, Nýja Sjálandi og Ástralíu, ef nokkur dæmi eru nefnd.  Endilega segðu frá siðferðiskenningunni þinn, Breta og Hollendinga og hversu þungan dóm er eðlilegt að hljóta fyrir að bera ekki neina lagalega ábyrgð á falsreikningi Breta og Hollendinga.  En hlífðu mér með lögin þín sem eiga sér ekki stað í lagabókum okkar hinna.  Þau eru og verða ekki samin af þér í tilfelli Icesave vona ég, né notast við þinn lagaskilning.

Þú fullyrðir að okkur ber að borga vegna þess að eftirlitskerfið hafi brugðist. Eftirlitskerfið var sett upp eftir EEB/EES reglugerðum og stóðst allar þeirra kröfur.  Innistæðutryggingarsjóður var settur upp eftir fyrirmælum EEB/EES reglugerðum og stóðst þær fullkomlega.  Eftirlitskerfið og bankarnir voru áræðaleikaprófaðir af alþjóðastofnunum og stóðust allt sem þeir áttu að standast og fengu hæstu einkunn.  Allt fram að hruni.

Hvaða eftirlitskerfi brást, hvernig og hver bar ábyrgðina?  Hvaða rannsóknir hefur þú framkvæmt á þeim lið sem leyfir þér að varpa ábyrgðin á þá sem að því störfuðu?   Veistu um einhverja sem hafa rannsakað öryggisþáttinn sem kenna þeim sem störfuðu eftir EEB/EES kerfinu og fyrirmælum að hafa brugðist?  Varla ertu að ásaka EEB/EES kerfið að hafa ekki virkað?

[Elle_, 23.3.2010 kl. 23:59]

Já, hvað meinti Geir Haarde þegar hann lofaði að tryggja innistæður?  Hann var að verja fjármálakerfi landsins eins og fjöldi annarra lanstjórna gerði.   Hvaða rök hafið þið fyrir að ríkisstjórn Geirs Haarde hafi ekki akkúrat verið að verja fjármálakerfið í neyð?  Og gerðu ekki bresk og hollensk stjórnvöld það líka í þeirra löndum?   Jú, það gerðu þau.  Og voru bresk og hollensk stjórnvöld þá ekki að mismuna íslenskum og japönskum og rússeskum ríkisborgurum eins og þið nokkrir sakið stjórn Geirs Haarde um??? 

Og mistök að vísa í Ómar Krístjánsson, sem veit ekki hvað snýr niður og hvað snýr upp.  Ekki vísið þið í færustu lögspekinga, erlenda og innlenda, og ýmsa málsmetandi menn, sem segja hið gagnstæða.  Hví ekki?  Væri ekki nær að vísa í Alain Lipietz eða Michael Hudson?  Eða Lárus L. Blöndal, Magnús Inga Erlingsson, Ragnar Hall, Sigurð Líndal, Stefán Má Stefánsson?  Heldur en vísa í rökþrota menn?  Og kannski líka fjöldann allan af öðrum málsmetandi mönnum?  Þeir hljóta að vita um hvað þeir eru að tala, Sæmundur.   

ESA hefur ekki kært íslensk stjórnvöld fyrir mismunun til EFTA dómstólsins.  Frá undirskrift EES samningsins, man ekki hvort það var 1998 eða 99, hefur ESA verið með bankaeftirlit yfir íslensku bönkunum og af hverju kærðu þeir ekki bankana til EFTA, ef þeir voru að brjóta lög og brjóta gegn fólki???  Ekki getur hafa verið mikið að klaga.   Og hvers vegna harðneita bresk og hollensk stjórnvöld að fara með Icesave fyrir dóm???  Finnst ykkur það ekkert undarlegt?  Jú, þeir hafa nefnilega ekkert mál að sækja, sem þeir þora með fyrir dóm eða vilja fyrir dóm.   Leyfi og eftirlit Icesave útibúa Lansbankans í Bretlandi og Hollandi voru, samkvæmt Evrópulögum, í umsjá yfirvalda þar, vegna þess að Ísland er EES ríki.  Ekki skrifaði Geir Haarde Evrópulögin, er það?  Og líka, Lansbankinn var skyldugur samkvæmt lögum að borga iðgjald/tryggingaskatt til breskra og hollenskra tryggingasjóða (FSA/FSCS í Bretlandi og DNB í Hollandi).  Og bankinn hefði ekki haldið starfsleyfinu í löndunum, löglega undir eftirliti þar, hefði hann ekki haft þessa tryggingu fyrir innistæðueigendur þar.  Og bætur vegna Icesave áttu ekki bara að koma úr TIF, heldur líka frá DNB og FSCS.  Það var ekki verið að mismuna eftir búsetu eða þjóðerni.  Það er rangt.  Og ekki kemur þetta heldur því neitt við hvort Ísland er lítið eður ei eins og heyrist að ofan.  Nei, lög eru lög og ríki verða að fara að lögum. 

Já, hvernig rökstyður maður að vatn sé blautt og eldur heitur?

[Jón Valur Jensson, 24.3.2010 kl. 00:16]

Það vantar ekki rökin og sannfæringarkraftinn hjá henni Elle.

Þótt Icesave-sinnum tækist að afsiða heilt sólkerfi, kæmi hún því aftur á rétta braut.

[Elle_, 24.3.2010 kl. 01:02]

Einar Karl skrifar:  Hér á ég ekki við þjóðina í heild sinni, heldur þá sem vilja meina að Lýðveldið Ísland beri enga ábyrgð á Icesave klúðrinu, vilja fría fyrri stjórnvöld allri ábyrgð og vilja meina að við höfum sett upp fullnægjandi innstæðutryggingakerfi þó svo það hafi algjörlega brugðist, og/eða vilja meina að reglur um slíkt tryggingakerfi eigi alls ekki við um kerfishrun, sem þó gerðist fyrst og fremst vegna óstjórnar (og beinlínis rangrar stjórnar) og vankunnáttu okkar stjórnvalda!

Einar Karl, eftirfarandi sagði Vouter Bos, fjármálaráðherra Hollands 3. mars, 09:

WOUTER BOS, 3. MARS, 09:

Only a foolish optimist can deny the dark realities of the moment.  Today, we are once again experiencing the same &#39;dark realities&#39; worldwide.  How can we protect savers?
In the Netherlands, we realised just how important this is when Icesave collapsed.  First and foremost, European countries need to take a close look at how the deposit guarantee scheme is organised.  It was not designed to deal with a systemic crisis but with the collapse of a single bank. 
Sami maðurinn og handrukkar ísl. ríkið fyrir Icesave.  Hann vissi þetta vel og heimtar samt að ísl. ríkið gangist undir ríkisábyrgð.  GEGN LÖGUNUM SEM HANN SJÁLFUR VITNAÐI Í!? 

Wouter Bos, fjármálaráðherra Hollands, the Dutch Ministry of Finance, 3 March, 09

Og ég er ósammála Sæmundi um að bloggari sem er stórbloggari, sé lítill.  

[Sæmundur Bjarnason, 24.3.2010 kl. 01:33]

Þessi svarhali er farinn að lifa eigin lífi. Samkvæmt yfirliti orðinn einn sá lensti á Moggabloggi um þessar mundir.

Elle, ég sagði aldrei að stórbloggari væri lítill. Áhugaverð hugmynd samt.

[Jón Valur Jensson, 24.3.2010 kl. 03:06]

Ég get ekki látið hjá líða að þakka Guðmundi 2. Gunnarssyni hans marksækna, rökvissa innlegg eina mínútu í miðnættið, sem tætir í sig pappírstígrisdýrin hans Einars Karls Friðrikssonar. Vel haldið á spöðunum, Guðmundur!

[Elle_, 24.3.2010 kl. 08:00]

Nei, ég veit það Sæmundur, en ég orðaði það svona til útskýringar.  Og ég man líka eftir þessu.  Það voru persónuárásir á hann, sem hann vildi fjarlægðar og vel skiljanlegt.  Sæmundur, ég hefði fjarlægt það úr mínu bloggi fyrir þig.  En ég vil engin leiðindi við þig, varð samt að segja mína skoðun. 

[Guðmundur 2. Gunnarsson 24.3.2010 kl. 13:43]

Jón Valur og Elle. Það er athyglisvert að borgunarglaðir geta aldrei svarað einföldustu spurningum, heldur reyna að fela sig baka við einhvern kjaftavaðal sem engin innistæða er fyrir ef það er hægt yfirleitt að ráða fram úr allri flækjunni sem þeir eru að reyna að koma umræðunni í.  Er farinn að efast um að við erum að gera rétt að svara þeim í of tæknilegum atriðum sem krefjast langra skýringa og birtingu lagagreina.  Sennilega erum við einu sem lesum það, þeir sem eru með málin á hreinu allt heim að því sem hægt er áður en dómstólar fá að segja sitt álit.  Eitthvað sem kemur ekki til mála hjá Bretum og Hollendingum.  Ma. hafa stjórnarliðar skrifað uppá að stórþjóðirnar komi aldrei til með að virða neinn dóm neins dómstól hvenær sem einhver ástæða kemur upp að málið eðaa einhver hluti þess verði tekið fyrir dómstóla.  Ef það segir ekki allt um lagalega stöðu okkar í málinu.  Ekki ólíkt og boxarar mæta í hringinn.  Ekki 2 heldur 3.  Einn þeirra hefur skrifað upp á að hann megi aldrei slá á móti.  Slíkur er fáráðleikinn.  Hef spurt þessa borgunargröðu og aldrei fengið neitt svar.  Hvers vegna er verið að semja ef að lagaleg skuldbinding er þess eðlis að okkur er ekki stætt á neinu en að borga?  Hvers vegna hafa löndin staðið í einhverju þrefi í 15 mánuði ef við eigum örugglega að borga?  Hvers vegna hafa Bretar og Hollendingar ekki sett reikninginn í innheimtu eftir lögboðnum leiðum eins og öll lönd myndu gera ef þau telja að um réttmætan reikning er að ræða?  Heldur fólk virkilega að þeir eru að gera okkur einhvern greiða með að gera það ekki?  held að það væri ráð að snjallt fólk fari að brjóta málið niður í aðalatriði sem almenningur sem vill ekki setja sig inn í smáatriðin getað takið afstöðu af eða á.  Mótrökin verða þau sömu hjá borgunarsinnum.  Við erum hálfvitar, fífl, búið að svara 10.000 sinnum. skiljum ekki os.frv.  Svör sem ég hef aldrei séð frá neinum okkar sem segjum klárt NEI.  Svör hinna segja allt um hversu málefnalega gjaldþrota þeir eru orðnir í að berjast fyrir gjaldþrot þjóðarinnar.  Væri áhugavert að fá ykkar álit og annarra. 

Sæmi má vera stoltur af að brydda upp á umræðuefni sem skiptir fólk svona miklu máli.  Takk fyrir það.

PS. Er einn þeirra sem ekki er hleypt inn á athugarsemdarkerfið hjá Agli og Eyjunni, án þess að hafa hugmynd um hvers vegna.  Svosem að meinalitlu.

[Sæmundur Bjarnason, 24.3.2010 kl. 15:08]

Mér féll allur ketill í eld þegar ég sá hvað Guðmundur annar segir um kjaftavaðal og þess háttar í öðrum. Kom bara í hug gömul öfugmælavísa sem ég lærði í fyrndinni.

Fiskurinn hefur fögur hljóð
finnst hann oft á heiðum.
En ærnar renna eina slóð
eftir sjónum breiðum.

[Guðmundur 2. Gunnarsson 24.3.2010 kl. 15:48]

Sæmundur.  Þakka þér samt sýndan áhuga og lestur.  Málið snýst um að hafa eitthvað að segja sem skiptir máli.  Það veist þú manna best.  Vissulega ertu einn bjartasta vitinn á blogg ströndinni og nýtur þess heldur betur.  Alls ekki hrokafullur maður og og hvað þá dónnalegur.  Eitthvað sem gerist ekki með hækkandi aldri bloggar.  Afar dæmigerður snillingur úr 1.8% Já - stórsigur genginu. 

Sting uppá að ef einhver skrifari truflar þig, að sleppa að lesa.  Svona eins og slökkva á sjónvarpi og útvarpi þegar það þreytir.  Ég er td. löngu búinn að gera það með marga.  En auðvitað ekki þig.

[Einar Karl, 26.3.2010 kl. 17:16]

G2G:

Hvers vegna hafa löndin staðið í einhverju þrefi í 15 mánuði ef við eigum örugglega að borga?  Hvers vegna hafa Bretar og Hollendingar ekki sett reikninginn í innheimtu eftir lögboðnum leiðum eins og öll lönd myndu gera ef þau telja að um réttmætan reikning er að ræða?

Einmitt. Af hverju eru B&H ekki bara búin að snúa sér til Intrum. Þeir sendi svo harðorð bréf í fjármálaráðuneytið, hóti innheimtulögfræðingum og svona...

[Jón Valur Jensson, 26.3.2010 kl. 17:59]

Já, þeir ættu bara að reyna það! Og hvað svo? Að fara með málið upp í dómstólana í heimaþingi hins meinta "brotaaðila"! En það er nákvæmlega það sem þessir vitlausu aðilar* vilja ekki!

* Vitlausir, af því að þeir eiga í raun ekki aðild að þessu máli samkvæmt sjálfu eðli þess.