3041 Á erfitt með að skrifa um annað enTrump eða veiruna

Ég hélt að mannkynið mundi sameinast um að ráða niðurlögun kórónaveirunnar slæmu, en svo er ekki. Eins og fyrri daginn ætla lyfjarisarnir að græða feitt á þessum faraldri. Eflaust hafa þeir sínar afsakanir á reiðum höndum. Evrópusambandið tók þátt í happdrætti miklu um bóluefni, sem efnt var til, og tapaði. Að minnsta kosti virðist það hafa tapað dýrmætum tíma fyrir öðrum stórþjóðum og samböndum. Líklega verður það samt þriðji heimurinn sem tapar mestu í mannslífum talið, þegar allt kemur til alls, en það er bara vaninn. Þeir ríku fljóta alltaf ofaná.

Að mörgu leyti takmarkar það mín skrif að ég skuli alltaf skrifa mest um það sem hæst ber í fréttum hverju sinni. Í raun og veru er það einskis virði. Það er svo margt annað sem er merkilegra en það. Samt er það svo með mig að minnsta kosti, að með aldrinum hefur áhugamálum mínum fækkað verulega.

Nú er svo komið að mér þykir fátt skemmtilegra en að velta fyrir mér heimsmálunum. Verst hvað fáir virðast hafa svipuð áhugamál og ég. Þó get ég eiginlega ekki kvartað. Ef ég læt svo lítið að blogga fæ ég venjulega svona eitt til tvöhundruð heimsóknir. Ekki læt ég mig dreyma um að ég hafi mikil áhrif á hugsunarhátt þeirra sem þetta blogg lesa. Það er heldur ekki tilgangurinn. Ég er að þessu einkum sjálfum mér til hugarhægðar.

Pólitíska afstöðu hika ég þó ekki við að taka. Forðast samt ástæðulaus stóryrði. Þykist vera vinstri sinnaður, en er það kannski ekki. Óhóflega íhaldssamur kynnu einhverjir að segja. Að minnsta kosti innhverfur (introvert). Gott ef ekki á einhverfurófinu. Man alltaf eftir því að Þorsteinn Antonsson skilgreindi sjálfan sig sem með Asperger-heilkenni. Sem ég hef hingað til haldið að væri á einhverfurófinu. Núorðið má vist ekki segja að fólk sé einhverft, pólitískri rétthugsun samkvæmt á víst að segja að það sé á einhverfurófinu. Já, ég las eitt sinn flestar bækur hans. Það er að segja Þorsteins Antonssonar. Konan min er þar að auki bekkjarsystir hans frá Laugarvatni. Og já, hann var eða er svolítið skrýtinn. Ég er samt ekki að líkja mér við hann sem rithöfund, en kannski er ég á þessu margumrædda rófi. Ofarlega vonandi.

Allir sem mér eru nákomnir eða eiga einhver samskipti við mig, eru sálgreindir miskunnarlaust af mér, þó ég skrifi lítið um það hér. Og reyndar hvergi. Skrifa lítið um sjálfan mig, eða það finnst mér allavegana. Hef allt þetta faraldursár 2020 haldið mig nokkurn vegin alveg við það uppátæki mitt að taka upp svokallað „intermittent fasting 16:8“ og það hefur orðið þess valdandi að mér hefur tekist að létta mig talsvert en þó ekki alveg nógu mikið.

Sennilega hef ég farið rangt með nafn leiðtoga öldungardeildar bandaríkjaþings í bloggi hér fyrir nokkru. Hann heitir Mitch McConnell og hefur að undanförnu verið að semja við leiðtoga fulltrúadeildarinnar um aðstoðarpakka ríkisvaldsins vegna veirunnar margfrægu. Hún heitir Nancy Pelosi (altsvo leiðtogi fulltrúadeildarinnar ekki veiran) og nú er í gildi fjárveiting sem dugir til sunnudagskvölds nk. Trump hefur samþykkt þá aukafjárveitingu og ef þingið kemur sér saman um þennan pakka er reiknað með að Trump skrifi undir hann líka.

Mitch McConnel virðist vera búinn að fá nóg af ruglinu í Trump og óskaði Biden til hamingju með sigurinn um daginn og hlaut að launum fordæmingu Trumps. Sumir óttast jafnvel að Trump geri eitthvað alvarlegt af sér síðust daga sína í embætti, en ég held að hann geri það ekki. Haldi samt áfram að berjast í dómstólum því hann neitar með öllu að trúa því að nokkur maður í heiminum sé sér fremri í neinu. Elskar samt USA, held ég. Annars eru bandarísk stjórnmál svo margflókin að erfitt er að botna í þeim. Mikilvæg eru þau engu að síður.

Einhver mynd.