2086 - Hraunbæjarmálið o.fl.

Mér finnst bera mikið á hugtakaruglingi í sambandi við Hraunbæjarmálið. Vissulega er það glæpur að skjóta með haglabyssu á fólk. Þeirri staðreynd er samt ekki mikið haldið á lofti að geðsjúklingar eru ekki líklegri til að fremja ofbeldisglæpi af því tagi en aðrir. Þeirri skoðun er samt haldið að almenningi að slíkt ofbeldi sé í sjálfu sér merki um geðveiki. Svo er ekki. Geðveiki er sjúkdómur og það eina sem e.t.v. er einkennilegt við hann er að líkamleg einkenni eru ekki alltaf fyrir hendi.

Lögreglan drap mann og hvernig sem á það er litið hlýtur það að teljast glæpur. Auðvitað er hægt að réttlæta þann glæp á margan hátt. M.a. með því að með framferði sínu hafi maðurinn stefnt öðrum í stórhættu. Það líður samt einkennilega stuttur tími frá því að sérsveitin mætir á staðinn þar til ákveðið er að láta til skarar skríða og gera manninn óskaðlegan. Sömuleiðis virðast þeir hafa farið mjög ógætilega varðandi lásasmið þann sem hjálpaði þeim að opna dyrnar að íbúðinni. Sú staðreynd að mjög erfitt er að fá upplýsingar um allt sem raunverulega gerðist bendir til þess að eitthvað sé einkennilegt við þetta mál.

Að lögreglan sjálf rannsaki ásakanir um lögregluofbeldi er fráleitt. Fámenni okkar Íslendinga er slíkt að erfitt getur reynst að finna algerlega óháðan aðila til þess, en það ætti ekki síður að vera lögreglunni í hag en öðrum að svo yrði reynt af fremsta megni. Sinnuleysi opinberra aðila gagnvart geðsjúklingum er svo aðskilið mál sem kallar svo sannarlega á breytingu. 

DV elur á öfund. Það er í mörgum tilfellum alls ekki óeðlilegt að samið sé um afskriftir ef um háar fjárkröfur er að ræða. Í sumum tilfellum hefur skuldurum tekist að koma fjármunum undan en ekki er nærri alltaf hægt að vita það. Þjóðfélag okkar byggir á því að laun manna og eignir séu mismunandi. Annað er hreinn kommúnismi. Verði mismunurinn hins vegar of mikill getur það leitt af sér allskyns vandræði. Hingað til hefur þessi misumunur ekki verið mikill á Íslandi. Á árunum í kringum síðustu aldamót jókst þessi munur meira hér en á öðrum Norðurlöndum. Slíkt er óheppilegt og á ekki vel við okkur Íslendinga.

Í það heila tekið er DV götublað að mínum dómi. Jafnvel sorpblað. Slík blöð eru samt sem áður nauðsynleg. Ég er ekki í neinum vafa um það að menn vilja helst ekki lenda í þeirri grjómulningsvél sem blaðið er alltof oft. Það sem önnur blöð og fjölmiðlar vilja helst þegja um veltir DV sér gjarnan uppúr. Slíkt er illa séð af sumum, en nauðsynlegt engu að síður.

Að mörgu leyti er óviðeigandi að minnast á sjálft ríkisútvarpið þessa dagana nema ríkisstjórnin sé fordæmd um leið. Einu sinni var samt ort:

Stundar af öllu efli
Útvarpið málvöndun.
Breytir það skafli í skefli,
skatnar fá um það grun
að fréttahraflið sé hrefli
holan á kviði nefli
allt sé að ganga af gefli
glæst ert þú nýsköpun.

Ég gerði þetta semsagt ekki. Tilefnið var það að einhverju fréttaþulinum hafði orðið það á að mismjólka sig.

Frá Gardavatni.

Lögreglan leitaði skjóls hjá fjölskyldu